ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΙΠΠΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ... Η Ιπποσύνη έρχεται να ανταποκριθεί ως θεσμός φιλοσοφικός-στρατιωτικός και μυητικός, στην αέναη διαμάχη η οποία σύμφωνα με την παραδοσιακή σκέψη και αντίληψη, διέπει τον κόσμο. Σύμφωνα με την θεώρηση του Ιουλίου ΄Εβολα, το κοσμικό γίγνεσθαι συνταράσσεται από την αδιάλειπτη σύγκρουση αντίρροπων δυνάμεων, προσδιορίζοντας την ερμηνεία της ζωής σε ένα επίπεδο μεταφυσικής και ιδεολογικής ενατενίσεως των πραγμάτων. Από την μία πλευρά συντάσσονται οι ουράνιες δυνάμεις του Πνεύματος, της Τάξεως και του Φωτός, από την άλλη αντιπαρατάσσονται οι δυνάμεις του Χάους και της ΄Υλης. Η σύγκρουση λαμβάνει χώρα τόσο στο εσωτερικό, όσο και στο εξωτερικό επίπεδο της υπάρξεως, χρέος δε των δυνάμεων που εκπροσωπούν την Παράδοση, και μαζί με αυτή αναδεικνύονται σε θεματοφύλακες της Αρμονίας, της Ιεραρχίας και της Δικαιοσύνης, είναι να κατανικήσουν τις δυνάμεις της υλιστικής πλάνης, εγκαθιδρύοντας την επιβεβλημένη ισορροπία και ιεράρχηση. Όπως επισημαίνει ο Ιούλιος ΄Εβο

Η ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΦΕΡΝΕΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ... Η Ζωή είναι ένας διαρκής πόλεμος, μία ατελεύτητη διαμάχη που συντίθεται από απειράριθμες μάχες. Σε αυτή την αέναη αγωνιστική προσπάθεια, σε όλο το εύρος της ζωής, υπάρχουν νίκες, υπάρχουν αποτυχίες, σημειώνονται υποχωρήσεις, επιτυχίες, φάσεις στασιμότητας, αναμονής, δυσκολίας...  Δεν αποτυγχάνει μόνο όποιος δεν αποπειράται να δοκιμάσει, να δοκιμασθεί ουσιαστικά... Εκεί όπου έγκειται η επιτυχία, είναι το να παραμένεις απαρασάλευτος στον σκοπό σου, να επιμένεις και να αγωνίζεσαι για την επίτευξή του, μη πτοούμενος από τις όποιες, προσωρινές/παροδικές, αποτυχίες ή αντιξοότητες... Σε πείσμα των συγκυριών και των δυσμενών καταστάσεων, οπωσδήποτε αυτοί που διατρανώνουν τη θέλησή τους και την ατσαλώνουν με συγκεκριμένες πράξεις αποφασιστικότητας, εκείνοι που δεν αποδέχονται τετελεσμένα γεγονότα αλλά μέσα από την πάλη φέρνουν ανατροπές, αυτοί που δεν παραιτούνται από μία πρόσκαιρη ήττα αλλά επιμένουν, αγωνίζονται κα

ΟΙ ΔΥΟ ΑΤΡΑΠΟΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΚΑΙ Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ... Σε αυτό τον δύσμοιρο τόπο, υπάρχουν και αντιπαλεύουν δύο "Ελλάδες". Από τη μία η "Ελλάδα" με τη γενιά των εφημέρων ατόμων που ποδοπάτησε αξίες, αρχές και ιδανικά... Η γενιά των ψυχικά νεκρών και των ηθικά εκμαυλισμένων που πέρα από τον στείρο ψευδοευδαιμονισμό και την υλική κραιπάλη δεν στάθηκαν ικανοί να δημιουργήσουν ο,τιδήποτε εποικοδομητικό σε αυτό τον τόπο...  Η γενιά των κίβδηλων ανθρώπων, που διακατεχόμενοι από έναν συβαριτισμό, έναν μιθριδατισμό, κατέστρεψαν τον τόπο και τις επερχόμενες γενεές... Όλοι αυτοί δεν δικαιούνται να διαμαρτύρονται σήμερα, ευρισκόμενοι ενώπιον της καταστροφής που με τις δικές τους επιλογές προεκλήθη...  Από την άλλη η Αγέρωχη Ελλάδα των Αγώνων και των Θυσιών: Η Ελλάδα των Πολεμιστών, των Καλλιτεχνών, των Πυρφόρων του Πνεύματος, η Φυσική Αριστοκρατία του Τόπου, οι θεματοφύλακες των Αρχέγονων Μυστηριακών Θεσμών, οι εκλεκτοί του ξίφους και του πνεύματος... Με αυτή την Ελλάδ

ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΦΩΣ! Είναι αδιανόητο να ενδιατρίψει κάποιος στην μυστηριακή παράδοση, να θελήσει να προσεγγίσει έννοιες όπως η Ψυχή, το Θείον, η Έκσταση, η παλιγγενεσία των ψυχών, ο νόμος της ανταποδοτικής δικαιοσύνης και η ψυχοστασία. Είναι αδιανόητο να επιδιώξει κάποιος να εγκύψει στην εσωτερική παράδοση δίχως να λάβει σοβαρά υπόψιν του την Ελληνική Γραμματεία και ιδίως τα Ορφικά, την Ηρακλείτιο σκέψη, την πυθαγόρεια παρακαταθήκη και το πλατωνικό έργο. Ιδίως στο τελευταίο, εκδηλώνεται όλη η ελληνική μεταφυσική.  Σε διαλόγους πλατωνικούς όπως ο "Φαίδρος", ο "Αξίοχος", ο "Τίμαιος" και όχι μόνο, ξεδιπλώνεται η ελληνική μεταφυσική αντίληψη, παρουσιάζεται σε όλο της το εύρος η διδαχή περί της αθανασίας της ψυχής, αλλά όχι μόνον...  Είναι τραγικό το απόσταγμα αυτής της σκέψεως να καθίσταται αντικείμενο σοβαρής και επισταμένης μελέτης σε πλανητική κλίμακα, πλην της χώρας στην οποία γεννήθηκε και αναπτύχθηκε!  Είναι τραγικό το να αναζητούν πολλοί το

Η ΑΦΗ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ ΣΤΗΝ ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΑ Η αφή των φώτων στον τεκτονισμό αποτελεί αναπόσπαστο μέρος μίας τελετουργικής διαδικασίας η οποία αποσκοπεί στον φωτισμό του ναού. Ο νεομύητος το βιώνει ως στοιχείο που βλέπει να εκτυλίσσεται μπροστά του για πρώτη φορά και αποτελεί αντικείμενο ιδιαίτερης προσοχής. Η διάχυση του ναού με φως, δεοντολογικά οφείλει να πραγματοποιείται μόνο από πνευματικά και ηθικά συγκροτημένα άτομα τα οποία έχουν εμπεδώσει βιωματικά το απόσταγμα της τεκτονικής και εν γένει της εσωτερικής μυσταγωγίας. Ως Αφή των Φώτων (ή αφή των κηρίων) εννοείται τό άναμμα των κεριών πού βρίσκονται πάνω στις Τρεις Στηλες (Ιωνικού, Δωρικού και Κορινθιακού Ρυθμού) οι όποιες συμβολίζουν τους 3 βασικούς Αξιωματικούς μίας συμβολικής στοάς: Σεβάσμιος, Α΄ και Β΄ Επόπτης. Οι 3 στήλες ευρίσκονται στο κέντρο της στοάς και πλαισιώνουν τον Πίνακα Χαράξεως συμβολίζοντας, μεταξύ άλλων, το κέντρο της Καρδιάς στον Άνθρωπο.Η Ιωνικ ή Στήλη της «Σοφίας» εκπροσωπεί τον Σεβάσμιο της Στοάς καί

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΑΤΡΑΠΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΑ "ΆΓΙΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ"... Πολλές φορές στην χριστιανική λειτουργία και ορολογία, ακούγεται η έκφραση "τα άγια των αγίων". Και στην χριστιανική παράδοση, είναι συνδεδεμένη με το μυστήριο της θείας ευχαριστίας και κοινωνίας.  Τι νόημα όμως προσλαμβάνει ο όρος "αγιότητα" στην Ελληνική μεταφυσική Παράδοση και Κληρονομιά της οποίας θεματοφύλακες τυγχάνουμε κι αυτήν διακονούμε; Ο όρος «άγιος» έχει ως ρίζα του το  αγ-,  από το οποίο παράγονται μια σειρά από όροι, όπως το αγνός κ.λπ. Η βαθύτερη σημασία της ρίζας αυτής παραπέμπει σ το ρήμα άζεσθαι , που σημαίνει το δέος σε μια απόκρυφη και φοβερή δύναμη (Αισχύλου, Ευμ. 384 κ. έ.), υποδηλώνει τον σεβασμό προς τον φορέα της Δυνάμεως (Ομήρου, Οδύσ. 9, 200 κ. έ.). Συνεπώς στην αρχαία μυστηριακή παράδοση, η αγιότητα συνδέεται με τη δύναμη, με αυτήν ακριβώς την κατάσταση την οποία ο Walter Otto αποκαλεί mysterium fascinosum et tremendum, αυτό δηλαδή που προκαλεί ταυτόχρονα έλξη και

Ο ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΣ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ, ΤΡΟΧΟΠΕΔΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ! Ο θρησκευτικός φανατισμός που επένδυσε άλλες σκοπιμότητες, εξουσιαστικής, οικονομικής και πολιτικής υφής, και έγινε αιτία να ξεσπάσει ένας άλογος κύκλος φρίκης, βίας, αίματος επί πολλούς αιώνες, είτε για την παράδοση στην πυρά του Ζακ ντε Μολέ, μεγάλου μαγίστρου των Ναϊτών Ιπποτών, είτε για το κάψιμο του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Τζορντάνο Μπρούνο στην πυρά, την εξόντωση των "Καθαρών" ή Αλγιβηνών και την οδήγηση εκατομμυρίων Ελλήνων Εθνικών στην Σκυθούπολη, το πρώτο στρατόπεδο συγκεντρώσεως ανά την ανθρώπινη ιστορία που επιμελώς αποσιωπάται, αποτελεί κηλίδα του ανθρώπινου πολιτισμού.  Η καθιέρωση της "Ιεράς Εξετάσεως" και του Καταλόγου των "Απαγορευμένων Βιβλίων", τα αυτοκρατορικά διατάγματα στο Βυζάντιο κατά των Εθνικών, είναι μερικές, απειροελάχιστες ίσως πτυχές, ικανές ωστόσο να καταδείξουν σε τι νοητικό σκότος μπορεί να περιπέσει ο άνθρωπος στον βωμό ωφελιμιστικών σκοπιμοτήτ

ΕΑΡΙΝΗ ΙΣΗΜΕΡΙΑ, ΤΟ ΕΦΑΛΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΦΑΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ! Ήρθε επιτέλους η ώρα για την πραγμάτωση της Εαρινής Ισημερίας! Μία αρχέγονη Φυσική Εορτή των Αρχαίων Προγόνων μας την οποία τιμούσαν ιδιαιτέρως οι μύστες, καθ΄ ότι τυγχάνει έμφορτη συμβολισμών. Οι Ορφικοί μύστες συμβόλιζαν την εαρινή ισημερία δια της μεταστάσεως του Διονύσου του Ζαγρέως και την εκ νέου γέννησή του με την παρέμβαση της Θεάς Αθηνάς (δηλαδή του σοφού πνεύματος), ο οποίος κατόπιν μεταμορφώνεται στον Διόνυσο τον Ελευθερέα, δηλαδή τον ελευθερωτή των ανθρωπίνων ψυχών από τα δεσμά της ύλης και της εν γένει υλοβαρούς τους φύσεως. Έτσι ο Διόνυσος ο Ζαγρεύς από χθόνια θεότητα αναβιβάζεται σε ουράνια θεότητα, τον Διόνυσο τον Ελευθερέα.  Την ημέρα της εαρινής ισημερίας οι Ορφικοί μύστες τελούσαν συμπόσια τα λεγόμενα Ωμοφάγια κατά τα οποία θυσίαζαν τον διονυσιακό Ταύρο και τον έτρωγαν. Πρόκειται για μία παραλλαγή των τελετουργικών εθίμων της ωμοφαγικής μεταλήψεως, μέσω της οποίας οι μύστες

ΟΙΚΟΔΟΜΟΥΝΤΕΣ ΚΑΙ ΛΑΞΕΥΟΝΤΕΣ ΑΕΝΑΩΣ, ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΤΑΙ Η ΑΝΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ... Η επιθυμία του αληθινού Τέκτονος και εν γένει Εσωτεριστού να επιδοθεί στην οικοδόμηση του Ναού της Αρετής, όπου εν προκειμένω ναός είναι το φυσικό ενδιαίτημα της ψυχής, δηλ. το ίδιο του το σώμα και κατ΄ επέκταση ο οργανισμός του, αποτελεί μία ατέρμονη διαδικασία, είναι μία διεργασία η οποία πραγματώνεται αδιαλείπτως, εν όσω ευρίσκεται στο φυσικό πεδίο της ενσαρκώσεως. Και αυτό διότι η κατεργασία, η σμίλευση του εσώτερου αλλά και του εξώτερου εαυτού μας και η περικόσμησή του με Αρετές και ευγενείς ιδιότητες, είναι μία διαδικασία επίπονη και επίμονη που απαιτεί ευθικρισία, διάθεση για εργασία συνεχή και διαρκή συνειδησιακό αυτοέλεγχο, οδηγώντας σταδιακά στην επίτευξη της Αυτογνωσίας... Στην μυητική αυτή πορεία, που είναι δύσβατη και αέναη, για όσους βεβαίως διακατέχονται από την βούληση να εμπεδώσουν το αληθές νόημα αυτής της διαδρομής και της μυστηριακής ιχνηλασίας, τα σύμβολα και οι αλληγορίε

ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ... Οι συνθήκες, τα αίτια και το εύρος της χρονικής περιόδου υπό τις οποίες έλαβε χώρα το καθοριστικό γεγονός της Δημιουργίας του Σύμπαντος, αποτελεί αντικείμενο έρευνας, διαξιφισμών και αντιπαραθέσεων επί αιώνες. Άπειρες οι εκδοχές, όσες μπορεί να συλλάβει και να εξηγήσει, με λιγότερο ή περισσότερο πειστικό και τεκμηριωμένο τρόπο, η σκέψη του ανθρώπου. Ανάμεσα στις διάφορες θεωρίες και εκδοχές περί της συμπαντικής γενέσεως, διακρίνονται οι θεοκρατικές-δογματικές (κυρίως βιβλικής εκδοχής περί δημιουργίας του κόσμου από τον Αδωνάϊ/Γιαχβέ στο διάστημα των 7 ημέρων) και οι πιο επιστημονικές/φιλοσοφικές που ανάγουν την κοσμογονία σε φυσικά κυρίως αίτια.  Χιλιάδες χρόνια πριν την έλευση του Χριστού, είχε επικρατήσει η ιδέα της ενότητος του Κοσμικού ΄Ολου συντιθέμενο από τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, τα οποία πεδία διέπονται αναλογικά από τις ίδιες αρχές. Η πρώτη διάκριση των αστέρων ανάγονται περίπου στις 12.000 π.Χ. από τους ορφικούς μύστ

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ... Κάποτε στην Θράκη, υπήρξε μία πριγκίπισσα, η Φυλλίς, κόρη του βασιλιά Σιθώνα, η οποία ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε τον γιο τον Θησέα, Δημοφώνα, με τον οποίο γνωρίστηκαν, όταν ο τελευταίος επέστρεφε από την τρωϊκή εκστρατεία. Στην πορεία ωστόσο των πραγμάτων, νόστος επιστροφής στην πατρίδα του κατέλαβε τον Δημοφώνα, οπότε βλέποντας η Φυλλίδα το γεγονός ότι ο Δημοφών μαράζωνε, συναίνεσε στο να επισκεφθεί την πατρίδα του, προσβλέποντας στην επάνοδό του. Ο καιρός περνούσε και ο Δημοφών δεν έδινε ωστόσο σημάδια επανακάμψεως/επιστροφής. Τότε η Φυλλίδα, καταληφθείσα από απελπισία, κρεμάστηκε σε ένα δένδρο, το οποίο εν συνεχεία ξεράθηκε... Επιστρέφοντας ο Δημοφών και πληροφορούμενος το γεγονός της αυτοκτονίας της αγαπημένης του συζύγου, συγκλονίστηκε. Ζήτησε να τον οδηγήσουν στο δένδρο όπου διέπραξε η Φυλλίδα την αυτοχειρία και αγκαλιάζοντάς το με θέρμη και συγκίνηση, το δένδρο ξαφνικά φούντωσε από άνθη και έκτοτε κάθε τέτοια ε

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ίδιο τον Έρωτα

Ο ΚΙΚΕΡΩΝ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ Δεκέμβριος του 60 π.Χ. Ο Ρωμαίος πολιτικός, ρήτορας και φιλόσοφος Κικέρων γράφει από τη Ρώμη επιστολή στον αδελφό του Κόϊντο, ο οποίος είναι διοικητής στη ρωμαϊκή επαρχία της Ιωνίας. Τα όσα έπονται, ισχύουν και σήμερα με τραγική συνέπεια... Σε αυτήν, μεταξύ άλλων αναφέρει και τα ακόλουθα: "Αγαπητέ μου Κόιντε, Πολλά και ενδιαφέροντα τα νέα που περιέχει η τελευταία επιστολή σου, πολλές, όπως καταλαβαίνω, και οι έγνοιες που συνοδεύουν το αξίωμα και τα καθήκοντά σου. Αναρωτιέσαι αν είναι αγαθή τύχη ή κατάρα που σου έλαχε να διοικείς Έλληνες. Θα έλεγα ότι είναι και τα δύο. Ας υποθέσουμε ότι ήσουν διοικητής σε κάποια γαλατική, ισπανική ή αφρικανική επαρχία. Γνωρίζεις πολύ καλά ότι ο κόσμος στις επαρχίες αυτές είναι απαίδευτος και κοινωνικά καθυστερημένος, με μια λέξη «βάρβαρος». Τι θα έκανες στην περίπτωση αυτή; Δεν θα προσπαθούσες να επιβάλεις μια στοιχειώδη τάξη και να δημιουργήσεις, όσο περνούσε από το χέρι σου, τις προϋποθέσεις για τη βελτίωση

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΝ  ΒΙΟ... Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην Γυναίκα. Την Μητέρα, τη Σύζυγο, την Αδελφή, την Σύντροφο στο διάβα της ζωής... Με αφορμή την ημέρα αυτή, συμβολικά, τιμούμε την Μνήμη της Ιερομάρτυρος του Ελληνισμού, Φιλοσόφου και Επιστήμονος Υπατίας, που διαμελίσθηκε φρικτά από τον ιουδαιοχριστιανικό συρφετό στην Αλεξάνδρεια... Επανερχόμενοι στο νόημα της Ημέρας, τίθεται αμείλικτα το ερώτημα: Τιμάται πραγματικά η Γυναίκα και η προσφορά της στον σύγχρονο κόσμο; Η απάντηση είναι εν πολλοίς όχι... Το γυναικείο πρότυπο, έχει εν πολλοίς απαξιωθεί, φθαρεί, κι αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: Πρωτίστως όμως στην πλάνη της χειραφετήσεως που κατέστησε την γυναίκα αντικείμενο χυδαίας εκμεταλλεύσεως με πρόσχημα την (δήθεν) απελευθέρωσή της και εν συνεχεία εξαιτίας της διαβρωτικής επενέργειας του λεγόμενου life style, που έριξε τη γυναίκα στα τάρταρα του εκχυδαϊσμού και της αλλοτροιώσεως, εκφεύγοντας από τον βιολογικό της ρόλο και την αληθινή της αποστολή