ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΣΠΥΡΟΣ ΝΑΓΟΣ, Ο ΑΓΝΟΣ ΠΥΡΣΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΡΑΜΜΗΣ ΣΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ Σαν αυτή την περίοδο, πριν από 87 χρόνια έφυγε για την Αιωνία Ανατολή - για Αιωνία Ζωή στο Κράτος του Φωτός ο Διδάσκαλος της Ελληνικής Γραμμής στον Τεκτονισμό, ο Αγνός Πυρσός, ή Σπύρος Νάγος... «Τον ενάρετο και τον σοφό, έλεγε, ενισχύουν οι δυνάμεις  της Φύσεως για να μπορεί να εναρμονίζεται προς τους Νόμους της. Όσους ποθούν και  θηρεύουν την αλήθεια, η αλήθεια τους ποδηγετεί και τους φωτίζει. Ο Ουρανός τους εμπνέει  και τους οδηγεί για να βρουν τον δρόμο που άγει στην αληθινή πραγματικότητα». Ο Νάγος, αγωνίσθηκε, τόσο εντός όσο και εκτός Τεκτονισμού, για την αναβίωση της Αρχαιοελληνικής και ιδίως της πυθαγορείου παραδόσεως, η οποία αποτελεί τον θεμέλιο λίθο του Ελληνικού Εσωτερισμού.  Ξεκίνησε από τσοπανόπουλο, έγινε βοηθός παντοπώλη και σταδιακά εξελίχθηκε, με την επικουρία των συγκυριών, για να εκπληρώσει την μεγάλη φιλοσοφική αποστολή του.  Κατά τη διαδρομή του βίου του, ανέπτυξε εντονότατη μυσταγωγική αλλά και κοι

Η ΦΙΛΟΖΩΪΑ, ΥΨΙΣΤΗ ΕΚΦΑΝΣΗ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΥ... Ο Αρχαίος Ελληνικός Κόσμος τα ζώα τα τιμούσε και τα σεβόταν! Η παράσταση του Ορφέως που σαγηνεύει με την επτάχορδη λύρα του τα είδη ολοκλήρου του ζωϊκού βασιλείου, η παράσταση του Άργου, που αν και υπέργηρος, αντιλαμβάνεται τον Οδυσσέα παρά την εξωτερική του μεταμόρφωση και αναπηδά πάνω του με αναφιλητά για να τον υποδεχθεί, η περίπτωση του σκύλου του Ξανθίππου που ακολούθησε τις αθηναϊκές τριήρεις κολυμπώντας μέχρι την Σαλαμίνα, όπου και ξεψύχησε. Η περίπτωση επίσης του Βουκεφάλα, πιστού αλόγου του Μ. Αλεξάνδρου, προς τιμήν του οποίου ίδρυσε στην Ανατολή και πόλη ολόκληρη, είναι μερικές απειροελάχιστες και μόνο πτυχές, διαμέσω των οποίων αναδεικνύεται η αγάπη των αρχαίων προγόνων μας για τα ζώα, τους "κατώτερους" αυτούς (στην κλίμακα της ψυχικής εξέλιξης) αδελφούς μας... Αρκεί μία επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά όχι μόνον, όπου ο επισκέπτης θα έρθει αντιμέτωπος με παραστάσεις αλόγων, σκυλιών που συνοδεύο

Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ... Η εσωτερική φιλοσοφία και επιστήμη, είναι συνυφασμένη με ολόκληρη την εξελικτική πορεία του ανθρώπου, με αποτέλεσμα οι ρίζες της να χάνονται βαθειά στις απαρχές της αφυπνίσεως της συνειδητότητος στον Άνθρωπο. Επιστήμη απόκρυφη/μυστηριακή και αλληγορική, αποκαλύπτεται μυστικιστικά, μεταδίδεται όμως καλυπτόμενη από τα πέπλα του μύθου και της απόκρυφης μυητικής παραδόσεως. Είναι η απόκρυφη γνώση και εμπειρική διδαχή, το απόσταγμα της οποίας συναντάμε  στις διδασκαλίες των Ιερών Λόγων του Ορφέα, στις αλληγορίες των ηρωικών Επών του Ομήρου και στις μυθολογίες που οι αρχαίοι μύστες, Πυθαγόρειοι διαφύλαξαν την αλήθεια.  Ακολούθως τη συναντάμε στην πρωτόγνωρη αλχημική και φιλοσοφική σκέψη ανεκτίμητη φιλοσοφική σκέψη των προγόνων μας, από τους Ίωνες φυσικούς μέχρι τον σκοτεινό Εφέσιο Ηράκλειτο, τον Επίκουρο και από τους ιδεαλιστές μέχρι τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τους Νεοπλατωνικούς, αλλά όχι μόνον... Στην Ελληνιστική εποχή, εί

ΜΗ ΧΩΡΕΙΝ ΕΙΣΩ ΤΩΝ ΑΔΥΤΩΝ... "Πολλοί οι κλητοί, ολίγοι οι εκλεκτοί", "Ουκ εν τω πολλώ τω εύ", "Τας λεωφόρους μη βαδίζειν", «Μή χωρείν είσω των αδύτων αμυήτοις ούσιν», "Εκάς, εκάς εστέ βέβηλοι", "Μη δότε τα άγια τοις κυσί και τους μαργαρίτας εις τους χοίρους". Η μυστηριακή παράδοση βρίθει από ανάλογες τέτοιες φράσεις, οι οποίες ως γενική συνισταμένη, οδηγούν σε ένα συμπέρασμα: Τα μυστήρια απευθύνονται σε εκείνους και μόνον που έχουν υποστεί την ανάλογη προετοιμασία, ψυχική, πνευματική και σωματική, έχουν κατανοήσει κάποιες γενικές αρχές, διαθέτουν ευρύτητα πνεύματος και επιθυμούν να αναζητήσουν απροκατάληπτα τις αρχές και τους κανόνες που διέπουν το μακροκοσμικό και μικροκοσμικό πεδίο της Δημιουργίας.  Τυγχάνουν χρηστοήθεις και απέχουν από ατιμωτικά αδικήματα και πράξεις, δεν τυγχάνουν μητραλοίες και είναι πνευματόδοξοι και φυσιολάτρες...   Η Μύηση ως τελετουργικό δρώμενο, ως ιεροτελεστία που απευθύνεται στην υποσυνείδητη διάνοια και επι

 ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ... Ο τεκτονισμός αποτελεί μία κοσμοθεωρία και μία βιοαντίληψη που επιζητεί βιωματική και μόνο προσέγγιση, ειδάλλως κάθε τι που ακούγεται στις αίθουσες και στους ναούς του, αποτελεί στείρα φιλολογία, δίχως πρακτικό αντίκρυσμα. Ο Τεκτονισμός, στην αυθεντική και παραδοσιακή μου μορφή και διάσταση, ενέχει την τάση της αδιάκοπης αναζητήσεως της Αλήθειας, δίχως όρια και άνευ περιορισμών και δεσμεύσεων, έχοντας μόνον δύο παραμέτρους ως βασικά σημεία αναφοράς και προϋποθέσεις: Την αποδοχή μίας ύπατης αρχής, προσλαμβάνοντας την προσωνυμία του Μεγάλου Αρχιτέκτονος (ή Γεωμέτρη) του Σύμπαντος, κατά την πλατωνική αντίληψη και την προσήλωση στην αρχή της αθανασίας της ψυχής, η οποία αποτελεί τον πυρήνα κάθε μυστηριακού θεσμού και συστήματος από αρχαιοτάτων χρόνων... Η μέθεξη της πεμπτουσίας των τεκτονικών αρχών, προϋποθέτει την εμβίωση και αποδοχή ενός συγκεκριμένου προτύπου συμπεριφοράς, βασικοί πυλώνες της οποίας είναι η χρηστοήθεια, η πνευματική γενναιότητα, η ευθύτητα και η κο

ΛΑΜΠΑΔΗΦΟΡΟΙ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ, ΣΤΗΝ ΙΕΡΗ ΓΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ... Η Ιεροτελεστία του Φωτός δημιούργησε ξεχωριστές φωταψίες στην ήδη φορτισμένη ενεργειακά ατμόσφαιρα... Η ακτινοβολία του ΄Ηλιου καταύγασε τις υπάρξεις των μυουμένων, ενόσω ο τελετουργός έκανε την προπαρασκευή για την τελική μύηση...  Οι νεόφυτοι παρακολουθούσαν τα συμβολικά δρώμενα και άκουγαν τα λόγια του τυπικού, με ευλαβική προσήλωση... Η καθαρτική διαδικασία είχε παραχωρήσει τώρα τη θέση της στην αποκάλυψη και εμπέδωση των μεγάλων αληθειών... Η μύηση στα ιδανικά του μεγάλου, του ωραίου και του αληθινού, προσέδιδε στην περίσταση μία ξεχωριστή ιεροπρέπεια... Τα λόγια του πρωθιερέα-ιεροφάντη διαπότισαν τον χώρο, προκαλώντας ενεργειακούς κραδασμούς... Η σύζευξη ουρανού και γης επέπρωτο να πραγματοποιηθεί στην ιερή γη της Σαμοθράκης... Όλα ήταν έτοιμα για την μεγάλη δοκιμασία του πυρός, του ύδατος, της γης και του αέρα... Ο τελετουργός ύψωσε χιαστί τις δάδες ενώ το εύοσμο θυμίαμα από τον εστιακό βωμό απέπνεε πνευματικά αρώματα, ικανά

Ο... "ΑΡΧΑΙΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΔΕΔΕΓΜΕΝΟΣ... ΣΚΩΤΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ" ΕΙΝΑΙ ΣΥΓΚΕΚΑΛΥΜΕΝΟΣ ΙΟΥΔΑΙΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ! Ζούμε στην εποχή εκείνη όπου τα πάντα έχουν σχετικοποιηθεί και μέσα στην γενική σύγχυση και στην άγνοια που επικρατεί, "παρουσιάζονται φύκια ως μεταξωτές κορδέλες"... Διάγουμε μία περίοδο παρατεταμένης παρακμής και εκπτώσεως των πνευματικών και ηθικών αξιών, στο πλαίσιο της οποίας ισχύει ο γενικός κανόνας "είσαι ότι δηλώσεις" και πολλάκις παρουσιάζονται πρόσωπα ή καταστάσεις περιβεβλημένα με έναν μανδύα εγκυρότητος και αυθεντικότητος, δίχως να υποβάλλονται στην βάσανο να παραθέσουν την ελάχιστη αποδεικτική ισχύ και τεκμηρίωση των ισχυρισμών τους... Μέσα σε αυτή τη δύνη λοιπόν, οι θιασώτες του αγγλοτραφούς τεκτονισμού, νέας κοπής, ισχυρίζονται ότι το φιλοσοφικό σύστημα που έχει διαρθωθεί σε 30 βαθμούς και έπεται του συμβολικού τεκτονισμού, είναι "σκωτικού τύπου" και τυγχάνει σύστημα "αρχαίο και αποδεδεγμένο"... Αρ κεί όμως να μελετήσ

ΜΥΗΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΗ... Όσοι έχουν επιλέξει να ακολουθήσουν την ατραπό εκείνη που διέρχεται από κάποιο μυστηριακό σκήνωμα, στο διάβα της διαδρομής, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η Μύηση στην Αλήθεια, μύηση η οποία συνεπάγεται συνειδητοποίηση και αποκάλυψη των αρχών εκείνων και των νόμων που διέπουν τη Φύση και ευρύτερα διέπουν και ρυθμίζουν την Κοσμική Τάξη, δεν εξαντλείται στο πλαίσιο της συμμετοχής σε κάποια δραματουργικά δρώμενα/τυπικά. Και αυτό διότι ολόκληρος ο βίος του αληθινού αναζητητή του Φωτός, συνιστά μία ατέρμονη μυητική διαδικασία (εξ  ου και η έκφραση στους τεκτονικούς κύκλους "είμαι ισόβιος μαθητής"). Πρόκειται για μία καταλυτική μυητική εμπειρία, διανθιζόμενη από πλείστους άθλους και πολυποίκιλες δοκιμασίες μέσα από την υπέρβαση και κατανίκηση των οποίων σμιλεύεται ο Εσώτερος Εαυτός και επέρχεται σταδιακά η επιζητούμενη Τελειοποίηση... Η Τελειοποίηση, νοούμενη ως μέθεξη με τη θεία αρχή, δεν αποτελεί μία υπερβατική διαδικασία, δεν είναι υπερλογική, ούτε υπερκόσμια,

Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΟΦΑΝΕΙΩΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ... Η εορτή των Θεοφανείων αποτελεί ένα αρχέγονο τέλεσμα οι ρίζες του οποίου ανάγονται στο απώτατο παρελθόν. Συνυφασμένη η εορτή αυτή προς τα λατρευτικά έθιμα των Ελλήνων, περικλείει πλείστα αρχαιοελληνικά έθιμα και παραδόσεις. Λέξη σύνθετη, εκ του Θεός+φαίνω, υποδηλώνει την θεϊκή εκδήλωση, την Επιφάνεια δηλαδή του θείου, μέσα από τον εξαγνισμό του υδάτινου στοιχείου... Ο τελετουργικός πυρήνας των θεοφανείων συνίσταται στον καθαγιασμό των υδάτων. Πρόκειται για τον αρχαιοελληνικό καθαρμό, του εξαγνισμού των ανθρώπων δια του υδάτινου στοιχείου, το οποίο προηγουμένως έχει διαποτισθεί από τη θεία ενέργεια και ουσία.  Η κατάδυση του Σταυρού, επί των υδάτων, κατά τη λαϊκή πίστη δίνει στο νερό καθαρτικές και εξυγιαντικές ικανότητες, έθιμο αναγόμενο στα αρχαία Πλυντήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων γινόταν εξαγνισμός των ξοάνων και αγαλμάτων των Θεών στην θάλασσα.   Οι αρχαίοι Αθηναίοι είχαν θεσπίσει τη