ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΟΥ ΑΝΑΖΗΤΗΤΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ... Κατά τ ο διάβα της ζωής του, ο έχων αληθινές ανησυχίες, σκέπτεται, προβληματίζεται και αναζητά απαντήσεις σε καίρια υπαρξιακά και μεταφυσικά ερωτήματα, που άπτονται της υπάρξεως και του ίδιου του προορισμού της ζωής.  Υπηρετεί άραγε το σχέδιο της Δημιουργίας έναν ανώτερο προορισμό, ή απλά πρόκειται για το αποτέλεσμα μίας απλής αναπαραγωγικής λειτουργίας, άνευ περαιτέρω στόχου; Καθώς λοιπόν ο αναζητητής προσανατολίζεται και στρέφεται προς την εύρεση πειστικών απαντήσεων σε αυτά τα προαιώνια ερωτήματα που απασχολούν τους ανθρώπους κάθε εποχής, εάν διακατέχεται από αληθινούς προβληματισμούς, είναι βέβαιο πώς θα στραφεί προς τον εσωτερισμό.  Η αναζήτηση αυτή δεν είναι ούτε τυχαία, ούτε περιστασιακή, έχει να κάνει και σχετίζεται με προγενέστερες μνήμες που δεν έχουν ολότελα εξαλειφθεί πίνοντας η ψυχή από το νερό της πηγής της Λήθης. Συνδέεται με προγενέστερες ενσαρκώσεις και πηγάζει αβίαστα από μία αναβλύζουσα εσωτερική ανάγκη για αυτογνωσία, α

Η ΑΡΧΑΙΑ ΨΥΧΗ, ΖΕΙ ΜΕΣΑ ΜΑΣ, ΑΘΕΛΗΤΑ ΚΡΥΜΜΕΝΗ... Γιατί η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και πρωτίστως, η πυθαγόρεια, ορφική, πλατωνική παράδοση, αποτελούν την βάση του Ελληνικού Εσωτερισμού και του Ελληνικού Πολιτισμού... Γιατί μόνο όσοι διαθέτουν προγονικές καταβολές και ψυχικές ρίζες μπορούν να συλλαμβάνουν υψηλές έννοιες και να συνάπτονται προς ανατασιακές καταστάσεις συνυφασμένες με την Ελληνική Μυσταγωγική Παράδοση... Γιατί μόνο οι μυημένοι στα νάμματα του Ελληνικού Φωτός, δύνανται να εγκολπωθούν και να αισθανθούν το σκίρτημα της αρχαίας ψυχής, να νιώσουν το αιώνιο κάλλος και να μετάσχουν της θείας σοφίας... Όσοι στρέφονται προς την υλοκρατούμενη Δύση και την δεισιδαιμονική Ανατολή και αναζητούν να ανακαλύψουν την πηγή της Γνώσεως και του Φωτισμού σε ξένες πηγές, είναι ξενολάτρες, μιμιτιστές, βέβηλοι, κατά την παραδοσιακή-μυστικιστική έννοια του όρου  και φορείς αλλότριων βιοψυχικών ιδιοτήτων, καίτοι ελληνόφωνοι... Ε ΣΜΕΝ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΟ ΓΕΝΟΣ, ΩΣ Η ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΟΣ ΠΑΙΔΕΙ

Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΖΩΝΤΑΝΕΣ ΜΝΗΜΕΣ... Υπάρχουν περιοχές και σημεία, ανά τον αθηναϊκό και ευρύτερα ανά τον ελλαδικό χώρο, τα οποία είναι φορτισμένα με ιδιαίτερη ενέργεια, καθώς η επίκλησή τους και μόνο ανακαλεί στην μνήμη αναμνήσεις από ένα παρελθόν στιβαρό, ένα παρελθόν έμφορτο γεγονότων και δρωμένων που επηρέασαν τον ρου του ιστορικού γίγνεσθαι... Ο Κεραμεικός, αποτελεί μία ιδιαίτερη συνοικία των Αθηνών με βαρύνουσα σημασία, καθώς η τοποθεσία στην οποία ευρίσκεται, είναι συνδεδεμένη με βαρυσήμαντα ιστορικά γεγονότα. Αν και η ευρύτερη περιοχή έχει υποστεί τις συνέπειες της σύγχρονης αλλοτροιώσεως, του αφελληνισμού και της κοινωνικής παθογένειας, ωστόσο, υπάρχουν ακόμη στοιχεία στην περιοχή και μνήμες που ζωντανεύουν ένα άλλο παρελθόν...  Η αρχιτεκτονική των οικιών και γενικά των παλαιών κτιρίων που αντέχουν στην φθορά του χρόνου και στην καταστρεπτική μανία των ανθρώπων, σε συσχετισμό με διάσπαρτα μνημεία του αρχαίου παρελθόντος, δημιουργούν την αίσθηση στον επισ

ΑΘΗΝΑ ή ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ;  ΕΛΛΗΝΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ Η΄ ΣΙΩΝ; Παρά τις σαφέστατες ελληνογενείς του καταβολές, ωστόσο εντός του Τεκτονισμού, υπάρχει μία τάση η οποία πρεσβεύει ιδέες και νοοτροπίες αντιπαραδοσιακές και αντιμυητικές. Νεωτεριστές ή αγεωμέτρητοι, αντί να αδράξουν και να εγκολπωθούν την αρχέγονη γηγενή παράδοση, αναζητούν εξ Ανατολών το φως, υποστηρίζοντας σολομωνολατρείες, χιραμολατρείες και άλλες ετερόκλητες δοξασίες οι οποίες παρεισέφρυσαν σε εποχές συγκρητισμού, συγχύσεως και διωγμών, αλλοιώνοντας καθοριστικά την αυθεντική, ιεραρχική δομή, παραδοσιακή συγκρότηση και μυητική παράδοση του Αρχέγονου Τεκτονισμού.  Μη λησμονούμε ότι τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια, εκ των οποίων απέρρευσε ο παραδοσιακός Τεκτονισμός, αναφέρονται μόνον σε ΄Ελληνες το γένος, χρηστοήθεις και διακατεχόμενος από ευρύτητα πνεύματος, όπως άλλωστε όλες οι αρχαίες ιερατικές θεσμοθεσίες του Ελληνικού Κόσμου (Ολύμπια, Πύθια, Νέμεα, κ.α.) και αργότερα μεταλαμπαδεύθηκαν σε λαούς εντός της φυλετικής μας ομοεθνείας (

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΩΝ ΚΥΚΛΙΚΩΝ ΧΟΡΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΟΡΧΗΣΕΩΣ ΕΝ ΤΩ ΑΡΧΑΙΩ ΚΟΣΜΩ...  Οι χοροί στον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο, ως κίνηση ρυθμικής φαίνεται ότι εμφανίστηκαν ήδη από το απώτατο παρελθόν. Με την μουσική, ήταν συνυφασμένη η κίνηση και ο ρυθμός, η μελωδία και τα διάφορα δραματουργικά δρώμενα. Πέραν του ρυθμού, δια του χορού εκδηλωνόταν η μιμητική φύση στις διάφορές της εκφάνσεις.  Δια του χορού, γινόταν πράξη η επιθυμία που διακατείχε τους μύστες για αναπαράσταση ιερών δρωμένων, στο πλαίσιο μίας μετουσιώσεως των αρχετυπικών μορφών και προτύπων. Τόσο οι Νύμφες, όσο και οι Μούσες, χορεύουν. Οι πολεμιστές επίσης, χορεύουν πολεμικούς χορούς, όπως οι Κορύβαντες, ενώ γνωστός είναι ο πολεμικός χορός πυρρίχιος, οι ρίζες του οποίου ανάγονται στο απώτατο παρελθόν.  Για τους αρχαίους προγόνους μας, και ιδίως για τον Πλάτωνα και το φιλοσοφικό-μυητικό ρεύμα που πρεσβεύει, η μιμητική ικανότητα στη όρχηση έχει τη δύναμη να ενισχύει την ηθική εκπαίδευση. Γι΄ αυτό και ο φιλόσοφος

ΤΟ ΝΕΚΥΟΜΑΝΤΕΙΟ ΤΟΥ ΑΧΕΡΟΝΤΟΣ... Το πιο φημισμένο νεκυομαντείο του αρχαίου Ελληνικού Κόσμου εντοπίσθηκε κοντά στις βορειοδυτικές όχθες της Αχερουσίας λίμνης, στο σημείο όπου ενώνονται οι ποταμοί Αχέροντας και Κωκυτός. Στις αρχαίες πηγές η τοποθεσία της Αχερουσίας λίμνης περιγράφεται ως το σημείο καταβάσεως των νεκρών στον Άδη και η Εφύρα, η πόλη της Ηπείρου που βρίσκεται βορειότερα, συνδέεται με πανάρχαιη λ ατρεία της θεότητας του θανάτου.  Στο νεκρομαντείο προσέρχονται ευλαβικά οι θρησκευτές, προκειμένου να επικοινωνήσουν με τις ψυχές των νεκρών, οι οποίες μετά την μετάσταση και την απελευθέρωσή τους από το σώμα στα πεδία του Επέκεινα, αποκτούσαν την ικανότητα να προβλέπουν το μέλλον.  Η παλαιότερη αναφορά περί του Νεκυομαντείου του Αχέροντα πραγματοποιείται από τον Όμηρο στην Οδύσσεια, όταν η Κίρκη παροτρύνει τον Οδυσσέα να συναντήσει στον Κάτω Κόσμο τον τυφλό μάντη Τειρεσία και να λάβει χρησμό για την επιστροφή στην πατρίδα του και παρακάτω παρέχει μία συναρπαστική περιγ

Η ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΧΡΩΜΑΤΩΝ  Τα χρώματα ανέκαθεν ασκούσαν μια σημαντική αισθητική όσο και ψυχολογική επίδραση στον άνθρωπο και κατ’ επέκταση σε όλες τις έμβιες υπάρξεις. Υπάρχει άποψη που υποστηρίζει ότι τα χρώματα αποτελούν σημάδια συμβολικά μιας ευρύτερης συμπαντικής νόησης. Σε αυτή την περίπτωση λειτουργούν ως μια κλίμακα που οδηγεί δια των εικόνων στην Πλατωνική αντίληψη των ιδεών, στον κόσμο των αιωνίων αρχετύπων. Τα χρώματα αναφέρονται σε σχέση με τα αρχέτυπα, σε συμπλέγματα του ψυχικού κόσμου του ανθρώπου.  Αποτελούν ουσιαστικά ένα σημείο επαφής όπου τέμνονται η τέχνη, η επιστήμη, η φιλοσοφία και οι θρησκείες, ενώ συνδέονται παράλληλα με μεταφυσικές αντιλήψεις καθώς και με την αφύπνιση των ενεργειακών κέντρων. Είναι γνωστό σε όσους ασχολούνται με την ενεργειακή υπόσταση του ανθρώπου ότι τα χρώματα προσδιορίζουν την κατάσταση και την ποιότητα της ανθρώπινης αύρας σε επίπεδο απεικόνισης όπως αποδίδεται φωτογραφικά με τη μέθοδο φωτογράφισης της αύρας των έμβιων όντων.  Στο

Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ... Ο Αρχαίος Κόσμος τα ζώα τα τιμούσε και τα σεβόταν! Η παράσταση του Ορφέως που σαγηνεύει με την επτάχορδη λύρα του τα είδη ολοκλήρου του ζωϊκού βασιλείου, η παράσταση του Άργου, που αν και υπέργηρος, αντιλαμβάνεται τον Οδυσσέα παρά την εξωτερική του μεταμόρφωση και αναπηδά πάνω του με αναφιλητά για να τον υποδεχθεί, πεθαίνοντας στην αγκαλιά του πολυαγαπημένου του προσώπου, η περίπτωση του σκύλου του Ξανθίππου που ακολούθησε τις αθηναϊκές τριήρεις κολυμπώντας μέχρι την Σαλαμίνα, όπου και ξεψύχησε, η περίπτωση του Βουκεφάλα, πιστού αλό γου του Μ. Αλεξάνδρου, προς τιμήν του οποίου ίδρυσε στην Ανατολή και πόλη ολόκληρη, είναι μερικές απειροελάχιστες και μόνο πτυχές, διαμέσω των οποίων αναδεικνύεται η αγάπη των αρχαίων προγόνων μας για τα ζώα, τους "κατώτερους" αυτούς (στην κλίμακα της ψυχικής εξέλιξης) αδελφούς μας... Αρκεί μία επίσκεψη στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο, αλλά όχι μόνον, όπου ο επισκέπτης θα έρθει αντιμέτωπος με παρ

Η ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΤΗΤΟΣ. ΟΥΚ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΤΟ ΠΡΟΣΚΥΝΕΙΝ Από αρχαιοτάτων χρόνων, οι θρησκευτές οιασδήποτε θρησκευτικής τάσεως, απέδιδαν τιμές προς τις θείες δυνάμεις, ή προς ό,τι θεωρούσαν τουλάχιστον ως θείες οντότητες. Η απότιση τιμών και προσφορών, ποικίλλε ανάλογα με την εποχή, τα ήθη και τις επικρατούσες αντιλήψεις.  Έτσι έχουμε την περίπτωση ανθρωποθυσιών στο απώτατο παρελθόν (π.χ. Αρχάνες), στις οποίες κυρίως επιδίδονταν οι λαοί της δεισιδαιμονικής Ανατολής, ή αργότερα θυσιών ζώων, μέχρι που η θρησκευτική αντίληψη περί προσφορών προς το θείον εξευγενίζεται από τους Έλληνες μυσταγωγούς, κυρίως Πυθαγόρειους και Πλατωνικούς, και αποδίδονται πλέον στους Θεούς καρποί της γης εν είδει προσφοράς και ουδέποτε σφάγια, τουλάχιστον από τις μυσταγωγικές προσωπικότητες. Αντίστοιχα, η απότιση τιμών προς τους Θεούς, περιελάμβανε τον χαιρετισμό τους από τους θρησκευτές, χαιρετισμός και αναγνώριση η οποία γινόταν από τους αρχαίους προγόνους μας, πάντοτε σε ορθή στάση, υπ