ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ: ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΕΛΛΗΝΙΣΗ ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΩΝΕΤΑΙ ΗΘΙΚΑ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ... Το "Ελληνικόν Άδυτον" αποτελεί ένα φιλοσοφικό, μυστηριακό, ιστορικό, εθνικοπατριωτικό μετερίζι πνευματικού αγώνα, ένα ιδεολογικό βήμα διαυγές και κρυστάλλινο, μέσα από το οποίο δίδεται μία πνευματικού χαρακτήρα μάχη, εκτυλίσσεται μία προσπάθεια ευγενής, η οποία αποσκοπεί αφ΄ ενός στην αφύπνιση της αρχαίας Ελληνικής Ψυχής, που τελεί σε λανθάνουσα κατάσταση, αφ΄ ετέρου στην αυτογνωσία και στην συνειδητή πόρευση στην ατραπό της Ελληνικής Μυστηριακής Παραδόσεως με γνώμονα τις αρχές και τις αξίες που σφυρηλατούν και συνθέτουν την Ελληνική Κληρονομιά. Η προσπάθεια αυτή, διεξάγεται με ευπρέπεια, ήθος, επιχειρήματα, δίχως φανατισμό, δίχως δογματικές αγκυλώσεις και χωρίς παραποιήσεις ή διαστρεβλώσεις της Αλήθειας. Είναι σεβαστό, κάποιοι να διαφωνούν ή να διατηρούν ενστάσεις ως προς τις απόψεις που εκφέρουμε, άλλωστε δεν είναι τα πάντα τοις πάσι κοινά, ούτε ταιριάζουν όλα σε όλο

Η ΜΟΡΦΩΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΣΩΚΡΑΤΗ Ερωτηθείς κάποτε ο φιλόσοφος-πολεμιστής Σωκράτης περί της διατυπώσεως του ορισμού του μορφωμένου ανθρώπου, απέφυγε ρητά να μνημονεύσει την συσσώρευση γνώσεων. Γιατί η συσσώρευση πληροφοριών, αφ΄ εαυτής, δεν συνιστά μόρφωση με την ουσιαστική έννοια του όρου.  Αντίθετα, ο μεγάλος φιλόσοφος πρέσβευε την αντίληψη ότι η μόρφωση απορρέει από τη συμπεριφορά... Ως μορφωμένους ο Σωκράτης θεωρούσε τους "γεωμετρημένους Ανθρώπους, εκείνους που διαθέτουν πνευματική εγρήγορση και αυτοκυριαρχία, ως απόρροια μίας πειθαρχίας εσωτερικής και συνειδητής, ελέγχοντας απόλυτα δυσάρεστες και απρόσμενες καταστάσεις...  Επιπλέον, σύμφωνα με τον Σωκράτη, την ιδιότητα αυτή την κατέχουν αυτοδικαίως εκείνοι που διαθέτουν λογική, σύνεση αλλά και γενναιότητα...  Επιπροσθέτως, αυτοί που διακατέχονται από εντιμότητα και ειλικρίνεια σε όλες τους τις συναλλαγές, ενώ παράλληλα εμφορούνται από την διάθεση να αντιμετωπίσουν με στωϊκότητα δυσμενείς καταστάσεις αλλά και ανθρώπινους παράγοντες δ

  Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ Η ΚΡΑΔΑΣΜΙΑΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ... Εισερχόμενοι σε έναν ιερό χώρο, που αποτελεί το ενδιαίτημα του θείου, εισδύουμε σε έναν ενεργειακό τόπο έμφορτο δυνάμεων θετικών και ιδιοτήτων μοναδικών που αναβιβάζουν στο ζενίθ όλες τις ψυχικές ποιότητες. Είναι αποδεδειγμένο πώς  όλα τα Ελληνικά Ιερά είναι ενεργειακοί χώροι. Εισερχόμενοι λοιπόν εντός αυτών, ο επισκέπτης/ικέτης  αντιλαμβάνεται την ιερότητα του χώρου και επιθυμεί να βιώσει μία υπερβατική διάσταση του είναι. Τότε το πνεύμα του προκαλεί έντονους κραδασμούς στον εγκέφαλο και στην συνείδησή του, υφιστάμενο μία ψυχοπνευματική μεταστοιχείωση προς μία ανώτερη και ευγενέστερη μορφή... Οι κραδασμοί αυτοί που προκαλούνται από την ιερότητα του χώρου, μεταφέρονται στα κύτταρα ολόκληρου του σώματος του και ο εγκέφαλος αρχίζει να ανυψώνει σταδιακά την συχνότητά τους προς κλίμακες δυσθεώρητες. Αν η συχνότητα των κραδασμών ανυψωθεί εξισούμενη προς την συχνότητα του ηλιακού φωτός, αυτή η ανάταση έχει ως αποτέλεσμα

  ΟΥΤΕ ΤΑ ΡΑΣΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟΝ ΠΑΠΑ, ΟΥΤΕ ΤΟ ΠΕΡΙΖΩΜΑ ΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΑ... Καμία παροιμία δεν έχει προκύψει τυχαία, αλλά αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και εντοπίσουμε το ιστορικό με το οποίο συνδέεται, αποτελεί το απαύγασμα των συμπερασμάτων που οφείλονται στην εμπειρία, στην παρατήρηση και στην εμβίωση καταστάσεων στο πέρασμα του χρόνου... Μία από τις παροιμίες λοιπόν που συνιστούν απόσταγμα σοφίας και εμπειρικής προσεγγίσεως/κατανοήσεως των πραγμάτων, αναφέρει ότι "Τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, ο παπάς κάνει τα ράσα"! Ήτοι, ο λειτουργός με τη στάση του, τον τρόπο ζωής του, σκέψεως, επιδείξεως χρηστοήθους συμπεριφοράς και ζωής, είναι εκείνος που δίνει νόημα, υπόσταση και περιεχόμενο στο ράσο, δηλα δή το τιμά ή το απαξιώνει και το ευτελίζει...  Αντίστοιχα, στον χώρο του εσωτερισμού και ιδίως του Τεκτονισμού, θα μπορούσε ως παράφραση της ανωτέρω παροιμίας, να ισχύσει η δήλωση ότι "Το περίζωμα δεν κάνει τον Τέκτονα, αλλά ο τέκτονας το περίζωμα"... Πράγματι, όπως ανέφερε κάποτε και

ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΠΟΥ ΑΝΑΤΡΕΠΕΙ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΚΑΙ ΔΟΓΜΑΤΙΚΕΣ ΠΑΡΑΔΟΧΕΣ ΑΙΩΝΩΝ.... Μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου, αποκαλύπτεται σε όλη τη μεγαλοπρεπή της διάσταση, η απόκρυφη διαδρομή και η μυητική πορεία της Ελληνικής Μυστηριακής Παραδόσεως. Οι συντεχνίες των Διονυσιακών Τεχνιτών, των Ναοδόμων και των τεχνουργών της Ελληνικής Αρχαιότητος, μεταλαμπάδευσαν, μετά την επίσημη απαγόρευση τελέσεως των μυστηριακών θεσμών κατά την μακραίωνη περίοδο του βυζαντινού μεσαίωνα, τα φιλοσοφικά και μυητικά νάματα της ελληνικής μυητικής κληρονομιάς, είτε μέσω των Δαιδαλιδών και των Θεατρικών θιάσων, είτε μέσω των ναοδόμων, των Ασκληπιάδων και τόσων άλλων συντεχνιακών φορέων που ως κόρη οφθαλμού, διατήρησαν τις εκφάνσεις του απολλώνειου και του διονυσιακού στοιχείου, μετουσιώνοντάς το σε μυστηριακή πράξη και έκφραση... Από τους Θεουργούς της Φρατρίας του Μυστρά του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού, μέχρι τους "Σκοτεινούς Αδελφούς" και τους "Πιστούς της Αγάπης", τροβαδούρο

ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΝΟΗΜΑ ΤΟΥ HALLOWEEN Ζώντας σε μία κοινωνία παραδομένη στην ολοκληρωτική εκκοσμίκευση και στον άκρατο υλισμό, ελάχιστοι πλέον είναι εκείνοι που εμβαθύνουν στην ουσία των επετείων και των εορτασμών, αδυνατώντας όχι μόνο να συλλάβουν, αλλά και να υποθέσουν απλώς τη μεγαλειώδη σημασία που κατέχουν ως αντανάκλαση των κοσμικών δρωμένων. Καθώς εκατομμύρια παιδιά και ενήλικες συμμετέχουν στον εορτασμό του Halloween τη νύχτα της 31ης Οκτωβρίου, ελάχιστοι είναι εκείνοι που γνωρίζουν τις αρχαίες Κελτικές ρίζες του, αναγόμενο στο φεστιβάλ Samhain. Στην Κελτική Ιρλανδία περίπου 2.000 χρόνια πριν, το Samhain αντιπροσώπευε τη διαίρεση του έτους με ταξύ του φωτεινότερου μισού (Καλοκαίρι) και του σκοτεινότερου μισού (Χειμώνας). Κατά τη διάρκεια του Samhain, το πέπλο μεταξύ αυτού του κόσμου και του υπερβατικού κόσμου λεπταίνει, επέρχεται σύγκλιση ουρανού και γης, επιτρέποντας στα πνεύμα τα να διέλθουν το κατώφλι των εγκοσμίων και αντιστρόφως.... Πρόκειται για μία εορτή συνυφασμένη προς την