ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ... Η έννοια του Πνεύματος, υφίσταται από αρχαιοτάτων χρόνων, όμως μόνον με την συμβολή του πανεπιστήμονος Αριστοτέλη, επήλθε η διάκρισή του σε δύο εκφάνσεις: Από τη μία πλευρά υφίστατο το ζωτικό πνεύμα, συνυφασμένο με την ζωϊκή ζωτική δύναμη, εδρεύον στην καρδιά και επιφέρει τις ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού και από την άλλη πλευρά, υφίστατο το ψυχικό πνεύμα, εδραζόμενο στον εγκέφαλο, το οποίο δια του νευρικού συστήματος κινητοποιεί τις αισθήσεις, την βουλητική ιδιότητα του ανθρώπου και όλες τις γνωστικές λειτουργίες που επιτελεί το ανθρώπινο ον.  Προεκτατικές θεωρίες επί της προελεύσεως και λειτουργίας του Πνεύματος, προέκυψαν από τους Νεοπυθαγορείους μύστες και φιλοσόφους, μερίδα των οποίων εξέφρασε την αντίληψη ότι το πνεύμα συνιστά φορέα της ψυχής, κατερχόμενο από τα ουράνια πεδία και αποτελεί το προοίμιο της διεργασίας εκείνης συζεύξεως πνεύματος και ψυχής, προτού εισέλθει στο ανθρώπινο σώμα και το καταστήσει έμψυχο. Σύμφωνα προς τις διδαχέ

ΕΓΚΟΙΜΗΣΗ: Η ΕΜΠΝΕΥΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΝΩΤΕΡΟΥΣ ΚΟΣΜΟΥΣ... Η εγκοίμηση, αποτελεί μία πανάρχαιη τεχνική την οποία εφήρμοσαν στα Ασκληπιεία αλλά και στα χρηστήρια οι αρχαίοι πρόγονοί μας, προκειμένου να την χρησιμοποιήσουν για θεραπευτικούς λόγους, επιφέροντας την ίαση του σώματος αλλά και της ψυχής. Η μέθοδος της ενυπνώσεως και της παραμονής του αναζητητή-ικέτη στα άδυτα του ναού, του χρηστηρίου ή του θεραπευτηρίου, αποτελούσε πρακτική η οποία απέδωσε ευεργετικά κατά το απώτερο παρελθόν, συνδυαστικά με άλλους φυσικούς παράγοντες που ανέτασαν την υπόσταση του ανθρώπου...  Η διαδικασία της εγκοιμήσεως, εδράζεται στην καταβύθιση της ψυχής που επιζητεί την ίαση, στην σπλαχνική και ούσα ευεργετική/ιαματική τροφοδότρα γη, προκειμένου να αδράξει την θετική ενέργεια της παμμήτειρας Θεάς Γαίας, δεδομένου ότι οι ναοί/εγκοιμητήρια και χρηστήρια ευρίσκονταν σε σημεία ενεργειακώς φορτισμένα, προς αξιοποίηση της ενεργειακής αναζωογονητικής ανάσας της μητέρας

Έν το Παν και Παν το Ένα ! Μεγάλη εορτή σήμερα για τον Έλληνα Θεό Πάνα, γιο του Ερμή, εκπρόσωπο της αρσενικής brutal πλευράς, προστάτη των ανδρών και της ανδρικής γονιμότητας. Θεός του Σύμπαντος Κόσμου για τους Στωικούς, Θεός της Φύσης και των άγριων ζώων, που προστατεύει όλη την παν-ίδα, λέξη που δημιουργήθηκε προς τιμήν του και είναι πλέον διεθνής. Ο Πάνας ήταν ο τραγοπόδαρος θεός των ποιμένων και των ποιμνίων, που γεννήθηκε και κατοικούσε στα βουνά της Αρκαδίας, η οποία μέχρι τον 7ο αιώνα π.Χ. λεγόταν Πανία! Ο Μέγας Παν δεν πέθανε, όχι ο Παν δεν πεθαίνει! Η αρχαία Ψυχή ζει μέσα μας αθέλητα κρυμμένη, έλεγε ο Κ. Παλαμάς. Η Έλενα Μπλαβάτσκυ στην Θεοσοφία της έλεγε ότι όποιος συλλάβει τι είναι ο Παν, καταλαβαίνει και το Σύν-παν! Οι αρχαίοι Διδάσκαλοι πίστευαν στο “φλογιστόν”, στην φλογέρα του Πανός και του Παντός, με τις 7 οπές, το κατ’ εξοχήν σύμβολο της βουκολικής ζωής. Στο κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο στην παραβολή “περί κρίσεως Κόσμου” χωρίζονται δεξιά τα αρνιά που θα πάν

Η ΔΙΑΤΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΦΥΣΙΚΗΣ ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑΣ, ΕΠΙΦΕΡΕΙ ΤΟΝ ΕΞΑΝΔΡΑΠΟΔΙΣΜΟ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ... Η πρωτόγνωρη κατάσταση την οποία η ανθρωπότητα διάγει, είτε είναι προϊόν διαφυγής ενός ιού από χημικά εργαστήρια, είτε είναι προϊόν άλλων καταστάσεων υπερβάσεως των ορίων και των συνθηκών χρήσεως της τεχνολογίας (5G), έχει μέχρι σήμερα ανάλογα προηγούμενα, αν εμβαθύνουμε στο ζήτημα από μυητικής απόψεως και το εξετάσουμε υπό ένα οπτικό πρίσμα μυστηριακό και φυσιολατρικό... Για όσους παρακολουθούν τα τεκταινόμενα επί της γης με φυσιολατρική ευαισθησία, έχουν επίγνωση ότι η γη είναι ένας φυσικός, έμβιος και έμψυχος οργανισμός, που διαθέτει νεύρα (οι ενεργειακοί δίαυλοι που την διαπερνούν) και φλέβες, ως επίσης και αύρα, πεδίο δηλαδή ηλεκτρομαγνητικής ακτινοβολίας, την οποία διαθέτει κάθε έμβια και έμψυχη ύπαρξη. Για όσους λοιπόν τυγχάνουν σε επαγρύπνηση και εγρήγορση, είναι προφανές ότι η αύρα της γης έχει διαταραχθεί εδώ και δεκαετίες, με αυξανόμενη ένταση και κλιμάκωση, απ

ΜΕΤΕΣΤΗ ΣΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΑΝΑΤΟΛΗ Ο ΑΔ. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΠΑΪΠΕΤΗΣ, 33ος, ΔΙΑΤΕΛΕΣΑΣ ΙΔΡΥΤΗΣ ΚΑΙ Μ.Δ. ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ Μετέστη στην Αιωνία Ανατολή, στις 8 Μαίου του 2020, ο διατελέσας Ιδρυτής και πρώτος Μεγάλος Διδάσκαλος της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος και ομότιμος καθηγητής της Μηχανικής στο Τμήμα Μηχανολόγων και Αεροναυπηγών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, Στέφανος Παϊπέτης. Ο μεταστάς, είχε πραγματοποιήσει σπουδές στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, μεταπτυχιακές σπουδές στο Imperial College και είχε ανακηρυχθεί διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Η ερευνητική περιοχή του ήταν τα προηγμένα αεροδιαστημικά υλικά, ενώ τα γενικότερα ενδιαφέροντά του περιελάμβαναν την αρχαία τεχνολογία, τη φιλοσοφία, την ποίηση και τη λογοτεχνία. Είχε πρωτοστατήσει στην ίδρυση της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος κατά το ιστορικό σχίσμα του 1986 και είχε αναλάβει τα ηνία αυτής, κατά την περίοδο 1986-1988. Η ιδιαιτερότητα σε σχέση με την προσωπικότητα και το έργο του μεταστάντος αδ. Στ.

Ο ΕΛΛΗΝΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΑΝΑΔΥΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΕΓΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΟΘΕΥΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΨΥΧΗΣ Ο Ελληνοτεκτονισμός αποτελεί μία απαίτηση των καιρών... Καθώς ολοένα και περισσότεροι ελληνοπρεπείς, ασχολούμενοι με τις μυστηριακές παραδόσεις, αναζητούν τις ρίζες και επιστρέφουν στην αναζήτηση της προγονικής μας κληρονομιάς, επέστη το πλήρωμα του χρόνου για την ανάδυση εκ νέου της αμιγούς Ελληνικής Μυστηριακής Παραδόσεως, εκείνης δηλαδή που προσιδιάζει στις βιοψυχικές και πνευματικές ιδιότητες των Ελλήνων. Μία Παράδοση δίχως συγκρητιστικές προσμείξεις και ιουδαιοχριστιανικά υβριδικά "μπολιάσματα", μία παράδοση η οποία να απορρέει από την ιερή γη των Ελλήνων, με άξονα τους Δελφούς και όχι το όρος Σιών, από τον πατρώο Ηρακλή, τον μύστη Ορφέα και τον Πυθαγόρα και όχι από διάφορους Χιράμ Αμπίφ και Σολομώντες, μία παράδοση που να ιεροποιεί τον Όλυμπο και τους Δελφούς και όχι ξένους τόπους και αλλότρια σημεία αναφοράς, τα οποία ουδόλως σχετίζονται προς την ιστορία και την παράδοση των Ελλήνων. Έχ

ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ "ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΑΡΧΑΙΟΛΑΤΡΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ" Σε μία εποχή όπου η ιστορική αμνησία θριαμβεύει και η εσκεμμένη διαστρέβλωση μεσουρανεί, το βιβλίο του Ι. Χαραλαμπόπουλου υπό τον τίτλο "Γερμανική Αρχαιολατρεία και Ελληνικότητα", έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα ύδατα της συμβατικής ιστορίας και να αναδείξει άγνωστες πτυχές των ελληνογερμανικών σχέσεων. Από τον Λουδοβίκο τον Α΄ και τον Όθωνα μέχρι τον Γκαίτε και τον Νίτσε, από τον Κλέντσε και τον Τσίλλερ μέχρι τον Νταίρπφελντ και τον Σλήμαν, αναδεικνύεται η γερμανική αρχαιολατρεία, η οποία από αισθητικής και ηρωϊκής απόψεως, είναι συνυφασμένη προς την ελληνικότητα... Πρόκειται για ένα πρωτοποριακό σύγγραμμα, το οποίο καταρρίπτει εσφαλένες ιστορικές παραδοχές και ρίχνει φως σε λησμονημένα, άγνωστα και παραποιημένα ιστορικά γεγονότα που καλύπτουν το φάσμα κυρίως των δύο τελευταίων αιώνων, γι΄ αυτό και αξίζει όχι απλά να διαβαστεί, αλλά ενδελεχώς να μελετηθεί από κ