ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΛΑΙΛΑΠΑ ΕΡΕΙΠΩΝΕΙ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ... Είναι προφανές, και τα γεγονότα που συμβαίνουν το επιβεβαιώνουν, ότι εισερχόμαστε σε ένα ξέφρενο καθεστώς νεοταξικής βαρβαρότητας, τόσο στυγνό που όμοιό του δεν έχουμε ξαναζήσει...  Εν μέσω απόλυτης χαυνώσεως, τα σύνορα στον Έβρο έχουν καταστεί διάτρητα, όπως άλλωστε και τα θαλάσσια στο Αιγαίο και οι καραβιές και τα καραβάνια των λαθρομεταναστών, αυξάνονται και πληθύνονται, υλοποιώντας το σχέδιο εποικισμού της Ελλάδος, συνεπαγόμενο βαθμιαία αντικατάσταση πληθυσμού... Την ίδια ώρα που συμβαίνουν αυτά, ο Μητροπολίτης Άνθιμος και ευρύτερα η εκκλησία, προτρέπουν τους Έλληνες να συνάπτουν γάμους με αλλοδαπούς, πραγματώνοντας την επιδιωκόμενη από τους παγκοσμιοποιητές φυλετική επιμειξία... Και όλα αυτά συντελούνται εν μέσω γενικής απάθειας, καθώς οι κάτοικοι αυτού του τόπου, έχουν υποστεί έναν ιδιόρρυθμο "συβαριτισμό" που θα αποδειχθεί θανάσιμος για την εθνική επιβίωση... Μέσα σε αυτό το κλίμα, ο εναπομείναντας δασικός πλούτος τη

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΔΙΠΛΟΥ ΠΕΛΕΚΕΩΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ... Στην ελληνική συμβολική υπάρχουν κάποια σύμβολα έμφορτα δυνάμεως όσο και αρχετυπικής σημασίας και αξίας, όπως ο δεκαεξάκτινος αστέρας, το ρόδο, ο αγκυλωτός σταυρός, ο μαίανδρος, ο διπλός πέλεκυς. Ο διπλός πέλεκυς αποτελεί έμβλημα των ουρανίων δυνάμεων, σύμβολο ισχύος και κατανικήσεως των αδυναμιών. Αντιπροσωπεύει την ιερή ένωση του Ουράνιου θεού και της Γήινης θεάς, σύμβολο ιερογαμίας (΄Ηλιος–Σελήνη). Ο διπλός Πέλεκυς συμβολίζει την αμφίδρομη κίνηση και διεργασία, η οποία επιβάλλεται να πραγματωθεί από τον υποψήφιο κατά την μυητική διαδικασία. Συνοψίζει τον νόμο της δράσεως/αντιδράσεως ο οποίος υφίσταται και κυριαρχεί στο φυσικό γίγνεσθαι. Ονομάζεται και Λάβρυς και ετυμολογικά από εκεί προκύπτει και η λέξη λαβύρινθος=τόπος του λάβρυος. Σύμφωνα με την παράδοση τον διπλό Πέλεκυ τον παρέδωσαν οι Αμαζόνες μέσω του πατρώου Ηρακλέους στη βασίλισσα της Λυδίας, καθώς τον είχε επινοήσει η βασίλισσά τους Πενθεσίλεια... Κατά μία εκδοχή,

  ΝΑ ΠΡΟΣΛΑΒΟΥΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΑΙΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΙΣ ΝΙΚΕΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΠΕΡΣΩΝ! Το καλοκαίρι του 480 π.Χ., οι Έλληνες μετείχαν σε δύο σημαντικές συγκρούσεις: Την ναυμαχία του Αρτεμισίου και την μάχη των Θερμοπυλών. Και τον Σεπτέμβριο του 480 π.Χ. δόθηκε η επική ναυμαχία της Σαλαμίνος, η οποία μαζί με την συνακόλουθη, ένα χρόνο αργότερα, τον Αύγουστο του 479 π.Χ. μάχη των Πλαταιών και ναυμαχία της Μυκάλης, έθεσαν οριστικό τέλος στα επεκτατικά σχέδια των Περσών... Όλες αυτές τις σημαντικές πολεμικές συγκρούσεις, όπως και τη μάχη του Μαραθώνα, που έλαβε χώρα 10 χρόνια νωρίτερα, οι Έλληνες τις καθιέρωσαν σαν προγονικές εορτές τιμής και νίκης και τις εόρταζαν σε πανελλήνια κλίμακα. Μία παράδοση που συνεχίστηκε μέχρι και τους πρώτους αιώνες της επικρατήσεως του χριστιανισμού, όπου αρχικά ο εορτασμός ατόνισε και αργότερα καταργήθηκε ως "ειδωλολατρικός". Όμως η απότιση τιμής στους ευκλεείς προγόνους, αποτελεί μία υποχρέωση και ένα ηθικό καθήκον που θα

ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ, Η ΑΣΥΜΜΕΤΡΗ ΑΠΕΙΛΗ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΑ... Την δεκαετία του 1980, οι κυβερνήσεις του Α. Παπανδρέου έθισαν τον ελληνικό λαό σε μία ιδιότυπη νοοτροπία νεοπλουτισμού και την ελληνική νεολαία σε μία κατάσταση νωθρότητας και λέμε ιδιότυπη γιατί η τεχνητή οικονομική ευμάρεια που προκλήθηκε, οφειλόταν στον ακατάσχετο δανεισμό της χώρας όσο και στις αθρόες προσλήψεις με κομματικά κριτήρια μέσω κομματικών κλαδικών οργανώσεων που καθιερώθηκαν εκτοξεύοντας την ευνοιοκρατία και την πολιτική συνδιαλλαγή στα ύψη... Στο πλαίσιο αυτό, απαξιώθηκε η χειρονακτική εργασία και δημιουργήθηκε τεχνητό κενό στους τομείς της οικοδομής, της γεωργίας, των τεχνικών επαγγελμάτων, σε εργατικούς κλάδους, κενό το οποίο προκλήθηκε εσκεμμένα ένεκα του νεοπλουτισμού και της νωθρότητας και το οποίο ήρθαν οι  λαθρομετανάστες από το 1990 και εντεύθεν να καλύψουν... "Καλά που ήρθαν οι ξένοι και βρήκαμε για τα χωράφια μας εργάτες και για την οικοδομή τεχνίτες" μονολογούσαν πολλοί,

ΚΑΤΑΝΥΚΤΙΚΗ ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΟΔΟΥΛΗ ΠΡΟΣΗΛΩΣΗ... Με αφορμή τον επικείμενο εορτασμό της ημέρας της "Κοιμήσεως της Θεοτόκου" και την εμφάνιση "ακραίων" φαινομένων θρησκευτικής προσηλώσεως, όπως τη διάνυση αποστάσεων στην Τήνο γονυκλινείς, ή την εκπλήρωση ανάλογων "ταμάτων" που συνιστούν εξευτελιστική ταπείνωση της προσωπικότητας, κρίνεται σκόπιμο να γίνει μία διάκριση ανάμεσα στην ευσέβεια και στην κατανυκτική ακόμη θεοσέβεια, που είναι εκφάνσεις βιωματικής προσεγγίσεως του θείου, σεβαστές, και στον θρησκευτικό φανατισμό, στην θεοδουλεία που εκφεύγει των υγιών ορίων, καθιστώντας τον θρησκευτή άβουλο άθυρμα μίας άλογης πίστης... Στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονίσουμε ότι οι θείες δυνάμεις δεν επιζητούν την ταπείνωση του Ανθρώπου, πολλώ δε μάλλον να τον βασανίσουν. Π.χ. ουδείς Θεός ζητά από τους πιστούς του να αυτομαστιγώνονται όπως πράττουν οι φανατικοί μουσουλμάνοι στο πλαίσιο θρησκευτικών τους εθίμων... Το να σέρνεται κάποιος κάτω στο έδαφος ως ερπετό, δεν ε

 ΕΞΙ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1945: ΟΤΑΝ ΟΙ ΣΙΩΝΟΔΟΥΛΕΣ ΗΠΑ ΔΕΙΧΝΟΥΝ ΤΟ ΠΛΕΟΝ ΑΠΕΧΘΕΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΣΩΠΟ, ΕΓΚΛΗΜΑΤΩΝΤΑΣ ΚΑΤΑ ΑΜΑΧΩΝ... Σήμερα, 6 Αυγούστου (1945), είναι η αποφράδα ημέρα της ρίψεως της πρώτης ατομικής βόμβας από τούς Αμερικανούς, στην Χιροσίμα, και 8 Αυγ. στο Ναγκασάκι. Αν και η Γερμανία είχε συνθηκολογήσει ήδη από τις 8 Μαίου του 1945 και η Ιαπωνία έπνεε τα λοίσθια, έχοντας συρρικνωθεί ο ζωτικός της χώρος και έχοντας απωλέσει όλα σχεδόν τα ναυτικά οχυρά που διέθετε στα νησιά πέριξ αυτής, οι ΗΠΑ απεφάσισαν να κλείσουν τον β΄ παγκόσμιο πόλεμο, με την ρίψη αυτών των δύο ατομικών βομβών, προς επισφράγιση της παντοδυναμίας και επικυριαρχίας τους...  Η ρίψη των βομβών, δεν υπαγορεύθηκε από πολεμική αναγκαιότητα, υπαγορεύθηκε από εξουσιαστική σκοπιμότητα, στέλνοντας προς "φίλους" και "εχθρούς" το μήνυμα ότι οι ΗΠΑ είναι η νέα ηγεμονία που αναδύθηκε από τις στάχτες του πολέμου και πώς η νέα "πυρηνική ειρήνη" που θα επιβληθεί, θα φέρει τη σφραγίδα τους ανεξίτηλα... Εκα

Η ΗΡΑΚΛΕΙΤΙΟΣ ΑΡΧΗ ΤΟΥ "ΑΓΧΙΒΑΣΙΗΝ" ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ ΤΗΣ ΠΡΟΓΟΝΙΚΗΣ ΤΙΜΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΣ... Εμμένουμε να ιστάμεθα στην Πολιτιστική Πρωτοπορία της ευγενούς Μάχης για την ανάδειξη του πολιτιστικού πλούτου και της μνημειακής κληρονομιάς του τόπου μας, της δοξασμένης πατρώας γης... Αυτής που επί αιώνες καταπλακώθηκε από την λήθη, υπέστη τις συνέπειες της φθοράς και του χρόνου, της σκοπιμότητας και της πολεμικής... Ουδέποτε άλλοτε υπήρξε ανάλογο εγχείρημα. Και αυτό δεν το επισημαίνουμε κομπορρημονώντας, αλλά για να καταδείξουμε την μεταβολή από την λήθη προς την αφύπνιση, προς την ενεργοποίηση της κυτταρικής μνήμης, προς την κατεύθυνση της ενημερώσεως, της επιμορφώσεως και της ουσιαστικής πληροφορήσεως για το πολιτιστικό υπόβαθρο της Πατρίδος, αναγόμενο από τους προϊστορικούς χρόνους μέχρι σήμερα... Στην φωτεινή αυτή διαδρομή, που οδηγεί στην ατραπό της εθνικής και πολιτιστικής αυτογνωσίας, έχουμε ως φάρο μας και σημείο αναφοράς την αρχή του μεγάλου Εφέσιου φιλοσόφου Ηρα

Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ 4ΗΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΕΣ-ΟΠΕΡΕΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.... Τετάρτη Αυγούστου εχθές, και η ημερομηνία στάθηκε αφορμή για κάποιες παρελθοντολογικές αναφορές και εγκώμια νοσταλγών προς την 4η Αυγούστου του Μεταξά. Επευθυμούν τον Μεταξά, θεωρώντας ότι εξέφραζε και εκπροσωπούσε ένα Καθεστώς Εθνικό και Κοινωνικό. Είναι όμως τα πράγματα έτσι; Δυστυχώς και η 4η Αυγούστου με τις ευλογίες του συστήματος έγινε (παλάτι, αγγλική πρεσβεία). Για την ακρίβεια δεν έγινε καν κίνημα, υπήρξε με Β.Δ. διορισμός του Μεταξά ως Κυβερνήτη. Εφ εξής, έχοντας ως δεκανίκι του το αγγλόδουλο παλάτι, έτρεμε μήπως δυσανασχετήσουν οι αληθινοί επικυρίαρχοι και τον αποπέμψουν. Δεν στηριζόταν το καθεστώς σε ίδιες δυνάμεις.  Έκανε έργο στο εσωτερικό, που ήταν ο τομέας ευθύνες του, αλλά την εξωτερική πολιτική την ασκούσε το παλάτι. Και όταν διαπίστωσε ότι οι Άγγλοι και ο βασιλιάς τον είχαν εγκλωβίσει στη μέγγενη του πολέμου και υπήρξε ευεπίφορος στις προτάσεις ειρήνης των Γερμανών

ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΕΙΝ, ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΕΣΘΑΙ... Η Φύση δικαίως θεωρήθηκε ως το μεγάλο "αλχημικό εργαστήριο" εντός του οποίου συντελούνται όλες οι μεταστοιχειωτικές και μεταμορφωτικές διεργασίες, όλες οι ωριμάνσεις και οι γονιμοποιές εκείνες διεργασίες που επιφέρουν την κυοφορία και προάγουν την Δημιουργία και την Ζωή... Λίαν ευστόχως λοιπόν ο Εφέσιος φιλόσοφος Ηράκλειτος είχε αποφανθεί "θείον είναι το γίγνεσθαι", καθώς η ίδια η Φύση, συνιστά θεοφάνεια, δηλαδή αποτελεί μία θεϊκή εκδήλωση, είναι η πεμπτουσία της εκδηλώσεως της θεϊκής παρουσίας εν τω γίγνεσθαι...Μελετώντας και διερευνώντας τις επιμέρους εκφάνσεις της εφαρμογής των φυσικών νόμων, κατανοεί κανείς το μεγάλο έργο της Δημιουργίας που συντελείται στο μακροκοσμικό επίπεδο, καθώς ισχύει η ερμητική αρχή της αναλογίας και της αντιστοιχίας "Ως εν τοις Άνω, ούτε και εν τοις Κάτω" και αντιστρόφως, δηλ. ό,τι ισχύει στο μικροκοσμικό, το ίδιο ισχύει και στο μακροκοσμικό επίπεδο της Δημιουργίας... Η θρησκεία των