ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΕΥΔΑΙΜΟΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΛΗΡΟΤΗΤΑ... “….Αλλά οι άνθρωποι φοβούνται τα βάσανα. Θέλουν ευχαρίστηση τώρα, αμέσως και για πάντα. Δε θέλουν να καταλάβουν ότι η ευχαρίστηση είναι ιδιότητα του παραδείσου και ότι πρέπει να την κερδίσει κανείς. Και αυτό είναι απαραίτητο γιατί αν ο άνθρωπος πετύχει την ευχαρίστηση, προτού γίνει άξιος να την κερδίσει, δεν μπορεί να την κρατήσει και η ευχαρίστηση θα μεταβληθεί σε πόνο…” Γ. Γκουρτζίεφ Κόποις κτώνται τα αγαθά και η ευχαρίστηση, η οποία θα πρέπει ναναι συνυφασμένη με την ευδαιμονία για να μην συνιστά κατάσταση επιπλαστη, επιφανειακή, είν' απαραίτητη προϋπόθεση να αποτελέσει απόρροια μιας βαθείας εσωτερικής αναπλάσεως και ψυχικής διεργασίας, ώστε αυτή να μπορέσει να προβληθεί στη συνέχεια και σε εξωτερικό επίπεδο.  Όπως ισχύει η αρχή "όπως επάνω έτσι και κάτω" (συνάρτηση μακρόκοσμου και μικρόκοσμου), αντίστοιχα ισχύει και η αρχή "όπως μέσα έτσι και έξω". Αν εντός μας δεν ανακαλύψουμε την ευδαιμονία, τη γαλήν

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ: Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ... Το Θερινό Ηλιοστάσιο, το οποίο προσδιορίζεται μεταξύ 20ης και 21ης Ιουνίου, αποτελεί ένα φυσικό/αστρονομικό φαινόμενο, αλλά συνάμα τροφοδοτεί μία μυσταγωγική έκφανση, οι απαρχές της οποίας χάνονται στα βάθη των χιλιετηρίδων, ούσα συνυφασμένη με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη... Ο Ήλιος, το επιβλητικότερο ουράνιο σώμα, υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων πηγή αστείρευτης θεϊκής εμπνεύσεως και αναφοράς για το ανθρώπινο γένος. Από την αρχέγονη εποχή των Σπηλαίων, και καθ΄ όλη τη διάρκεια της πορείας του ανθρώπου στη γη, η Ιστορία καταγράφει τον Ήλιο, ως Θεό, Βασιλιά, πηγή ζωής και ακατάβλητης δυνάμεως, εμπνέοντας μορφές ως τον εστεμμένο φιλόσοφο αυτοκράτορα Ιουλιανό να γράψει σχετικά ("Εις τον Βασιλέαν Ήλιον"), καθιστάμενος σημείο αναφοράς κάθε ζωτικής εκφάνσεως του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι εναλλαγές των εποχών, οι οποίες συνοδεύονται και από αντίστοιχες μεταβολές στο Ουράνιο στερέωμα, καταγράφηκαν

ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΒΙΩΤΙΚΗ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ... Ο άνθρωπος στην αγωνιώδη προσπάθειά του να βελτιώσει το επίπεδο της ζωής του, να ανέβει στάθμη και να κατακτήσει τους γνωστικούς ορίζοντες, ανέπτυξε τις επιστήμες και στην βάση αυτών θεμελίωσε μία σειρά από καινοτομίες, παρεμβαίνοντας όμως σταδιακά στην φυσική τάξη. Με την πάροδο του χρόνου, όσο η επιστημονική πρόοδος αυξανόταν, καθώς η γνώση έγινε κτήμα εξουσιαστικών ιερατείων με σκοπούς μη αγαθούς, η παρέμβαση στη φύση προσέλαβε τον χαρακτήρα πλέον παραβιάσεως των φυσικών αρχών και κανόνων, παρεκτρέποντας ουσιαστικά τις επιστήμες από τον αληθινό προορισμό τους και χρησιμοποιώντας τα πορίσματα και τα επιτεύγματά τους προς ικανοποίηση νοσηρών φιλοδοξιών και άκρατα ωφελιμιστικών επιδιώξεων.  Η κατάσταση αυτή, οδήγησε την ανθρωπότητα σε δυσαρμονία προς την Φύση, φθάνοντας στο σημείο ο άνθρωπος να ζει πλέον αντιφυσικά, να κινείται και να διαβιεί μέσα σε ένα αφύσικο/τεχνητό περιβάλλον, να σκέπτεται σε αντιδιαστολή προς τα όσα επιτάσσουν

Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΝΑΤΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΧΕΡΗΣ... Η βιολογική κατάσταση της υπάρξεως, συνιστά αφ΄ εαυτής μία πορεία αναβάσεως και συνάμα ανατάσεως. Η ανοδική πορεία σχετίζεται αφ΄ ενός προς την εξέλιξη της ψυχής μέσα από πολύπλοκες διεργασίες που συνθέτουν τον καθημερινό βίο και τις αντιξοότητες που τον απαρτίζουν, καλούμενη η ψυχική προσωπικότητα να διεξέλθει αυτές επιτυχώς και να υπερβεί τα εμπόδια που δυσχεραίνουν το έργο της, αφ΄ ετέρου διότι η πορεία προς ό,τι ανώτερο, υψηλότερο, ποιοτικότερο, έχει ανοδική ροπή.  Συνεπώς, εύλογο είναι κάθε ανώτερη πράξη, απόφαση, ενέργεια, να εμπεριέχει δυσχέρειες, να ενέχει έναν βαθμό δυσκολίας, ο οποίος καθορίζεται από το είδος και το ύψος του εγχειρήματος. Πολύ σοφά λοιπόν ο Γκάντι, αλλά και πολλοί προγενέστεροι αυτού αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι και μύστες, προσδιόρισαν την άνοδο σαν μεγάλη και δύσκολη δοκιμασία, ενώ την κάθοδο σαν πορεία εύκολη πλην ολισθηρή που οδηγεί σε ατραπούς δίχως επιστροφή... Οι πολλοί, ως αμαθείς και εθισμένοι

ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟ ΚΑΘΕ ΦΥΛΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ, ΟΧΙ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ... Οι αληθινοί Εσωτεριστές γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ενιαίος πολιτισμός, όπως και δεν υπάρχει ένα είδος ανθρώπου. Στην Φύση κυριαρχεί η διαφοροποίηση και κάθε λαός, κάθε φυλή, δημιουργεί και εξελίσσει τον δικό της πολιτισμό, που είναι απόρροια των βιοψυχικών της παραγόντων, αποτελεί αντανάκλαση των φυλετικών της αρχετύπων, των ενδόμυχων ροπών, ψυχικών, πνευματικών, βιωματικών που εμφωλεύουν στο είναι της και απηχεί τις δικές της ιδιαιτερότητες, συνθέτει τη δική της ταυτότητα, αποτελεί το εξωτερικό γνώρισμα της δικής της ψυχοσυνθέσεως.  Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, διακρινόμενος από τον παράγοντα της ατομικής βιοψυχικής ιδιοσυστασίας που καθορίζει τη μοναδικότητα της προσωπικότητας και της οντότητας, αντίστοιχα, κάθε φυλή είναι μοναδική και ιδιαίτερη, έχοντας τα δικά της γνωρίσματα. Οι εξωτερικές διαφοροποιήσεις δεν είναι παρά η εμφανής διάκριση ως προς