Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΑΝΘΙΣΜΕΝΗΣ ΑΜΥΓΔΑΛΙΑΣ ΚΑΙ Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ...
Κάποτε στην Θράκη, υπήρξε μία πριγκίπισσα, η Φυλλίς, κόρη του βασιλιά Σιθώνα, η οποία ερωτεύθηκε και παντρεύτηκε τον γιο τον Θησέα, Δημοφώνα, με τον οποίο γνωρίστηκαν, όταν ο τελευταίος επέστρεφε από την τρωϊκή εκστρατεία.
Στην πορεία ωστόσο των πραγμάτων, νόστος επιστροφής στην πατρίδα του κατέλαβε τον Δημοφώνα, οπότε βλέποντας η Φυλλίδα το γεγονός ότι ο Δημοφών μαράζωνε, συναίνεσε στο να επισκεφθεί την πατρίδα του, προσβλέποντας στην επάνοδό του.
Ο καιρός περνούσε και ο Δημοφών δεν έδινε ωστόσο σημάδια επανακάμψεως/επιστροφής. Τότε η Φυλλίδα, καταληφθείσα από απελπισία, κρεμάστηκε σε ένα δένδρο, το οποίο εν συνεχεία ξεράθηκε... Επιστρέφοντας ο Δημοφών και πληροφορούμενος το γεγονός της αυτοκτονίας της αγαπημένης του συζύγου, συγκλονίστηκε. Ζήτησε να τον οδηγήσουν στο δένδρο όπου διέπραξε η Φυλλίδα την αυτοχειρία και αγκαλιάζοντάς το με θέρμη και συγκίνηση, το δένδρο ξαφνικά φούντωσε από άνθη και έκτοτε κάθε τέτοια εποχή, προς το τέλος του Χειμώνα, ανθούσε.
Μία άλλη εκδοχή του μύθου, δεν σχετίζεται με αυτοκτονία, αλλά οι θεοί λυπούμενοι τη Φυλλίδα για το δράμα της, τη μεταμόρφωσαν στο δένδρο της αμυγδαλιάς για να υπάρχει στην αιωνιότητα...
'Οπως και νάχουν τα πράγματα, το γεγονός είναι ότι ο μύθος της αμυγδαλιάς, ενέχει έναν συμβολισμό πίστεως στη δύναμη της Αγάπης, η οποία έχει μεταμορφωτικά αποτελέσματα, όταν είναι ισχυρή και αληθινή, ενώ παράλληλα, ο μύθος αναδύει την φυσιολατρική προσήλωση των αρχαίων προγόνων μας στο διηνεκές του χρόνου...
Καθόλου τυχαία, το άνθισμα της αμυγδαλιάς, σηματοδοτεί το τέλος του Χειμώνα, ή τουλάχιστον την προαναγγελία του, και την επικείμενη άφιξη της Ανοίξεως, με όποιες αλλαγές αυτό το γεγονός μπορεί να σηματοδοτεί στην ψυχολογία του ανθρώπου...
Καθόλου τυχαία, το άνθισμα της αμυγδαλιάς, σηματοδοτεί το τέλος του Χειμώνα, ή τουλάχιστον την προαναγγελία του, και την επικείμενη άφιξη της Ανοίξεως, με όποιες αλλαγές αυτό το γεγονός μπορεί να σηματοδοτεί στην ψυχολογία του ανθρώπου...
ΙΩΝ ΘΕΡΙΑΝΟΣ