ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΩΣ ΕΝ ΤΟΙΣ ΑΝΩ, ΟΥΤΩ ΚΑΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΑΤΩ... Στο σύμπαν ισχύει, επικρατεί και εφαρμόζεται ένας υπέρτατος συμπαντικός νόμος, μία κοσμική αρχή που διέπει κάθε έκφανση δημιουργίας. Αυτός ο νόμος συνέχει και συγκρατεί το σύμπαν, ευθυνόμενος για κάθε κοσμογονικό φαινόμενο συντελείται... Απείκασμα του Μεγακόσμου ή Μακροκόσμου που αποτελεί το σύνολο της Δημιουργίας, είναι ο Μικρόκοσμος, που αποτελεί "αντανάκλαση", σε αποτυπωμένη κλίμακα "σμικρύνσεως", αν μπορούμε να το διατυπώσουμε κατ΄ αυτό τον τρόπο, των διεργασιών εκείνων που λαμβάνουν χώρα στο πεδίο του απείρου... Αυτήν ακριβώς την μεγαλειώδη σε σύλληψη αρχή, απηχεί η ερμητική ρήση "Ως εν τοις άνω, ούτω και εν τοις Κάτω". Που θεωρούμε ότι συμπληρώνεται με την διατύπωση της ρήσεως "Εν το Παν". Κάθε τι που συντελείται στον Μακρόκοσμο, έχει την αντανακλαστική του επίδραση και συνέπεια στον Μικρόκοσμο, και αντιστρόφως. Από την άλλη πλευρά πάλι, ό,τι αρχές και κανόνες διέπουν το σύνολο της Δημιουργίας, διέπο

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΤΕΛΕΣΦΟΡΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΤΩΝ ΑΣΚΛΗΠΙΕΙΩΝ Α σκληπιός, Υγεία και Τελεσφόρος, η "τριάδα" της ιάσεως και της ανανήψεως στον αρχαίο Ελληνικό Κόσμο. Αξίζει να επισημάνουμε ότι ο Τελεσφόρος, αποτελούσε αγαθοποιό πνευματική οντότητα, έναν δαίμονα του αρχαίου κόσμου, ο οποίος αποτελούσε τον συνδετικό κρίκο μεταξύ θνητών πασχόντων και του θεού της Ιάσεως, προκειμένου να "τελεσφορήσει" να οδηγηθεί δηλαδή στην εκπλήρωσή του το αίτημα για θεραπεία και ίαση... Ο Τελεσφόρος μετείχε στις τελετουργικές θεραπείες που συντελούνταν στα Ασκληπιεία, θεραπευτήρια της αρχαιότητας, όπου η αντιμετώπιση είχε ολιστικό χαρακτήρα, υπό την έννοια ότι εξέταζαν την εναρμόνιση σώματος, ψυχής και πνεύματος και την εξισορρόπηση και των τριών αυτών παραμέτρων. Σχετιζόταν και με την διαδικασία της εγκοιμήσεως, μέσα από την οποία επιτυγχανόταν η προβολή ονείρων, δια των οποίων παρήχετο ερμηνεία για την αντιμετώπιση της ασθένειας του πάσχοντος. Υπό την έννοια αυτή,

ΟΤΑΝ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ, ΥΠΕΡΒΑΙΝΟΥΝ ΤΑ ΠΕΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΜΑΣ ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ... ' Εχουμε συνηθίσει να περιορίζουμε την παρατήρησή μας σε ό,τι εμπίπτει στα όρια των πέντε αντικειμενικών μας αισθήσεων, γιατί κάτι άλλο φαντάζει για τον κόσμο που βασίζει τις προσλήψεις του στο πεδίο των αισθήσεων, πρακτικά αδύνατο... ΄Εχουμε φθάσει στο σημείο να ταυτίζουμε την Πραγματικότητα (το όντως όν), με την Αντιληπτότητα (με εκείνο δηλαδή το ενδεχομένως απατηλό ή έστω διαφορετικό ως προς την ουσία και την αληθινή του υπόσταση από αυτό που βλέπουμε), στηρίζοντας την πεποίθησή μας ότι αυτό που διαπιστώνουμε με τις αντικειμενικές μας αισθήσεις, ταυτίζεται με ό,τι το υπαρκτό στην συνολική του διάσταση... Πλανώμεθα όμως πλάνην οικτρά. Γιατί η επιστήμη έχει καταδείξει ότι η ανθρώπινη όραση συλλαμβάνει οπτικά ερεθίσματα από ένα συγκεκριμένης κλίμακας οπτικό φάσμα αφ΄ ενός, λειτουργώντας περιοριστικά, αφ΄ ετέρου η ακοή μας περιορίζεται σε μία συγκεκριμένη κλίμακα συχνοτήτων, το ίδιο συμβαίνε

ΟΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΜΥΣΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΚΥΚΛΟ ΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΣ... Στις τελετουργίες εσωτερικών ταγμάτων και μυστηριακών οργανώσεων, δεσπόζουσα θέση κατέχει ο Μύστης ή Μυσταγωγός. Μύστης ή μυσταγωγός, είναι ο τελετουργός εκείνος ο οποίος διεξάγει τη διαδικασία της Μυήσεως. Τι σημαίνει όμως μυώ; Κατ΄ αρχήν παράγεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα μυέω ή μύω (και είναι λογικό αυτό, αφού η μύηση πραγματώθηκε στα αρχαία ελληνικά δρώμενα) και σημαίνει κλείνω τα μάτια και τα αυτιά κατά κυριολεξίαν.  Κλείνοντας όμως αυτά τα αισθητήρια όργανα, ο μυούμενος καθίσταται ευεπίφορος στην επιρροή της υποσυνείδητης διάνοιας και των υπεραισθητών δονήσεων, ήτοι εισέρχεται στα πεδία του άρρητου, του απόκρυφου, του υπερβατικού και του μεταφυσικού, του ανέκφραστου και του μη πεπερασμένου και δέχεται υπεραισθητές προσλήψεις... Ο Μύστης λοιπόν, είναι ο διεξάγων την τελετουργία της Μυήσεως, ήτοι του τυπικού εκείνου η εμπέδωση του οποίου και η εξοικείωση προς τις αρχές που αυτό εμπεριέχει, οδηγεί στην ενα

ΜΝΗΜΗ ΤΖΟΡΝΤΑΝΟ ΜΠΡΟΥΝΟ.... Την περίοδο αυτή, οι ελεύθεροι και απροκατάληπτοι άνθρωποι, οι θεματοφύλακες των Παραδόσεων και της Προγονικής Κληρονομιάς, τιμούν την  Μνήμη του Νεοπλατωνικού Φιλοσόφου Τζορντάνο Μπρούνο. Του Ιταλού στοχαστή, θεουργού και επινοητή της μνημονοτεχνικής, ο οποίος παραδόθηκε στην πυρά της Ιεράς (ανίερης) Εξετάσεως για τις Ιδέες του... Θύμα κι αυτός, ενός ιδιότυπου κυνηγιού μαγισσών, στόχος φανατικών και αμαθών σκοταδιστών που επιχειρούσαν μέσα από την εγκαθίδρυση καθεστώτος τρόμου και άγνοιας, να εμφυσήσουν στα μυαλά των ανθρώπων τον φόβο και να ενσταλλάξουν στις ψυχές τους τον τρόμο και τη δεισιδαιμονία... Όταν η Ιερά Εξέταση παρέδιδε ανθρώπους και ιδέες στην πυρά με άλλοθι προσχηματικό την υπεράσπιση του Χριστιανισμού.... Αιώνες νωρίτερα, η Αθηναϊκή "Δημ(ι)οκρατία" είχε δολοφονήσει τον φιλόσοφο και μύστη Σωκράτη, ακριβώς για παρεμφερείς λόγους... Οι δημαγωγοί του Κρότωνα είχαν για ανάλογους λόγους δολοφονήσει πλείστους εκ των πυθαγορείων φιλοσόφων,

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΣΜΕΝΟΥ ΔΑΣΟΥΣ ΚΑΙ ΟΙ ΜΥΗΤΙΚΕΣ ΤΟΥ ΠΡΟΕΚΤΑΣΕΙΣ... Η αίσθηση του χιονισμένου δάσους. Μια αίσθηση απόλυτης λευκότητας και ξεχωριστής ομορφιάς.... Ένα τοπίο μοναδικό που ανακαλεί στη μνήμη μας περιγραφές από παραδόσεις και παραμύθια ξεχασμένα στον χρόνο.... Ο ουρανός απλώνει τις νιφάδες στην χειμωνιάτικη γη και η πλάση ολάκαιρη ντύνεται στα λευκά της. Στο λευκό χρώμα της αγνότητας, της αθωότητας που παραπέμπει στους παιδικούς μας χρόνους... Η Φύση έχει μια απλότητα, διαθέτει μια μοναδικότητα να ενδύεται χρώματα και καταστάσεις που μαγεύουν τον άνθρωπο, κάνοντας τον να αναπολεί αρχετυπικές καταστάσεις... Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, και παρατηρώντας το τοπίο, μύριες σκέψεις και συναισθήματα αναβλύζουν από το είναι μας... Θαυμάζοντας το μεγαλείο και την επιβλητική εικόνα της χιονισμένης φύσεως, αναπέμπουμε ευχές και ευχαριστίες στην Θεία Πρόνοια που μέσα από τις φυσικές διαδικασίες καθαρίζει και εξαγνίζει την πλάση, μεριμνώντας για την εκπλήρωση της φυσικής νομοτέλειας σε

  Η ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΟΡΟΥ "ΤΕΚΤΩΝ" ΚΑΙ Η ΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΥΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΑΓΩΓΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ... Ουκ ολίγοι αναζητητές του φωτός, θα έχουν διερωτηθεί στην πορεία τους, πόθεν προέρχεται ο όρος "Τέκτων" και τι ακριβώς σημαίνει.  Ο όρος Τέκτων (εκ του τίκτω=δημιουργώ), ανάγεται στην αρχαιότητα και εχρησιμοποιείτο ώστε να προσδιορίσει τον τεχνίτη που εργαζόταν επάνω σε σκληρά υλικά και δεν μπορούσε να επενεργήσει χειρωνακτικά δίχως τη διαμεσόλαβηση κάποιου εργαλείου, ειδικά στην κατεργασία και μορφοποίηση της πέτρας και του ξύλου. Ο Ησύχιος αναφέρει “Τέκτων πας τεχνίτης εστί”. Και το λεξικό του Σουίδα κατά τον 10ο μ.Χ. αιώνα αναφέρει: “Τέκτων κοινώς τεχνίτης, ο λαοξόος και ο ξύλων ειδήμων”. Στην 5η ραψωδία της Ιλιάδος (59-63), ο ΄Ομηρος αναφερόμενος σε Αχαιούς ήρωες, επισημαίνει τα εξής: “Τον Φέρεκλο, τον γιο του Τέκτονα, μετά ο Μηριώνης ρίχνει, το εγγόνι του ΄Αρμωνα που δούλευε με μαστοριά το ξύλο κάθε λογής”. Επίσης ο Δίων ο Χρυσόστομος, επιφανής λόγιος

ΕΡΩΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ... Του Αγίου Βαλεντίνου, ή του Ακύλλα και της Πρίσκιλλας επί το ορθοδοξότερο, εορτή που έχει καθιερωθεί να είναι των Ερωτευμένων, απηχώντας μία αρχέγονη παράδοση, αυτής των Θεσμοφορίων, που έρχεται από τα βάθη των αιώνων... Ύμνος λοιπόν στον Έρωτα, τον φτεροπόδαρο Θεό τοξευτή, αυτόν που έχει την δύναμη να κυριεύει τις καρδιές και τις ψυχές των ανθρώπων, διαθέτοντας μία τεράστια σε ισχύ μεταμορφωτική δύναμη της προσωπικότητας...  Ο Έρως ο αρχαιοελληνικός, δεν αναφέρεται στην συνουσία, δεν ταυτίζεται με την σύζευξη απλά σωμάτων. Είναι κάτι ευρύτερο, κάτι ουσιαστικότερο και πανπεριεκτικότερο, αναφέρεται στην ψυχοσωματική και πνευματική σύζευξη δύο ψυχών, υπό τη δική του βεβαίως επενέργεια.... Ο Έρως, συμβολίζει την ελκτική εκείνη δύναμη της συνοχής, που ενώνει τις δύο αντίθετες πολικότητες, ενεργοποιώντας τον συμπαντικό σε ισχύ Νόμο της Δυαδικότητας, η επίδραση του οποίου παράγει την γέννηση των σωμάτων, των υλικών δηλαδή φορέων εντός των οποίων ενοικούν οι ψυχές και ευθύν

ΤΟ ΟΥΡΑΝΙΟ ΙΕΡΟ ΚΑΙ Η ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗ ΤΟΥ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ... Ο άν θρωπος, από αρχαιοτάτων χ ρόνων, έχοντας βαθειά χαραγμένα στην αρχετυπική μνήμη του καίρια υπαρξιακά ερωτήματα, προδέσωσε ιεροπρέπεια σε κάθε τόπο, αντικείμενο, μνημείο το οποίο είχε ταυτίσει με την αποκάλυψη του θείου, θεωρώντας το ως "πύλη" για την μετάβαση και την επαφή με τους Αόρατους Κόσμους. Γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο, εύλογο είναι να προκαλεί η θέασή του είτε η επαφή μαζί του, "ιερό δέος", καθώς είναι ταυτισμένο με την ιεροφάνεια, δηλαδή με την επιφάνεια (την εκδήλωση) του θείου... Το Ουράνιο Ιερό, αποτελεί το νοερό εκείνο καθαγιασμένο τόπο που είτε εμφωλεύει στα μύχια της συνειδήσεώς μας και του ψυχικού μας Είναι, είτε ευρίσκεται στα Ηλύσια Πεδία και συνιστά το σημείο αναφοράς και επικοινωνίας με τις θείες δυνάμεις... Αποτελεί έναν μεταφυσικό καθαγιασμένο τόπο, όπου φυλάσσονται "τα άγια των αγίων", αντιστοιχώντας στην αγία τράπεζα των χριστιανών είτε στην ιερά κίστη των Αρχαίων Μυστηρίων κα

ΠΥΘΑΓΟΡΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ... Ο Πυθαγόρας ήταν γνωστός κατά την αρχαιότητα για τον σεβασμό που επιδείκνυε στις γυναίκες, αναγνωρίζοντας ότι διαδραματίζουν σημαίνοντα ρόλο στην εξέλιξη της Δημιουργίας, γι΄ αυτό και ήταν ο πρώτος που τις δέχθηκε ως μαθήτριές του αλλά και ως δασκάλες στην Σχολή του στον Κρότωνα. Επιλογή πρωτοποριακή και επαναστατική, εάν αναλογισθούμε τις αντιλήψεις και τα ήθη της εποχής του.  Η μητέρα του Πυθαίδα, η σύζυγός του Θεανώ αλλά και οι κόρες του ήταν όλες γυναίκες πολύ μορφωμένες και μάλιστα οι γυναίκες της οικογένειάς του αποτελούσαν παράδειγμα μορφωμένων γυναικών κατά την Αναγέννηση, εμπνέοντας τους Μαικήνες αλλά και τους μύστες της φιλοσοφίας και των τεχνών... Η Πυθαγόρεια βιοθεωρία εμπεριέχει συγκεκριμένες ηθικές και πρακτικές επιταγές που απαιτούσαν πειθαρχία και συνειδητοποίηση και από τα δύο φύλα, προς τούτο και η διδασκαλία του απευθυνόταν σε αμφότερα τα φύλα. Ωστόσο, στο Ομακοείο οι γυναίκες ακολουθούσαν διαφορετικά τελετουργικά τυπικά κατά την επιτέλεσ

Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ ΤΩΝ ΜΥΗΜΕΝΩΝ ΚΑΙ Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΑΠΟΣΑΡΘΡΩΣΗ... Η Πνευματική Τάξη των Μυημένων, αποτελεί ένα σώμα ατόμων που έχουν γαλβανισθεί σε δοκιμασίες και έχουν διαποτισθεί από τα νάματα της αληθινής εσωτερικής μυσταγωγίας, δίχως επιδείξεις, φθηνούς εντυπωσιασμούς και φανταχτερές εκκοσμικεύσεις...  Η Πνευματική Τάξη των Μυημένων, είναι μια κατηγορία ανθρώπων που έχουν σμιλεύσει εαυτούς, λόγω και έργω, πρωτίστως έργω, έχοντας βαθειά επίγνωση της αποστολής τους, η οποία έχει διττό χαρακτήρα: Εστιάζεται αφ΄ ενός στην ανέλιξη και τελειοποίηση της ψυχικής τους προσωπικότητας, μέσα από την καθημερινή τύρβη με τις συνθήκες της ζωής, αφ΄ ετέρου επικεντρώνεται στην μεταλαμπάδευση του Φωτός, σε όσους έχουν την ψυχική διάθεση να το δεχθούν και να το προσεγγίσουν... Η Πνευματική Τάξη των Μυημένων, είναι μία ζωντανή άλυσος ανθρώπων, που εργάζονται αθόρυβα έχοντας ως γνώμονα την υπηρέτηση του "Καλού Καγαθού", μέσα από την βιωματική μέθεξη με το θείο, ακολουθώντας την ατραπό της Σοφίας,

ΕΞ ΕΛΛΑΔΟΣ ΤΟ ΦΩΣ! Πολλοί είναι εκείνοι που ζούν με την εσφαλμένη αντίληψη ότι το φως προήλθε από την Ανατολή. Ό,τι οι Έλληνες υπήρξαν ετερόφωτοι, ότι τα μυστήρια υπήρξαν ένα συνοθύλευμα στοιχείων από την δεισιδαιμονική ανατολή, ό,τι ο πολιτισμός προήλθε από τα ιερατεία της Μέσης Ανατολής και πολλά ακόμη χονδροειδώς ανυπόστατα... Σε επίρρωση των ισχυρισμών τους, καταφεύγουν στην επίκληση αόριστων "διδασκαλιών" και ανυπόστατων " παραδόσεων", που στην πραγματικότητα δεν είναι παρά μυθοπλασίες, στερούμενες παντελώς τεκμηριώσεως αλλά και λογικής... Ήρθε η ώρα όμως να ακουστεί η Ελληνική Αλήθεια, γιατί εθνικόν είναι ό,τι το αληθές... Στον ισχυρισμό τους ότι το φως προήλθε εξ Ανατολών, απαντούμε με τα ευρήματα από το Σπήλαιο των Πετραλώνων, που αποτελεί αδιάψευστο τεκμήριο ανθρωπογενέσεως και πολιτισμού, αναγόμενο σε εκατοντάδες χιλιάδες έτη π.Χ., με τα ευρήματα της Θεόπετρας Τρικάλων, των προϊστορικών οικισμών απανταχού της Πατρίδας μας, με τον λιμναίο οικισμό του Δισπηλ

ΣΕ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΑΡΑΚΜΗΣ... Σε μια εποχή της απόλυτης φίμωσης και παρακμής, λίγοι είναι αυτοί που ψάχνουν την αλήθεια, προσπαθούν να επιφέρουν την αλλαγή και αυτοί χαρακτηρίζονται τρελοί, ψεκασμένοι, ονειροπόλοι και επικίνδυνοι. Σε μια τόσο δύσκολη εποχή που έχουν ισοπεδωθεί τα πάντα... Έχω την ευλογία να μου αρέσει να καταθέτω τις απόψεις μου γραπτές. Γράφω γιατί πιστεύω ότι οι γνώσεις και οι σκέψεις πρέπει να μοιράζονται και να μην μένουν κρυφές, γιατί τότε παύουν να είναι εποικοδομητικές. Έτσι αναπτύσσεται η κριτική σκέψη, η ανθρώπινη επαφή σε μια περίοδο φιλοσοφικής αφάνειας, καταφέρνοντας να δημιουργούμε σκέψεις, απόψεις, προτάσεις και ιδέες. Η μάχη είναι δύσκολη και σχεδόν ακατόρθωτη, πρέπει να τα παρατήσουμε; όχι... Γράφω γιατί το θεωρώ μια ανάγκη σαν τις ανάσες που παίρνω, χωρίς να τις μετράω με οξυγόνο αλλά με τις λέξεις. Γράφω γιατί νοιώθω ότι ακουμπάω κάπου, έστω και ελάχιστοι θα το εκτιμήσουν, διαφορετικά θα ένοιωθα σαν ένα εκκρεμές στο κενό. Είναι ευλογία να ακουμπάω στα μολύβι