Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Προβολή αναρτήσεων από Μάρτιος, 2018
ΘΕΟΣΕΒΕΙΑ ΚΑΙ ΙΕΡΟΣΥΛΗ ΑΣΕΒΕΙΑ... Το θρησκευτικό συναίσθημα είναι σύμφυτο προς τις μεταφυσικές και υπαρξιακές αναζητήσεις του ανθρώπου. Από τον αρχέγονο ανιμισμό και την φυσιολατρεία μέχρι τον τοτεμισμό και την ανθρωπομορφική απεικόνιση του θείου, ανέκαθεν οι άνθρωποι είχαν την πεποίθηση της υπάρξεως ανωτέρων δυνάμεων που θεμελίωσαν και διαχειρίζονται σε επίπεδο αρχών την κοσμική νομοτέλεια... Ο Πλάτων αναφέρει ότι μπορεί να βρείτε πόλη που να μην διαθέτει γυμναστήριο ή βιβλιοθήκη, πόλη όμως στην οποία δεν αποδίδεται μία οιαδήποτε μορφή λατρείας του θείου, δεν θα βρείτε πουθενά, θέλοντας να δείξει πόσο ισχυρά ριζωμένο στην ανθρώπινη συνείδηση είναι το θρησκευτικό συναίσθημα... Από την άλλη πλευρά  πάλι, ο άνθρωπος είχε την τάση να αποδίδει σε υπερφυσικές δυνάμεις κάθε τι το οποίο αδυνατούσε να ερμηνεύσει με λογικοφανή, πόσο μάλλον με επιστημονικό, τρόπο. ΄Ετσι, ο πρωτόγονος άνθρωπος είχε θεοποιήσει τα φυσικά φαινόμενα, μη δυνάμενος να ερμηνεύσει την λειτουργία τους ή να αποδώσε
ΤΟ ΟΡΦΙΚΟ ΡΟΔΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ ΩΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟ ΣΥΜΒΟΛΟ... "Το Ρόδο το Εκατόφυλλο τους δίνω, το σύμμετρο το εκατόφυλλο όπου όλα, τα φύλλα του είναι ένα και καθένα είν΄ όλα, της μύησης το στεφάνωμα..." Κ. Σικελιανός "Ο Διθύραμβος του Ρόδου" Ανάμεσα στα αρχέγονα εκείνα σύμβολα των οποίων η ιδιότητα και η αρχετυπική σημασία έχει παρερμηνευθεί, είναι και το προαιώνιο Ρόδο, το Ορφικό αυτό σύμβολο... Η παρουσία του Ρόδου, το οποίο από το απώτατο ήδη παρελθόν προσέλαβε μυστηριακή-τελετουργικη αξία, συμβολίζοντας τον Θεό ΄Ηλιο-Απόλλωνα, κατέστη γνωστή στον θρακικό/μακεδονικό πρωτίστως χώρο... Η περιοχή Ροδολείβος, κωμόπολη στην περιοχή του Παγγαίου, έλαβε την ονομασία της ακριβώς από τα ρόδα που καλλιεργούνταν εκεί. Μάλιστα το Ροδολείβος έλκει την ονομασια του απο τη σύνθετη λέξη Ρόδο+λείβω=εκχέω ρόδα. Σύμφωνα με την παράδοση, στην περιοχή αυτή, η Φυλλίς, η κόρη του βασιλιά Σιθώνος, αλειφόταν με εκχύλισμα ρόδων εκατόφυλλων που αφθονούσαν, ονοματίζοντας
ΥΜΝΟΣ ΣΤΗΝ ΑΡΕΤΗ Δώστε αδέλφια εδώ το χέρι η στιγμή αυτή μας φέρει μία γαλήνη θεϊκή. Εις τον κόσμον είναι μία των ψυχών η αρμονία που αιώνια διαρκεί. Ανυμνείτε τον Θεό μας των ψυχών και των καρδιών μας είναι ο Εξαγνιστής. Μας χαρίζει τη φιλία και τη μόνη ευτυχία την χαρά της Αρετής. 'Οσοι ζείτε εδώ στον κόσμο μία να έχετε φροντίδα την Φιλία την Αγνή. Την αγάπη να ζητάτε τον πλησίον ν΄ αγαπάτε, τον Θεό, την Αρετή. ΒΟΛΦΑΓΚ ΑΜΑΝΤΕΟΥΣ ΜΟΤΣΑΡΤ
ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ ΘΑ ΕΥΗΜΕΡΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΥΔΑΙΜΟΝΗΣΟΥΝ ΟΤΑΝ ΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΤΑΣΤΟΥΝ ΒΑΣΙΛΕΙΣ Η΄ ΟΙ ΒΑΣΙΛΕΙΣ ΓΙΝΟΥΝ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ...  Πρόκειται για μία διαχρονική διαπίστωση, η οποία αν και αποτελεί ιδεαλιστική ουτοπία, εν τούτοις, υπήρξαν σπάνιες περιπτώσεις που πραγματώθηκε... Στην μορφή αυτοκρατορικών μορφών που ενσάρκωναν το πρότυπο αυτό, είτε για τον Μάρκο Αυρήλιο και τον Εστεμμένο Φιλόσοφο Ιουλιανό επρόκειτο, είτε για τον Μέγα Φρειδερίκο και άλλους αυτοκράτορες-μαικήνες των τεχνών και των επιστημών... Ωστόσο αυτές οι εμβληματικές φυσιογνωμίες που επιτελούν ένα φιλοσοφικό και μυητικό συνάμα έργο, δεν τυγχάνουν δημαγωγοί, δεν βαυκαλίζουν τα πλήθη, δεν εκτρέφουν τα ταπεινότερα των ενστίκτων στις μάζες, ούτε υποθάλπουν τις ευτελέστερες των προσδοκιών τους, με αποτέλεσμα να μην καθίστανται ιδιαιτέρως λαοφιλείς...  Ιδού έγκειται και η τραγική ειρωνία, αυτοί που οφελούν την Πολιτεία και την  Κοινωνία να παραγκωνίζονται και να αποθεώνονται εκείνοι που εξάπτουν τα πλέον ποταπά ένστικτα των
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΤΡΑΠΟΙ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗΣ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ...  Ο Μυστικισμός ως φαινόμενο συναντάται καθ΄ όλη τη διάρκεια της μακραίωνης πορείας της ανθρωπότητας, έχοντας διαποτίσει την θρησκευτική σκέψη από την αρχαιότητα έως και σήμερα, συνδεόμενος άμεσα με την θρησκεία. Το θρησκευτικό αίσθημα απορρέει από την φυσική ανάγκη του ανθρώπου να ανακαλύψει τα ιερά μυστήρια που συνδέονται με την ΄Υπαρξη, τη Γένεση, τη Δημιουργία, προσλαμβάνει δηλαδή υπαρξιακή υπόσταση. Στα διάφορα θρησκευτικά συστήματα, το κοσμικό ιερατείο αναλαμβάνει τον ρόλο του Γεφυροποιού, του διαμεσολαβητή τρόπον τινά μεταξύ του πνευματικού κόσμου των θείων δυνάμεων και των θρησκευτών. Αντίθετα, στα μυστηριακά συστήματα, με την κατάλληλη διδαχή, την πρακτική εξάσκηση και την βιωματική εμπειρία, ο ίδιος ο μύστης δύναται να προσεγγίσει δια της εκστατικής εμπειρίας το θείον, άνευ διαμεσολαβήσεως ετέρων προσώπων...  Στην προηγούμενη πρόταση, περιγράφηκε με σαφήνεια και η ποιοτική και ουσιαστική διαφοροποίηση της μυστηριακής μεθοδο
Η ΕΛΛΑΣ ΑΓΝΩΜΟΝΟΥΣΑ... ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ ΕΠΙΚΩΝ-ΕΜΒΛΗΜΑΤΙΚΩΝ ΜΟΡΦΩΝ ΤΗΣ ΕΘΝΕΓΕΡΣΙΑΣ ΤΟΥ 1821... Παρά τον πανηγυρικό χαρακτήρα της ημέρας, δεν θα πρέπει να διαλάθει της προσοχής μας η τραγική κατάληξη της ολότητος σχεδόν των επιφανών αγωνιστών του 1821, μία διαπίστωση διαχρονική που φανερώνει το σύμπλεγμα φθόνου, αλλά και την καταστρεπτική δύναμη που διαθέτουν οι έριδες και το εμφυλιοπολεμικό μίσος, πάθη νοσηρά που υποδαυλίζει η ξενοκρατία και τα ατομικά οφέλη. Μία "αχίλλειος πτέρνα" των Ελλήνων που γνωρίζουν καλά οι ξένοι και την χρησιμοποιούν κατάλληλα... Οι Πέρσες όταν δεν μπόρεσαν να νικήσουν τους ΄Ελληνες κατά μέτωπον στις μάχες, εξαπέλυσαν την ραδιουργία, την διχόνοια και τον χρηματισμό. Και όλα αυτά έφεραν τα αποτελέσματά τους: ΄Εστρεψαν τη Σπάρτη εναντίον της Αθήνας, προεκλήθησαν οι Πελοποννησιακοί Πόλεμο κλπ. Αντίστοιχα, οι Ρωμαίοι ενέσπειραν διχόνοιες μεταξύ πόλεων-κρατών και ύστερα εμφανίζονταν ως επιδιαιτητές αναμειγνυόμενοι όλο και περισσότερο στα ελληνικά
ΚΥΝΕΣ ΚΑΙ ΚΥΝΙΚΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ Ο κύνας, διαδραμάτιζε σημαντκό ρόλο στην ζωή της αρχαίας Ελλάδας, εμφανιζόμενος πάντοτε στο πλευρό του ανθρώπου είτε ως φύλακας, είτε ως σύντροφος, είτε ως οικόσιτο απλά ζώο. Αφ΄ ης στιγμής εξημερώθηκε, διακρίθηκε για την αφοσίωση που επέδειξε δίπλα στον άνθρωπο. Από τον ΄Αργο, τον πιστό σκύλο του Οδυσσέως μέχρι τους ηπειρωτικούς μολοσσούς, από τον τρικέφαλο Κέρβερο, φύλακα του κατωφλίου του ΄Αδη μέχρι τον σκύλο του Κυναίγειρου που έλαβε μέρος στην μάχη του Μαραθώνος, υπάρχει ένα ευρύ πεδίο αφηγήσεων, συχνά συγκινητικών που δεν αφήνει αδιάφορο τον σύγχρονο αναζητητή... Αξιοσημείωτη είναι η περίπτωση του σκύλου του πατέρα του Περικλή, του Ξανθίππου, περί το 480 π.Χ., αμέσως μετά την μάχη του Μαραθώνα. ΄Οταν οι Πέρσες εστράφησαν προς την Αθήνα και οι Αθηναίοι εκκένωσαν την πόλη τους για να επιβιβασθούν στα πλοία που θα τους οδηγούσαν στην Αίγινα και στην Σαλαμίνα, κάποιος από ένα πλοίο λόγω έλλειψης χώρου πέταξε τον σκύλο του Ξανθίππου στην θάλασσ