ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΙΟΥΔΑΙΟΠΑΥΛΙΚΙΑΝΙΣΜΟΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ... Στην κοινωνία αυτή, ισχύει η ρήση "είσαι ό,τι δηλώσης", επιβεβαιώνοντας την εκτίμηση του Κων. Καραμανλή του πρεσβύτερου ότι ζούμε σε ένα απέραντο φρενοκομείο (μήπως άραγε να επιδιδόταν σε αυτοκριτική προβαίνοντας σε αυτή τη σιβυλλική δήλωση;). Στο πλαίσιο αυτό, υπάρχει και μία κατηγορία ανθρώπων θρησκευόμενων, για κάποιους υπεράνω του δέοντος, που δηλώνουν "Ελληνορθόδοξοι" και "Αντισιωνιστές", κατηγορώντας μάλιστα τους Μακκαβαίους σιωνιστές, τους φαρισαίους και τους φανατικούς εν γένει Εβραίους, ως υπαιτίους της σταυρώσεως του Χριστού! Σαφώς και κάθε θρησκευτική επιλογή είναι σεβαστή στο πλαίσιο της ανεξιθρησκείας και καθείς δικαιούται να αποτείνεται στον Θεό της καρδιάς του, στον Θεό της κατανοήσεώς του, με όποιο τρόπο αυτός επιθυμεί, όμως εν προκειμένω ενυπάρχει μία ουσιαστική αντίφαση... Πώς είναι δυνατόν αυτοί οι άνθρωποι, από τη μία πλευρά να δηλώνουν αντισιωνιστές και Ελληνοπρεπείς και από την

 Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΞΙΦΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ... Ανατρέχοντας στην παράδοση της ανθρωπότητας, από καταβολών κόσμου, διαπιστώνουμε ότι ο Πόλεμος αποτελεί μία από τις βασικές εκφάνσεις της ανθρωπίνης δραστηριότητας ("Πόλεμος πατήρ πάντων εστί", αποφαίνεται ο Σκοτεινός Εφέσιος Φιλόσοφος και Μύστης Ηράκλειτος). Ένα από τα κύρια αγχέμαχα όπλα, είναι και Ξίφος, γύρω από το οποίο έχει πλεχθεί μία προαιώνια μυστικιστική παράδοση που χάνεται στο βάθος της ιστορίας... Το ξίφος λοιπόν απετέλεσε ένα από τα βασικά όπλα για μάχη εκ του συστάδην και την απόκρουση του εισβολέα, του εχθρού, για την προάσπιση των οσίων και των ιερών της φρατρίας... Το σπαθί, στους μύθους του βασιλιά Αρθρούρου, παρουσιάζεται ως το θρυλικό Εξκάλιμπερ, το οποίο δημιουργήθηκε από το υλικό ενός μετεωρίτη που έπεσε στη γη. Μόνο αυτός που κατέχει την αγνή αρετή μπορεί να το απεγκλωβίσει από το βράχο στον οποίο ήταν καρφωμένο. Η εικόνα αυτή ενέχει έναν συμβολισμό, υποδηλώνει την απελευθέρωση του πνεύματος από την

  Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ-ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ, ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ... Στα μέσα Σεπτεμβρίου του 490 π.Χ. διεξήχθη μία από τις πιο επικές μάχες της ιστορίας του Αρχαίου Κόσμου, ανάμεσα στους Αθηναίους και στους Πέρσες. Των Αθηναίων ηγείτο ο Μιλτιάδης, ενώ των Περσών, οι Δάτης και Αρταφέρνης. Επρόκειτο για την πρώτη εισβολή των Μήδων στον ελλαδικό χώρο, επιχειρώντας την κατάκτησή του και την καθυποταγή των Ελλήνων στην επικυριαρχία του Πέρση Αυτοκράτορα. Η στρατηγική του Μιλτιάδη παράγει ένα γρήγορο αποτέλεσμα. Η μάχη διήρκεσε μόνο δύο ώρες, καταλήγοντας με τον περσικό στρατό να σπάει πανικό προς τα πλοία τους. Στην μάχη αυτή διακρίθηκε, μεταξύ άλλων, και ο αδελφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου, ο Κυναίγειρος, ο οποίος κατά την άτακτη φυγή των Περσών προς τα πλοία τους, τους ακολούθησε προσπαθώντας να κρατήσει ένα περσικό πλοίο με τα χέρια του. Όταν οι Πέρσες του έκοψαν τα χέρια, προσπάθησε να το συγκρατήσει με τα δόντια του, μέχρι που τον αποκεφάλισαν... Στην μάχη, καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισε το φάσμ

ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΕΝΟΣ ΠΡΟΜΕΛΕΤΗΜΕΝΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΣ...  Όταν το κατεστημένο επέτρεψε, επίσημα ή σιωπηρά, την εγκατάσταση ναυπηγείων και καρνάγιων στην περιοχή των Αμπελακίων και της Κυνόσουρας, είχε απόλυτη επίγνωση του γεγονότος ότι επρόκειτο για τον ιστορικό εκείνο χώρο στον οποίο έλαβε χώρα η προπαρασκευή του ελληνικού στόλου για τη διεξαγωγή στα ανοικτά της ναυμαχίας της Σαλαμίνας και ότι στην χερσόνησο της Κυνοσούρας είχαν τεθεί οι βάσεις του τύμβου των Σαλαμινομάχων και είχαν εγκαθιδρυθεί τα τρόπαια της νίκης. Παρ΄ όλα αυτά αδειοδότησαν τα ναυπηγεία και επέτρεψαν να μεταβληθεί ο χώρος σε νεκροταφείο σαπιοκάραβων αλλά και να καταστραφεί το ανατολικό τμήμα του τύμβου από τους Αδελφούς Διαμαντή, που "συμπτωματικά" ήσαν συγγενείς του Αχιλλέα Καραμανλή! Πρόκειται καταφανώς για προμελετημένο έγκλημα κατά της Ιστορίας και της Εθνικής Μνήμης, προκειμένου να αλλοιωθεί η φυσιογνωμία του τοπίου, να καταστραφούν, στο μέγιστο δυνατό βαθμό τα αρχαιολογικά τεκμήρια και να αμβλυνθεί το ενδιαφέρο

ΕΚΑΤΟ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ ΜΕΓΑΛΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ Συμπληρώνονται εφέτος 100 χρόνια από τη Μικρασιατική καταστροφή, ένα βαρυσήμαντο γεγονός που επέφερε συρρίκνωση στην Ελλάδα του 1922, προσθέτοντας μία μεγάλη εθνική και ταυτόχρονα εθνική αποτυχία. Μία καίρια καμπή, η οποία επηρέασε πολύπλευρα την ελληνική πολιτική ζωή και κοινωνία με αλυσιδωτές επιδράσεις έως τις ημέρες μας.  Το όραμα της Ελλάδας των δύο Ηπείρων και των Πέντε θαλασσών, επρόκειτο να μείνει ανεκπλήρωτο. Θέλοντας να αποδώσουμε ελάχιστο φόρο τιμής στους πρωτεργάτες εκείνης της μεγάλης εποποιίας, που ενσάρκωσαν τους εθνικούς πόθους, αναδεικνύοντας την Μεγάλη Ιδέα του Ελληνισμού σε εφικτή προοπτική, θα επιχειρήσουμε να αναπλάσουμε και να εμβαθύνουμε στον πυρήνα των γεγονότων που συνδέονται με την έκβαση του μεγάλου αυτού γεγονότος. Γιατί η ιστορία αποτελεί μία ζωντανή πηγή μαρτυρίας που ανακυκλώνεται και διδάσκει, για όσους γνωρίζουν να ερμηνεύουν το νόμο αιτίου και αιτιατού, στην αδ