ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΟΤΑΝ ΟΙ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΩΝ, ΧΟΡΕΥΟΥΝ ΤΟΝ ΜΥΣΤΙΚΟ ΙΑΚΧΟ... Δεκαεπτά έτη συνεπληρώθησαν στις 23 Ιουνίου εφέτος, από την μετάσταση στην Αιωνία Ανατολή του αδ. Παναγιώτη Δ. Αναγνώστου, ενός αυθεντικού ελληνολάτρη ερευνητού του Φωτός... Ο Παναγιώτης Αναγνώστου, υπήρξε απόφοιτος της Βιομηχανικής Σχολής Πειραιώς, φοροτεχνικός-οικονομολόγος και εκ των πρώτων που συμμετείχαν στο Σώμα Ορκωτών Λογιστών εν Ελλάδι.  ΄Ομως οι περγαμηνές που κοσμούν την προσωπικότητά του δεν σχετίζονται προς εγκόσμιες αναγνωρίσεις της θύραθεν παιδείας, αλλά με τις μεταφυσικές του ανησυχίες και τα πνευματικά-ερευνητικά ερεθίσματα που διακατείχαν το είναι του, ερεθίσματα τα οποία απετέλεσαν το εφαλτήριο για την ένταξή του στον Τεκτονισμό, αλλά όχι μόνον... Στον Τεκτονισμό εμυήθη το 1957, μέσω της συμβολικής στοάς "Προμηθεύς", αναρριχώμενος σταδιακά και φθάνοντας να καταλάβει θέσεις Αξιωματικού της Μεγάλης Στοάς, όπως και αργότερα του Υπάτου Συμβουλίου του 33ου Βαθμού του Φιλοσοφικού Τεκτονισμ

Η ΜΥΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΤΡΑΠΟ ΤΟΥ ΘΕΪΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ... Η σταδιακή πνευματική και ηθική κατάπτωση την οποία επέφερε ο παραγκωνισμός του Πνεύματος και της Ιεραρχικής διαρθρώσεως των Κοινωνιών και η συνακόλουθη κυριαρχία των υλιστικών απαξιών, με  τραγική της αποκορύφωση την αποθέωση του "χρυσού μόσχου", προκάλεσε την απώλεια της Βασιλικής Τέχνης, είχε ως τραγική της συνεπαγωγή την απώλεια του Λόγου και κατ΄ επέκταση της μυητικής ισχύος και ικανότητος του εχέφρονος ανθρώπου.  Πρόκειται για την είσοδο στην λεγόμενη "σκοτεινή εποχή", η οποία επήλθε ύστερα από τον παραγκωνισμό των αξιών και την απεμπόληση των αρχών που συνδέονταν με την λεγόμενη "Χρυσή εποχή", της κυριαρχίας δηλαδή του χρυσού γένους κατά Ησίοδον.  Ωστόσο αυτή η κατάπτωση, η οποία είναι συνυφασμένη με την "σκοτεινή νύχτα της ψυχής", την απώλεια προσανατολισμού και του αντικειμενικού σκοπού της ζώσης υπάρξεως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ένα γεγονός αμετάκλητο, κι αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι

ΘΕΡΙΝΟ ΗΛΙΟΣΤΑΣΙΟ: Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ ΗΛΙΑΚΗΣ ΔΥΝΑΜΕΩΣ... Το Θερινό Ηλιοστάσιο, το οποίο προσδιορίζεται μεταξύ 20ης και 21ης Ιουνίου, αποτελεί ένα φυσικό/αστρονομικό φαινόμενο, αλλά συνάμα τροφοδοτεί μία μυσταγωγική έκφανση, οι απαρχές της οποίας χάνονται στα βάθη των χιλιετηρίδων, ούσα συνυφασμένη με την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη... Ο Ήλιος, το επιβλητικότερο ουράνιο σώμα, υπήρξε από αρχαιοτάτων χρόνων πηγή αστείρευτης θεϊκής εμπνεύσεως και αναφοράς για το ανθρώπινο γένος. Από την αρχέγονη εποχή των Σπηλαίων, και καθ΄ όλη τη διάρκεια της πορείας του ανθρώπου στη γη, η Ιστορία καταγράφει τον Ήλιο, ως Θεό, Βασιλιά, πηγή ζωής και ακατάβλητης δυνάμεως, εμπνέοντας μορφές ως τον εστεμμένο φιλόσοφο αυτοκράτορα Ιουλιανό να γράψει σχετικά ("Εις τον Βασιλέαν Ήλιον"), καθιστάμενος σημείο αναφοράς κάθε ζωτικής εκφάνσεως του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι εναλλαγές των εποχών, οι οποίες συνοδεύονται και από αντίστοιχες μεταβολές στο Ουράνιο στερέωμα, κατα

Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΑΝΘΟΥΣΕ ΣΤΗΝ ΡΟΔΟΠΗ ΣΕ ΠΡΟΪΣΤΟΡΙΚΟΥΣ ΗΔΗ ΧΡΟΝΟΥΣ! Είναι γνωστό, ότι η αρχέγονη μυστηριακή παράδοση των Ελλήνων, αναπτύχθηκε στο όρος Παγγαίο και στην Ροδόπη, όπου ανεφάνη η ηλιακή λατρεία του Απόλλωνος με εκφραστή τον μυσταγωγό-τελετουργό Ορφέα.  Εκεί γεννήθηκαν τα αρχέγονα ελληνικά μυστήρια, και αυτό τεκμαίρεται και από αρχαιολογικές έρευνες, οι οποίες έχουν καταδείξει ότι οι Ροδοπαίοι Θράκες είναι αυτόχθονες από τους αρχαιότατους χρόνους της Παλαιολιθικής περιόδου, όπως επιμαρτυρούν τα ευρήματα από πυριτόλιθο αλλά και οι παλαιολιθικές υπαίθριες θέσεις που βρέθηκαν στο ΝΑ άκρο της πεδιάδας της Ροδόπης και στην ενδοχώρα (ΒΑ της Οροσειράς του Ισμάρου).  Στα όρια των Νομών Ροδόπης και Έβρου, βρίσκεται ο επιβλητικός «βράχος των Πετρωτών». Η πρωιμότερη κατοίκηση στην περιοχή του Ισμάρου τοποθετείται χρονικά στη Μέση Παλαιολιθική εποχή που προσδιορίζεται με εκκίνηση τα 200.000 π.Χ. χρόνια! Σε Πλειστοκαινικό σχηματισμό ΒΑ του Ισμάρου εντοπίστηκαν δύο υπαίθ

Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΗΣ ΗΘΙΚΗΣ ΑΚΕΡΑΙΟΤΗΤΑΣ... Ο Εσωτεριστής, όποια ατραπό κι αν ακολουθεί, ανάμεσα στις αρχές που υϊοθετεί, και οφείλει συνειδησιακά να ενστερνίζεται και εμπράκτως να εφαρμόζει, είναι και η αρχή της Αλήθειας. Η εφαρμογή της ειλικρινούς και ανεπιτήδευτης συμπεριφοράς, στοιχείο το οποίο δυστυχώς, εν πολλοίς, δεν εφαρμόζεται στην συμπεριφορά των σημερινών ανθρώπων... Ίσως γιατί ο άνθρωπος είναι θνητός, και ως τέτοιος είναι καθ΄ όλη την πορεία της ζωής του "λίθος ακατέργαστος", ίσως γιατί ως θνητός έχει ατέλειες. Όμως γι΄ αυτόν ακριβώς τον λόγο εισέρχεται (ή τουλάχιστον θάπρεπε να εισέρχεται) σε μυσταγωγικές οργανώσεις και τάγματα, για την λίανση της προσωπικότητάς του, για την χαλιναγώγηση των παθών του και την σμίλευση του χαρακτήρα του προς την κατεύθυνση της ηθικής και πνευματικής τελειοποιήσεως. Όταν παρεκκλίνει από αυτά τα πρότυπα, αν και μυημένος επί έτη πολλά, σημαίνει ότι δεν θέλησε να ευεργετηθεί από τις διδασκαλίες και τις αρχές

ΕΡΙΝΥΕΣ: ΟΙ ΑΓΡΥΠΝΟΙ ΦΡΟΥΡΟΙ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΕΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΝΕΜΟΥΣΕΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ... Η αρχαιοελληνική παράδοση, διέθετε ένα άκρως διαβαθμισμένο σύστημα Δικαιοσύνης, τόσο σε φυσικό όσο κυρίως σε μεταφυσικό επίπεδο, κυριαρχώντας η Θέμιδα, η ψυχοστασία με τους δικαστές του Κάτω Κόσμου (Αιακό, Ραδάμανθυ, αλλά και τις Ερινύες, νύμφες/θεότητες που κατ΄ ουσίαν ήσαν οι φρουροί της συνειδήσεως και οι αμείλικτοι τιμωροί των βεβήλων... Κατά τον Ησίοδο, οι Ερινύες γεννήθηκαν από το αίμα που έσταξε η πληγή του Ουρανού, όταν τον ακρωτηρίασε ο γιός του Κρόνος. Κατ΄ άλλη εκδοχή γονείς τους υπήρξαν ο Άδης και η Περσεφό­νη, ενώ ο Αισχύλος τις θεωρεί κόρες της Νύχτας και ο Σοφοκλής κόρες της Γης και του Σκοταδιού. Πρόκειται για την Αλικτώ, τη Μέγαιρα και την Τισικτόνη. Οι Ερινύες ήταν φτερωτοί δαίμονες που κα­ταδίωκαν την λεία τους πετώντας. Είχαν παρόμοιες αναλογίες και με τις υπόλοιπες υποχθόνιες θεότητες τις Κήρες και τις Άρπυες. Επίσης είναι γνωστές και ως Ευμενίδες, δίνοντάς έτσι το

Ο ΕΒΔΟΜΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ, ΟΡΟΣΗΜΟ ΤΗΣ ΜΥΣΤΙΚΙΣΤΙΚΗΣ ΚΟΡΥΦΩΣΕΩΣ.... Λογοτέχνες με μυστικιστικές ενατενίσεις, όπως ο Κωστής Παλαμάς, μυημένος σε μυστηριακή κίνηση υπό τον ΄Αγγελο Σικελιανό, κάνουν μνεία στην ελληνική μυστηριακή παράδοση στον "έβδομο ουρανό".  Πρόκειται για μία διατύπωση η οποία αφορά την μυστικιστική κορύφωση, την ανέλιξη στο ζενίθ της Δημιουργίας και των Ανωτέρων Κόσμων, περιγράφοντας μία κατάσταση ιδεατής τελειότητας και μοναδικής πληρότητας...  Η Ελληνική Μυσταγωγική Παράδοση ως "έβδομο ουρανό" εννοεί τα Ηλύσια Πεδία, τα πεδία των Μακάρων Θεών, Ηρώων και Ημιθέων, το νοερό εκείνο υψίπεδο στο οποίο οι ειλικρινείς αναζητητές που έχουν περατώσει τον κύκλο τους και έχουν ανελιχθεί δεόντως, αντικρύζουν το φως το αληθινό... Είναι η κατάληξη της υπερβατικής ατραπού για την ανάταση στις κορυφές του Μυητικού Ολύμπου, εκεί όπου επέρχεται η μέθεξη με το θείον... Η μετουσίωση της ατομικότητας στο φάσμα της ενότητας, με γνώμονα την αρχαιοελληνική αρχή "

Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΗΛΙΟΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΟ ΣΠΥΡΙΔΩΝΑ ΝΑΓΟ Το Φως, είναι η ζωηρότερη εκδήλωση του Δημιουργού Αιτίου στο Σύμπαν και δεν υπάρχει νοητή πνευματική λειτουργία και μορφικός κόσμος απουσία των ιδιοτήτων του Δημιουργού Αιτίου. Πηγή του Φωτός στο γήινο περιβάλλον είναι ο Ήλιος ο οποίος αποτελεί την υψηλότερη εκδήλωση του φωτός σ’ αυτό.  Ο Ήλιος είναι ο Πατέρας της γήινης ζ Οι μεταμορφώσεις και η εξέλιξη των ουσιών της Φύσης πάνω στην Γη είναι αποτέλεσμα της επίδρασης του Ηλίου γιατί ο Ήλιος είναι Εκείνος που δίνει τον ρυθ μό στο πλανητικό μας σύστημα και την ζωή υπό την ευρεία της έννοια. Τα διάφορα φαινόμενα που λαμβάνουν χώρα πάνω στην Γη μαρτυρούν την ζωογόνο επίδραση του Ηλίου στην Γη γιατί ο Ήλιος είναι Εκείνος που συνθέτει σήμερα για να αποσυνθέσει αύριο και να ανασυνθέσει αργότερα.  Με την βοήθεια του ηλιακού φωτός μετατρέπεται το απλό σπέρμα σε δρυ και με τις διαφορετικής εντάσεως ακτίνες του προκαλούνται οι διαφορετικές λειτουργίες στον κάθε οργανισμό. Ο Ήλιος μ