ΣΥΜΠΑΝΤΙΚΗ ΓΕΝΕΣΗ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΕΣ ΔΙΔΑΧΕΣ...
Οι συνθήκες, τα αίτια και το εύρος της χρονικής περιόδου υπό τις οποίες έλαβε χώρα το καθοριστικό γεγονός της Δημιουργίας του Σύμπαντος, αποτελεί αντικείμενο έρευνας, διαξιφισμών και αντιπαραθέσεων επί αιώνες. Άπειρες οι εκδοχές, όσες μπορεί να συλλάβει και να εξηγήσει, με λιγότερο ή περισσότερο πειστικό και τεκμηριωμένο τρόπο, η σκέψη του ανθρώπου. Ανάμεσα στις διάφορες θεωρίες και εκδοχές περί της συμπαντικής γενέσεως, διακρίνονται οι θεοκρατικές-δογματικές (κυρίως βιβλικής εκδοχής περί δημιουργίας του κόσμου από τον Αδωνάϊ/Γιαχβέ στο διάστημα των 7 ημέρων) και οι πιο επιστημονικές/φιλοσοφικές που ανάγουν την κοσμογονία σε φυσικά κυρίως αίτια.
Χιλιάδες χρόνια πριν την έλευση του Χριστού, είχε επικρατήσει η ιδέα της ενότητος του Κοσμικού ΄Ολου συντιθέμενο από τον μικρόκοσμο και τον μακρόκοσμο, τα οποία πεδία διέπονται αναλογικά από τις ίδιες αρχές. Η πρώτη διάκριση των αστέρων ανάγονται περίπου στις 12.000 π.Χ. από τους ορφικούς μύστες, ως κατέδειξε και ο αστρονόμος Κ. Χασάπης.
Ο Θαλής ο Μιλήσιος και η Ιωνική σχολή απέδωσαν την σύσταση του κόσμου στην επενέργεια του ύδατος. Ο Αναξίμανδρος αντίθετα απέδωσε την δημιουργία του σύμπαντος στην επενέργεια των υπαρχουσών εναντιοτήτων θερμού, ψυχρού, ξηρού, υγρού κλπ. Δηλ. Επιχείρησαν να ερμηνεύσουν τη συμπαντική γένεση με φυσική τρόπο. Τα πάντα ανάγονται σε έναν Συμπαντικό Νόμο που είναι αυθύπαρκτος και αποτελεί έμπνευση του Μεγάλου Γεωμέτρη του Σύμπαντος. Ζευς, Ήρα, Αιδωνέας και Νήστη αποτελούν τις τέσσερις κοσμογονικές αρχές και ανάλογα με τη φιλότητα και το νείκος και τις επενέργειές τους επέρχεται συστολή και διαστολή, έλξη και άπωση, σύνθεση και αποσύνθεση.
Για την Ελληνική Μυστηριακή Παράδοση, υπό το πρίσμα της οποίας αναπτύσσεται το κυρίαρχο θέμα της συμπαντικής γενέσεως, το Σύμπαν και ο Κόσμος ανάγονται σε ενδοκόσμια και όχι σε εξωκόσμια/υπερκόσμια αίτια δημιουργίας. Κυρίαρχη αντίληψη είναι το γεγονός ότι από το τίποτε δεν μπορεί να γεννηθεί και να υπάρξει το κάτι. Επομένως υπήρξαν γενεσιουργά αίτια και στοιχεία τα οποία επενήργησαν και υπό τις κατάλληλες διεργασίες επήλθε το φαινόμενο της Ζωής. Η αντίληψη αυτή δεν έχει απλά θεωρητικό χαρακτήρα, αλλά προσλαμβάνει σημασία οντολογική, υπό την έννοια ότι καθορίζεται η Ενότητα της Δημιουργίας.
Εξ αυτής της θέσεως απορρέει και η ιερότητα του Κόσμου και της Φύσεως, καθ΄ ότι κατά Ηράκλειτο "θείον είναι το Γίγνεσθαι". Η Δημιουργία είναι μία και ενιαία, απορρέει από θεϊκή πηγή, είναι διφυής και τρισυπόστατη, εν αντιθέσει προς τις θεωρήσεις των κοσμοπολιτικών ανατολίτικων βιβλικής εκδοχής θρησκειών και αντιλήψεων, οι οποίες κάνουν λόγο "για Κτιστό και για Άκτιστο κόσμο", διασπώντας τοιουτοτρόπως την Ενότητα της Δημιουργίας.
'Οπως έχουν καταδείξει οι Επιστήμες, η γη δημιουργήθηκε 4,5 δισ. έτη περίπου πριν από την εποχή μας, εν αντιθέσει προς την βιβλική παραμυθολογία που είναι παραπειστική και ανυπόστατη!
Οι ΄Ελληνες Φυσικοί Φιλόσοφοι, ως και ο Ηράκλειτος, αναφέρθηκαν στην συμπαντική γένεση ως απόρροια της συνθέσεως, υπό τις κατάλληλες συνθήκες και αναλογίες, των τεσσάρων στοιχειακών δυνάμεων, του νερού, της φωτιάς, του αέρα και της γης, αυτά που αποκαλούνταν "ριζώματα πάντων". Δια τούτο και ο μύστης Εμπεδοκλής επιγραμματικά ανέφερε "αέρας, γη, νερό, φωτιά θα ξαναγίνω", αναφερόμενος στην μεταστοιχείωση της ύλης. Έχουμε διαπιστώσει ότι ιδίως δίχως την επενέργεια του νερού, ζωή δεν υφίσταται, είναι ζωοποιός παράγων, δια τούτο και τα 2/3 του σώματός μας αποτελούνται από νερό...
Στην επιστήμη της κοσμολογίας, η πιο διαδεδομένη θεωρία για τη δημιουργία του σύμπαντος είναι η «Μεγάλη Έκρηξη» ή αλλιώς Big Bang, σύμφωνα με την οποία, το σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.
Πρώτοι οι Πυθαγόρειοι φιλόσοφοι χαρακτήρισαν το Σύμπαν ως «Κόσμο» εξαιτίας της τέλειας τάξεως και αρμονίας από τις οποίες διεπόταν, σε αντίθεση με την αδιαμόρφωτη ουσία του Χάους.
Συνεπώς ο αρχαιότερος ελληνικός κοσμολογικός μύθος προϋποθέτει την ύπαρξη ενός αρχικού κοσμικού αυγού, που παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με το αρχικό πρωτοάτομο, στην κοσμολογική θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης (Big Bang).
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ