ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

Η ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΗΧΩΝ ΚΑΙ Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΩΝ ΚΡΑΔΑΣΜΩΝ ΣΤΑ ΜΝΗΜΕΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ... Οι αρχαίοι πρόγονοί μας υπήρξαν πρωτοπόροι σε πλείστες επιστημονικές επιτεύξεις οι οποίες έχουν συνδυαστική εφαρμογή στον Μυστικισμ ό. Για παράδειγμα, η εξαίρετη ακουστική για την οποία το Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου είναι φημισμένο, οφείλεται στα πέτρινα εδώλιά του ως γνωστόν, καθώς η διάταξή τους θεωρείται ιδανική για την απορρόφηση των θορύβων χαμηλής συχνότητας αλλά και την μεταφορά των κραδασμών και των δονήσεων που προκαλεί η ορθή εκφορά του λόγου.  Ήδη από τον 1ο π.Χ αιώνα, ο Ρωμαίος αρχιτέκτονας Βιτρούβιος θαύμαζε την διάταξη του θεάτρου της Επιδαύρου «σύμφωνα με την επιστήμη της αρμονίας» για να ακούγονται καθαρότερα οι φωνές των ηθοποιών. Η κατασκευή είναι τέτοιων υψηλών ποιοτικών προδιαγραφών, ώστε και ο ελάχιστος ψίθυρος στη σκηνή του θεάτρου να μεταφέρεται ευκρινώς στις τελευταίες θέσεις σε απόσταση 60 μέτρων.  Στο σημείο αυτό θα πρέπει να επισημάνουμε ότι «σύγχρονες ακουστικές έρευνες α

Η ΓΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΞΙΦΟΣ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ! Η μελέτη είναι μία γνωστική διαδικασία που οδηγεί στην εκπαίδευση του νου και διευρύνει τα όρια της συνειδητότητας, καλλιεργώντας την αναζήτηση, την κριτική αξιολόγηση, την διάνοιξη νέων οριζόντων στην αντιληπτότητα ενός εκάστου, δημιουργώντας παράλληλα ερεθίσματα για πρόσθετο διάλογο, έρευνα, διαπιστώσεις και τεκμηρίωση. Ο ιστότοπος "ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ", για την ενίσχυση των σκοπών του, προσφέρει μία σειρά βιβλίων του Ιωάννη Χαραλαμπόπουλου, είτε ως σετ είτε μεμονωμένα, για την εμβάθυνση στον Ελληνικό Πολιτισμό, στις Μυστηριακές Παραδόσεις και στις αρχές της Ελληνικότητας: "Ελληνική Φυσιολατρεία-Η Ιεροποίηση της Φύσεως από τους Αρχαίους προγόνους μας", "Ο Διωγμός των Ελλήνων" κατά τον σκοτεινό Μεσαίωνα, "Απολλώνεια Ηλιολατρεία-Δελφική Μυσταγωγία", "Τα Αρχαία Ελληνικά Μυστήρια", "Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός και Εθνική Αναβίωση", "Η Συμπαντική Δημιουργία κατά την Αρχαιοελληνική αντί

ΒΟΡΕΙΟΣ ΗΠΕΙΡΟΣ, ΓΗ ΠΡΟΑΙΩΝΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ... Ήπειρος κατά κυριολεξίαν σημαίνει τη στεριά. Πρόκειται για την ονομασία που απέδωσαν στην περιοχή οι αρχαίοι κάτοικοι των Ιόνιων νησιών. Ο Αριστοτέλης την αποκαλεί "Ελλάδα την αρχαίαν", ο Κλαύδιος Πτολεμαίος "Αρχέγονον Ελλάδα", ενώ σύμφωνα με αρχαία ρήση: "Ωρικίην υπέρ αίαν ερείδεται Ελλάδος αρχή", δηλαδή "Η Ελλάδα αρχίζει από τη γη του Ωρικού" (Ωρικός είναι αρχαία ευβοϊκή αποικία στον κόλπο της Αυλώνας). Ορισμένοι αρχαίοι συγγραφείς τοποθετούν ωστόσο τα όρια της Ηπείρου ακόμη βορειότερα: Ο Θουκυδίδης στην Επίδαμνο (σημερινό Δυρράχιο), ο Στράβων στον Γενούσο (Σκούμπι) ποταμό, ενώ και ο Προκόπιος αναφέρει πως μέχρι την Επίδαμνο "Έλληνες εισίν, Ηπειρώται καλούμενοι". Η σύγχρονη γεωγραφία και η ιστορία, εξυπηρετώντας σαφείς πολιτικές σκοπιμότητες, έχουν διχοτομήσει αυθαίρετα την Ήπειρο σε Νότιο και Βόρειο. Η Νότιος εκτείνεται έως τα σημερινά αλβανικά σύνορα και είναι τμήμα της ελληνική

ΕΛΛΗΝΙΚΗ, Η ΓΛΩΣΣΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΜΥΣΤΑΓΩΓΩΝ... "Eσμέν Έλληνες το Γένος, ως η Γλώσσα και η Πάτριος Παιδεία μαρτυρεί", αποφαίνεται ο έσχατος όσο και μέγιστος των Νεοπλατωνικών Φιλοσόφων, ο Θεόσοφος του Μυστρά, Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός. Με λιτό και εναργή τρόπο, ο θεουργός του Μυστρά, προσδιόρισε την γλώσσα ως στοιχείο της ελληνικής ιδιοσυστασίας και ταυτότητας, ένα από τα συστατικά εκείνα που συγκροτούν την ειδοποιό διαφορά της Ελληνικότητος από αλλότριες εθνότητες και παραδόσεις. Έκφανση την οποία είχε προσδιορίσει και το πατήρ της ιστορίας, ο Ηρόδοτος, αποδίδοντας στα στοιχεία του Ομαίμου, Ομογλώσσου, Ομοθρήσκου και Ομοτρόπου τον προσδιορισμό των κυριάρχων ιδιοτήτων της βιοψυχικής και πολιτισμικής συγκροτήσεως του ΄Ελληνος Ανθρώπου. «Από την εποχή που μίλησε ο Όμηρος ως τα σήμερα, μιλούμε, ανασαίνουμε και τραγουδούμε με την ίδια γλώσσα»! Αποφαίνεται ο νομπελίστας λογοτέχνης Γιώργος Σεφέρης, καταδεικνύοντας την διαχρονική αξία της γλώσσας μας αλλά και την αδιάπτωτ

ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΟΣ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΑΖΟΝΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ, ΚΑΘ΄ ΟΔΟΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ...   Κατά την πορεία της μυητικής του διαδρομής από το ερεβώδες χάος προς το Φως, ο αναζητητής αναπόφευκτα πέπρωται να βρεθεί αντιμέτωπος με τις "Σειρήνες" που πλάνευαν τον εαυτό του επαναφέροντάς τον στην προτέρα του κατάσταση και τον οδηγούσαν παλινδρομικά και πάλι στο τέλμα της ύλης, της κυριαρχίας των παθών και άλλων συναφών νοσηρών καταστάσεων, οι οποίες αναστέλλουν και παρεμποδίζουν τη αφύπνιση του Εαυτού και την αφύπνιση της ψυχοπνευματικής του οντότητας...  Σε αυτή την καθημερινή και συνεχή μάχη που συντελείται σε εσωτερικό, ψυχικό και νοητικό επίπεδο, μέχρι να κατισχύσουν οριστικά οι δυνάμεις της Αρετής, ο αναζητητής οφείλει και πρέπει, εάν επιθυμεί να επιτύχει στην δύσβατη πορεία του, να είναι οπλισμένος με μία άτρωτη ασπίδα, με ένα πανίσχυρο όπλο που αυτό και μόνο είναι σε θέση να κατανικήσει τον αρνητισμό και να γλυτώσει τον φορέα του από την δύνη των παθών...  Το όπλο αυτό

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΣΗΜΕΡΑ;  Ένα ρητορικής φύσεως ερώτημα, το οποίο θα πρέπει να μας προβληματίσει και κατερχόμενοι στο βάθος της συνειδήσεώς μας, να εγκύψουμε στο πρόβλημα και να δώσουμε μία ειλικρινή απάντηση.  Πριν από πολλούς αιώνες, ο Κυνικός φιλόσοφος Διογένης, διατύπωνε ανάλογα ερωτήματα και αναζητήσεις, ψάχνοντας, συμβολικά, με τον φανό, να συναντήσει αληθινούς ανθρώπους... Παρήλθαν πολλοί αιώνες, οι εποχές μεταβλήθηκαν και άλλαξαν, το ερώτημα όμως παρέμεινε ίδιο και απαράλλακτο, οι ανησυχίες και οι αναζητήσεις για τα μεγάλα και ουσιαστικά ζητήματα της ζωής, παρέμειναν αναλλοίωτα: Υπάρχουν "αληθινοί" άνθρωποι σήμερα; Αναζητούνται λοιπόν ΄Ανθρωποι με συνείδηση, φιλότιμο, κώδικα τιμής. Αναζητούνται άνθρωποι που τείνουν, λόγω και έργω, προς τα άνω. Αναζητούνται ΄Ανθρωποι   που να διακατέχονται από ευγενή αισθήματα και ουσιαστικές ανησυχίες για πνευματική και ψυχική ανάταση πραγματική. Αναζητούνται Άνθρωποι διαπλασμένοι με τα ιδανικά του Ανθρωπισμού και του

Ο ΜΥΗΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΦΟΙΝΙΚΟΣ... Ο Φοίνικας, από το απώτατο παρελθόν, αποτελεί ένα μυθικό πουλί, οι θρύλοι και οι δοξασίες που έχουν αναπτυχθεί γύρω από το οποίο, είναι συνυφασμένοι με μεταφυσικές αντιλήψεις με άξονα την εκπύρωση και την αναγέννηση.  Καθόλου τυχαία δεν επελέγη από την Φιλική Εταιρε ία ο  Φοίνικας ως σύμβολο του Ελληνικού κράτους  αναγεννώμενος εκ της κόνεώς του, υποδηλώνοντας εν προκειμένω όχι την πεποίθηση της αθανασίας της ψυχής, αλλά αναστάσεως της Πατρίδας και του ΄Εθνους μέσα απο την ίδια τους την τέφρα...  Ο πρίγκηπας Αλέξανδρος Υψηλάντης στη σημαία του Ιερού Λόχου τον χρησιμοποίησε, ενώ ο Εθνικός Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας μεταγενέστερα τον καθιέρωσε επίσημο έμβλημα του κράτους και το απεικόνισε επάνω σα νομίσματα και σε επίσημες σφραγίδες. Την αρχαιότερη ιστορική αναφορά στον Φοίνικα, την αντλούμε από τον πατέρα της ιστορίας Ηρόδοτο, αναγόμενη η αναφορά αυτή στον 8ο π.Χ. αιώνα. Ως σύμβολο, ο Φοίνικας ταυτιζόταν με τον Ήλιο και τον Θεό Απόλ

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΕΤΑΞΑΣ ΚΑΙ ΓΕΩΡΓΙΟΣ Β΄, ΗΣΑΝ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΣΤΟΑΣ "ΗΣΙΟΔΟΣ" Μιας και σήμερα είναι η επέτειος της 28ης Οκτωβρίου του 1940, που συνδέεται άρρηκτα με το "ΟΧΙ" και το πρόσωπο του Ιωάννου Μεταξά, θα πρέπει, για ενημερωτικούς λόγους, να επισημάνουμε ότι τόσο εκείνος, όσο και ο Βασιλιάς Γεώργιος Β΄, ήσαν Τέκτονες, ανήκοντες μάλιστα στην ίδια συμβολική στοά, τον "Ησίοδο". Σε προγενέστερο χρόνο, ο Ιωάννης Μεταξάς διετέλεσε και Σεβάσμιος της στοάς αυτής.  Κατά την διάρκεια του καθεστώτος του, οι στοές λειτουργούσαν κανονικά στην Ελλάδα, δυσχεράνθηκε όμως η λειτουργία τους, κατά τη διάρκεια του ελληνοιταλικού πολέμου, λόγω απουσίας πολλών τεκτόνων στο μέτωπο και ήρθη η λειτουργία τους κατά την διάρκεια 1941-44 από τις γερμανικές στρατιωτικές αρχές.  Σήμερα,  τα τεκτονικά διάσημα του Γεωργίου Β΄, εκτίθενται στο Τεκτονικό Μουσείο που λειτουργεί στον πρώτο όροφο του τεκτονικού μεγάρου της Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος. Αξίζει να αναφέρουμε, πε

ΕΙΣ ΟΙΩΝΟΣ ΑΡΙΣΤΟΣ, ΑΜΥΝΕΣΘΑΙ ΠΕΡΙ ΠΑΤΡΗΣ... ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ... Αιώνια τιμή και δόξα πρέπει σε αυτούς που πολέμησαν, έπεσαν, τραυματίστηκαν, άφησαν τα οστά τους ή τα καλύτερα χρόνια τους στις χιονισμένες πλαγιές της Πίνδου, πολεμώντας για ιδανικά... Ένας αγώνας άνισος και εκ προοιμίου χαμένος, που άνοιξε για την Ελλάδα τον ασκό του Αιόλου προκαλώντας έναν νέο εθνικό διχασμό λίγα χρόνια αργότερα, με συνέπειες που ταλαιπώρησαν και μάτωσαν τον Ελληνισμό επί πολλές δεκαετίες... Ό,τι καταστροφές και δεινά δεν υπέστη η Ελλάδα κατά την πολεμική περίοδο 1940-41, τα υπέστη κατά την υποκινούμενη από ξένα κέντρα αποφάσεων αλληλοσφαγή του 1944-49 με αλυσιδωτές συνέπειες επί δεκαετίες... Το Έπος του 1940 ξεχάστηκε, σήμερα οι ΄Ελληνες έχουν αυτοπαραδοθεί σε ξένους, αδιόρατους, δυνάστες, έχοντας εκχωρήσει την εθνική κυριαρχία τους και κάθε δικαίωμα στις εθνικές υποδομές και στον εθνικό πλούτο... Τα οστά των πεσόντων μαχητών έμειναν, εν πολλοίς, άταφα και η θυσία τους ξεχάστ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΑΜΙΓΟΥΣ ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΩΣ ΚΑΙ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤHΣ ΣΤΟΝ ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟ Ο Γνωστικισμός αποτελεί ένα σύστημα σκέψεως και θεωρήσεως των πραγμάτων, το οποίο γνώρισε την ανάπτυξή του κατά την πρώϊμη αρχαιότητα. Κεντρικός του άξονας είναι η αρχή ότι δια της Γνώσεως ο άνθρωπος καθίσταται ικανός να αποκτήσει επίγνωση του θείου. Η «Γνώση» σημαίνει την θεία γνώση που επιτυγχάνεται μέσω της μελέτης της Φύσεως, δια της προσωπικής μυήσεως, και της εκστασιαστικής εμπειρίας... Εν κατακλείδι, η έφεση που επιδεικνύεται από τον αναζητητή για μέθεξη στη σοφία, είναι ο έρως που αναδύεται από τον εσώτερο εαυτό του ανθρώπου για την σοφία. Αυτή είναι η φιλοσοφία, το δημιούργημα και συνάμα το απαύγασμα του ελληνικού πνεύματος της αρχαιότητας. Ο όρος «φιλοσοφία» αποτελεί επινόηση των αρχαίων Ελλήνων μυστών, εκείνων που πρώτοι ασχολήθηκαν με την εμβάθυνση στις έννοιες και στο νόημα του Κόσμου και της Ζωής, αποκτώντας πρώτοι την ιδιότητα του φιλοσόφου, όπως συνέβη με τους οι Προσωκρατικ