ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ....
Μεγάλη πραγματικά η πρόκληση του να κατέχει κανείς, πλούτο, δύναμη, επιρροή, εξουσία, ιδίως όταν αυτά συνδυάζονται με κάποιο θεσμικό αξίωμα. Διότι τότε αποκαλύπτονται οι πραγματικές του επιδιώξεις, οι αληθινές του προθέσεις, οι δυνατότητες, αναδύονται οι αρετές αλλά και τα ελαττώματα, τα πάθη και οι ενδόμυχες προθέσεις που τον διακατέχουν και κατευθύνουν τους λόγους και τις πράξεις του. Είναι σοφή η διαπίστωση του Πλουτάρχου περί της εξουσίας και της δυνάμεως. Γιατί αυτές, ομοιάζουν προς ένα ατίθασο και καλπάζον άλογο το οποίο καλείται ο αναβάτης του να το τιθασεύσει και να το κατευθύνει με γνώμονα τη δική του βούληση. Εάν ο αναβάτης, ο κτήτωρ της εξουσίας και της δυνάμεως δεν έχει την ικανότητα, το ηθικό έρμα, την πνευματική συγκρότηση και τη δυναμική προσωπικότητα ώστε να χαλιναγωγήσει την δυναμική που δημιουργεί η κατοχή της εξουσίας, καθίσταται έρμαιο των γεγονότων και άγεται και φέρεται από τις περιστάσεις, τις πιέσεις και τα συμφέροντα. Πολλώ δε μάλλον όταν η απόκτηση αυτών, αποτελεί προϊόν συνδιαλλαγής, παρασκηνιακών μεθοδεύσεων και δεσμεύσεων έναντι υπόγειων δυνάμεων και καρτέλ συμφερόντων, οπότε η εξουσία που κατέχει είναι φαινομενική, αφού καθίσταται όργανο εκείνων που τον χρηματοδοτούν, τον προωθούν και τον ελέγχουν ή/και τον εκβιάζουν....
Είθισται εξουσία η οποία αποκτάται με αθέμιτα μέσα, να παρέχει δύναμη σε άτομα ανίκανα να τη διαχειριστούν, ή που ασκούν χρήση της κατά τρόπο ανήθικο, επιβλαβή, επιζήμιο για τα δημόσια συμφέροντα και το κοινωνικό καλό, με αποτέλεσμα να αποβαίνει καταστρεπτική. Γι΄ αυτό, ο Βίας ο Πριηνεύς, εις εκ των επτά σοφών, είχε αποφανθεί ότι "Αρχή Άνδρα δείκνυσι". Δηλαδή η πρόσκτηση εξουσίας, δεικνύει το ποιόν του ανδρός, εκ των πεπραγμένων...
Κάνοντας αναγωγή αυτής της αρχής, αυτού του θέσφατου, στην σημερινή κατάσταση του δημοσίου βίου, όπου έχουν αναρριχηθεί ηθικοί και πνευματικοί νάνοι, διαβλητά και εκβιάσιμα άτομα εκπληρώνοντας τις φιλοδοξίες τους στον βωμό της συνδιαλλαγής και της προωθήσεως άνομων συμφερόντων που ζημιώνουν τα μέγιστα την Πατρίδα και την Κοινωνία, προσιδιάζοντας στο χείρριστο είδος σοφιστών της πολιτικής, καθίσταται αντιληπτή η χρησιμότητα της διαπιστώσεως, όπως και ο κίνδυνος που απορρέει από την επικράτηση τέτοιων στοιχείων σε όλες τις εκφάνσεις του δημοσίου, αλλά και του ιδιωτικού, βίου...
Κι αυτό, γιατί καθ΄ εαυτή η εξουσία και η δύναμη δεν είναι ούτε καλές, ούτε κακές. Αποκτούν πρόσημο ανάλογα με την χρήση τους, καθώς δεν είναι παρά μέσα, "εργαλεία" για την εκπλήρωση υψηλών σκοπών ή για την υπηρέτηση εγωπαθών επιδιώξεων... Κι αλλίμονο στην Πολιτεία και στην κοινωνία εκείνη όπου επικρατούν παράγοντες, των οποίων η πρόσκτηση της εξουσίας έχει συντελεσθεί στην βάση συνδιαλλαγών και συμφερόντων ιδιοτελών και άνομων.... Αναδεικνύονται σε μαριονέτες-ενεργούμενα που εκπροσωπούν τη χειρότερη και πλέον συγκεκαλυμένη, μορφή τυραννίας, αφού οι αποφάσεις που λαμβάνουν είναι καθ΄ υπαγόρευση των εντολέων τους και συνεπώς τα όσα θεσπίζουν αντίκεινται προς την βούληση της Λαϊκής Κοινότητας και τις ανάγκες του δημοσίου συμφέροντος...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια