ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΣ

Η ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ...

Η παρακμή, η καθίζηση και η έκπτωση των αξιών, αποτελούν κοινές διαπιστώσεις στους άθλιους καιρούς που ζούμε. Η εξαχρείωση, η παθητικότητα και η απεμπόληση αρχών και ιδανικών είναι καθολική, ούσα η ανθρωπότητα αντιμέτωπη με τον εφιάλτη της παγκοσμιοποιήσεως. Η κοινωνική αποσύνθεση, είναι ιδιαίτερα ευδιάκριση, ενώ η πνευματική καθίζηση και η αποσάρθρωση θεσμών και παραδόσεων, ιδιαίτερα εκτεταμένη. Γιατί όμως συμβαίνουν αυτά τα συμπτώματα εθνικής, κοινωνικής, πνευματικής, παθογένειας; Με λίγα λόγια, γιατί η κοινωνία έχει λάβει την κατιούσα φορά;
Κατ΄ αρχήν, αυτό που συμβαίνει στις μέρες μας, είναι απότοκο της διαβρωτικής επιδράσεως του άκρατου φιλελευθεροκαπιταλισμού και των αντιπαραδοσιακών πολιτικών θεωριών και ιδεολογημάτων που επικυριαρχούν. Αφ ης στιγμής καταλύθηκε το Κοινοτικό πνεύμα, που προάγει η εθνική σύμπνοια και η πατριωτική συνείδηση, χάθηκε η κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη, σε όποιο βαθμό υπήρχε. Ο πολίτης είναι τύποις πολίτης, κατά βάσιν είναι ιδιώτης, δεν ανήκει συνειδητά σε ένα σύνολο, σε μία Λαϊκή Κοινότητα αλλά έχει αναδειχθεί ο ατομικισμός και έχει προαχθεί ο ωφελιμισμός και ο υλισμός, ως απόλυτα "ιδανικά". Επόμενο λοιπόν είναι ο άνθρωπος να συμπεριφέρεται και να δρα με γνώμονα μία ατομικιστική προσέγγιση και "λογική", έχοντας θεοποιήσει τον μαμωνά και τον χρυσό μόσχο. Γι΄ αυτό, δικαίως έχει υποστηριχθεί ότι ο φιλελευθεροκαπιταλισμός, σκοτώνει συνειδητά την ψυχή των λαών, επιφέροντας μία πρωτοφανή διάβρωση στα ήθη...

Από τη στιγμή που το υλικό κέρδος και η ατομική ανάδειξη αποτελούν αυτοσκοπό της υπάρξεως, έχοντας καθιερωθεί ένας ξέφρενος πανηδονισμός, επόμενο και παρεπόμενο είναι να έχει επέλθει και μία ανατροπή σε απόλυτο βαθμό του νόμου της αρμονικής συναρτήσεως πνεύματος και ύλης. Σύμφωνα με τον νόμο αυτό, προκειμένου να υπάρχει έλλογη εξισορρόπηση, ο άνθρωπος πρέπει να είναι κατά 40-50% πνευματικό ον και άλλο τόσο υλικό. Όταν ο πνευματικός παράγοντας έχει απόλυτα εξοβελισθεί στον βωμό του κυνηγιού εφήμερων υλικών αγαθών τα οποία επιδιώκονται με κάθε τίμημα και άνευ ηθικών ενδοιασμών, τότε επέρχεται μία ανείπωτη παρακμή, η οποία εκδηλώνεται ως ανηθικότητα, διαφθορά, ως ηθική έκπτωση, εκφυλιστική κατηφόρα, φθάνοντας στα όρια της εθνολογικής εξαλείψεως, καθώς συνισταμένη όλων αυτών, είναι μεταξύ άλλων, και η προϊούσα δημογραφική γήρανση και η σταδιακή εξάλειψη του έθνους...

Αυτό ακριβώς το φαινόμενο βιώνουμε σήμερα, με σταδιακή κλιμάκωση... Γεννάται όμως το ερώτημα: Γιατί η κοινωνία προτιμά, επιλέγει αρνητικές επιλογές και αποστρέφεται ο,τιδήποτε το ανατασιακό, το πνευματικό, ο,τιδήποτε προάγει τις Αρετές και ανατάσει την ανθρώπινη υπόσταση; Η απάντηση είναι απλή, αλλά συνάμα και συγκλονιστική. Την είχε δώσει πριν από πολλούς αιώνες ο φιλόσοφος Σωκράτης στην εταίρα Λαίδα, όταν εκείνη τον ειρωνεύτηκε ότι αν και σοφός, τον ακολουθούν μερικές δεκάδες μαθητών, ενώ εκείνη, την ακολουθούν χιλιάδες... Και τότε ο φιλόσοφος είναι απαντήσει: Είναι πολύ φυσικό να συμβαίνει αυτό, γιατί εγώ τους οδηγώ στην Ανάταση και στην Αρετή, δρόμος ανηφορικός και επίπονος, γι΄ αυτό και τον προτιμούν λίγοι, ενώ εσύ τους οδηγείς στον κατήφορο, δρόμο εύκολο που συνεπάγεται όμως απάρνηση των αρετών... Περί αυτού ακριβώς πρόκειται και σήμερα... Ο κόσμος επιλέγει τον εύκολο δρόμο, την ατραπό της παρακμής, που είναι εύκολος γιατί οδηγεί στον κατήφορο, που οδηγεί στο χάος... Όπως αναφέρει και ο μύστης Ιούλιος Εβολα στο "Πρόβλημα της Παρακμής", η κατάπτωση έρχεται όταν ο κόσμος θυσιάζει κάθε ανώτερη αρχή, στον βωμό μιας ψευδο-ευδαιμονιστικης μετριότητας. Σε αυτό ακριβώς τον παράγοντα που οφείλεται στην ανατροπή της κλίμακας των αξιών, οφείλεται η εκφυλιστική καθίζηση, η οποία θα εντείνεται και θα κλιμακώνεται, εκτός κι αν επισυμβεί η επενέργεια κάποιου αστάθμητου παράγοντα και ανατρέξει την οριστική κατακρήμνιση στον αφανισμό και στο χάος...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ