ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΜΕΤΕΧΕΙ ΤΟΥ ΙΕΡΑΤΙΚΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΟΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ;

Πολύς θόρυβος έγινε με τον ιερέα εκείνο σε ναό της Πλάκας, ο οποίος χρησιμοποίησε για την διεξαγωγή της λειτουργίας, ως "παπαδάκια", δύο κορίτσια, αντί του συνηθισμένου/καθιερωμένου να χρησιμοποιούνται αγόρια, τα οποία είναι γόνοι ενοριτών του και φυσικά αυτό έγινε με τη συγκατάθεση των γονέων τους. 
Το θέμα αυτό αποτελεί αφορμή για να τεθεί επί τάπητος ένα μεγάλο ερώτημα, κατά πόσο η λεγόμενη Ορθόδοξη Εκκλησία θεωρεί ότι η γυναίκα μετέχει ή δύναται να μετέχει της ιεροσύνης και του ιερού ευρύτερα...

Σύμφωνα με την δογματική γραμμή της επίσημης Εκκλησίας, η γυναίκα δεν δύναται να μετέχει της ιεροσύνης, γι΄ αυτό και δεν υπάρχουν γυναίκες ιερείς, αρχιμανδρίτες, επίσκοποι, μητροπολίτες, αρχιεπίσκοποι. Όμως την ίδια στιγμή, η Εκκλησία επιτρέπει στην γυναίκα να εφαρμόζει τον θεσμό του μοναχισμού και να μετέχει ως καλόγρια/μοναχή σε μοναστήρια τα οποία, σκοπό έχουν, την αφιέρωση και την υπηρεσία προς τον Θεό... 

Πρόκειται οπωσδήποτε για μία οξύμωρη και αντιφατική "λογική" που δεν συνάδει με τον ορθολογισμό. Το ερώτημα εν προκειμένω, απευθυνόμενο προς την "Ορθόδοξη Εκκλησία" είναι το ακόλουθο: Υφίσταται κάποιο κώλυμμα, πέραν των δογματικών παραδόσεων, που απαγορεύει/καθιστά αδύνατη την απόκτηση της ιερατικής ιδιότητος από την γυναίκα εάν αυτή είναι χρηστοήθης και διακατέχεται από αληθινή θεοσέβεια; Και εάν ναι, πώς συντρέχει η προϋπόθεση να διακονεί η γυναίκα το θείο με την ιδιότητα της μοναχής, αλλά όχι εκείνη της ιέρειας;

Είναι γνωστό ότι στον αρχαίο κόσμο, υφίσταντο τόσο ιερείς, όσο και ιέρειες, πλην των Εβραίων. (και εν προκειμένω δεν είναι τυχαία η συνοδοιπορία της "ορθοδοξου" εκκλησίας με τα πρότυπα του Ισραήλ). Είναι γνωστό ότι ο Χριστός, ούτε εκκλησία ίδρυσε, ούτε ιερατείο καθιέρωσε. Αυτά είναι μεταγενέστερες, ανθρώπινες επινοήσεις, αναγορεύοντας εαυτούς οι πρώτοι ιερείς, σε "συνεχιστές του έργου των Αποστόλων" και αυτοχριζόμενοι στο όνομα της... "αποστολικής διαδοχής"... Είναι λοιπόν η συγκρότηση του χριστιανικού ιερατείου, μία ανθρώπινη επινόηση για άσκηση εξουσίας, διοικητικού ελέγχου σε έναν μηχανισμό που οι ίδιοι δημιούργησαν και βάσισαν στο δέος, στην κινδυνολογία, στον δογματισμό και στην άγνοια των πιστών, προς προσπόριση οικονομικών οφελών και άσκηση πνευματικού ελέγχου, συνεπαγόμενες αμφότερες οι επιδιώξεις πλούτο και εξουσία...

Σε οικουμενικές συνόδους, τους πρώτους αιώνες, είχε τεθεί θέμα χειροτονίας γυναικών. Όμως απορρίφθηκε και μόνο η γνωστικίζουσα κίνηση του Μοντανισμού δεχόταν γυναίκες στον πρεσβυτερικό και τον επισκοπικό βαθμό, γεγονός το οποίο χαρακτηρίστηκε από τον Επιφάνιο Κύπρου ως «ειδωλοποιόν επιτήδευμα» και «εγχείρημα διαβολικόν»! Η θέση της γυναίκας ήταν στον γυναικωνίτη, δηλ. στην απομόνωση... Διόλου τυχαία, η ορθόδοξη αλλά και η καθολική εκκλησία, θέτοντας το δόγμα της τριαδικής υποστάσεως του Θείου, ομιλούν περί "πατρός, υϊού και αγίου πνεύματος", αφήνοντας την Παναγία κατά μέρος, ενώ στην αρχαία Ελλάδα, η αντίστοιχη τριαδική υπόσταση περιελάμβανε τον Δία, τον Ποσειδώνα και την Αθηνά...

Ο πραγματικός όμως λόγος που οι χριστιανοί δεν αποδέχονται την ιερότητα της γυναικός (παρ΄ ότι διατηρούν και Μοναχές και Ηγουμένες και... Αγίες με προεξάρχουσα την Παναγία!), είναι βαθύτερος: Η παρουσία ιερειών στις τάξεις του ιερατείου, θα υποδήλωνε παραδοχή γυναικείων θεοτήτων, όπως συνέβαινε στις προχριστιανικές θρησκείες. 

Σε επίρρωση της θέσεώς τους μάλιστα αυτής, διατείνονται ότι ο Χριστός επέλεξε άνδρες ως Αποστόλους και σε αυτούς ανέθεσε την διδαχή. Αυτούς μόνο παρέλαβε στον Μυστικό Δείπνο, αυτούς απέστειλε στο κήρυγμα και το βάπτισμα των εθνών,  ενώ υπήρχαν και γυναίκες που τον ακολουθούσαν και διακονούσαν στο έργο του. Το γεγονός όμως αυτό, δεν σχετίζεται με την ιεροσύνη, καθώς ο Χριστός δεν ανακήρυξε ιερείς...

Την ίδια στιγμή, η ιουδαιοπαυλικιανική εκκλησία, διότι περί αυτής πρόκειται, αφού το δόγμα που ακολουθεί δεν είναι οι ρήσεις του Χριστού αλλά οι διδαχές των ιουδαίων και του Παύλου/Σαούλ, γαμπρού του αρχιραββίνου των Ιεροσολύμων Γαμαλιήλ, ισχυρίζεται ότι η γυναίκα μετέχει στο «βασίλειον ιεράτευμα», στην βασιλική ιερωσύνη που δώρισε ο Χριστός σε όλους τους πιστούς. Πραγματική αντίφαση, σωστό κομφούζιο, προσπαθώντας να εξισορροπήσουν τις αντίρροπες και διαμετρικά αντίθετες τάσεις...

Στην Αρχαία Ελλάδα, εν αντιθέσει προς τον ιουδαιοπαυλικιανιστικό μονοθεϊσμό, η Φύση ολόκληρη, που είναι θηλυκού γένους, εθεωρείτο έμψυχη και ιερή και συνεκδοχικά και όλα τα δημιουργήματά της. Η γυναίκα μετείχε του ιερού και υπήρχαν ιέρειες όπως και ιερείς για τους Θεούς και τις Θεές του Ολύμπου, οι οποίοι ήσαν 6 άρρενες και 6 θήλειες θεότητες (ουδόλως τυχαίως, προκειμένου να υπάρχει εξισορρόπηση), οι δε Θεοί εξέφραζαν και συμβόλιζαν ενεργειακές δυνάμεις και ιδιότητες. 

Είναι ίδιον των κοσμοπολιτικών μονοθεϊστικών (ιουδαιογενούς προελεύσεως) παλαιοδιαθηκικών θρησκειών, να υποβαθμίζουν και να υποτιμούν τη γυναίκα, ενώ την ίδια στιγμή, παρέχοντάς της "διέξοδο" με την πλάνη της χειραφετήσεως, την εξευτελίζουν και την χρησιμοποιούν εκπορνεύοντάς της εμμέσεως ή αμέσως...

Στην αρχαιότητα υπήρχαν μυστήρια που απευθύνονταν μόνο σε άνδρες και μυστήρια μόνο για γυναίκες, με ξεχωριστά τυπικά, που να ανταποκρίνονται στην ενεργειακή φύση εκάστου φύλλου. Πχ τα Ελευσίνια Μυστήρια που προορίζονταν για άνδρες και τα Δημητρια που τελούνταν από το γυναικείο ιερατικό τάγμα των Μελισσών. Τα Ολύμπια για άνδρες, τα Ηραία για γυναίκες. Τα Βραυρώνα με τις μικρές αρκους, τα Αρρηφορια στην Αθηνα με τις Εστιαδες κ.α 

Αυτά ως προς τη μυστηριακή πτυχή της θρησκείας. Ως προς την πάνδημη, δεν υφίστατο διαχωρισμός....

Η μόνη πηγή που εξυψώνει τη γυναίκα αποδίδοντάς την τον βιολογικό ρόλο και την αποστολή που της αρμόζει από τη Φύση, με σεβασμό και δίχως υπερβολή, είναι η αρχαία Ελληνική Παράδοση που έχει να επιδείξει μία Πηνελόπη, σύμβολο της πίστεως και της συζυγικής αρετής, μία Αντιγόνη, μία Θεανώ, μία Υπατία και μία Διοτίμα, αλλά όχι μόνον...

ΜΕ ΤΟ ΑΡΡΕΝ ΚΑΙ ΤΟ ΘΗΛΥ, ΤΟ ΕΡΓΟΝ ΣΥΝΤΕΛΕΙΤΑΙ, ΓΙΑΤΙ ΘΕΙΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΓΙΓΝΕΣΘΑΙ...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ