ΑΤΕΝΙΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΗΡΩΩΝ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗΣ ΠΝΟΗΣ...

Κάθε μνημείο πεσόντων ηρωϊκώς, αποτελεί ένα σκευοφυλάκιο ιερής παρακαταθήκης και διαχρονικό σημείο αναφοράς της προγονικής κληρονομιάς. Από την παράδοση αυτή, δεν θα μπορούσε να εκφύγει και ο ιστορικός χώρος όπου έλαβε χώρα η θρυλική ναυμαχία της Σαλαμίνας, όπως άλλωστε και ο περιβάλλων χώρος στην ακτή, όπου διαδραματίσθηκε η ταφή των τεθνεώντων ναυμάχων. 
Η ταφή των πολεμιστών σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως συνέβη με τους Θερμοπυλομάχους, τους πεσόντες της μάχης του Μαραθώνα και σε όλες τις ανάλογες περιπτώσεις, έγινε σε πολυάνδριο, σε ομαδικό τάφο που αποτελούσε τύμβο (λοφοειδές μνημείο, ή αλλέως τούμπα). Σήμερα, το απέριττο αυτό μνημείο δεν υφίσταται, γιατί απλά και κυνικά, παρακείμενα καρνάγια το εξαφάνισαν, καθώς αποτελούσε εμπόδιο στις δραστηριότητές τους... 
Τι  κι αν οι σύγχρονοι ριψάσπιδες και οι απεμπολήσαντες την προγονική κληρονομιά  βεβήλωσαν και κατέστρεψαν τον αληθινό τ΄υμβο των Σαλαμινομάχων, παρουσιάζοντας ως τύμβο-πολυάνδριο ένα νεκροταφείο των γεωμετρικών χρόνων... Τι κι αν τα διάφορα ανίερα συμφέροντα με τα καρνάγια (λέγε με  "Αδελφοί Διαμαντή", COSCO κ.α) αμαύρωσαν την εικόνα ενός τόπου που θα έπρεπε να αποτελεί σημειο ιερής αναφοράς της Πολεμικής Ιστορίας των Ελλήνων και της Ναυτοσύνης στο διηνεκές του χρόνου...
Τι κι αν η ευρύτερη περιοχή της Κυνόσουρας και του όρμου των Αμπελακίων γνωρίζει την εγκατάλειψη, την αδιαφορία και την λήθη των νεοελλήνων, όλων εκείνων που αδυνατούν να κατανοήσουν και να νιώσουν την σημασία της κοσμοϊστορικής εκείνης ναυμαχίας, σκεπάζοντας με λήθη το πιο ένδοξο της Πατρίδας παρελθόν.
Τι κι αν οι αρχαίες τριήρεις βυθισμένες στα ανοικτά του όρμου, στέκουν, σε πείσμα της φθοράς του χρόνου και της ιστορικής αμνησίας, σιωπηλοί μάρτυρες μιας επικής ναυτικής σύγκρουσης, που χάρη σε ένα στρατήγημα του ναυμαχία Θεμιστοκλή και στην βοήθεια του σεπτού ιερατείου της Ελευσίνος, στέφθηκε με θριαμβευτική νίκη, κατατροπώνοντας τον στόλο των εισβολέων Περσών...  
Ο τόπος βοα, οι μνήμες αναβιώνουν, οι ιστορικοί ναυμάχοι πλανώνται στον τόπο της θυσίας τους και ζητούν δικαίωση. Δικαίωση της θυσίας τους σημαίνει, όχι λιβανωτά και φανφάρες, όχι φιλολογικά εγκώμια και πομπώδεις εξάρσεις, αλλά συνέχιση και ολοκλήρωση του σκοπού για τον οποίο αγωνίστηκαν. Εθνική Τιμή και Αξιοπρέπεια, υπερηφάνεια και περιφρούρηση του πνεύματος που σφυρηλάτησε την αγωνιστική πορεία προς τον θρίαμβο και τη νίκη. Γιατί όταν οι Έλληνες τιμούν και σέβονται το ιστορικό παρελθόν τους, όταν τιμούν και αναγνωρίζουν τις θυσίες των προγόνων τους και εμπνέονται από αυτές, τότε είναι δεδομένο ότι καμιά δυσχέρεια και καμιά αντιξοότητα δεν είναι ικανή να τους κατανικήσει... 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ