Η ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΥΘΕΝΤΙΚΩΝ ΜΥΣΤΗΡΙΩΝ, ΥΠΟΘΕΣΗ ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ...

Η εσωτερική φιλοσοφία και επιστήμη, είναι συνυφασμένη με ολόκληρη την εξελικτική πορεία του ανθρώπου, με αποτέλεσμα οι ρίζες της να χάνονται βαθειά στις απαρχές της αφυπνίσεως της συνειδητότητος στον Άνθρωπο.

Επιστήμη απόκρυφη/μυστηριακή και αλληγορική, αποκαλύπτεται μυστικιστικά, μεταδίδεται όμως καλυπτόμενη από τα πέπλα του μύθου και της απόκρυφης μυητικής παραδόσεως. Είναι η απόκρυφη γνώση και εμπειρική διδαχή, το απόσταγμα της οποίας συναντάμε στις διδασκαλίες των Ιερών Λόγων του Ορφέα, στις αλληγορίες των ηρωικών Επών του Ομήρου και στις μυθολογίες που οι αρχαίοι μύστες, Πυθαγόρειοι διαφύλαξαν την αλήθεια. 

Ακολούθως τη συναντάμε στην πρωτόγνωρη αλχημική και φιλοσοφική σκέψη ανεκτίμητη φιλοσοφική σκέψη των προγόνων μας, από τους Ίωνες φυσικούς μέχρι τον σκοτεινό Εφέσιο Ηράκλειτο, τον Επίκουρο και από τους ιδεαλιστές μέχρι τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη, τους Νεοπλατωνικούς, αλλά όχι μόνον...

Στην Ελληνιστική εποχή, είναι η Αλεξάνδρεια εκείνη η οποία απετέλεσε το θησαυροφυλάκιο της σοφίας των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και την μήτρα όπου κυοφορούνταν οι καινούριες αντιλήψεις και θεωρήσεις, απότοκα των ελληνικών διδαχών.

Η Ορφικοπυθαγόρεια και Πλατωνική φιλοσοφία, βρήκαν άξιους συνεχιστές στην νεοπλατωνική σχολή του Πλωτίνου και του Πρόκλου, ενώ παράλληλα ενέπνευσαν τους σοφούς του Ποιμάνδρη και του Κυμβαλίωνος, καθιερώνοντας μια ιδιαίτερη κατηγορία νεοπλατωνικών κειμένων, τα Ερμητικά κείμενα, με εξέχουσα παρακαταθήκη τον Σμαράγδινο Πίνακα.

Οι αξιόλογες φιλοσοφικές σχολές που διέχυσαν τα νάματα της Ελληνικής σοφίας, καλλιεργώντας και αναπτύσσοντας την νοητική και κριτική ικανότητα του ανθρώπου, απελευθερώνοντας το άτομο από τα δεσμά της άγνοιας και του φόβου, είχαν μεν προπαρασκευαστικό χαρακτήρα, υπολείπονταν όμως των σεπτών μυστηριακών θεσμών, περί των οποίων ο Ρωμαίος Κικέρων έγραψε σχετικά: «Πιστεύω ότι μεταξύ των πολλών εξαίρετων και θείων πραγμάτων που η Ελλάδα χάρισε στην ανθρωπότητα, το κάλλιστο είναι τα Μυστήρια. Γιατί, μέσα από αυτά μεταμορφωθήκαμε και από έναν σκληρό και βάρβαρο τρόπο ζωής, διήλθαμε σε μια κατάσταση ανθρωπισμού και πολιτισμού. Ακριβώς χάρη σε αυτές τις τελετουργίες που καλούνται μυήσεις, μάθαμε στην πραγματικότητα τα βασικά πράγματα της ζωής και συλλάβαμε το νόημα, όχι μόνον να ζούμε με χαρά, αλλά επίσης και να πεθαίνουμε με καλύτερη ελπίδα». 

Η ιουδαιοχριστιανική επέλαση με την φωτοσβεστική επίδρασή της, συνετέλεσε αρνητικά και ανασταλτικά, σβήνοντας τον πυρσό του πολιτισμού και των αρχέγονων μυστηρίων, επικαλύπτοντας την οικουμένη το πηκτό εγκεφαλικό σκότος... 

Οι Ιεροφάντες των μυστηρίων και οι τελετουργοί δολοφονήθηκαν, σύμφωνα με την προτροπή της Βίβλου, (Έξοδος 22.20), «ο θυσιάζων εις θεούς, εκτός εις μόνον τον Κύριον, θέλει εξολοθρευτεί». Οι διδάσκαλοι της σοφίας καταδιώχθηκαν, σύμφωνα με το σκοταδιστικό κάλεσμα των ηγητόρων της εκκλησίας και μία ζοφερή κατάσταση εξαπλώθηκε στον πολιτισμένο κόσμο... 

Οι φιλοσοφικές σχολές με αυτοκρατορικά διατάγματα σφραγίστηκαν, τα Ολύμπια και κάθε Ελληνική εορτή απαγορεύτηκε, επισείοντας τυχόν τέλεσή της την ποινή του θανάτου. Και τέλος, η διακήρυξη της Παλαιάς Διαθήκης προς όλους ανεξαιρέτως τους αλλόθρησκους ήταν απόλυτη και ισχύει στο διηνεκές, η διαταγή του θεού, όπως αναγράφεται στο Δευτερονόμιο 12:2-3, «θέλετε καταστρέψει πάντας τους τόπους, όπου τα έθνη, τα οποία θέλετε κυριεύσει, ελάτρευον τους θεούς αυτών, και επί τα όρη και επί τους λόφους, και υποκάτω παντός δέντρου δάσους. Και θέλετε κατεδαφίσει τους βωμούς αυτών και συντρίψει τας στήλας αυτών και κατακαύσει εν πυρί τα άλση αυτών και κατακόψει τα είδωλα των θεών αυτών και εξαλείψει τα ονόματα αυτών εκ του τόπου εκείνου», διακήρυξη που επέσυρε την πλέον απάνθρωπη βαρβαρότητα, ενάντια σε ανθρώπους, στα δημιουργήματά τους και ενάντια στην ίδια την φύση. 

Ο ερχομός και η εγκαθίδρυση του Μεσαίωνα, έφερε ως συνέπεια έναν διωγμό του Πνεύματος, της Τέχνης, της Δημιουργίας. Τα βιβλία των σοφών επικηρύχθηκαν και ρίχνονταν στην πυρά, η γνώση δαιμονοποιήθηκε, εγκαινιάζοντας μια μακραίωνη εποχή σκοταδισμού και άγνοιας, επικράτησε ο φόβος που ενσταλλάχθηκε στις ψυχές των ανθρώπων, η άγνοια και η δεισιδαιμονία. 

Στα σκοτεινά αυτά χρόνια του μεγάλου διωγμού, όπου ο ορθός λόγος διώκετο απηνώς, λίγοι και με κίνδυνο της ζωής των, διατηρούσαν άσβεστη την φλόγα που παρέλαβαν από τον βωμό των μυστηρίων. Αυτοί οι λαμπαδηφόροι του φωτός, που διαφύλαξαν την φλόγα με τίμημα την ίδια τους την ζωή, είναι οι ήρωες του Λόγου και της Γνώσεως, στους οποίους οφείλει η ανθρωπότητα την αναγέννηση του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού...

Αυτοί οι λίγοι μυημένοι, πρωτοπόροι ήδη από τον 9ο αιώνα, συνέρχονται σε κρυφές συνάξεις, προσπαθώντας να αναζωπυρώσουν την λαμπερή φλόγα της γνώσεως και της αλήθειας, παλεύοντας ενάντια στον θρησκόληπτο δογματισμό και στην θεοκρατική τυραννία. Αναφέρεται μια Πυθαγόρεια αδελφότητα στην βόρεια Ιταλία ήδη από τα κατασκότεινα εκείνα χρόνια, αποτελώντας τους θεματοφύλακες της Ελληνικές Σοφίας και Γνώσεως και το προοίμιο για τις μυστικές οργανώσεις, τάγματα και εταιρείες που επακολούθησαν.

Η Ιερά Εξέταση, με τα βασανιστήρια και τον Κατάλογο Απαγορευμένων βιβλίων, υπήρξε ό,τι πιο απάνθρωπο και νοσηρό έχει σκεφτεί ποτέ ο ανθρώπινος εγκέφαλος, για να αφανίσει τη γνώση και να καθυποτάξει συνειδήσεις.

Όμως οι θυσίες και η τόλμη των μαχητών του πνευματικού φωτός, από τον Τζορντάνο Μπρούνο μέχρι τους μυστικούς ιεροφάντες των αρχέγονων μυστηρίων, κυοφόρησε τελικά την Αναγέννηση, υπό την επενέργεια της μυστικής αδελφότητας του Μυστρά, του Γ. Γεμιστού...

Σήμερα, μέσα σε ένα τέλμα, ηθικό και πνευματικό, σε μία εποχή βαθύτατου συγκρητισμού, άγνοιας και παρακμής, όπου συντελείται η διαπόμπευση και πλήρης εμπορευματοποίηση των μυστηρίων, συντελείται μία προσπάθεια για την αναγέννηση των αρχαίων μυστηρίων υπό την αιγίδα του αυθεντικού Ελληνοτεκτονισμού. Επαφίεται στην δική μας προσπάθεια να μετουσιώσουμε το όραμα σε εφικτή προοπτική. Γιατί η φλόγα στους βωμούς δεν έσβησε και η αρχαία ψυχή ζεί μέσα μας, αθέλητα κρυμμένη...

ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

    Μέλος Μυητικού Περιστυλίου "Γ. ΠΛΗΘΩΝ"