ΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ...

Ο τεκτονισμός αποτελεί μία κοσμοθεωρία και μία βιοαντίληψη που επιζητεί βιωματική και μόνο προσέγγιση, ειδάλλως κάθε τι που ακούγεται στις αίθουσες και στους ναούς του, αποτελεί στείρα φιλολογία, δίχως πρακτικό αντίκρυσμα. Ο Τεκτονισμός, στην αυθεντική και παραδοσιακή μου μορφή και διάσταση, ενέχει την τάση της αδιάκοπης αναζητήσεως της Αλήθειας, δίχως όρια και άνευ περιορισμών και δεσμεύσεων, έχοντας μόνον δύο παραμέτρους ως βασικά σημεία αναφοράς και προϋποθέσεις: Την αποδοχή μίας ύπατης αρχής, προσλαμβάνοντας την προσωνυμία του Μεγάλου Αρχιτέκτονος (ή Γεωμέτρη) του Σύμπαντος, κατά την πλατωνική αντίληψη και την προσήλωση στην αρχή της αθανασίας της ψυχής, η οποία αποτελεί τον πυρήνα κάθε μυστηριακού θεσμού και συστήματος από αρχαιοτάτων χρόνων...

Η μέθεξη της πεμπτουσίας των τεκτονικών αρχών, προϋποθέτει την εμβίωση και αποδοχή ενός συγκεκριμένου προτύπου συμπεριφοράς, βασικοί πυλώνες της οποίας είναι η χρηστοήθεια, η πνευματική γενναιότητα, η ευθύτητα και η κοινωνική ευαισθησία για την σταδιακή ανύψωση της κοινωνίας μέσα από το έργο του ατόμου, σμιλεύοντας καθημερινά εαυτούς, ως τους αλάξευτους λίθους... 

Διαμέσω αυτής της δοκιμασίας, η οποία είναι αδιάπτωτη, δοκιμασία η οποία συνιστά εναρμόνιση προς τις κοσμικές αρχές και τους φυσικούς και συμπαντικούς νόμους, ο αναζητητής της Αλήθειας, ο Τέκτων και ο εσωτεριστής ευρύτερα, ο πνευματικός λιθοξόος γνωρίζει ανύψωση τόσο πνευματική όσο και ψυχική, σμιλεύοντας εαυτόν και μεταλαμπαδεύοντας αρχές και αξίες διαμέσω προτύπων συμπεριφοράς προς την αμύητη κοινωνία, άγοντας συνειδήσεις προς την ατραπό του Καλού Καγαθού με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου.    

Η κλιμακωτή εμβάπτιση στις αρχές του Φωτός και της Αλήθειας, δια μίας κατάλληλης τελετουργικής προετοιμασίας η οποία απευθύνεται όχι τόσο στη νόηση αλλά στην ψυχή, καλείται Μύηση. Η Μύηση λοιπόν συνιστά την πρόσληψη υπεραισθητών αληθειών και αποκαλύψεων, μέσω αλληγοριών και συμβόλων, μέσω τελετουργικών δρωμένων και δεικνυμένων, διαδικασία αρχέγονη που απευθύνεται στην υποσυνείδητη διάνοια, γι΄ αυτό και εντυπώνεται δια βίου στον μυούμενο καθώς και σε όσους μετέχουν σε αυτήν...

Τα σύμβολα στην μύηση και ευρύτερα στον Τεκτονισμό, μέσω της ορθής τους ερμηνείας, αποκαλύπτουν στον μυούμενο τα όσα οι πεπερασμένες αισθήσεις και ο εγκλωβισμός στα δεσμά της χονδροειδούς ύλης τον εμποδίζουν ή έστω τον δυσχεραίνουν να δει και να συνειδητοποιήσει, δεδομένου ότι τα πάθη και η προσκόλληση στην ύλη λειτουργούν ανασταλτικά ως προς την πρόσληψη του ακτινοβόλου φωτός, το οποίο εμπεριέχεται εντός της Αληθείας...Ο τεκτονικός ναός, τα εργαλεία, η όλη διακόσμηση, οι μυητικοί τύποι, τα σύμβολα, τα τελετουργικά δρώμενα, η κατάλληλη προς τούτο αμφίεση, τα λεγόμενα και τα δεικνύμενα, όλα αυτά δεν είναι παρά συμβολικές παραστάσεις και έννοιες στις οποίες ο αναζητητής του φωτός οφείλει επικέντρωση, εστίαση και ερμηνεία. Τότε ακριβώς τα Σύμβολα άγουν το Πνεύμα προς τα πεδία των Ανωτέρων Κόσμων, η προσέγγιση των οποίων αποτελεί και τον τελικό σκοπό κάθε μυημένης ψυχής...  

Η βιωματική εμβάπτιση στο βασίλειο των γνώσεων και η έμπρακτη υπηρέτηση αρχών και αξιών, είναι εκείνες που φέρουν τον Τέκτονα κοντά στην Γνώση. Μέσα από την βιωματική μέθεξη προς τις αρχές αυτές, επέρχεται η βίωση μίας ενορατικής αλήθειας και η συγκρότηση μίας ψυχικής αλύσσου ακατάλυτης, με όσους αδελφούς συμμερίζονται και αισθάνονται συντονισμένοι προς τις αρχές αυτές.

Όταν το Είναι μας ανυψωθεί και αρθεί πέραν των ανθρώπινων παθών και ευτελών επιδιώξεων, τότε οι αρμονικοί κραδασμοί θα γεννήσουν μία νέα πραγματικότητα, δυσθεώρητη για τους αμύητους, που θα οδηγήσει σε ψυχική ευδαιμονία, γαλήνη και υψηλόφρονα θέαση των πραγμάτων, υπό την σκέπη ενός  ανώτερου ιδεαλιστικού σκοπού...

Αυτή είναι η επιδίωξη του Ελληνοτεκτονισμού, αυτήν την προοπτική υπηρετεί και με την ιχνηλάτηση αυτού του σκοπού σπαργανωδώς αναβιώνει και πάλι ως ο Φοίνικας αναγεννάται εκ της κόνεώς του...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72