"ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΝΑΟΔΟΜΟΙ: Η Αληθινή Προέλευση του Τεκτονισμού"...
Πριν από πολλά χρόνια, η Ειμαρμένη με οδήγησε στο κατώφλι του γραφείου ενός ηλικιωμένου κυρίου, ο οποίος με καλοδέχθηκε με ευγένεια και εγκαρδιότητα. Επρόκειτο για τον Παναγιώτη Δ. Αναγνώστου, μέλος, τότε, του Υπάτου Συμβουλίου του Φιλοσοφικού Τεκτονισμού του 33ου βαθμού του Σκωτικού Τύπου.
Η επικοινωνία μαζί του και οι συζητήσεις που κάναμε, με ωφέλησαν και με ωρίμασαν πολλαπλά, αφού ο άνθρωπος αυτός, που σήμερα πλέον έχει μεταστεί στην Αιωνία Ανατολή, μου κέντρισε το ενδιαφέρον και με παρακίνησε να ασχοληθώ με την ελληνική παράδοση του Τεκτονισμού, μία παράδοση η οποία στα νεώτερα χρόνια είχε αναζωπυρωθεί από μυσταγωγικές προσωπικότητες όπως ήταν ο Σπυρίδων Νάγος, ο Πλάτων Δρακούλης, ο Ιωάννης Βασιλής, ο Αντώνιος Αδριανόπουλος, ο Δ. Ιωαννίδης, ο Ν. Καρβούνης, οι αδελφοί Παράσχη και πολλοί άλλοι λαμπαδηφόροι του προμηθεϊκού φωτός.
΄Ηταν η περίφημη “ελληνική γραμμή” στον τεκτονισμό, προσωπικότητες οξυδερκείς, έντιμες και χρηστοήθειες, με πραγματική καλλιέργεια και βαθειά εσωτερική γνώση και όχι επιτηδευμένη “επιμόρφωση”, οι οποίες με το έργο τους που εκτεινόταν από τις ομιλίες στις συμβολικές στοές και στα φιλοσοφικά εργαστήρια μέχρι τις διαλέξεις στον Αρχαιόφιλο Όμιλο Εκδρομών που είχαν συστήσει (με αρχική του επωνυμία “Τεκτονικός ΄Ομιλος Εκδρομών”) και στην Θεοσοφική Εταιρεία, επιχειρούσαν να ανασυστήσουν την πυθαγόρειο παράδοση και να επανεύρουν τον μίτο της Αριάδνης, κομίζοντας στους αναζητητές του φωτός μυστηριακές αλήθειες που ήταν επί αιώνες βαθειά κρυμμένες. Κρυμμένες από τον φόβο των διώξεων και του σκοταδισμού που επικρατούσε επί πολλούς αιώνες, κρυμμένες από τα περίεργα και βέβηλα μάτια των ανθρώπων, διαφυλαγμένες από τους δεισιδαίμονες, τους μη έχοντες αντιληπτική ικανότητα και τους ασεβείς...
Ο Παναγιώτης Αναγνώστου λοιπόν, μου πρωτομίλησε συγκροτημένα για την ελληνική προέλευση του Τεκτονισμού, για τις παρεισφρύσεις που είχε υποστεί και τις διαστρεβλώσεις από την αμύητη κοινωνία και με έστρεψε προς αυτή την τάση, η έρευνα γύρω από το έργο της οποίας αναδεικνύει την Αλήθεια περί της φύσεως και της προελεύσεως της Τεκτονικής Κοσμοθεωρίας. Θυμάμαι ότι κάναμε ατέρμονες συζητήσεις φιλοσοφικές και ιστορικές, τόσο στο γραφείο του, επί της οδού Κρατίνου, στην Πλατεία Κοτζιά, όσο και ορισμένες φορές στο σπίτι του στον Χολαργό, όπου είχε την ευγένεια να με προσκαλεί για φαγητό... Εκείνος με έφερε σε επαφή και με επώνυμα στελέχη του τεκτονικού χώρου, είτε σε επίσημες εκδηλώσεις και ομιλίες, είτε σε λευκές εορτές που διοργάνωνε το τάγμα και ειδικότερα η δική του συμβολική στοά “Προμηθεύς”, στην Καισαριανή για το θερινό Ηλιοστάσιο και αλλού...
΄Εκπληκτος άκουγα από το στόμα του παραδόσεις και διηγήσεις που περιελάμβαναν στοιχεία τα οποία έδιναν στις υπόνοιές μου και στις αναζητήσεις μου “σάρκα και οστά”... ΄Ετσι μου δημιούργησε το πνευματικό ερέθισμα για να ερευνήσω, να ασχοληθώ, να διεισδύσω στην ουσία του τεκτονισμού και να ανακαλύψω... Να ανακαλύψω ό,τι συμβαίνει αλλά δεν λέγεται, ό,τι ισχύει αλλά δεν διατυμπανίζεται...
Στο σημείο αυτό, εγείρονται κάποια εύλογα ερωτήματα: Κατά πρώτον γιατί αποσιωπάται ή έστω υποβαθμίζεται αρκετά η ελληνική προέλευση των μαστορικών συντεχνιών και προβάλλεται ο Μεσαίωνας ως απαρχή τους; Γιατί προτάσσεται ο μύθος του Χιράμ Αμπίφ και εξαίρεται η ιουδαϊκή παράδοση, ενώ οι ΄Ελληνες Φιλόσοφοι, Θεουργοί και Μύστες είχαν προβάδισμα και χρονολογικό και ποιοτικό, έχοντας εγκαθιδρύσει πάναγνα και έμφορτα συμβλολισμών και σοφίας Μυστήρια χιλιάδες χρόνια προτού οι Ιουδαίοι ή άλλος λαός γνωρίσει τι εστί πολιτισμός; Είναι δυνατόν η κληρονομιά του Ορφέως, του Πυθαγόρου, του Ηρακλείτου, του Πλάτωνος, του Αριστοτέλους και του Σωκράτους, του Μιχαήλ Ψελλού και του Πλήθωνος Γεμιστού, να... συγκρίνεται προς τις παραδόσεις του Μωϋσέως; Επιπλέον, γιατί στην Ελλάδα επικρατεί κάποια κρυψίνεια, σε αντίθεση προς άλλες χώρες, και οι Τέκτονες διστάζουν να προτάξουν και να δημοσιοποιήσουν την ιδιότητά τους; Αποτελεί πρόσκομμα ο φανατισμός και οι δεισιδαιμονίες που επικρατούν στην κοινωνία, έχοντας ταυτίσει τον Τεκτονισμό με ανυπόστατα σενάρια... επιστημονικής φαντασίας, οφείλεται στην δαιμονοποίησή του λοιπόν ή συνιστά αποτέλεσμα πνευματικής ατολμίας αλλά και κηλιδώσεως του τεκτονισμού με μύρια δυο σκάνδαλα και ατοπήματα αφρόνων μελών του; Για όλα όμως υπάρχει μία εξήγηση, η οποία εν προκειμένω παρέχεται μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου.
Στα μεγάλα και βαθειά αυτά ερωτήματα απαντά το έργο του ενδόξου μυσταγωγού Σπυρίδωνος Νάγου, στα ερωτήματα αυτά μου απάντησε ευθέως και ο απεσταλμένος της Ειμαρμένης στον δρόμο μου, Παναγιώτης Δ. Αναγνώστου... Για τον λόγο αυτό, του αφιερώνω αυτό το βιβλίο και παραθέτω ένα δικό του κείμενο ως εισαγωγικό σημείωμα, τιμής ένεκεν και εκφράζοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο την ευγνωμοσύνη μου προς την αείζωη ψυχή του και τον σεβασμό του ως προς την επίγεια μνήμη του....
Ο Ελευθεροτεκτονισμός, αποκαλείται “αρχαίος και αποδεδεγμένος”, όμως στις πλείστες των περιπτώσεων θεωρείται ότι έχει την αφετηρία του στον Μεσαίωνα. Η παραδοξότητα μεγαλώνει εάν στις όποιες αναφορές στον τεκτονισμό, γίνεται μνεία στα αρχαία μυστήρια με τα οποία συνδέεται και από τα οποία έχει αντλήσει στοιχεία, αλλά για τους ιστορικούς και μη, εξακολουθεί να παραμένει θεσμός “μεσαιωνικός”... Θα σταθούμε στον όρο “αρχαίος” ο οποίος ως προσδιορισμός παραπέμπει στο απώτατο παρελθόν, σε βαθειές ρίζες και όχι φυσικά στα μεσαιωνικά χρόνια, στις συντεχνίες δηλαδή των λιθοξόων της Ευρώπης, αφού η αρχαιότητα ως περίοδος καταλαμβάνει τους αιώνες που προηγήθηκαν του Μεσαίωνος και φθάνουν μέχρι και τα ελληνιστικά χρόνια... Για να του αποδίδεται λοιπόν ο χαρακτηρισμός “αρχαίος”, σημαίνει ότι οι απαρχές του είναι κατά πολύ παλαιότερες από αυτές που παρουσιάζονται ως αφετηρία του... ΄Επειτα, Αυτό ακριβώς είναι ένα γόνιμο ερέθισμα που θα μας βοηθήσει στην ιχνηλασία των απαρχών του Τεκτονισμού στον χώρο και στον χρόνο...
Μέσα από τις σελίδες αυτού του συγγράμματος, θα καταδείξουμε ότι ο αυθεντικός Τεκτονισμός έχει καταβολές αρχαιοελληνικές, παραθέτοντας στοιχεία, δεδομένα, τεκμήρια. Περί της ελληνικής προελεύσεως του Τεκτονισμού συνηγορούν πολλά στοιχεία τα οποία συναθροιζόμενα και συνδεόμενα, συγκροτούν μία εξελικτική συνέχεια, αυτό που στις μυστικές εταιρείες αποκαλούν “μυητική διαδοχή”. Εξ΄ άλλου τα αρχαία μυστήρια ήσαν τελετουργικά δρώμενα αφύπνισης του εσώτερου εαυτού, μετερχόμενα συμβόλων, αλληγοριών, περιλαμβάνοντας τα λεγόμενα και τα δεικνύμενα, αποδιδόμενα με δραματουργικό τρόπο ώστε να εντυπώνονται οι υψηλές έννοιες που περιέκλεισαν στην υποσυνείδητη διάνοια του μυουμένου. Μύηση είναι η υπεραισθητική αποκάλυψη κοσμικών νόμων και αληθειών, διεργασία ψυχουργική και νοητική που γινόταν στα αρχαία μυστήρια και κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο συνεχίζεται και στον Τεκτονισμό, όντας κληρονόμος των αρχαίων μυστηρίων, έχων σαφή μεταφυσική διάσταση και χροιά...
Απόσπασμα από τον Πρόλογο του Βιβλίου...
Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στο τηλ. 6909-753372 ή στο email: ionhellas@gmail.com
