Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΟΥΡΟΒΟΡΟΥ ΟΦΕΩΣ ΣΤΗΝ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ...

Το φίδι αποτελεί ένα αρχέγονο σύμβολο το οποίο σε ουκ ολίγες περιπτώσεις έχει προσλάβει στην λαϊκή αντίληψη αρνητική σημασία. Κατά την αρχαιότητα όμως και για τα εσωτερικά τάγματα και οργανισμούς, είχε και σημασία θετική, όπως κάθε σύμβολο εξ΄άλλου, αποκτώντας θετικό ή αρνητικό πρόσημο και Είναι ο θεός της Ιατρικής, ο Ασκληπιός, που κρατά ένα σκήπτρο (βακτηρία), γύρω στο οποίο είναι τυλιγμένο φίδι, ενώ ο Ερμής έχει ως σύμβολο το κηρύκειο, ένα ραβδί, γύρω από το οποίο περιπλέκονται δυο φίδια απεικονίζοντας το DNA. Ο συσχετισμός της ανθρώπινης υγείας με το φίδι μπορεί να εξηγηθεί εκ του γεγονότος ότι το φίδι γνωρίζει αφ΄ενός αυτοίαση, αφ΄ ετέρου επειδή χώνεται μέσα στο έδαφος γνωρίζει τις απόκρυφες δυνάμεις της γαίας και κατά τρίτον ανανεώνει και αποβάλλει το εξωτερικό του περίβλημα, ένδειξη αναγεννήσεως, αλλά και εκ του γεγονότος ότι το φίδι (παρίες) στα Ασκληπιεία είχε θεραπευτικές ιδιότητες και εκ του δηλητηρίου του παράγονται ορισμένα είδη φαρμάκων.
Παράλληλα όμως προς το φίδι με τις θεραπευτικές δυνάμεις και τις ιαματικές ιδιότητες, όπως συνέβη στην περίπτωση του μύστη Μελάμποδος όπου φίδια του καθάρισαν τα αυτιά και απέκτησε ιδιαίτερες ικανότητες στην ακοή, στην ενόραση και στην διακοή, υφίσταται και η περίπτωση του όφεως-δράκοντα, η καταστροφική, που προκαλεί τον θάνατο. Η όψη αυτή συμβολίζεται από τη Λερναία Ύδρα, το φοβερό τέρας με τα πολλά κεφάλια, που εξόντωσε ο ήρωας Hρακλής. ΄Αλλη ανάλογη περίπτωση είναι αυτή με την πλανεύτρα και θανατερή Μέδουσα, με μαλλιά από φίδια, όπως και τα τεράστια φίδια που εξόντωσαν το Λαοκόοντα και τα παιδιά του, στο έπος του Τρωικού πολέμου, αλλά και ο δράκων που φυλούσε το μαντείο της γαίας στους Δελφούς, ο Πύθων, τον οποίο εξόντωσε ο Απόλλων, αλλάζοντας έτσι η κυριαρχία του...
Αργότερα, με την έλευση του ιουδαιοχριστιανισμού, το φίδι, συνδεόμενο με την μυθοπλασία περί "προπατορικού αμαρτήματος" και την παραπλάνηση της Εύας, καθίσταται συνώνυμο του διαβόλου και της "αμαρτίας"...
Οι Αλχημιστές και οι μύστες του Μεσαίωνος θεώρησαν τον «ουροβόρο όφι», το φίδι που δαγκώνει την ουρά του, σύμβολο της αέναης επιστροφής και της αέναης ζωής, του επαναλαμβανόμενου και ανακυκλούμενου, ανά περιοδικά διαστήματα. Ο χαρακτηρισμός "ουροβόρος" είναι σύνθετος εκ του βορά+ουρά, δηλ. το φίδι που καταβροχθίζει ως θήραμα την ουρά του. 

Το φίδι, εκ της συμβολικής του χρήσεως, παριστάνει ένα αρχέγονο σύμβολο θανάτου και αναγέννησης, καταστροφής και δημιουργίας, που συναντάμε σε κάθε φιλοσοφία και θρησκεία ανά τον κόσμο. Δεν λείπουν βεβαίως και οι παραστάσεις του ερπετοειδούς δράκου, αναφερόμενοι στον λεγόμενο "φτερωτό όφι", που επίσης πρόκειται για αρχαιότατο σύμβολο που συναντάμε διαχρονικά, ένα σύμβολο που συγκεράζει τα γήινα με τα ουράνια, την ύλη με την ψυχή, τα κατώτερα με τα ανώτερα και το εσωτερικό επίπεδο με τα εξωτερικά πεδία της υπάρξεως και της δημιουργίας...
Επιπροσθέτως, ο Ουροβόρος όφις ενδέχεται να απεικονίζεται με δύο πόδια, υποδηλώνοντας την δυαδικότητα που κυριαρχεί στην φύση του, ενώ άλλες φορές μπορεί να παριστάνεται με τέσσερα πόδια, συμβολίζοντας αλληγορικά τα 4 βασικά στοιχεία του κόσμου. Δεν λείπουν τέλος και οι φορές που παριστάνεται με φτερά σαν νυχτερίδα, η οποία, όπως και ο "φτερωτός όφις", συμβολίζει τα γήινα και τα ουράνια.
Οπωσδήποτε το θέμα αυτό επιδέχεται πολλές προσεγγίσεις και αποτελεί πεδίο για την πραγματοποίηση πολλών αναγωγών σε συμβολικό επίπεδο, καθώς το φίδι είναι ένα προαιώνιο σύμβολο που από μόνο του ενέχει μυστήριο...
Σε επίπεδο συμβολισμού και νοηματοδοτήσεως, ο Ουροβόρος όφις είναι δυναμικό στοιχείο. Χαρακτηρίζει σε επίπεδο μορφής και ιδιοτήτων την σπειροειδή δύναμη και απεικονίζει σχηματικά την σπείρα, που είναι κυλινδρική και αεικίνητη. Εάν φανταστούμε την κίνηση που εκτελεί ο ουροβόρος όφις, φθάνει στο να καταπιεί την ίδια την ουρά του και φθάνοντας στο κεφάλι του θα εξαλειφθεί. Αυτή η διεργασία θα μπορούσε να εκληφθεί ως ένας συμβολισμός του κύκλου που παριστάνει το Όλον, (γι΄ αυτό και σε πολλές απεικονίσεις κάτωθεν αυτού αναγράφεται η αρχή "ΕΝ ΤΟ ΠΑΝ") το οποίο αφού φθάσει στο ζενίθ, θα ξεκινήσει την αντίστροφη πορεία προς το ναδίρ και τανάπαλιν. Σε αλχημιστικό επίπεδο, ο ουροβόρος όφις συμβολίζει επίσης τον κύκλο που ενώνει τον συνειδητό με τον υποσυνείδητο νου.
Επ΄αυτού, ο Επίκουρος αναφέρει: "Το Παν ήταν από την αρχή σαν ένα αυγό, με το φίδι (πνεύμα) σαν λωρίδα ή κύκλο γύρω του".
' Αλλη σχηματική παράσταση του ουροβόρου επίσης όφεως, παρουσιάζεται με τα γράμμα Α και Ω, δηλαδή με την αρχή και το τέλος, ενώ κατά την Ορφική Κοσμολογία ο ουροφόβος όφις είναι αυτός που τυλίγει το Κοσμικό Αυγό, ο χρόνος ζωής του Όλου.
ΙΩΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72
ionhellas@gmail.com



Το βιβλίο "Διονυσιακοί Τεχνίτες και Αρχαίοι Ναοδόμοι: Η αληθινή προέλευση του Τεκτονισμού" ρίχνει φως στο σκότος της άγνοιας και της εσκεμμένης αλλοίωσης. Οι ενδιαφερόμενοι για το βιβλίο μπορούν να επικοινωνησουν είτε στο τηλέφωνο 6909-753372 είτε να αποστείλουν e-mail στην ηλεκτρονική διεύθυνση: ionhellas@gmail.com και μαζί με αυτό, θα λάβουν δώρο ένα ακόμη βιβλίο μυστηριακού περιεχομένου!

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟ “ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ” ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ; Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΘΕΡΙΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! Παρήλθαν δύο έτη από την πολύνεκρη πρόσκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ένα ζήτημα το οποίο έχει πολλές πτυχές και που προσλαμβάνει πολλές παραμέτρους και η διαλεύκανση της τραγωδίας δεν έχει επέλθει... Τι συνέβη όμως πραγματικά στα Τέμπη και γιατί συνέβη εκεί; Ήταν πράγματι ατύχημα, οφειλόμενο στα απηρχειωμένα συστήματα ασφαλείας του ΟΣΕ και στον ανθρώπινο παράγοντα, ή μήπως κάποιοι το “προκάλεσαν” με σκοτεινές σκοπιμότητες; Πολύ περίεργοι είναι και δύο θάνατοι που προκλήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά το συμβάν στα Τέμπη. Του Διευθυντή Κυκλοφορίας του ΟΣΕ και ενός σταθμάρχη από τον σταθμό του Βόλου... Κατά γενική ομολογία, τα Τέμπη, αν και από αισθητικής απόψεως είναι μία όμορφη τοποθεσία, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι κρύβει κάτι “παράξενο”, απόκοσμο, μυστηριακό... Το “στοίχειωμα” των Τεμπών δεν είναι κάτι νέο. Οι Θεσσαλοί στην αρχαιότητα, ανά 9ετία, πραγματοποιούσαν εξαγνιστικές τ...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΡΩΗΝ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΕΡΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ & Η  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ! Εν έτει 1990, ο τότε Μέγας Διδάσκαλος της αυτοαποκαλούμενης "Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος" Ευστάθιος Λιακόπουλος, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "Έρευνα", όπου μεταξύ των άλλων θεμάτων, είχε αναφερθεί στην επίδραση που άσκησε ο τεκτονισμός ως προς την υϊοθέτηση και εφαρμογή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στην πολιτική λειτουργία. Ο τότε Μ.Δ. της ΕΜΣΤΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο κοινοβουλευτισμός υπήρξε απείκασμα των τεκτονικών διαδικασιών-συνελεύσεων των τεκτόνων/οικοδόμων, εισάγοντας την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας... Το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτού, έχει δύο σκέλη: Κατά πόσο ισχύει η αντιπροσωπευτικότητα, υπό την έννοια ότι η ανάδειξη εκπροσώπων έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα της αναθέσεως μίας συγκεκριμένης εντολής και τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ως προς την τήρηση των κατευθυν...