ΥΠΕΡΒΟΡΕΙΟΙ ΚΑΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Η ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΣΥΝΔΕΣΗ...

Από τον Γεώργιο Λουριδά

Υπό των Αρχαίων Ελλήνων Υπερβόρειοι εκαλούντο οι κάτοικοι του απωτάτου Βορρά, περί τον Αμάλκιον (μη παγωμένο) ωκεανό, την βορειοτάτην θάλασσα της γης, εκατέρωθεν της οποίας ως επιστεύετο, κατώκουν οι Υπερβόρειοι. Από τον Ηρόδοτο εθεωρούντο ως πραγματικός υπάρχων λαός. Κατά την παράδοση, στη χώρα των μετέβαινε το Φθινόπωρον εκάστου έτους ο Απόλλων και επέστρεφεν απ’ εκεί εις Δήλον την ΄Ανοιξη επί άρματος συρομένου υπό κύκνων. Εθεωρούντο λαός ειρηνικός και δίκαιος. Κατά τον Στράβωνα οι αρχαίοι Έλληνες εκάλουν Υπερβορείους τους λαούς τους κατοικούντας προς Βορράν του Ευξείνου Πόντου και του Ίστρου (Δουνάβεως) και του Αδριατικού Πελάγους (Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ηλίου, τ. ΚΒ΄, σελ. 450).

Αλλά ας δούμε τι μας λέγουν έτεροι ιστορικοί για τους Υπερβορείους και της σχέσεως αυτών με τους απωτάτους προγόνούς μας, τους Έλληνας, πού είναι ο σκοπός της παρούσης ερεύνης.

1 Ο Διόδωρος ο Σικελιώτης (80 - 20 π.Χ.), (Β 47), διηγούμενος τους μύθους για τους Υπερβορείους και αναφερόμενος στον Εκαταίο, λέγει ότι στα μέρη που είναι πέραν από τη χώρα των Κελτών, υπάρχει στον ωκεανό ένα νησί όχι μικρότερο από τη Σικελία. Αυτό το νησί είναι στο βορρά και κατοικείται από τους Υπερβορείους. Ακολούθως μας λέγει πως τιμούν τον Απόλλωνα περισσότερο από τους άλλούς Θεούς. Υπάρχει πόλη αφιερωμένη σ’ αυτόν τον Θεό, μεγαλοπρεπές τέμενος και αξιόλογος ναός κοσμημένος με πολλά αφιερώματα. Έχουν επίσης μια δική τους γλώσσα και τρέφουν πολύ φιλικά αισθήματα προς τους Έλληνες και ιδιαίτερα τους Αθηναίους και τους Δηλίους. Κατά την παράδοση τους Υπερβορείους επισκέφθηκαν και μερικοί Έλληνες και άφησαν πίσω τους ακριβά αφιερώματα με ελληνικές επιγραφές.

2 Υπαρκτό λαό θεωρεί τους Υπερβορείους και ο Λουκιανός (120-190 μ.Χ., τ. 3, Φάλαρις Β 205, σελ. 920), που μας λέγει ότι ο Πύθιος Απόλλων, όχι μονάχα μας δίνει όσα καλά γίνονται στην Ελλάδα, αλλά και όσα γίνονται στη Φρυγία, στη Λυδία, στην Περσία, στην Ασσυρία, στη Φοινίκη, στην Ιταλία ή και σ’ αυτές ακόμα τις Υπερβόρειες χώρες, όλα τα φέρνει στους Δελφούς. Με δεδομένη, ιστορικά εξακριβωμένη, την ύπαρξη Φρυγών, Λυδών, Περσών, Ασσυρίων, Φοινίκων και Ιταλιωτών, γιατί να θεωρηθούν ανύπαρκτοι οι Υπερβόρειοι;

3 Ο Κ. Γεωργανάς σε άρθρο του περί της αλληγορίας των Αργοναυτικών Εκστρατειών, το οποίον και ο γράφων χρησιμοποίησε ως μία των πηγών του, αναφερόμενος στον συγκλονιστικό περίπλου των Αργοναυτών που διέσωσε ο ιστορικός Διόδωρος (στο βιβλ. V 56-3), αναφέρει, ότι πολλοί από τους αρχαίους συγγραφείς και τους μεταγενεστέρους, όπως είναι ο Τίμαιος, γράφουν, ότι οι Αργοναύται μετά την αρπαγήν του Χρυσομάλλου δέρατος εκ της Κολχίδος, ότε επληροφορήθησαν ότι από τον Αιήτη είχε προκαταληφθεί με πλοία το στόμιον του Ευξείνου Πόντου, επιτέλεσαν ένα θαυμαστό και αξιομνημόνευτο ανδραγάθημα. Απέπλευσαν δηλαδή τον Τάναϊ ποταμό (πρόκειται για τον ποταμό Ντον) προς τις πηγές του και σ’ ένα σημείο έσυραν το πλοίο στη στεριά και το πέρασαν σε άλλο ποτάμι (το Βόλγα) που έχει τη ρύση του προς τον Ωκεανό (Βόρειο παγωμένο Ωκεανό).

Εάν τώρα προσδιορίσουμε χρονολογικά την εποχήν του Ορφέως ο οποίος μετέσχε της Αργοναυτικής εκστρατείας μετά των Διοσκούρων περί το 1600 π.Χ., (Ορφικά, εκδ. Εγκυκλ. Ηλίου, σελ. 108) είναι ολοφάνερο πόσο πριν την πασίγνωστη Αργοναυτική εκστρατεία, οι απώτατοι πρόγονοί μας, Έλληνες εξερευνηταί, με διαχρονικές εκστρατείες, είχαν μεταξύ των άλλων χωρών διεισδύσει και εξερευνήσει και τις χώρες των Υπερβορείων (Βόρειας Ευρώπης).

1 Ο περιηγητής Παυσανίας (Ηλιακά V7, 7) αναφέρει ότι ο Ηρακλής από τη χώρα των Υπερβορείων οι οποίοι κατοικούν πέρα από την έδρα τον ανέμου Βορέα, έφερε στους Έλληνες (Ολυμπία) τον κότινον (αγριελιά).

Ο επικός ποιητής Αριστέας εκ Προκονήσου της Προποντίδος, ζήσας κατά τους χρόνους του Κροίσου και του Κύρου, περιέγραψε τις χώρες από της Μαύρης Θαλάσσης μέχρι της Βαλτικής και όπως αναφέρει στα ποιήματά του “Αριμάσπεια έπη”, πήγε στους Ισσηδόνες, τους Αριμασπούς, τους Χρυσοφύλακες Γρύπες, τους Υπερβορείους, τους Κιμμερίους, τους Σκύθας, κ.λπ. Τα εκ των ανασκαφών παρά τον Νέτσο ποταμό της Πρωσσίας (Γερμανίας), ελθόντα εις φως 39 αρχαία ελληνικά νομίσματα αυτονόμωνπόλεων, καθώς και τα ανασκαφέντα μεγάλα χρυσά σκεύη, αποδεικνύουν ότι εμπορικοί σταθμοί Ελληνικοί έφθανον όντως μέχρι της Βαλτικής, (Εγκυκλ. Λεξικό Ελευθερουδάκη, τ. 2, σελ. 442).

2 Οι Διόδωρος Σικελιώτης (Δ΄ 19-20) και Στράβων (τ. 2, σελ. 515), αφηγούνται τα της εκστρατείας του Ηρακλέους στην αρχαία Ιβηρίαν (Ισπανίαν), όπου και διεχώρησε τον πορθμόν του Γιβραλτάρ, ενώσας τον Ατλαντικό με την Μεσόγειον και έδωσε το όνομά τους στις εκατέρωθεν όχθες (Ηρακλείους στήλας), εκείθεν δε επέρασε εις την Κελτικήν (Γαλλίαν) και την εποχή του Διοδώρου οι Κέλται με ευλάβεια ενεθυμούντο τη χρονική περίοδο που ο Ηρακλής διήλθε από τη χώρα τους. Ακολούθως ο Ηρακλής πεζοπορών διέβη τας ΄Αλπεις και δια μέσου της Λιγυρίας κατήλθε εις την Χώρα των Λιγουρίων και Τυρρηνών και εκείθεν εστρατοπέδευσε πλησίον του Παλατίνου λόφου, όπου ακόμη δεν υπήρχε η Ρώμη. Εκεί οι κάτοικοι υπεδέχθησαν τον Ηρακλή με αξιόλογες εκδηλώσεις φιλοξενίας και τον ετίμησαν με ευχάριστα δώρα. Σαφώς δηλαδή διαφαίνεται ότι η παράδοση περί εκστρατείας του Ηρακλή στη Δύση δεν είναι μύθος, εάν δε συνδυασθεί με τα γραφόμενα του Στράβωνος, για τις ευρισκόμενες στον Ιερόν του Ηρακλέους στα Γάδειρα Χαλκές Στήλες, μήκους οκτώ πήχεων, προς τιμήν του Ηρακλέους και με την ανεύρεση στη Γαλλία της πινακίδος Γκλοζέλ που θεωρείται Μαγδαληναίας εποχής, δηλαδή σαφώς προϊστορικής περιόδου, η οποία φέρει χαραγμένα γράμματα με άγνωστη γραφή, αποδεικνύεται ότι σε πανάρχαια εποχή, χρονολογικώς απροσδιόριστον, θα συνέβη και το γεγονός της εκστρατείας του Ηρακλέους στη Δύση, ή άλλου τινός ηγέτου από το Αιγαίο, την ιστορία του οποίου αγνοούμε (Ιωάννου Δ. Πασσά, Ήλιος, Η αληθινή προϊστορία, σελ. 156-157).

3 Στα Αργοναυτικά του Ορφέως (στίχος 1185) διαβάζουμε ότι ο ήρωας της Αργοναυτικής εκστρατείας Αγκαίος κινούσε με τέχνη τα πηδάλια και παρέπλεε στη νήσο Ιέρνιδα (Ιρλανδία).

4 Από το Εγκυκλοπαιδικό λεξικό “Ηλίου” (ΕΛΛΑΣ, ΜΕΡΟΣ Γ΄, Προϊστορία, o πολιτισμός εις την Κρήτην, σελ. 708-709), πληροφορείται ο αναγνώστης ότι οι Κρήτες εκτός από το θαυμάσιο πολιτισμό που ανέπτυξαν μεταξύ του 1700 και 1450 π.Χ., είχαν την εποχή αυτή αναπτύξει στενές εμπορικές σχέσεις με τους Αιγυπτίους, προς Ανατολάς εισδύουν και πέραν της Φοινίκης και προς Βορράν μέχρι του ισχυρού κράτους των Χετταίων μετά των οποίων έχουν αναπτύξει αρκετά φιλικούς ή και φυλετικούς δεσμούς από πολύ παλαιότερα, διδάξαντες προφανώς σ’ αυτούς και τη Γραφή, ενώ προς Δυσμάς υπερβαίνουν το Γιβραλτάρ και φθάνουν μέχρι της Αγγλίας από όπου μεταφέρουν κασσίτερον (καλάϊ).

Εκείθεν φθάνουν μέχρι της Βαλτικής, όπου γνωρίζουν και μεταφέρουν από εκεί το ήλεκτρον (κεχριμπάρι) στις ελληνικές χώρες και την Αίγυπτον, –γεγονός που αποδεικνύει επίσης ότι ούτε οι Φοίνικες ούτε οι Αιγύπτιοι εγνώριζαν αυτάς τας θαλασσίας οδούς ή την ναυτική τέχνη κατά την απωτάτη αυτή εποχή.

9. Επί αιώνες οι Έλληνες της προϊστορικής περιόδου, που είχαν φθάσει στην Αγγλία, προ της εμφανίσεως των Βίκιγκς (Νορμάννων ή Νορμανδών 9ον και 11ον μ.Χ. αιώνα) εις τας χώρας αυτάς, αναζητούντες κασσίτερον, στις Βαλτικές χώρες αναζητούντες ήλεκτρον και πέραν αυτών μέχρι της μυθολογούμενης Θούλης, πιθανώς σημερινής Ισλανδίας, ήτο φυσικόν όταν ναυαγούσαν να εγκαθίστανται εις ωρισμένα σημεία των χωρών αυτών, διότι επί αιώνες συνέχιζαν οι Έλληνες τις αναζητήσεις και τις διερευνήσεις αυτές και οι Μινωϊκοί Κρήτες είχαν εγκαταστάσεις και μονίμους σταθμούς στην Αγγλίαν και την Πορτογαλίαν, αφού και η πρωτεύουσα Λισσαβών φέρει το όνομα του Οδυσσέως. Είναι γεγονός ότι από της προϊστορικής περιόδου οι Έλληνες επεδίδοντο σε ναυτικές επιχειρήσεις και φυσικόν ήτο ως εγκαταστημένοι στις χώρες αυτές να συγχωνευθούν πολλάκις με τους γηγενείς κατοίκους των χωρών αυτών και να τους διδάξουν τη ναυτιλία. Από τη βεβαία αυτή επιμειξία πρέπει να θεωρηθεί βέβαιον ότι ανεπτύχθησαν οι μετέπειτα εμφανισθέντες ως θαλασσοπόροι “Βόρειοι Λαοί”, όπως απεκλήθησαν από τους Ιστορικούς.

Αλλά εύλογον είναι να ερωτήσει κανείς: Εμείς λέμε ότι οι αρχαίοι πρόγονοί μας σε προϊστορικούς χρόνους, εισέδυσαν, εγκαταστάθηκαν και ανεμείχθησαν με τους γηγενείς κατοίκους των Υπερβορείων χωρών της Ευρώπης. Μήπως όμως συνέβη και το αντίθετο; Δηλαδή οι Έλληνες να ήλθαν στην Ελλάδα από τη χώρα των Υπερβορείων; Απαντώ ευθέως όχι. Κοιτίδα των Υπερβορείων είναι το Αιγαίο δια τους ενδεικτικώς αναφερομένους κατωτέρω λόγους:

α) Τα αρχαία Ελληνικά κείμενα που συμβουλεύτηκα για την έρευνα του παρόντος θέματος και οι αρχαίες παραδόσεις, όλες αναφέρονται σε άνοδο των Ελλήνων στην Βόρεια Ευρώπη και όχι σε κάθοδο.

β) Κατά την παράδοση ο Απόλλων μετέβαινε στη χώρα των Υπερβορείων το Φθινόπωρο εκάστου έτους και επέστρεφε από εκεί την Άνοιξη στη Δήλο.

γ) Είναι Ελληνικά τα ονόματα των Υπερβορείων παρθένων Λαοδίκης και Υπερόχης που ήλθαν από την πατρίδα τους στη Δήλο να προσφέρουν στους Θεούς τους πρώτους καρπούς της σοδειάς τους (Ηρόδοτος, Δ΄ 33).

δ) Ο Υπερβόρειος Άβαρις, ελθών στην Ελλάδα κατά τον Ζ΄ ή Η΄ αιώνα, έμαθε την μαντικήν τέχνην παρά του Απόλλωνος, του οποίου το βέλος περιφέρων εμάντευε (Εγκ. λεξικό Ελευθερουδάκη, τ. 1, σελ. 13).

ε) Οι βορειοευρωπαϊκές παραδόσεις διασώζουν τις αντιλήψεις των κατοίκων τους ότι έλκουν την καταγωγή τους από τους αρχαίους Έλληνας. Τα Ιρλανδικά κείμενα (βιβλίο Ντυν Κάου, Λένστερ κ.λπ.), αναφέρουν ότι στην Ιρλανδία έφθασαν πρώτα κάτοικοι του Αιγαίου με αρχηγό τον Παρθόλωνα, εν συνεχεία αποίκισαν το νησί Δαναοί (εξ ου και οι σύγχρονοι Δανοί) και τέλος οι Μιλήσιοι. Ο διάσημος ιστορικός W. Durant (Παγκ. Ιστορ. Πολιτισμού, τ. Δ΄, σελ. 103) γράφει ότι οι Ιρλανδοί πιστεύουν ότι η νήσος των κατοικείτο κατ’ αρχάς από Έλληνας και Σκύθας, 1.000 ίσως και περισσότερα έτη π.Χ.

στ) Στα Αργοναυτικά του Ορφέως (στίχος 1077) αναφέρεται ότι οι Αργοναύτες είχαν φθάσει στους φέροντες τα τόξα Σκύθας, οι οποίοι ήσαν πιστοί υπηρέτες του Άρεως.

ζ) Ο C. Renfrew, καθηγητής του πανεπιστημίου του Καίμπριτζ στο βιβλίο του “Archaeology and Language”, υποστηρίζει ότι γεωργικά φύλα από τα παράλια της Μ. Ασίας και την ηπειρωτική Ελλάδα μετανάστευσαν κατά την 7η χιλιετίαν προς βορρά, μεταδίδοντας το γεωργικό πολιτισμό τους και τη νεολιθική γλώσσα τους την οποίαν χαρακτηρίζει ΙΙρωτοελληνική.

η) Τέλος και για οικονομία χώρου θα αναφέρω ακόμα ότι στην Αγγλία, Ιρλανδία και Γαλλία υπάρχουν προϊστορικά νεκροταφεία χρονολογούμενα στα 1600 - 1500 π.Χ., η αρχιτεκτονική των οποίων είναι ανάλογη με την αρχιτεκτονική των μινωϊκών και μυκηναϊκών τάφων.

Στα προαναφερθέντα επιχειρήματα θα προσθέσω και μια προφορική αποκάλυψη, Άγγλου σοβαρού επιστήμονος, που εργάζεται στη χώρα μας, με τον οποίον τον περασμένο χρόνο συνταξιδεύαμε για το Λονδίνο. Ότι και στις φλέβες του Αγγλικού λαού, όπως και των πλείστων λαών της Κεντρικής και Βόρειας Ευρώπης, ρέει ικανή ποσότης ελληνικού αίματος, αφού είναι βεβαία ως είπε η διείσδυση των προϊστορικών Ελλήνων στην Αγγλία και η ανάμειξή τους με τους Κέλτες της Ιρλανδίας, Σκωτίας, Ουαλίας, κ.λπ.

Όταν του παρατήρησα πως αυτά πού λέγει μπορεί να είναι συμβατά με τις θεωρίες περί Ινδοευρωπαϊκής ομοεθνείας και τους ανύπαρκτους Ινδοευρωπαίους που πρώτος ανακάλυψε ο συμπολίτης του Θωμάς Γιανγ τον περασμένο αιώνα, μου εδήλωσε:

“Η θεωρία αυτή δεν γίνεται σήμερα δεκτή από τους ειδικούς επιστήμονες και αρχαιολόγους. Κάποιοι στην Ευρώπη, όπως και στη χώρα σας, εμμένουν σ’ αυτή και την στηρίζουν. Έχει όμως κλονισθεί σοβαρά και θα καταπέσει, εάν δεν έχει ήδη καταπέσει.