ΠΝΕΥΜΑΤΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΗ Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ...

Μέσα από τις ιεροπραξίες των αρχαίων προγόνων μας, και ιδίως μέσα από την εμβάθυνση στα ιερουργικά δρώμενα και στις θεσμοθεσίες εκείνες της μυστηριακής υφής, αναδεικνύεται η θεοσέβεια και οι υψηλόφρονες δοξασίες των Ελλήνων, σχηματοποιούνται, κατά τρόπο ώστε να γίνει αντιληπτό ότι η Παραδοσιακή αρχέγονη Λατρεία των Πατρώων Θεών και Μητρώων Θεαινών, όχι μόνο δεν υπήρξε "ειδωλολατρική" όπως εσφαλμένα και σκόπιμα θεοκρατικοί και σκοταδιστικοί κύκλοι θρησκόληπτων και δεισιδαιμόνων ανθρώπων διαδίδουν εντελώς ανυπόστατα, αλλά αντίθετα είχε διαυγώς χαρακτήρα Πνευματόδοξο και Φυσιολατρικό.

Επίκεντρο της Ελληνικής Μυστηριακής Θρησκείας, και κατ΄ επέκταση και των τελετουργικών ιεροπραξιών της, καθίσταται η Παμμήτειρα Φύση, η Μητέρα Γαία/Δήμητρα, ο Ουρανός/Ζευς, ο Ανίκητος Ήλιος και οι πολύμορφες εκδηλώσεις τους, όπως αναφέρουν και οι πανάρχαιοι Ορφικοί ΄Υμνοι, που μαζί με την Θεογονία του Ησιόδου αποτελούν τα πραγματικά Ιερά Βιβλία των Ελλήνων, σε αντιδιαστολή προς τις βιβλικές δοξασίες...

Οι μυστηριακές ιεροπραξίες των αρχαίων Ελλήνων σκοπό είχαν την απόδοση τιμών και την ευσεβή αναγνώριση της προσφοράς του θεϊκού στοιχείου, μέσα από επικλήσεις, ύμνους, σπονδές και λοιπές ιερουργικές πράξεις που περιελάμβαναν τα λεγόμενα και τα δεικνύμενα. Τα ιερατικά δρώμενα των προγόνων μας δεικνύουν επίσης το ανώτερο πολιτισμικό επίπεδο και την ψυχική καλλιέργεια των Ελλήνων, καθώς η θεοσέβεια εκδηλώνεται, κατά μείζονα λόγο, μέσα από την ανθρωπομορφική/συμβολική προσέγγιση του θείου, η οποία ουδεμία σχέση προς το δουλοπρεπές προσκύνημα των υπανάπτυκτων "δούλων του (όποιου) Θεού", έχει.

Ο ΄Ελλην Άνθρωπος, μετέχοντας ενεργά και όχι παθητικά στα ιερά δρώμενα, ή εκτελώντας τα ιερατικά του καθήκοντα, ανυστερόβουλα και με τη σεμνότητα που προσιδιάζει στο λειτούργημα που επιτελεί, όχι μόνο δεν καθίσταται "δούλος" και έρμαιο ενός μοχθηρού και τιμωρού Θεού, κατά το παράδειγμα του βιβλικού Ιεχωβά, αλλά αντίθετα μετουσιώνεται σε μία ανώτερη ύπαρξη, εξαγνισμένη από τα προσκόμματα του καθημερινού βίου και διαμέσου της ηθικής και ψυχοπνευματικής του τελειοποιήσεως, ανέρχεται στην κλίμακα της εξελίξεως, ανυψωνόμενος στο βάθρο του θεϊκού Ανθρώπου. Η μέθεξη αυτή με το θείο, πραγματώνεται από τους αληθινούς μύστες δια της αφυπνίσεως των ψυχικών τους κέντρων και λειτουργιών, συλλαμβάνοντας υπεραισθητές προσλήψεις, επιβεβαιώνοντας την πεποίθηση του Πλάτωνος ότι "κάθε άνθρωπος έχει εν εαυτώ το θείον άρχον"...

Η ύπαρξη, επιπροσθέτως, μη επαγγελματικού ιερατείου, για πολλούς αιώνες, η διαιώνιση των αρχέγονων ηλιακών δοξασιών και παραδόσεων, η μη εμπορευματοποίηση της λατρείας και των τελετών, επί πολλούς αιώνες μέχρι την παρακμή και τον εκφυλισμό των Μυστηρίων, κατέστησαν τις Ιεροπραξίες του αρχαίου Ελληνικού Κόσμου αληθινές διεργασίες αφυπνίσεως ενεργειακών δυνάμεων και διαύλους επικοινωνίας με τις θεϊκές μορφές και υπάρξεις, αποκτώντας σαφή επίγνωση των κοσμικών αρχών και νόμων.

Δια τούτο και άπαντα τα επιγενόμενα μυστηριακά συστήματα που εκδηλώθηκαν κατά την ύστερη εποχή, από του Μεσαίωνος και εντεύθεν, έχουν τις βάσεις τους στην αρχαία ελληνική μυσταγωγική παράδοση, είτε αυτό καθίσταται ευκρινές, είτε έχει υποστεί αλλοιώσεις και παρεισφρύσεις... 

Δεν θα πρέπει να λησμονούμε άλλωστε, ότι οι πάνδημου χαρακτήρα θρησκευτικές Εορτές και Τελετές, οι οποίες είχαν καθιερωθεί υπό το πέπλο του μύθου, δεν αποτελούσαν παρά τον εξωτερικό πυλώνα, την προπαρασκευαστική διαδικασία για την κατανόηση, κατά απλοϊκό τρόπο των μεγάλων αληθειών και των νόμων της Φύσεως, ατραπός η οποία οδηγούσε πολλούς κλητούς αλλά λίγους πραγματικά εκλεκτούς στο κατώφλι και στην θύρα των Ενδόξων Μυστηρίων...

Εκείνο που προέχει να κατανοήσουμε είναι ότι οι αρχαίοι μύστες, δια των Ιεροπραξιών, μετείχαν ενεργά και συνειδητά σε μεγαλοπρεπή και συνάμα λιτά τελετικά τυπικά, διαγείροντας τόσο τη νόηση όσο κυρίως τις ψυχικές λειτουργίες, κατ΄ αντίθεση προς τη σημερινή έννοια και εικόνα του παθητικοποιημένου "ποιμνίου" που ελάχιστα ή και καθόλου απέχει από την αγελαία μάζα...

Ακριβώς αυτή η ειδοποιός διαφορά, είναι που καταδεικνύει και αναδεικνύει την βαθειά θρησκευτικότητα των προγόνων μας. Μία θρησκεία η οποία θεοποιεί/ιεροποιεί τη Φύση, που δια του Μύθου και της Αλληγορίας συμβολίζει, συμπυκνώνει και κωδικοποιεί τα αρχέγονα συμπαντικά δρώμενα και τις ακατάλυτες εκείνες αλήθειες που βρίσκουν τη διατύπωσή τους στους παγκόσμιους νόμους. Μία θρησκεία που υπό τη σκέπη της οποίας μπορεί ο κοινός θνητός/τιτανικός άνθρωπος να συνδιαλλέγεται ισότιμα προς τον θεϊκό/άφθαρτο Δημιουργό του Σύμπαντος, αποτελεί ένα σύστημα φιλοσοφικό και μεταφυσικό το οποίο εκφράζει και περικλείει αναμφίβολα μία ανατασιακή προοπτική... Μία τέτοια υψιπετής θρησκεία θα μπορούσε και μόνο να ανταποκριθεί στα φυλετικά αρχέτυπα και στον ψυχισμό των αρχαίων Ελλήνων...

Η κατάργηση της αιματηρής θυσίας από τον εστεμμένο φιλόσοφο Ιουλιανό και τον μέγιστο των Νεοπλατωνικών Φιλοσόφων Γεώργιο Πλήθωνα-Γεμιστό, και η προσφορά προς τους θεούς καρπών της γης, εξευγενίζει και ανυψώνει το περιεχόμενο της μυσταγωγικής λατρείας προς τα Ολύμπια και Ουράνια εκείνα δώματα όπου ίστανται και εκδηλώνονται τα πεδία των Ανωτέρων Κόσμων...

Η αναγνώριση ακόμη του έργου της Φύσεως δια της καθιερώσεως του εορτασμού των Τροπών και των Ηλιοστασίων, η προσέγγιση της ψυχικής αθανασίας δια των μυστηριακών τελετουργιών προσομοιώσεως του ταξιδιού της ψυχής και των κύκλων των επανενσαρκώσεων, η αισθητή απεικόνιση του Ιδεατού Κάλλους και της Υπέρτατης Τελειότητας, όπως αυτές εκφράζονται από τις εκφάνσεις της Σοφίας-Αθηνάς, της Ισχύος-Διός και του Κάλλους-Αφροδίτης, μέσα από την ανέγερση περικαλλών ναών, την σμίλευση άρτιων αισθητικά αγαλμάτων, όλες αυτές οι εκδηλώσεις και οι πράξεις, αποτελούσαν τη συνισταμένη της προσπάθειας των Ελλήνων να συλλάβουν τις διάφορες πτυχές και εκφάνσεις τη θεϊκής Δημιουργίας, φθάνοντας σε ανώτερα επίπεδα κατανοήσεως και στοχασμού, σε υψηλές σφαίρες ενατενίσεως των πραγμάτων. Και πράγματι, η απόδειξη του Θεού πραγματώνεται φιλοσοφικά και μυστηριακά μέσα από τους πλατωνικούς διαλόγους, αλλά όχι μόνον, ενώ στα μυστηριακά δρώμενα απεκάλυπταν οι Ιεροφάντες στους μυουμένους ότι οι Θεοί δεν συνιστούν παρά ενέργεια (εκ του θέω=τρέχω, υποδηλώνοντας την ενεργειακή ροή που διαχέεται στο σύμπαν), εκδηλωνόμενοι με διάφορες μορφές και ιδιότητες, ανά τομέα εποπτείας...

Στο σημείο αυτό να τονίσουμε μετά εμφάσεως ότι η θρησκεία των αρχαίων προγόνων μας, είτε πάνδημη ήταν αυτή, είτε μυστηριακή, είχε ανέκαθεν λατρευτικόχαρακτήρα, όσον αφορά τη μορφή των Θεών, σε συμβολικό όμως επίπεδο, υπό την έννοια ότι στη θέα των περικαλλών αγαλμάτων των Θεών και των Θεαινών, οι πρόγονοί μας απέδιδαν τιμές στο Ωραίο, το Μεγάλο και το Αληθινό, προς το Καλό καγαθό, που ενυπάρχει και κυριαρχεί στη φύση, δεν λάτρευαν καθεαυτά τα αγάλματα....

Αυτή η μυστηριακή λοιπόν θρησκεία και οι ιεροπραξίες που την καθιστούσαν λειτουργική, έχουν ισχύ διαχρονική, λάμψη και επίδραση αιωνίως και αενάως ακτινοβολούσα, όπως διαχρονικά και αθάνατα είναι τα καθαγιασμένα ιερά σύμβολα της ίδιας της Ελληνικότητας!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72

ionhellas@gmail.com