ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ

ΠΝΕΥΜΑΤΟΔΟΞΗ ΚΑΙ ΦΥΣΙΟΛΑΤΡΙΚΗ Η ΑΡΧΕΓΟΝΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ... Μέσα από τις ιεροπραξίες των αρχαίων προγόνων μας, και ιδίως μέσα από την εμβάθυνση στα ιερουργικά δρώμενα και στις θεσμοθεσίες εκείνες της μυστηριακής υφής, αναδεικνύεται η θεοσέβεια και οι υψηλόφρονες δοξασίες των Ελλήνων, σχηματοποιούνται, κατά τρόπο ώστε να γίνει αντιληπτό ότι η Παραδοσιακή αρχέγονη Λατρεία των Πατρώων Θεών και Μητρώων Θεαινών, όχι μόνο δεν υπήρξε "ειδωλολατρική" όπως εσφαλμένα και σκόπιμα θεοκρατικοί και σκοταδιστικοί κύκλοι θρησκόληπτων και δεισιδαιμόνων ανθρώπων διαδίδουν εντελώς ανυπόστατα, αλλά αντίθετα είχε διαυγώς χαρακτήρα Πνευματόδοξο και Φυσιολατρικό. Επίκεντρο της Ελληνικής Μυστηριακής Θρησκείας, και κατ΄ επέκταση και των τελετουργικών ιεροπραξιών της, καθίσταται η Παμμήτειρα Φύση, η Μητέρα Γαία/Δήμητρα, ο Ουρανός/Ζευς, ο Ανίκητος Ήλιος και οι πολύμορφες εκδηλώσεις τους, όπως αναφέρουν και οι πανάρχαιοι Ορφικοί ΄Υμνοι, που μαζί με την Θεογονία του Ησιόδου αποτελ...

Γ. ΠΛΗΘΩΝ, Ο ΘΕΟΣΟΦΟΣ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ... Παρήλθαν πολλοί αιώνες από την εποχή όπου έζησε και έδρασε πνευματικά ο Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός κι όμως οι βασικές προτάσεις και θεωρήσεις του είναι και σήμερα, πρωτίστως σήμερα, αναγκαίες και πραγματιστικές.  Τι πρότεινε τότε ο Γεμιστός; Παραγωγική αυτάρκεια, συνειδητοποίηση της Ελληνικότητος και μέθεξη μετά των αξιών αυτής, στρατό συγκροτούμενο από γηγενείς προς υπεράσπιση της πατρώας γης, έχοντες οι πολεμιστές συναισθηματικά πέρα από υλικά κίνητρα, επιστροφή στις πατρώες παραδόσεις, θεοσέβεια και αποκήρυξη των συγκρητιστικών κοσμοπολιτικών θρησκειών, ισχυροποίηση και Επανελλήνιση... Κι όταν είδε ότι οι προτάσεις του δεν ήταν εφικτό να υλοποιηθούν, οι προτάσεις που υπέβαλλε με υπομνήματα προς τον Βυζαντινό αυτοκράτορα γιατί πλέον δεν υφίστατο ούτε δύναμη ούτε θέληση προς τούτο, όταν συνειδητοποίησε ότι σε λίγο καιρό όλα θα κατέρρεαν στην εναπομείνασα βυζαντινή επικράτεια, απέστειλε τους καλύτερους από τους μαθητές του Πληθωνείου άν...

"ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΛΗΘΩΝ ΚΑΙ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΑΒΙΩΣΗ": ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ-ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΕΟΣΟΦΟ ΤΟΥ ΜΥΣΤΡΑ...   Μέσα από το σύγγραμμα αυτό, αναδεικνύεται η προσωπικότητα, το έργο και οι διδασκαλίες του μέγιστου όσο και έσχατου των Νεοπλατωνικών Φιλοσόφων: Του θεόσοφου του Μυστρά, Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού, του νομομαθούς και αρχαιολάτρη που θέλησε να αναστήσει την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, εδραιωμένη όμως στις ελληνικές αξίες... Ο Πλήθων, ακόμη και την έσχατη στιγμή, είχε προτείνει στους Παλαιολόγους μία σειρά από μέτρα που εάν εφαρμόζονταν, πιθανώς και να διέσωζαν την αυτοκρατορία, μορφοποιούμενη προς μία κατεύθυνση ελληνική...  Ακόμα και την έσχατη στιγμή, η αδελφότητα των "Μάγων του Μυστρά" θέλησε να διασωθεί η ελληνική κληρονομιά, επεδίωξε να κρατηθεί όρθιο το λάβαρο της Ελληνικότητος και διοχέτευσε την παρακαταθήκη της σοφίας προς Δυσμάς, μέσω των μαθητών του Γεμιστού που ταξίδευσαν στην Ιταλία... Αυτό το ρεύμα των ιδεών του ανθρωπισμού και του πολιτισμού ήταν που κυοφόρησε...

Η ΜΗΤΕΡΑ ΓΑΙΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΕΩΣ. ΑΣ ΤΗΝ ΣΕΒΑΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΔΙΑΦΥΛΑΞΟΥΜΕ ΟΠΩΣ ΤΗΣ ΑΡΜΟΖΕΙ... Η Γη δεν αποτελεί ένα απλό πεδίο όπου εκδηλώνεται η όποια πολυποίκιλη δραστηριότητά μας. Η Γη είναι η μητέρα μας, είναι η φυσική κοιτίδα μας. Δεν αποτελεί έναν άψυχο χώρο, αλλά έναν έμβιο οργανισμό με τη δική του λειτουργία, που διέπεται από τις ίδιες αρχές που διέπεται ο μεγάκοσμος.  Στα τρίσβαθα των δασών και στις κορυφές των βουνών ο πρωτοϊστορικός άνθρωπος ανέπτυξε μία αρχέγονη λατρεία φυσιολατρική, ανιμιστική, διοπετή ήσαν τα ξόανα των Θεών, οι πηγές, τα ποτάμια, τα δάση, τα βουνά όλα ήσαν έμψυχα και ιερά και ενοικούνταν από Αμαδρυάδες, Νύμφες, Θεότητες ως ο Πάνας και η Αρτέμιδα, γι΄ αυτό και τα σπήλαια ήσαν κατά κανόνα αφιερωμένα στον αγροτοποιμενικό θεό Πάνα. ΄Οταν όμως διεσπάσθη η δημιουργία, σε θεολογικό/φιλοσοφικό επίπεδο και οι θρησκείες της ύστερης εποχής, κοσμοπολιτικές ούσες και άριζες, ομίλησαν περί "Κτιστού" και "΄Ακτιστου" κόσμου, άρχισε η απαξίωση κ...

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΣΦΙΓΓΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ... ΄Ενα από τα μεγαλύτερα και αρχέγονα σύμβολα της Ελληνικής Μυστηριακής Παραδόσεως, αποτελεί η Σφίγγα. Ακόμη και στην καθομιλουμένη γλώσσα, η μορφή και κυρίως οι ιδιότητες της Σφιγγός κατέστησαν συνώνυμες του αινιγματικού και της σιγής η οποία θα πρέπει να συνοδεύει τα μυστηριακά δρώμενα και τελέσματα... Η Σφίγγα απεικονίζεται ως ένας πτερωτός λέων που διαθέτει κεφαλή γυναικός, με πέλματα  λέοντος, σώμα πτηνού και ουρά ερπετού. Ο συμβολισμός αυτός, είναι προφανής... ΄Εχει μορφή ανθρώπινη, γιατί έχει εξελίξει τη συνειδητότητά της, ενώ παράλληλα διαθέτει πέλματα και σώμα λιονταριού, ένδειξη μεγάλης μυϊκής δυνάμεως και ρώμης. Μετέχει δε τέλος του ουρανίου στοιχείου δια των πτερών, αλλά και του υποχθονίου, δια της ουράς ερπετού που φέρει, συνδυάζει δηλαδή ως μυθικό πλάσμα, πλείστες υποστάσεις... Ως μυθολογική μορφή, σχετίζεται με τον οίκο των Λαμβαδικών και εθεωρείτο ως ένα χιμαιρώδες στοιχείο αλλά και ως αποτροπα...

ΤΑΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥΣ ΜΗ ΒΑΔΙΖΕΙΝ... Ο μεγάλος φιλόσοφος και μύστης Πυθαγόρας, είχε αποφανθεί "τας λεωφόρους μη βαδίζειν", ήτοι να μην συντασσόμεθα με τους πολλούς, αλληγορικά, γιατί οι λεωφόροι είναι οι οδοί από τις οποίες διέρχεται το πλήθος. "Ουκ εν τω πολλώ το ευ" είχε διακηρύξει ο Σωκράτης, ενώ ο Ηράκλειτος είχε αποφανθεί ότι ο ένας ισοδυναμεί με 10.000 εάν είναι άριστος. Τέλος, στους μυστηριακούς κύκλους της Ελληνικής Αρχαιότητος, επικρατούσε η διαπίστωση ότι "πολλοί φέρουν τον θύρσο, ελάχιστοι όμως είναι οι βακχευτές".  Όσο λιγότερο αναμειγνυόμαστε με το πλήθος και τις εφήμερες αναζητήσεις του, όσο λιγότερο καθηλωνόμαστε στα γήϊνα και τετριμμένα, τόσο πιο εύκολα τα φτερά της ψυχής θα κατορθώσουν να ανορθώσουν το Είναι προς περισσότερο υψιπετείς καταστάσεις της υπάρξεως... Και αυτό, διότι όσο πιο απερίσπαστη είναι η ψυχή από τις ελκτικές δυνάμεις που την εγκλωβίζουν στην χονδροειδή ύλη, τόσο ευκολότερα θα έλξει την προσωπικότητά μας προς την ...

Η ΜΕΘΕΞΗ ΜΕ ΤΗ ΘΕΙΑ ΟΥΣΙΑ... Ο μυσταγωγός Πλάτων στον διάλογό του "Θεαίτητος" μας προτρέπει να επιζητούμε την εξομοίωση προς τους Θεούς, καθώς κάθε άνθρωπος έχει μέσα, του, εν εαυτώ, το "θείον άρχον", ενυπάρχει δηλαδή μέσα του ο θεϊκός σπινθήρας. Η μέθεξη προς το θείο αποτελεί την πεμπτουσία της ανθρωπίνης υπάρξεως και τον ύψιστο σκοπό του όντος, τελειοποιούμενο και αναρριχώμενο προς τους ανωτέρους κόσμους. Ο Νεοπλατωνικός φιλόσοφος και μυστικιστής Πρόκλος, επ΄ αυτού επισημαίνει: "ο καθένας σύμφωνα με το μέτρο της καταλληλότητάς του υποδέχεται τη γνώση των θεών και την ενέργειά τους η οποία φθάνει μέχρις αυτούς.  Και όταν απαλλαγούμε από την σύνθετη αυτή κατάσταση στις νοήσεις μας, τότε μόνο θα αποκτήσουμε συνείδηση των θεών κατά την παρουσία τους με τρόπο ανεξάρτητο από τις μορφές, όταν θα αποδομήσουμε την φαντασία, και αυτά που φθέγγονται οι θεοί θα τα προσπελάσουμε γνωστικά μέσω του νου και μόνο, όταν οδηγήσουμε στη σιωπή όλες τις σωματικές μ...

ΑΣΚΛΗΠΙΟΣ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΟΜΑΝΤΕΙΑ... Ο Ασκληπιός αποτελεί μία από τις σημαντικότερες θεραπευτικές μορφές της ελληνικής μυθολογίας και υπήρξε από τους πλέον αγαπητούς θεούς των αρχαίων προγόνων μας, στον οποίο κατέφευγαν για να τους ανακουφίσει από τους πόνους και τις ασθένειες.  Η λατρεία του Ασκληπιού, είτε ως θεού είτε ως θεοποιημένου ήρωα, ανάγεται στο απώτατο παρελθόν.  Ολόκληρη η Ελλάδα τον τιμούσε, ως πανελλήνιας εμβέλειας και σεβσαμού θεότητα, ενώ αποτελούσε επίκεντρο πνευματικών έργων και καλλιτεχνικών δημιουργιών πολύ συχνά.   Ο Ασκληπιός, εκτός από γιατρός κατείχε και χρησμοδοτικές ικανότητες. Γενικά αποτελούσε μία ευεργετική θεότητα, χαρίζοντας την υγεία και τη ζωή στους ανθρώπους. Πρόσφερε την αρωγή του σε κάθε άνθρωπο που είχε ανάγκη, υποδεικνύοντας κατ΄ αυτόν τον τρόπο στους θεράποντες ότι οφείλουν να αναλώνουν εαυτούς στον αγώνα για την θεραπεία των πασχόντων, μη διακατεχόμενοι από υστερόβουλα κίνητρα... Η αρχέγονη παράδοση αναφέρεται στον Ασ...

Η ΨΥΧΟΣΩΜΑΤΙΚΗ ΙΑΣΗ ΣΤΑ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΟΣ.... Ασκληπιεία και θεραπευτήρια της αρχαιότητας. Η ίαση συνυφασμένη με την ονειρομαντεία, την μυστηριακή σύγκλιση, την λατρευτ ική αποθέωση του θείου, την κάθαρση και τον εξαγνισμό... Από τα Ασκληπιεία-τεμένη του Ασκληπιού μέχρι το Αμφιαράειο στον Κάλαμο και το τέμενος του Μελάμποδος στα Αιγόσθενα, από τον Ιπποκράτη τον Κώο μέχρι τον Κένταυρο Φόλο, από τον Μαχάωνα και τον Ποδαλείριο μέχρι τον Γαληνό και τον Διοσκουρίδη, ξεδιπλώνεται ένα τεράστιο κεφάλαιο με εκπληκτικές ευεργετικές πτυχές για την ανθρωπότητα... Η ιατρική επιστήμη στα Ασκληπεία συνδυαζόταν με την ύπνωση, η οποία υπήρξε βασικό στοιχείο της θεραπευτικής πρακτικής. Ο ύπνος αποτελούσε, κατά μία άποψη, ένα είδος συμβολικού θανάτου. Κατά τη διάρκεια του ονείρου, ο μυούμενος στην διαδικασία της θεραπευτικής εγκοιμήσεως/ασθενής, βίωνε σημαντικές εμπειρίες και μετά επέστρεφε ανανεωμένος, ξαναγεννημένος. Μάλιστα ο μυητικός ύπνος προγραματιζόταν να γίνεται δίπλα σε πη...

Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΡΤΟΥ & ΤΟΥ ΟΙΝΟΥ ΣΤΗ ΜΕΘΕΞΗ ΤΟΥ ΘΕΙΟΥ Ο Διόνυσος (Διος Νύσος ή Διος Νους), αποκαλείται διφυής και διμήτωρ, διότι ενσαρκώθηκε δύο  φορές. Την πρώτη από τον Δία και την Δήμητρα, οπότε και ομιλούμε περί του Διονύσου Ζαγρέως σε αυτή την περίπτωση. Αφού επήλθε ο διαμελισμός και ο θάνατός του, ξαναγεννήθηκε από τον μηρό του Διός.  Ο Διόνυσος όμως αναγεννάται από τη Σεμέλη, η οποία κατακαίγεται από τη λάμψη του Διός, πριν από τη γέννηση του γιού της. Η Σεμέλη αντιπροσωπεύει την θνητή φύση η οποία κυοφορεί το θείο βρέφος και μέσω του καθαρτήριου-εξαγνιστικού πυρός αναδύεται ο αναγεννώμ ενος Υιός, αναδεικνύεται η θεία φύση του θεϊκού μύστη... Ο Διόνυσος έρχεται σε βιολογική εκδήλωση έχοντας κατισχύσει με τη δύναμη του Διός επί του θανάτου. Ως μυσταγωγική θεότητα εκπροσωπείται από την άμπελο, τον κισσό και τον Οίνο που προσφέρει στους ανθρώπους ευφορία και έκσταση, ενώ η αρχέγονη μητέρα του, η Δή-μητηρ/Γη Μήτηρ/Μητέρα Γη συμβολίζει τον σίτο κα...