ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΑΛΛΑΞΕ ΣΤΙΣ ΗΠΑ Ο ΜΑΝΩΛΙΟΣ (ΠΡΟΕΔΡΟΣ) ΚΙ ΕΒΑΛΕ ΤΟ ΚΙΠΑ ΑΛΛΙΩΣ...

Πολλοί είναι εκείνοι που επευθημούν για την εκλογική επικράτηση του Τραμπ στις ΗΠΑ, θεωρώντας την ταυτόσημη με την δρομολόγηση παγκόσμιων εξελίξεων και καίριων μεταβολών στα πλανητικά δρώμενα. Θα διαψευστούν οικτρά...
Κατ΄ αρχήν, να τονίσουμε ότι ο Τραμπ, διετέλεσε κι άλλη φορά Πρόεδρος των ΗΠΑ, προ ολίγων ετών, κι όμως ουδεμία μεταβολή από αυτές τις θεμελιακές που οι διάφοροι οπαδοί του φαντασιώνονται, έπραξε... Το γεγονός ότι θα ακολουθήσει μία πιο συντηρητική πολιτική, η οποία θα αποβεί επωφελής για τις ΗΠΑ, τερματίζοντας την ανάφλεξη στην Ουκρανία λ.χ., είναι γεγονός. Επίσης το ότι θα λάβει μέτρα θετικά για τις ΗΠΑ, περιορίζοντας δραστικά τις λαθρομεταναστευτικές ροές, σε εσωτερικό επίπεδο θα λάβει αποφάσεις σαφείς θέτοντας δασμούς στα εισαγώμενα προϊόντα, λαμβάνοντας μέτρα προστατευτισμού των αμερικανικών προϊόντων, είναι επίσης γεγονός. Όμως έως εκεί...

Τόσο ο Τραμπ όσο και το ευρύτερο πολιτικό κατεστημένο των ΗΠΑ, είναι δέσμιο του σιωνιστικού λόμπυ AIPAC που ελέγχει, χρηματοδοτεί και ασκεί αφόρητες πιέσεις, είτε θεσμικές είτε κυρίως εξωθεσμικές στην πολιτική, οικονομική κι όχι μόνο, ζωή των ΗΠΑ... Άλλωστε η τράπεζα FED, που εκδίδει το δολλάριο, κατά παράβαση του συντάγματος των ΗΠΑ, βρίσκεται στα χέρια τους και σε αυτήν χρωστά το κράτος των ΗΠΑ ιλιγγιώδη ποσά, ποσά που μπορεί να υπολογιστούν ανταποκρινόμενα τουλάχιστον 4 φορές όσο ο εθνικός πλούτος της χώρας... Αυτό σημαίνει πώς εάν δεν βρεθεί ηγέτης να αποτινάξει "επαναστατικώ δικαίω" τα σιωνιστικά δεσμά, όποιος και αν ανέρχεται στην προεδρία των ΗΠΑ, δεν θα είναι παρά μία δική τους μαριονέτα, ακόμη κι αν θέλει να αποκκλίνει από τις πολιτικές κατευθύνσεις που του θέτουν...

Ο Τραμπ, είναι φίλος και συμμαθητής του Προέδρου του Παγκοσμίου Εβραϊκού Συμβουλίου, Ρονάλντ Λοντέρ, έχει παντρέψει την κόρη του με επιφανή Εβραιο της Νέας Υόρκης, οι δεσμοί του με το εβραϊκό στοιχείο είναι ιδιαίτερα έντονοι, όπως και η συμπάθεια που τρέφει για το Ισραήλ. Αναγνώρισε την μεταφορά της πρωτεύουσας των Εβραίων στην Ιερουσαλήμ, που αποτελούσε προαιώνιο στόχο των σιωνιστών (Και του χρόνου στην ιερουσαλήμ έλεγαν οι Εβραίοι επί 2000 χρόνια) και αναγνώρισε επίσης τα κεκτημένα υψώματα του Γκολάν από το Ισραήλ. Κι όχι μόνον...

Γιατί όμως κάποιοι φαντασιώνονται και "βλέπουν" στο πρόσωπο του Τραμπ τον αντισιωνιστή ηγέτη; Πολύ απλά γιατί ο Τραμπ εμφανίζεται μετριοπαθής, κατευναστικός, κι αυτό ακριβώς διότι εκπροσωπεί την παλιά σιωνιστική τάξη πραγμάτων που ασκεί συντηρητική πολιτική. Προωθεί τα σιωνιστικά οράματα περισσότερο συγκεκαλυμένα, υπό το μανδύα του παραδοσιακού κράτους, εν αντιθέσει προς τους Δημοκρατικούς που το κάνουν απροκάλυπτα και με έξαλλο τρόπο...

Αυτό ωστόσο δεν τον εμπόδισε σε τίποτε να συναινέσει ώστε οι εκπροσωποί του να υπερψηφίσουν τον Απρίλιο την έγκριση βοήθειας προς Ουκρανία και Ισραήλ, ούτε επίσης να εκπέμψει προειδοποιήσεις προς το Ιράν... Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι υπέρμαχος της τάσεως που καλείται "χριστιανικός σιωνισμός" σε πιο ήπια όμως εκδοχή, ώστε να μην προκαλεί και να προωθεί αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά την φιλοισραηλινή γραμμή που του υπαγορεύει το εβραϊκό λόμπυ...

Σε κάθε περίπτωση, η παγκόσμια κατάσταση δεν πρόκειται να μεταβληθεί, όχι τουλάχιστον όπως φαντασιώνονται οι θιασώτες των ιδεών του...

Πέραν όμως αυτών, τίθεται ένα ερώτημα καίριο, σε ό,τι αφορά στα ελλαδικά πράγματα. Καλά κάνει κ ο Τραμπ κ ο Πούτιν και ο Γιουγκ κ ο Νετανιάχου κ ο οποίος άλλος για τη χώρα του. Εμείς για την Ελλάδα τι πράττουμε; Αναλωνομαστε στον ρόλο παρατηρητή εκείνων, κάνοντας αναγωγές φαντασιακές, ότι δηλαδή θα... σώσουν κι εμάς; Για ποιο λόγο να το πράξουν; Εμπνέουμε κάποιο σεβασμό; Διαθέτουμε κάποια δύναμη και διαπραγματευτική ισχύ για να συμβεί κάτι τέτοιο; Ουδείς ανα την ιστορία υιοθέτησε... αγγελικό ή... φιλανθρωπικό ρόλο... 

Και οι μεγάλες δυνάμεις πάντοτε χρησιμοποίησαν την Ελλάδα για άσκηση πιέσεων, είτε για την Ρωσία επρόκειτο που "έκλεινε" το μάτι στους υπόδουλους Έλληνες όταν ήθελε να ασκήσει πιέσεις προς τους Τούρκους κατά τη διάρκεια των Ρωσοτουρκικών πολέμων και ύστερα τους εγκατέλειπε στο έλεός τους (Βλέπε περίπτωση Μητρομάρα, Λάμπρου Κατσώνη, Ορλωφικά κ.α.), είτε η Αγγλία χρησιμοποιούσε τους Έλληνες επιτρέποντάς τους να αποβιβάσουν στρατεύματα στη Σμύρνη το 1919, όταν ήθελε να "εκβιάσει" τους Τούρκους για την διευθέτηση του ζητήματος των πετρελαίων της Μοσούλης κι όταν απέσπασε τα προσδοκώμενα ανταλλάγματα, έσκαψε στον μικρασιατικό Ελληνισμό και στα ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, τον λάκκο...

Οι μόνο που μπορούν και πρέπει και οφείλουν να σώσουν την Ελλάδα είναι οι Έλληνες και ουδείς έτερος... Ας μην επαφιέμεθα σε μοιρολατρικές εγκαρτερήσεις και στην καλλιέργεια φρούδων ελπίδων, όπως οι Έλληνες κατά τα προεπαναστατικά χρόνια, εναπέθεταν τις προσδοκίες τους στο... ξανθό γένος, στον Μέγα Ναπολέοντα, στην Αμερικανική Επανάσταση και σε ο,τιδήποτε άλλο... Ουδείς θα συντρέξει, εάν οι Ελληνες δεν πρωτοστατήσουν, εάν δεν αποδυθούν σε αγώνα δυναμικό για Εθνική Ανεξαρτησία, Εθνική Κυριαρχία και αποτίναξη των δεσμεύσεων στις οποίες τους έχει καθηλώσει το προδοτικό πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο της χώρας...

Επειδή πολλοί δεν είναι διατεθειμένοι όχι να ματώσουν αλλά ούτε καν να ιδρώσουν για την λευτεριά της Πατρίδας, επινοούν φαντασιακά σενάρια για λόγους ψυχολογικής τους τακτοποίησης μετά του εαυτού τους και φαντασιώνονται σενάρια σωτηρίας από οιονδήποτε τρίτο, πέρα και μακράν από τους ίδιους... 

Οι μεγάλες δυνάμεις στην σκακιέρα της διπλωματίας, αποφασίζουν με γνώμονα τον συσχετισμό των δυνάμεων και την διευθέτηση των συμφερόντων και των επιδιώξεων, δεν υπόκειται η τακτική τους σε συναισθηματισμούς ούτε η πολιτική τους σχετίζεται προς ελεημοσύνες και "καλές πράξεις", ιδίως έναντι όσων δεν το αξίζουν και το επιδεικνύουν με τον πλέον πλαδαρό και νωχελικό τρόπο... Επιπλέον, για την Ελλάδα, η γεωπολιτική επιστήμη αναφέρει ότι μία μικρή ναυτική χώρα, θα πρέπει να συνάπτει συμμαχίες με μεγάλες χερσαίες δυνάμεις κι όχι με μεγάλες ναυτικές, γιατί τότε αυτές λειτουργούν ανταγωνιστικά. Αντίθετα θα πρέπει να προσβλέπει σε συνεργασία με το συμπληρωματικό της ήμισυ που δεν μπορεί παρά να είναι μία χερσαία δύναμη. Αυτό το δόγμα η Ελλάδα ουδέποτε το εφάρμοσε και ο λόγος είναι ότι ουδέποτε στη σύγχρονη ιστορία είχε ελευθερία κινήσεων, καθώς αποτελούσε ατύπως πλην ουσιαστικώς αγγλικό προτεκτοράτο μέχρι το 1947 και έκτοτε, αμερικανικό φέουδο...

Ότι κάνουμε για την Ελλάδα, θα το πράξουμε με τις δικές μας δυνάμεις, με τον δικό μας αγώνα, με τις δικές μας θυσίες και μόνον, δημιουργώντας παραμέτρους εθνικής ισχύος και ανατάσεως. Όλα τα υπόλοιπα, που εκκινούν από σωτηριολογικές ονειρώξεις, είναι από φαιδρά έως τραγικά ή ύποπτα και δεν μας αφορούν...

Και θα κλείσουμε την αναφορά μας αυτή με μία λίαν εύστοχη ρήση του Νίκου Καζαντζάκη, επίκαιρη μα και διαχρονική: 

«Αν λαχταράς τη λευτεριά σε ξένους μην ελπίζεις, παρ’ την ο ίδιος αν μπορείς, αλλιώς δεν την αξίζεις».

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ