Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Η ΑΤΡΑΠΟΣ ΤΩΝ ΟΛΙΓΩΝ ΚΑΙ ΕΚΛΕΚΤΩΝ ΚΑΙ Η ΧΥΔΑΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗ ΤΗΣ ΜΑΖΑΣ...

Ο κόσμος, παρά τα όσα διατείνεται, κατά βάθος μισεί τη συνειδητοποίηση, απεχθάνεται την αληθινή Σοφία, αρέσκεται στις εκφάνσεις του "φαίνεσθαι" και όχι στην αντιμετώπιση του "Είναι", αυτού που οι αρχαίοι φιλόσοφοι και μύστες αποκαλούσαν "όντως ον", το αληθινό δηλαδή υπάρχον. 
Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος που η μάζα έχει αφεθεί παθητικά στην αποδοχή διακηρυγμένων δογμάτων, μεσσιανιστικών πρακτικών και απηρχειωμένων θεωριών και επαφίεται μοιρολατρικά στην υϊοθέτηση των όσων το σύστημα με τα φερέφωνά του διαλαλούν και διατυμπανίζουν ως σύγχρονες σειρήνες της παραπληροφόρησης... Αρνούνται οι πολλοί και αμαθείς που απαρτίζουν την βέβηλη κοινωνία, αλλά και αδυνατούν, μη έχοντας την κριτική και νοητική ικανότητα, να επεξεργαστούν, να δυιλίσουν και να αξιολογήσουν τα όσα τους παρουσιάζονται με αποτέλεσμα να τα δέχονται ασυζητητί... 
Ο,τιδήποτε παρεκκλίνει από την ισοπεδωτική και αγελαία αυτή τάση της χαυνωμένης μάζας, οι αληθινώς δηλαδή φιλοσοφούντες, είτε προκαλούν μένος και μίσος για την διαφοροποίησή τους, είτε φαντάζουν στους χαυνωμένους "ευτυχείς θνητούς" ως "τρελλοί", γιατί αρνούνται να αποδεχθούν την "λογική" του συμμορφωτισμού, την "λογική" της ευθυγραμμίσεως με την μάζα... Δια τούτο και ο Σωκράτης απεφάνθη ότι "Ουκ εν τω πολλώ το ευ"...
Η διαφοροποίηση από την μάζα και τις δογματικές παραδοχές της, η ενατένιση προς υψηλότερες έννοιες και καταστάσεις, η ανάταση του πνεύματος και της ψυχής προς τα ουράνια πεδία, είναι βασικές προϋποθέσεις για τους αληθινώς φιλοσοφούντες να μετουσιώσουν τις θεωρίες τους σε αληθινό βίωμα και με την εμπειρική κατάκτηση του κοσμοθεωρητικού τους προτύπου να ανυψωθούν προς διαστάσεις δυσθεώρητες για τους κοινούς θνητούς...
Αυτή ακριβώς η βιωματική ατραπός, επιτυγχάνεται μέσα από την εμβίωση και εμπέδωση της Αυτογνωσίας. Πρόκειται γι΄ αυτή ακριβώς την κατάσταση που περιγράφει παραστατικά ο Πλάτων και σύμφωνα με την οποία η ψυχή "συνομιλεί" μετά του εαυτού της... Επιπροσθέτως μέσα από την μέθεξη με την θεία ουσία και την γαλβάνωση του μύστη δια της διαπύρου οδού της μυήσεως, της ψυχοπνευματικής μεταστοιχειώσεως και της υλικής ανασυνθέσεως επέρχεται η αληθινή συνειδητοποίηση της θεϊκής υποστάσεως του ανθρώπου, διεργασία η οποία εκφεύγει από την πλάνη των πέντε αντικειμενικών αισθήσεων η οποία και πεπερασμένη τυγχάνει και αναξιόπιστη πολλάκις... 
Με γνώμονα την Πραγματικότητα και όχι την Αντιληπτότητα, διανοίγονται πρωτόγνωροι γνωστικοί ορίζοντες... Σπάζοντας τα δεσμά της δουλείας και ανοίγοντας τα φτερά της ψυχής προς ανατασιακές κατευθύνσεις... Αυτή η προοπτική όμως ανήκει μόνο στους "τρελλούς", σε εκείνους δηλαδή που αρνούμενοι να δεχθούν τα παραδεδεγμένα δογματικά θέσφατα, ερευνούν, σπουδάζουν, αμφισβητούν και συμπεριφερόμενοι ως "κινούμενα ερωτηματικά" θέτουν αμφισβητήσεις, οι οποίες σε τελική ανάλυση αποδεικνύονται ως η αφετηρία για την αληθινή αναζήτηση της Γνώσης...
Αυτός που τυγχάνει συνειδητοποιημένος, τυγχάνει, εν πολλοίς και Αυτόφωτος. Και αυτή η ιδιότητα γεννά καχυποψία, άρνηση και μίσος εκ μέρους των μαζών, οι οποίες θέλουν να βαυκαλίζονται μέσα στην άβυσσο της πλάνης και του βαθέως σκότους στο οποίο οι ιθύνοντες εξουσιαστές τις έχουν σκοπίμως κατευθύνει...
Τέτοιοι "τρελλοί" μόνο μπορούν και πρέπει να αλλάξουν τον ρου των εξελίξεων, γιατί οι πολλοί και "γνωστικοί" αρκούνται απλά στο να σέρνουν μοιρολατρικά τις αλυσίδες τους...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Σχόλια

Ο χρήστης panagiotis margaritis είπε…
Εξαιρετική προσέγγισις

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ίδιο τον Έρωτα

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΡΩΗΝ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΕΡΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ & Η  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ! Εν έτει 1990, ο τότε Μέγας Διδάσκαλος της αυτοαποκαλούμενης "Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος" Ευστάθιος Λιακόπουλος, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "Έρευνα", όπου μεταξύ των άλλων θεμάτων, είχε αναφερθεί στην επίδραση που άσκησε ο τεκτονισμός ως προς την υϊοθέτηση και εφαρμογή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στην πολιτική λειτουργία. Ο τότε Μ.Δ. της ΕΜΣΤΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο κοινοβουλευτισμός υπήρξε απείκασμα των τεκτονικών διαδικασιών-συνελεύσεων των τεκτόνων/οικοδόμων, εισάγοντας την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας... Το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτού, έχει δύο σκέλη: Κατά πόσο ισχύει η αντιπροσωπευτικότητα, υπό την έννοια ότι η ανάδειξη εκπροσώπων έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα της αναθέσεως μίας συγκεκριμένης εντολής και τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ως προς την τήρηση των κατευθυν

EΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ

ΕΙΔΑΝ ΤΟΝ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΝ ΑΣΤΕΡΑΝ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ... ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΑΝ... Τεκτονισμός και Θρησκεία: Ένα τεράστιο κεφάλαιο που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να εγείρει διχογνωμίες και να προκαλεί αντεγκλήσεις, ορθώνοντας τείχη καχυποψίας, φανατισμού και αντιπαλότητας. Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι συγκροτούν φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο, δίχως να έχουν οι τεκτονικές δραστηριότητες που επιτελούν θρησκευτικό χαρακτήρα. Προτάσσουν δηλαδή την θέση ότι ο Τεκτονισμός είναι αθρησκευτικός θεσμός που πραγματοποιεί όμως απρόσωπη αναφορά στο Ύπατο Όν αποκαλώντας το συμβολικά "Μέγα Αρχιτέκτονα (ή Γεωμέτρη) του Σύμπαντος" δίχως να υπεισέρχεται σε επιμέρους θρησκευτικά ζητήματα ή να θίγει θρησκευτικά δόγματα.  Πρόκειται για θέσεις που ακροβατούν μεταξύ σφύρας και άκμωνος, κι αυτό διότι: Κάθε μυστηριακό σύστημα που διαθέτει τελετές οι οποίες εμπεριέχουν αναφορές και επικλήσεις σε ανώτερες δυνάμεις, όποιες κι