Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΠΑΡΑΔΟΣΗ

Η ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΙΜΑΤΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ, ΡΕΟΝ ΑΔΙΑΠΤΩΤΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ & ΣΤΟΝ ΧΡΟΝΟ...

Η Ελληνικότητα, αποτελεί μία βιοψυχική ιδιότητα και μία πολιτιστική πραγματικότητα συνακόλουθα, σμιλευμένη μέσα στον χώρο και στον χρόνο, μέσα από την αδιάπτωτη πορεία του Ελληνικού Έθνους, νοούμενη ως Κοινότητα Αίματος και Πολιτισμού. Η φυλετική συγκρότηση των Ελλήνων είναι προκατακλυσμιαία και ανάγεται στο απώτατο παρελθόν, σφυρηλατημένη από το Όμαιμον, το Ομότροπον, το Ομόγλωσσον και ο Ομόθρησκον στοιχείο, τα οποία σύμφωνα με τον πατέρα της ιστορίας, τον Ηρόδοτο, συγκροτούν τους θεμέλιους λίθους της Ελληνικότητος... 
Όπως έχει αποδείξει ο Καθηγητής Γενετικής Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης, αλλά και έχουν υποστηρίξει τεκμηριωμένα ανθρωπολόγοι καθηγητές όπως ο Ιωάννης Κούμαρης κ.α., τα γενετικά στοιχεία επιβεβαιώνουν τις αναφορές των αρχαίων συγγραφέων που υποστηρίζουν την αυτοχθονία των Ελλήνων, με προξάρχοντα τον Ισοκράτη (4ος Πανηγυρικός Λόγος, εδάφια 23-24), ο οποίος απευθυνόμενος στους Αθηναίους, δηλώνει: "Η πόλη μας αναγνωρίζεται ως η αρχαιότερη, η μεγαλύτερη και η πιο φημισμένη σε όλο τον κόσμο. Αφού λοιπόν η αρχή της ιστορίας της είναι τόσο ένδοξη, πρέπει να τιμηθούμε ακόμη περισσότερο για τη συνέχειά της. Γιατί εμείς που κατοικούμε σ’ αυτήν την πόλη, δεν διώξαμε από εδώ άλλους, ούτε τη βρήκαμε έρημη, ούτε μαζευτήκαμε εδώ πέρα ανάκατοι από διάφορους λαούς. Η καταγωγή μας είναι τόσο ωραία και γνήσια, ώστε η ίδια η γη στην οποία γεννηθήκαμε, και κατοικούμε χωρίς καμία διακοπή, επειδή είμαστε αυτόχθονες (γέννημα και θρέμμα) αυτού του τόπου. Έτσι μπορούμε να ονομάσουμε την πόλη με τα ίδια ονόματα που δίνει κάποιος στους στενούς συγγενείς του...". Ανάλογη είναι και η τοποθέτηση του διαπρεπή αρχαιολόγου Colin Renfrew: "Ο ελληνικός πολιτισμός, τα ελληνικά ήθη, έθιμα και παραδόσεις, και ίσως και η Ελληνική γλώσσα, αναπτύχθηκαν στον γεωγραφικό χώρο που γνωρίζουμε σήμερα ως Ελλάδα, και ότι με αυτήν την έννοια οι ΄Ελληνες ήταν/είναι αυτόχθονες και βρίσκονται σε μια συνεχή διαδικασία διαμόρφωσης".
Μάλιστα ο καθηγητής Τριανταφυλλίδης, με απόλυτα επιστημονικό τρόπο, κατέδειξε τη βιολογική συνέχεια του Ελληνισμού, μέσα από την εξέταση του γενετικού του υλικού, από την απώτατη αρχαιότητα μέχρι και σήμερα... 
Οι έρευνες επίσης του ανθρωπολόγου Άρη Πουλιανού στο σπήλαιο των Πετραλώνων της Χαλκιδικής, όπου ευρέθη, μεταξύ άλλων, το κρανίου του αρχανθρώπου, αναγόμενο σε μία χρονική περίοδο που υπολογίζεται από 650-750.000 π.Χ., η εύρεση επίσης κρανίου στη Μάνη αναγόμενο στο 210.000 π.Χ., η ανακάλυψη του σπηλαιώδους οικισμού στη Θεόπετρα Τρικάλων αναγόμενη στο 50.000 π.Χ., για να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποια στοιχεία, αλλά και ο εντοπισμός προϊστορικών εργαλείων και ιχνών φωτιάς που υπερβαίνουν το 1.000.000 έτη (!!!!), κονιορτοποιούν πλήρως τις επιστημονικά αβάσιμες θεωρίες περί μονογενέσεως του ανθρώπου από μία κοινή εστία, (η οποία ταυτίζεται... με την Αφρική), επιβεβαιώνοντας ότι η εμφάνιση του ανθρώπου έλαβε χώρα σε πολλά και διαφορετικά σημεία... 
Αυτός είναι ακριβώς και ο λόγος που έχει καταργηθεί η έδρα της Ανθρωπολογίας, αυτός είναι και ο λόγος που δεν προβάλλεται και δεν διδάσκεται η Ελληνική Προϊστορία...
Συνεπώς, η ύπαρξη φυλών, αποτελεί μία βιολογική πραγματικότητα αναγόμενη στο απώτατο παρελθόν, η οποία ανταποκρίνεται τόσο σε συγκεκριμένα εξωτερικά (μορφικά) χαρακτηριστικά, όσο και σε συγκεκριμένες βιολογικές, ψυχικές και πνευματικές ιδιότητες και ροπές. Γι΄ αυτό και κάθε λαός, κάθε φυλή, εξωτερικεύει τον δικό μου ψυχισμό, εκφράζει τις δικές του ενδόμυχες τάσεις, αντικατοπτρίζει την δική του ιδιαιτερότητα, ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία, αποτυπώνει τα δικά του βιώματα, τις μεταφυσικές του ανησυχίες, τις πνευματικές του κατευθύνσεις, μέσω της Τέχνης, του Πνεύματος και ευρύτερα του Πολιτισμού, η τεχνοτροπία και η μορφή ενός εκάστου πολιτισμού, ριζικά διαφέρουν, όντας η εξωτερική αντανάκλαση του εσωτερικού ψυχισμού εκάστης φυλής...
Κάθε φυλή, λαός, πολιτισμός, θρησκεία, έχει τη δική της μοναδικότητα, ιδιαιτερότητα, ταυτότητα, η οποία θα πρέπει να καθίσταται σεβαστή. Δεν υπάρχει Ιστορία, εάν δεν υπάρχει Εθνική Λαϊκή Κοινότητα να την δημιουργήσει!
Ο σεβασμός όμως προς κάθε φυλή, λαό, θρησκεία, πολιτισμό, διασφαλίζεται μόνο με την διαφύλαξη της ιδιαιτερότητάς του, με την διασφάλιση της μοναδικότητάς του και της αποφυγής ετερόκλητων και δυσαρμονικών προσμείξεων. Κάθε λαός, θα πρέπει να ζει στον γενέθλιο τόπο του, με τις παραδόσεις, τα ήθη, τα έθιμα του λαού που ανάγονται στο απώτατο παρελθόν, που αντανακλούν τις ρίζες του και ανταποκρίνονται στην υπόστασή του. 
Η απόπειρα συγχωνεύσεως ετερόκλητων στοιχείων, είτε γονιδιακών, είτε πολιτισμικών, είτε θρησκευτικών, επιφέρει έναν δυσαρμονικό συγκερασμό που οδηγεί σε υβριδικά αποτελέσματα, σε μεταλλάξεις και αποτελεί αίτιο για παρέκκλιση από τις επιταγές της φυσικής νομοτέλειας, οδηγώντας σε συγκρούσεις, σε ρατσιστικές εξάρσεις, σε αφανισμό των ιδιαίτερη στοιχείων κάθε φυλής, λαού, πολιτισμού, άρα στον αφανισμό τους και επομένως στην επίδειξη ασέβειας προς αυτές, και σε αναπότρεπτες παρεκτροπές που θα πρέπει να αποφεύγονται, διασφαλίζοντας την ισόρροπη ανάπτυξη και διαβίωση των λαών. Ισχύει στην ανθρώπινη κοινωνία, ό,τι ακριβώς ισχύει σε κάθε τομέα του φυσικού και ζωϊκού βασιλείου: Όταν σεβόμαστε ένα είδος, το διατηρούμε αυτόνομο ώστε να εξακολουθήσει να υφίσταται. Όταν το αναμείξουμε με κάτι άλλο, μεθοδεύουμε την μετάλλαξη και τον αφανισμό του. 
Αυτή την αρχή, την τηρούσε ως κόρη οφθαλμού ο Αθηναίος Περικλής, θεσπίζοντας νόμο ότι "Αθηναίοι λογίζονταν μόνο οι καταγόμενοι από πατέρα και μητέρα Αθηναίους", ενώ οι Έλληνες που έρχονταν από άλλες πόλεις κράτη, ήταν μεν ελεύθεροι, αλλά δεν έφεραν την ιδιότητα του πολίτη, θεωρούμενοι μέτοικοι... Ο Ελληνικός Κόσμος, καθ΄όλη τη διάρκεια της ακμής του, τήρησε την αρχή να αναγορεύσει σε πολίτες μόνον γηγενείς-αυτόχθονες δυνάμενους να φέρουν όπλα (εξ ου και ο όρος Πολίτης αποτελεί αναγραμματισμό της λέξης Οπλίτης) και ίσχυαν αυστηροί κανόνες ως προς την πολιτογράφηση του πληθυσμού... 
Αυτοί οι οποίοι επιδιώκουν να αναμείξουν, τερατουργηματικώ τω τρόπω, λαούς, φυλές, θρησκείες, πολιτισμούς, είναι εκείνοι που ασεβούν έναντι όλων των λαών, των θρησκειών και των πολιτισμών, επιδιώκοντας την εξάλειψή τους μέσα από μία παγκοσμιοποιητική, συγκρητιστικού τύπου, συγχώνευση, οδηγώντας στην δημιουργία μίας άφυλης, άριζης, δίχως συνεκτικούς ιστούς και παραδόσεις κοινωνίας. Αυτό ακριβώς επιχειρεί να μεθοδεύσει η παγκοσμιοποίηση, προκαλώντας την δημιουργία μίας άμορφης μάζας, δίχως πυξίδα προσανατολισμού και χωρίς ιστορικές καταβολές, ώστε να είναι εύκολα διαχειρίσιμη...
Η αναγνώριση της ιδιαιτερότητας και της μοναδικότητας κάθε φυλής, λαού, θρησκείας, πολιτισμού, διασφαλίζει τον σεβασμό και την ισορροπία, δίχως βία, δίχως εκμεταλλεύσεις, δίχως μίση, δίχως συγκρούσεις άλογες. Ούτε η Αφρική και η Ασία έχουν ανάγκη από χριστιανούς "ιεραποστόλους", ούτε η Ευρώπη από λαθροδιακινητές! 
Για εμάς, που έχουμε επίγνωση της καταγωγής μας, των αγώνων του γένους μας για ανάπτυξη και προάσπιση της πατρώας γης, για εμάς που γνωρίζουμε τις θυσίες των προγόνων μας για να διατηρηθεί η Γη αυτή Ελληνική, απορρίποντας την πλάνη της πολυφυλετικής και πολυπολιτισμικής χοάνης, βροντοφωνάζουμε υπερήφανα: ΑΣΕ ΤΑ ΠΙΟΝΙΑ ΝΑ ΖΟΥΝΕ ΣΤΟ ΨΕΜΑ, ΜΟΝΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ...
Προσηλωμένοι στα νάματα της φυλής μας, υπερασπιζόμαστε την Διαχρονική Ελληνικότητα στην φυλετικη και πολιτισμική της διάσταση, ενάντια σε κάθε επιβουλή, ώστε η Ελλάδα να ανήκει πραγματικά στους Έλληνες...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟ “ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ” ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ; Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΘΕΡΙΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! Παρήλθαν δύο έτη από την πολύνεκρη πρόσκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ένα ζήτημα το οποίο έχει πολλές πτυχές και που προσλαμβάνει πολλές παραμέτρους και η διαλεύκανση της τραγωδίας δεν έχει επέλθει... Τι συνέβη όμως πραγματικά στα Τέμπη και γιατί συνέβη εκεί; Ήταν πράγματι ατύχημα, οφειλόμενο στα απηρχειωμένα συστήματα ασφαλείας του ΟΣΕ και στον ανθρώπινο παράγοντα, ή μήπως κάποιοι το “προκάλεσαν” με σκοτεινές σκοπιμότητες; Πολύ περίεργοι είναι και δύο θάνατοι που προκλήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά το συμβάν στα Τέμπη. Του Διευθυντή Κυκλοφορίας του ΟΣΕ και ενός σταθμάρχη από τον σταθμό του Βόλου... Κατά γενική ομολογία, τα Τέμπη, αν και από αισθητικής απόψεως είναι μία όμορφη τοποθεσία, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι κρύβει κάτι “παράξενο”, απόκοσμο, μυστηριακό... Το “στοίχειωμα” των Τεμπών δεν είναι κάτι νέο. Οι Θεσσαλοί στην αρχαιότητα, ανά 9ετία, πραγματοποιούσαν εξαγνιστικές τ...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΡΩΗΝ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΕΡΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ & Η  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ! Εν έτει 1990, ο τότε Μέγας Διδάσκαλος της αυτοαποκαλούμενης "Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος" Ευστάθιος Λιακόπουλος, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "Έρευνα", όπου μεταξύ των άλλων θεμάτων, είχε αναφερθεί στην επίδραση που άσκησε ο τεκτονισμός ως προς την υϊοθέτηση και εφαρμογή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στην πολιτική λειτουργία. Ο τότε Μ.Δ. της ΕΜΣΤΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο κοινοβουλευτισμός υπήρξε απείκασμα των τεκτονικών διαδικασιών-συνελεύσεων των τεκτόνων/οικοδόμων, εισάγοντας την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας... Το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτού, έχει δύο σκέλη: Κατά πόσο ισχύει η αντιπροσωπευτικότητα, υπό την έννοια ότι η ανάδειξη εκπροσώπων έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα της αναθέσεως μίας συγκεκριμένης εντολής και τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ως προς την τήρηση των κατευθυν...