ΓΙΑΤΙ ΜΙΑ ΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΣΤΡΕΦΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ "ΣΩΤΗΡΙΑ" ΑΠΟ ΤΑ "ΆΚΡΑ";
Διαβάζουμε στον τύπο ότι περίπου το 1/5 των Ελλήνων έχει διαμορφώσει την αντίληψη ότι "μία χούντα χρειάζεται σε κάποιες περιπτώσεις", διαπίστωση που κάνει τους δημοσιογράφους να "διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους"... Απορούν και εξανίστανται ποιό είναι το αίτιο που υπάρχουν, ενδυναμώνουν και καταγράφονται τέτοιες απόψεις, ιδιαίτερα ακραίες κατ΄ αυτούς, γιατί γνωρίζει έξαρση η ακροδεξιά και εθνικιστικά κινήματα ανά την Ευρώπη, γιατί κυριαρχεί βία, έξαρση παθών, εντάσεις, συγκρούσεις και γιατί η κοινωνία έχει λάβει την κατιούσα πορεία και οδεύει προς το βάραθρο... Ακούγοντάς τους να σχολιάζουν κατ΄ αυτό τον τρόπο αυτά τα φαινόμενα, σχηματίζει κανείς την εντύπωση πώς εάν αυτά τα άτομα δεν ήσαν μίσθαρνα όργανα του συστήματος και δεν προσποιούνταν άγνοια, θα ήταν οπωσδήποτε διαταραγμένα διανοητικά και ψυχικά. Διότι την ίδια στιγμή που υποδύονται "τις μωρές παρθένες" και απορούν υποκριτικά και εξανίστανται για τις "ακραίες" απόψεις μίας μερίδας πολιτών που καταγράφεται σε δημοσκοπήσεις, την ίδια στιγμή είναι οι ίδιοι που ομολογούν ότι στην Ελλάδα το επίπεδο διαβιώσεως είναι από τα πλέον άσχημα στην Ευρώπη (φτωχοποίηση), ότι η διαφθορά καλπάζει, ότι η κοινωνική παθογένεια έχει προσλάβει εκρηκτικές διαστάσεις, ότι τα μεγάλα αστικά κέντρα έχουν καταντήσει σε πολλά σημεία τους "γκέτο" από την εγκληματικότητα, τον παρασιτισμό, τα ναρκωτικά κοκ...
Ας μην τετραγωνίζουν λοιπόν τον κύκλο και ας μην στρουθοκαμηλίζουν γιατί γίνονται καταγέλαστοι. Η αλήθεια και η πραγματικότητα είναι μία και είναι αμείλικτη: Μήπως η φτωχοποίηση, η αναξιοκρατία, η εκποίηση του δημοσίου πλούτου, η διαφθορά, η καθολική αναξιοπιστία του πολιτικού κόσμου που έχει μεταβληθεί σε υπηρετικό όργανο των μεγάλων καρτέλ και της ξενοκρατίας και τόσα άλλα νοσηρά φαινόμενα είναι εκείνα τα αίτια που έχουν προκαλέσει αγανάκτηση, απέχθεια και αποστροφή σε μία μεγάλη μερίδα της κοινωνίας;
Μήπως αυτή η μερίδα, αδυνατώντας να βρει διέξοδο σε θεσμικές λύσεις, εύχεται και προσδοκά εξωθεσμικές πλην δυναμικές και ουσιαστικές παρεμβάσεις (π.χ. επιβολή στρατιωτικού καθεστώτος, ανάθεση πολιτικής εντολής σε ακροδεξιά/εθνικιστικά κινήματα κ.α.); Μήπως λοιπόν κατά βάθος, πολιτικοί και μμε είναι εκείνοι που εξωθούν τον κόσμο σε αυτές τις επιλογές, έχοντάς τον κάνει να χάσει και το ελάχιστο ψήγμα εμπιστοσύνης προς τους καρκινοβατούντες θεσμούς;
Μήπως λοιπόν όλα αυτά τα φαινόμενα συνιστούν απόρροια της δικής τους πολιτικής, εθνικής, ηθικής, προσωπικής χρεοκοπίας, ανικανότητας, φαυλότητας και καταισχύνης; Η στροφή μερίδας πολιτών στο να προσβλέπουν "λύσεις χούντας σε κάποιες περιπτώσεις" (στις οποίες δεν λειτουργεί τίποτε γιατί έχει πλέον σαπίσει), αποτελεί την πλέον κραυγαλέα ομολογία της ΧΡΕΟΚΟΠΙΑΣ ΤΟΥ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ και όσων το εκπροσωπούν και το εκφράζουν...
Κάποιοι αφελείς ή αργυρώνητοι, υποκύπτοντας στην παγίδα της κινδυνολογίας, μπορεί να ψελίζουν: "Μα είναι δυνατόν κάποιοι να ονειρεύονται χούντες"; Κάνουν αυτές τις σκέψεις, έχοντας την ψευδαίσθηση ή υποδυόμενοι ότι νομίζουν πώς σήμερα επικρατεί δημοκρατία... Αξίζει επ΄ αυτού να παραθέσουμε ένα απόσπασμα από το ανωτέρω πλαίσιο που περιλαμβάνει σκέψεις του αείμνηστου ιστορικού Σαράντου Καργάκου: "Μόνο εάν πιστεύει κανείς στις φήμες, μπορεί να νομίσει ότι έχουμε δημοκρατία. Την Ελλάδα ουσιαστικά την κυβερνούν άνθρωποι οι οποίοι κανονικά θα έπρεπε να βρίσκονται στην φυλακή. Οι πολιτικοί είναι απλά υποπόδιά τους...".
Όλα αυτά τα φαινόμενα λοιπόν είναι προϊόν αγανακτήσεως και απογνώσεως. Ωστόσο ούτε οι δικτατορίες αποτελούν εκ προοιμίου επιλογή θετική ή αρνητική, εναπόκειται στην κατεύθυνση που έχει και στους σκοπούς που υπηρετούν οι επικεφαλείς της... Επιπλέον, μία μερίδα πολιτών εναποθέτει τις ελπίδες της σε στρατιωτικό κίνημα, γιατί έχει επίγνωση πώς όλα τα μεγάλα ζητήματα του Έθνους και οι σοβαρές διεκδικήσεις της Πατρίδας, δια των όπλων και του αγώνα έγιναν και με θυσίες αιματηρές πραγματώθηκαν...
Ας κατανοήσουμε ωστόσο πώς όσο ο κόσμος παραμένει μάζα παθητική και έχει αποποιηθεί της ουσιαστικής ιδιότητας, ευθύνης, καθήκοντος του πολίτη/οπλίτη, ουδείς "μεσσίας" ή "από μηχανής θεός" θα τον "σώσει"... Και ουδείς δικαιούται να αποκαλείται "πατριώτης" εάν δεν είναι διατεθειμένος να υποβληθεί σε θυσίες για την πίστη του αυτή. Δίχως προσπάθεια και αγώνα, δεν πρόκειται να ανατραπεί αυτή η κατάσταση, δίχως αλλαγή νοοτροπίας ουδέν πρόκειται να αλλάξει...
Σχόλια