Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ ΙΕΡΟΛΟΧΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΣΠΑΣΜΑ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟ ΥΨΗΛΑΝΤΗ, ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΦΙΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΡΑΔΟΥΝΑΒΙΕΣ ΗΓΕΜΟΝΙΕΣ
.jpg)
Η επιλογή των παραδουνάβιων ηγεμονιών, δεν ήταν τυχαία. Αφ΄ ενός ενείχε τον συμβολισμό της εξεγέρσεως όλων των βαλκανικών λαών, στοχεύοντας ο Υψηλάντης να κατέλθει, διαμέσω αυτών, στην Ελλάδα, αφ΄ ετέρου οι ηγεμόνες των περιοχών αυτών ήσαν Έλληνες Φαναριώτες. Η προκήρυξή του "Μάχου Υπέρ Πίστεως και Πατρίδος", φλόγισε τις ψυχές των νέων ευπατρίδων που τον ακολουθούσαν και ατσάλωσε το φρόνημά τους...
Προσβλέποντας σε ανάφλεξη των Βαλκανίων κατά των Τούρκων, τα σχέδιά του ναυάγησαν. Κι αυτό, διότι οι βλάχοι δεν συμμερίστηκαν το όραμά του και αν και κατ΄ αρχήν θετικοί, τελικά υπαναχώρησαν, το Πατριαρχείο τον αφόρισε και οι σπουδαστές που διέθετε και που συγκροτούσαν τον "Ιερό Λόχο" ήσαν άπειροι περί τα στρατιωτικά ζητήματα και μη εμπειροπόλεμοι. Το σημαντικότερο όμως γεγονός που έκρινε την έκβαση του αγώνα του Υψηλάντη, ήταν το γεγονός ότι υφίστατο συνθήκη Ρώσων και Τούρκων σύμφωνα με την οποία απαγορευόταν στα τουρκικά στρατεύματα η ανάληψη επιχειρήσεων στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, εάν προηγουμένως δεν είχαν εξασφαλίσει την έγκριση της Ρωσίας. Σε αυτό υπολόγιζε ο Υψηλάντης. Τελικά, όμως, η Ρωσία, προς διάψευση όλων όσων πίστευαν ότι "το ξανθό γένος θα μας ελευθερώσει", συγκατατέθηκε και επέτρεψε την είσοδο τουρκικών στρατευμάτων στην περιοχή κινήσεως του Υψηλάντη, παρέχοντάς τους το ελεύθερο να δράσουν. Το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο και έλαβε χώρα στην μάχη του Δραγατσανίου, τον Ιούνιο του 1821, όπου ο "Ιερός Λόχος" διαλύθηκε υπό την πίεση των υπέρτερων τουρκικών στρατευμάτων, αναγκαζόμενα τα υπολείμματά του να υποχωρήσουν προς τα αυστριακά σύνορα, όπου ο Υψηλάντης παραδόθηκε και τελικά κλείστηκε στις φυλακές της Βιέννης. Πέθανε το 1828 και τελευταία του επιθυμία ήταν να μεταφερθεί η καρδιά του στην Ελλάδα που τόσο αγάπησε και θυσιάστηκε γι΄ αυτήν, δίχως να την έχει ποτέ επισκεφθεί. (Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και στην Ρωσία, ο πατέρας του ήταν ηγεμόναςς της Μολδοβλαχίας και επιθυμούσε διακαώς να έρθει στην Ελλάδα ως απελευθερωτής. Όμως η Ειμαρμένη του επεφύλαξε άλλη πορεία...).
Προσβλέποντας σε ανάφλεξη των Βαλκανίων κατά των Τούρκων, τα σχέδιά του ναυάγησαν. Κι αυτό, διότι οι βλάχοι δεν συμμερίστηκαν το όραμά του και αν και κατ΄ αρχήν θετικοί, τελικά υπαναχώρησαν, το Πατριαρχείο τον αφόρισε και οι σπουδαστές που διέθετε και που συγκροτούσαν τον "Ιερό Λόχο" ήσαν άπειροι περί τα στρατιωτικά ζητήματα και μη εμπειροπόλεμοι. Το σημαντικότερο όμως γεγονός που έκρινε την έκβαση του αγώνα του Υψηλάντη, ήταν το γεγονός ότι υφίστατο συνθήκη Ρώσων και Τούρκων σύμφωνα με την οποία απαγορευόταν στα τουρκικά στρατεύματα η ανάληψη επιχειρήσεων στις παραδουνάβιες ηγεμονίες, εάν προηγουμένως δεν είχαν εξασφαλίσει την έγκριση της Ρωσίας. Σε αυτό υπολόγιζε ο Υψηλάντης. Τελικά, όμως, η Ρωσία, προς διάψευση όλων όσων πίστευαν ότι "το ξανθό γένος θα μας ελευθερώσει", συγκατατέθηκε και επέτρεψε την είσοδο τουρκικών στρατευμάτων στην περιοχή κινήσεως του Υψηλάντη, παρέχοντάς τους το ελεύθερο να δράσουν. Το αποτέλεσμα ήταν προδιαγεγραμμένο και έλαβε χώρα στην μάχη του Δραγατσανίου, τον Ιούνιο του 1821, όπου ο "Ιερός Λόχος" διαλύθηκε υπό την πίεση των υπέρτερων τουρκικών στρατευμάτων, αναγκαζόμενα τα υπολείμματά του να υποχωρήσουν προς τα αυστριακά σύνορα, όπου ο Υψηλάντης παραδόθηκε και τελικά κλείστηκε στις φυλακές της Βιέννης. Πέθανε το 1828 και τελευταία του επιθυμία ήταν να μεταφερθεί η καρδιά του στην Ελλάδα που τόσο αγάπησε και θυσιάστηκε γι΄ αυτήν, δίχως να την έχει ποτέ επισκεφθεί. (Μεγάλωσε στην Κωνσταντινούπολη και στην Ρωσία, ο πατέρας του ήταν ηγεμόναςς της Μολδοβλαχίας και επιθυμούσε διακαώς να έρθει στην Ελλάδα ως απελευθερωτής. Όμως η Ειμαρμένη του επεφύλαξε άλλη πορεία...).
Η καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη, είχε μεταφερθεί επί Όθωνος στην Ελλάδα και που φυλασσόταν ευλαβικά στον ναό Παμμεγίστων Ταξιαρχών μαζί με την καρδιά του αδελφού του Δημητρίου Υψηλάντη, σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο Ιστορίας της Πόλεως του Μεσολογγίου.
Η στρατιωτική απήχηση του εγχειρήματος του Αλεξάνδρου Υψηλάντη, δεν ήταν μεγάλη, όμως ο πολιτικός συμβολισμός που ενείχε ήταν τεράστιος, γιατί ακόμη και αν η προσπάθειά του ναυάγησε, εξέπεμψε ένα ισχυρό μήνυμα εξεγέσεως, το οποίο θα πυράκτωνε έναν μήνα αργότερα τις ψυχές των Ελλήνων και θα αποδύονταν στον υπέρ βωμών και εστιών αγώνα της Εθνεγερσίας...
Ο αδελφός του, Δημήτριος Υψηλάντης, αξίζει να σημειωθεί ότι κατέβαλλε προσπάθειες για να συγκροτηθεί τακτικός στρατός, φέρνοντας μαζί του στην Ελλάδα τον Κορσικανό Αξιωματικό Βελέστ, έδωσε μάχες και αγώνες για την Εθνεγερσία, ενώ αντιτάχθηκε σθεναρά στην απόφαση των τότε κυβερνητικών να θέσουν την Ελλάδα υπό την προστασία της Αγγλίας, το 1825 (αντιτιθέμενος στο πατρονάρισμα από κάθε ξένη δύναμη). Εναντιώθηκε επίσης, με άδολο πατριωτικό σθένος, σε κάθε φατριαστική διένεξη που προωθούσαν οι αντιμαχόμενες παρατάξεις και θεωρούσε τα διαβόητα επαχθή δάνεια του αγώνα και την κομματοκρατία, προαγγέλους του εμφύλιου σπαραγμού, που όντως δεν άργησε και παρ΄ ολίγο να τινάξει την επανάσταση και ό,τι κατάφερε, στον αέρα...
Τα λεγόμενα από τον θρυλικό "Γέρο του Μωριά" για τις δυσχέρειες της Επαναστάσεως, αποδεικνύουν το μεγαλείο όσο και το παράτολμο του εγχειρήματος: «Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς, εμείς αν δεν είμεθα τρελλοί, δεν εκάναμεν την επανάστασιν, διατί ηθέλαμεν συλλογισθή πρώτον δια πολεμοφόδια, καβαλλαρία μας, πυροβολικό μας, πυριτοθήκες μας, τα μαγαζιά μας, ηθέλαμεν λογαριάσει τη δύναμιν την εδικήν μας, τη τουρκική δύναμη. Τώρα όπου ενικήσαμεν, όπου ετελειώσαμεν με το καλό τον πόλεμό μας, μακαριζόμεθα, επαινώμεθα, αν δεν ευτυχούσαμεν, ηθέλαμεν τρώγει κατάρες και αναθέματα».
ΔΟΞΑ ΚΑΙ ΤΙΜΗ ΑΙΩΝΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΑΧΗΤΕΣ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΛΟΧΟΥ ΤΟΥ 1821!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια