ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΝΤΕΡΤΙΛΗΣ: ΑΠΟ ΤΑ ΠΕΔΙΑ ΤΩΝ ΜΑΧΩΝ, ΣΤΟ
ΔΕΣΜΩΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΑΣ…
Αξιωματικός, η περίπτωση του οποίου κρίνεται αμφιλεγόμενη, λόγω της αναμείξεώς του στο στρατιωτικό εγχείρημα της 21 ης Απριλίου, δεν θα τον κρίνουμε με γνώμονα υποκειμενικές παραμέτρους, αλλά η όποια προσφορά του θα προκύψει αβίαστα μέσα από το έργο του.
Ο Νικόλαος Ντερτιλής, αξιωματικός με πλούσια πολεμική δράση, αφού πολέμησε την περίοδο 1946-49 στις επιχειρήσεις κατά των κομμουνιστών, μετεβη εν συνεχεία στην Κορέα όπου παρασημοφορήθηκε για την δράση του. Το 1964 εστάλη με πλαστό διαβατήριο στην Κύπρο, προκειμένου να συνδράμει επιχειρησιακά τον Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα στον αγώνα του κατά των ενόπλων θυλάκων των τουρκοκυπρίων. Να σημειωθεί ότι από μακρού οι τουρκοκύπριοι, με την αφανή συνδρομή του τουρκικού κράτους, είχαν συγκροτήσει την παραστρατιωτική ένοπλη οργάνωση ΤΝΤ-Volkan. Mία οργάνωση η οποία συνεστήθη με την συνδρομή των μυστικών υπηρεσιών του Ισραήλ, τη Μοσάντ, προκειμένου να ασκεί τρομοκρατία στους Ελληνοκυπρίους αφ΄ ενός, αφ΄ ετέρου να προπαρασκευάζει το έδαφος με συλλογή πληροφοριών και στρατολόγηση ανδρών για την επικείμενη εισβολή των Τούρκων, δρώντας τότε ως «Πέμπτη φάλαγγα»… Στις αρχές Αυγούστου του 1964, μετά από μία έξαρση βίας στην οποία επιδόθηκαν οι τουρκοκύπριοι, η Κυπριακή Εθνική Φρουρά ανέλαβε να εκκαθαρίσει την κατάσταση. Τότε διεξήχθησαν οι περίφημες επιχειρήσεις της Τηλλυρίας, με αποκορύφωμα την Μάχη της Μανσούρας, όπου διακρίθηκε ο Νικόλαος Ντερτιλής. Οι Τουρκοκύπριοι ήλεγχαν τον άξονα Μανσούρας – Λημνίτη στην Τηλλυρία και η περιοχή εθεωρείτο ένα από τα στρατηγικότερα σημεία της Κύπρου, αφού είχε πρόσβαση στην θάλασσα. Τον Ιούλιο του 1964, οι Τούρκοι μετέφεραν στην περιοχή διά θαλάσσης βαρέα όπλα πεζικού και δυνάμεις στρατού, προκειμένου να επεκτείνουν τον θύλακα, με την υποστήριξη της ΤΟΥΡΔΥΚ (Τουρκικής Δυνάμεως Κύπρου), ενώ υπήρξε και αεροπορική υποστήριξη των επιχειρήσεών τους από την τουρκική πολεμική αεροπορία. Στις 8 και 9 Αυγούστου η τουρκική πολεμική αεροπορία βομβάρδισε την περιοχή της Τηλλυρίας με βόμβες ναπάλμ, προκαλώντας το θάνατο σε Ελληνοκύπριους αμάχους και τεράστιες υλικές ζημιές.
Στελέχη της 31ης Μοίρας Καταδρομών, κατά τη διεξαγωγή των επιχειρήσεων υπό τον Ν. Ντερτιλή στην Τηλλυρία.
Η κυβέρνηση των Αθηνών, παρέμενε μετέωρη, φοβούμενη κλιμάκωση της καταστάσεως και τότε ο Στρατηγός Γρίβας, με τη συνδρομή του Ν. Ντερτιλή, ανέλαβε με δική του πρωτοβουλία, την ανάσχεση της τουρκοκυπριακής απειλής, συρρικνώνοντας δραστικά τον θύλακά τους. Στα γεγονότα της Τηλλυρίας, διακρίθηκαν επίσης ο αντισυνταγματάρχης Χουχουλής και ο Ταγματάρχης Καρούσος, μετέπειτα επικεφαλής της ΕΟΚΑ Β΄. Στις καίριες αυτές επιχειρήσεις, ουσιαστικά έλαβε το βάπτισμα του πυρός η Εθνική Φρουρά και συγκροτήθηκαν, υπό την πίεση των γεγονότων, και Μοίρες Καταδρομών. Στο σημείο αυτό να τονίσουμε ότι οι θύλακες διοικούνταν από Τούρκους στρατιωτικούς που βρίσκονταν παράνομα στην Κύπρο. Οι συνολικές απώλειες της Εθνικής Φρουράς ήταν 25 νεκροί και 56 τραυματίες, ενώ καταγράφηκαν περίπου 50 νεκροί Ελληνοκύπριοι άμαχοι. Οι απώλειες των Τουρκοκυπρίων, ανήλθαν περίπου στους 250 στρατιωτικούς.
Πρόκειται για τη χρονιά εκείνη κατά την οποία οι Τούρκοι αποπειράθηκαν να πραγματοποιήσουν εισβολή στην Κύπρο, όμως οι ναυτικές τους δυνάμεις καθηλώθηκαν και επέστρεψαν στις βάσεις τους από τον 6ο αμερικανικό στόλο με εντολή του Προέδρου Τζόνσον.
Στελέχη της 31ης Μοίρας Καταδρομών, σε επινίκια φωτογραφία, μετά τις επιχειρήσεις στην Τηλλυρία.
Έγκλειστος πλέον στον Κορυδαλλό, για τα γεγονότα της 21 ης Απριλίου, ο Ν. Ντερτιλής αφηγείτο ότι μετά το πέρας των εχθροπραξιών και την απόσυρση των τουρκικών δυνάμεων, τον κάλεσε ο ίδιος ο Μακάριος στο Προεδρικό Μέγαρο, συγχαίροντάς τον διότι συνέβαλλε, με την δράση του, στην κατά το ήμισυ επίλυση του Κυπριακού προβλήματος… Για τα γεγονότα στην Τηλλυρία, το 2008 το ελλαδικό κράτος τίμησε τους συμμετέχοντες στην μάχη, πλην του Νικολάου Ντερτιλή, σε ένδειξη μικρότητος και μικροψυχίας…
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΕΛΟΣ…
Ο Νικόλαος Ντερτιλής, πέθανε ύστερα από εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο προκάλεσε η υπέρμετρη πίεση και λύπη που υπέστη λόγω του θανάτου του γιου του, Αξιωματικού ε.α. του Π.Ν. Βασίλη Ντερτιλή. Ο Βασίλης Ντερτιλής, είχε κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του σταδιοδρομία, αναλάβει την εκπόνηση και υλοποίηση αρκετών «ανορθόδοξου τύπου» επιχειρήσεων και ειδικών αποστολών στο εξωτερικό, υπηρετώντας κατά τον πλέον άριστο τρόπο τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Έγινε γνωστός στην κοινή γνώμη όταν το 1993 ανέλαβε και εξεπλήρωσε την αποστολή υπό την κωδική ονομασία «Χρυσόμαλλο Δέρας». Η τελευταία προέβλεπε την αποστολή επιβατηγού πλοίου στο Σοχούμι, με τη συνοδεία και υποστήριξη μελών της Ομάδας Υποβρυχίων Καταστροφών (ΟΥΚ) με επικεφαλής τον Ντερτιλή. Αντικειμενικός σκοπός της επιχειρήσεως ήταν η παραλαβή και διαφυγή 1013 Ελλήνων κατοίκων της Αμπχαζίας, προς διάσωσή τους από τις πολεμικές διαμάχες που είχαν ανακύψει μεταξύ Γεωργίας και Αμπχαζίας. Η επιχείρηση άρχισε στα μέσα Ιουλίου και περατώθηκε στις 18 Αυγούστου 1993, στεφθείσα από απόλυτη επιτυχία. Το 1995 εστάλη στη Γιουγκοσλαβία σε ρόλο στρατιωτικού συνδέσμου. Αποχώρησε από το Π.Ν. το 1996 με τον βαθμό του Αρχιπλοιάρχου ε.α.
Β. Ντερτιλής και Ράντοβαν Κάρατζιτς.
Απεβίωσε το 2012, γεγονός το οποίο κλόνισε σημαντικά την υγεία του Νικολάου Ντερτιλή. Στο σημείο αυτό να σημειωθεί ότι ο Νικόλαος Ντερτιλής, ο οποίος σημειωτέον ότι ουδέποτε είχε αιτηθεί αδείας από τις φυλακές Κορυδαλλού όπου εκρατείτο, κατά παρέκκλιση, ζήτησε να παραστεί στην κηδεία του γιού του. Η απάντηση από τη Διεύθυνση των Φυλακών ήταν πώς θα έπρεπε να αιτηθεί έγκριση αδείας, ειδάλλως θα μπορούσε να παραστεί μόνο σιδηροδέσμιος με χειροπέδες, κάτι που ο Στρατηγός εθεώρησε εξευτελιστικό. Κι έτσι υπέστη τη μέγιστη δοκιμασία, να μην παραστεί στην κηδεία του ίδιου του του γιού,,, Σε λιγότερο διάστημα από έναν μήνα, συνόδευσε τον γιό του, τερματίζοντας και το δικό του δράμα και εκπληρώνοντας και την πρόβλεψή του: «Εμένα το αποφυλακιστήριο θα του το καρφώσουν το φέρετρο». Στις 29 Ιανουαρίου του 2013 ο Νικόλαος Ντερτιλής περνά στο πάνθεο της ιστορίας…Ο Νικόλαος Ντερτιλής, κατηγορήθηκε για την δολοφονία, εν ψυχρώ, ενός φοιτητή, του Μιχάλη Μυρογιάννη, κατά την έκρυθμη κατάσταση με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, κατηγορία την οποία ο ίδιος ηρνείτο μέχρι τέλους.
Κατά τη διάρκεια της εκτίσεως της ποινής του, ουδέποτε αιτήθηκε την απονομή χάριτος ή έστω την λήψη αδείας, δηλώνοντας ότι θεωρεί παράνομους τους πολιτικούς και το καθεστώς τους και δεν τους αναγνωρίζει.
Υπέμεινε στωϊκά, αγέρωχα και με αξιοπρέπεια την δίωξή του, μέχρι τέλους. Για την ιστορική αλήθεια, να τονίσουμε ότι στην Ελλάδα μέχρι το 1974, το σύνταγμα της χώρας προέβλεπε πώς κίνημα το οποίο εκδηλωνόταν και επετύγχανε, οι δε πρωταίτιοί του επικρατούσαν και ασκούσαν διακυβέρνηση, δημιουργούσε δίκαιο. Με αυτό το καθεστώς κυβέρνησαν και ο Πάγκαλος και ο Πλαστήρας και ο Κονδύλης και ο Γονατάς και ο Μεταξάς κ.α. Μόνο εάν αποτύγχανε, οι πρωταγωνιστές του δικάζονταν ως στασιαστές. Η 21η Απριλίου 1967, ασχέτως της γνώμης που έχει κανείς γι΄ αυτήν, επικράτησε και άσκησε διακυβέρνηση επί 7 συναπτά έτη, δημιούργησε δηλαδή δίκαιο. Όμως το 1974 ο Καραμανλής, δια του Δ΄ Ψηφίσματος της Βουλής, ψήφισε νόμο που καταργούσε την ισχύουσα νομοθεσία και μάλιστα με… αναδρομική ισχύ (!!!).
Βάσει αυτού του νομικού τερατουργήματος, προσήγαγε σε δίκη τους Απριλιανούς, χαρακτηρίζοντας μάλιστα την 21 η Απριλίου ως γεγονός «στιγμιαίο» και όχι ως διαρκές, ακριβώς για να περιορίσει την ποινική δίωξη μόνο στους πρωταίτιους αυτής Αξιωματικούς (Ειδάλλως θα έπρεπε να προσάγει σε δίκη και όσα πολιτικά ή μη πρόσωπα κατέλαβαν Υπουργικά αξιώματα και θέσεις κατά τη διάρκεια αυτής λ.χ. Γεωργαλά, Ανδρουτσόπουλο, Κόλλια, Πιπινέλη, Κυπραίο, Ζουρνατζή κ.α.). Αυτό το έπραξε ο Καραμανλής, πρώτον για να υπάρξει παραδειγματισμός του σώματος των Αξιωματικών και να μην διανοηθούν ποτέ ξανά την πραγματοποίηση επαναστατικού εγχειρήματος αφ΄ ενός, αφ΄ ετέρου για να «εξουδετερώσει» πολιτικά τον Γ. Παπαδόπουλο, ύστερα από τις πληροφορίες που είχε ότι σκόπευε μεταπολιτευτικά να συστήσει πολιτικό φορέα και να πολιτευθεί. Όταν επιβεβαίωσε την πληροφορία αυτή, στέλνοντας στον Παπαδόπουλο τον Υποστράτηγο Χωροφυλακής Ν. Πορικό για να το εξακριβώσει, προέβη στην ψήφιση του νομικού αυτού τερατουργήματος «αναδρομικής ισχύος», εκδηλώνοντας την εμπάθειά του, λέγοντας επιγραμματικά «όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια»…
Συνήθως, είναι ίδιον όσο και παράδοξο της ελληνικής ιστορίας, όσοι ωφέλησαν την Πατρίδα, διώχθηκαν ή σάπισαν στις φυλακές (Κολοκοτρώνης, Καραϊσκάκης, Ανδρούτσος, Νικηταράς, όπως και στην αρχαιότητα, Σωκράτης, Θεμιστοκλής και ουκ έστιν αριθμός). Το κατά πόσο ωφέλησαν ή έβλαψαν την Ελλάδα οι Απριλιανοί, θα το κρίνει η ιστορία, όταν τα πολιτικά πάθη, μίση και οι σκοπιμότητες θα έχουν ξεθωριάσει…
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια