ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

«… Τίποτα δε θα δημοσιεύεται στο κοινό χωρίς τον έλεγχό μας. Το αποτέλεσμα αυτό κατορθώθηκε πια στις μέρες μας από το γεγονός ότι όλες οι ειδήσεις συλλέγονται από πάρα πολλά πρακτορεία, τα οποία τις συγκεντρώνουν από όλα τα μέρη του κόσμου. Τα πρακτορεία αυτά θα είναι τότε εξ ολοκλήρου δικά μας και δε θα δημοσιεύουν τίποτε άλλο παρά αυτό που θα τα διατάζουμε.

Αν από τώρα μπορέσαμε να κυριαρχήσουμε στις σκέψεις των Χριστιανικών κοινωνιών σε τέτοιο βαθμό, ώστε σχεδόν όλοι οι άνθρωποι να αντιλαμβάνονται τα παγκόσμια γεγονότα μέσα από τους χρωματιστούς φακούς των γυαλιών τα οποία βάζουμε μπροστά στα μάτια τους, αν από τώρα σε κανένα Κράτος δεν υπάρχουν συρτάρια που να μας κρύβουν τα ανόητα λεγόμενα από τους Χριστιανούς μυστικά του Κράτους, τι θα γίνει, όταν εμείς θα είμαστε οι αναγνωρισμένοι Κυρίαρχοι του σύμπαντος στο πρόσωπο του παγκόσμιου Βασιλιά μας;».

Από τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών (Πρωτόκολλο 12^ο)

Ζούμε σε μία κοινωνία οργουελικού τύπου, βιώνοντας μία ιδιόρρυθμη δικτατορία της σκέψεως. Μία νέα Ιερά Εξέταση έχει αναδυθεί σε παγκόσμια κλίμακα, επιβάλλοντας ένα ιδιότυπο καθεστώς ιδεολογικής και πνευματικής τρομοκρατίας, μέσα από την εγκαθίδρυση του οποίου επιχειρείται ο ευνουχισμός της σκέψεως και η αδρανοποίηση της συνειδήσεως… Κι όλα αυτά, ενώ υποτίθεται ότι βιώνουμε το «μεσουράνημα» της δημοκρατίας, σε μία παγκοσμιοποιημένη πλέον κοινωνία που διατυμπανίζει την «ελευθερία της σκέψεως και της συνειδήσεως», διακηρύξεις οι οποίες ωστόσο συνιστούν μία παραπλανητική φενάκη… Ποτέ άλλοτε, ο έλεγχος του νου δεν ήταν τόσο ασφυκτικός, αλλά και τόσο συγκεκαλυμένος, ώστε να μην γίνει αντιληπτός, καλυπτόμενος πίσω από το προπέτασμα μεγαλόστομων διακηρύξεων που ωραιοποιούν την υφιστάμενη κατάσταση… 
Κατ΄ αρχήν, η παγκόσμια βιομηχανία των μμε, έχει επιβάλλει, καθ΄ υπαγόρευση των εξουσιαστικών κέντρων τα οποία υπηρετεί, κοινωνικά και πολιτικά στερεότυπα, η παρέκκλιση από τα οποία και η άρνηση συμμορφωτισμού, συνεπάγεται στοχοποίηση, περιθωριοποίηση ή ακόμη και διαπόμπευση… Η νέα τάξη πραγμάτων, δεν αφήνει περιθώρια για ελεύθερες συνειδήσεις. Στα εργαστήριά της, διαμορφώνει τις νέες τάσεις της μόδας, της τέχνης, των βιοτικών προτύπων και μέσα από το life style που προωθεί, αναπαράγει τα κυρίαρχα πρότυπα… 

Με το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών του αρχαίου κόσμου, επήλθε ο σκοταδισμός και η αποπνευματοποίηση. Ανεξάρτητα από την θέση που πρέσβευε εκάστη σχολή, όλες τους επιτελούσαν ένα τεράστιο έργο, ανυπέρβλητο σε σημασία, κι αυτό έγκειται στην ενεργοποίηση της κριτικής και νοητικής ικανότητας των μαθητών τους. Δηλαδή οι σχολές της Αρχαίας Ελλάδας δεν  παρείχαν απλά γνώσεις, καλλιεργούσαν τον τρόπο του σκέπτεσθαι, μετέδιδαν την ικανότητα στον σπουδαστή τους να ενεργοποιεί τα εγκεφαλικά του κέντρα και να παράγει σκέψη και αξιολογικές κρίσεις, ιδιότητες οι οποίες με τον μεγάλο διωγμό των Ελλήνων, χάθηκαν… Έτσι επήλθε το μεσαιωνικό σκότος, το οποίο θρόνιασε στον κόσμο μέχρι και στις ημέρες μας…

Σήμερα συμβαίνει το ακόλουθο, φαινομενικά, παράξοδο: Ουδέποτε άλλοτε υπήρχε τέτοιας μεγάλης εκτάσεως διάχυση πληροφοριών, όπως και ουδέποτε άλλοτε υπήρχε τέτοια άγνοια, έλλειψη πνευματικού υποβάθρου, αδιαφορία και απάθεια. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η καταιγίδα των πληροφοριών, κατά τρόπο χειμαρρώδη, η αντιφατικότητα των ειδήσεων, επιφέρει σύγχυση, αποπροσανατολισμό και εν τέλει απομάκρυνση των μαζών από την πραγματική πηγή της έρευνας και της γνώσης…

 Η διαφήμιση με τα υποσυνείδητα μηνύματα που εμπεριέχει, καθοδηγεί τις μάζες προς επιλογές αρεστές στο σύστημα της παγκόσμιας εξουσίας, με αποτέλεσμα οι μάζες να έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα της σκέψεως, όπως έχουν εκχωρήσει και το δικαίωμα του ενεργού πολίτη, υϊοθετώντας μία αγελαία και πειθήνια συμπεριφορά, ενστερνιζόμενες αβίαστα ό,τι το σύστημα προβάλλει ως αποδεκτό, αποτελώντας γι΄ αυτές «θέσφατο», δίχως να υποβάλλεται κατ΄ ελάχιστο σε κριτική και έλεγχο…

Δεν είναι όμως μόνο η διαφήμιση ή ο «καταιωνισμός» των μμε που επιφέρουν τον έλεγχο του νου. Είναι η αναμετάδοση της κυρίαρχης αντιλήψεως του συστήματος μέσω της παιδείας, που αποτελεί τον κυρίαρχο αναμεταδότη της επικρατούσης αντιλήψεως επιβάλλοντας προκαταλήψεις, στερεότυπα και θέσεις, είναι η προπαγάνδα πάσης μορφής και είδους που συντείνει στην χειραγώγηση των μαζών, διότι μόνο μέσω του ελέγχου των μαζών επιτυγχάνεται και η απόλυτη κυριαρχία στον πλανήτη

 «Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Αμερική όπως ανεξάρτητος τύπος. Το ξέρετε και το ξέρω. Δεν υπάρχει ούτε ένας από σας που να τολμάει να γράψει έντιμα τις απόψεις του και αν το τολμήσετε, γνωρίζετε εκ των προτέρων ότι δεν θα εμφανιστούν ποτέ στον τύπο. Πληρώνομαι για να κρατάω τις έντιμες απόψεις μου έξω από την εφημερίδα με την οποία συνεργάζομαι. Άλλοι από σας πληρώνεστε για όμοιους λόγους και όποιος θα ήταν τόσο ανόητος να γράψει έντιμες απόψεις θα ήταν έξω στο δρόμο να ψάχνει για άλλη δουλειά. Αν άφηνα να εμφανιστούν σε κάποιο κείμενό μου οι έντιμες απόψεις μου, μέσα σε εικοσιτέσσερις ώρες θα έχανα τη θέση μου. Η δουλειά των δημοσιογράφων είναι να καταστρέφουν την αλήθεια, να διαστρέφουν, να δυσφημίζουν, να υποκλίνονται στα πόδια του μαμμωνά και να πουλάνε τη χώρα τους και τη φυλή τους για το καθημερινό ψωμί τους.Το ξέρετε αυτό και το ξέρω αυτό. Τί μωρία, λοιπόν, είναι αυτή η πρόποση στον ανεξάρτητο τύπο;
Είμαστε τα όργανα και οι υποτελείς των πλούσιων ατόμων πίσω από τη σκηνή. Κινούν τα νήματα και χορεύουμε. Τα ταλέντα μας και οι ζωές μας είναι ιδιοκτησία άλλων ατόμων. Είμαστε διανοητικές πόρνες». Τάδε έφη ο αρχισυντάκτης των New York Times John Swinton, το 1880. Φανταστείτε τι συμβαίνει σήμερα!

ΝΕΑ ΤΑΞΗ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΝΟΗΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ

Ποιοι όμως επιχειρούν τον έλεγχο του νου; Είναι προφανές ότι πρόκειται για τους εξουσιαστικούς εκείνους κύκλους που προωθούν τη νέα τάξη πραγμάτων και την αποτρόπαια παγκόσμια δικτατορία, εδραζόμενη σε μία πολυεθνική και πολυπολιτισμική βαβέλ. Μέσα από την παγκόσμια οικονομία, επιχειρούν την καθυποταγή της πολιτικής και τον έλεγχο του νου, προκαλώντας τεχνηέντως διαρκώς οικονομικά προβλήματα στους λαούς, στην βάση της επιβιώσεως… Έτσι, κάμπτεται σταδιακά κάθε διάθεση για αγώνα, για διεκδικήσεις, για αναζήτηση, για προβληματισμό…
Η έναρξη της χρήσεως εμφυτεύσιμων βιοτσίπ, η χρήση μικροκυμάτων, οι ψεκασμοί σε πλανητική κλίμακα με συγκεκριμένες ψυχοτρόπες ουσίες και σωματίδια, αποτελούν μερικές από τις πιο γνωστές, αλλά όχι μοναδικές, μεθόδους ελέγχου του νου… Ακόμη αντηχεί στα αυτιά μας η πρόταση του Ισραηλινού πρωθυπουργού Μπ. Νετανιάχου προ ολίγων ετών, με αφορμή τον κορονοϊό, να εμφυτευθούν μικροτσίπ στα παιδιά, προκειμένου να διαπιστώνεται εάν τηρούν μεταξύ τους τις αναγκαίες αποστάσεις, πρόταση η οποία και είχε διατυπωθεί εκ του πονηρού, αποτελώντας, σε περίπτωση εφαρμογής της, την «κερκόπορτα» για τον έλεγχο και παρακολούθηση σε ατομικό επίπεδο, μέσα από την επίκληση της κινδυνολογίας…
Υφίστανται αλήθεια μέθοδοι μεταβολής του υποσυνειδήτου, αποσκοπώντας στην μετάλλαξη της ανθρώπινης συμπεριφοράς; Φυσικά και υπάρχουν τέτοια μέσα, είτε με τη μορφή ηχητικών εκπομπών και κυμάτων, σε συγκεκριμένες ακουστικές συχνότητες, είτε μέσα από την προβολή μηνυμάτων, άκρως επιτηδευμένων… Επιπλέον, η ολοένα και αυξανόμενη επιρροή και επίδραση της τεχνητής νοημοσύνης, οι εφαρμογές της οποίας «εισβάλλουν» ολοένα και πιο πολύ σε τομείς της ανθρώπινης ζωής και δραστηριότητας, ενέχει σοβαρούς κινδύνους για τον ασφυκτικό περιορισμό των ατομικών ελευθεριών και επιλογών και την ποδηγέτηση των μαζών, κατά τρόπο αμείλικτο… Η ρομποτοποίηση ολόκληρων δραστηριοτήτων και τομέων, ενέχει έναν τεχνολογικό βαρβαρισμό που πέπρωται να καταστήσει τον άνθρωπο δούλο των μηχανών σε ένα εφιαλτικό Μάτριξ που δεν πρόκειται να έχει επιστροφή… Επιπλέον, η εκτροπή σε μεθόδους τεχνητής νοημοσύνης, ενέχει τον κίνδυνο του εγκλωβισμού σε καταστάσεις εικονικής πραγματικότητας αλλά και υποκαταστήσεως της νοητικής λειτουργίας από τεχνητούς εγκεφάλους, που θα «σκέπτονται» και θα αποφαίνονται αντί του ανθρώπου, καταντώντας τα έμβια όντα έρμαια της τεχνολογίας…

ΟΙ ΔΕΚΑ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΕΩΣ

Ο αμερικανοεβραίος ακαδημαϊκός και στοχαστής, Νόαμ Τσόμσκι, έχει αναφερθεί ενδελεχώς στις πλέον αποδοτικές τεχνικές για την ποδηγέτηση της κοινής γνώμης μέσα από την αξιοποίηση προβλημάτων, την υποβάθμιση ή τη μεγιστοποίηση, κατά το δοκούν, καταστάσεων και την επιστράτευση τεχνικών αποπροσανατολισμού και αποσπάσεως της προσοχής από τα μείζονος σημασίας φλέγοντας ζητήματα. Αρκεί να ανοίξετε την τηλεόραση, σε οποιοδήποτε τηλεοπτικό δίαυλο επιθυμείτε και θα διαπιστώσετε ότι κυριαρχούν εκπομπές ανούσιου περιεχομένου και επιφανειακού/διασκεδαστικού τύπου, εκπομπές life style και reality show μέσα από τις οποίες παρέχεται αφειδώς «άρτος και θεάματα», αποσπώντας την προσοχή του κοινού από τα σημαντικά και μετατοπίζοντάς την στα χυδαία, τα ευτελή και τα ασήμαντα…
Έπεται, η τεχνική της προκλήσεως τεχνηέντως προβλημάτων, ώστε να αναλώνεται ο άνθρωπος στην αναζήτηση παροχής λύσεων, αλλά και να αποδέχεται ό,τι το κατεστημένο επιθυμεί να επιβάλλει, ως αναγκαιότητα για την ανακούφιση από το πρόβλημα που σκόπιμα ανεφύη, ώστε η επιβαλλόμενη λύση να εμφανιστεί ως «ευλογία»…

Για την επίτευξη της χειραγώγησης των μαζών και του ελέγχου του νου, το καθεστώς μετέρχεται και την τακτική του «μιθριδατισμού», δηλ. της τροφοδοτήσεως των μαζών με αρνητικές αποφάσεις, μέτρα, επιλογές σε μικρές δόσεις σταδιακά, ώστε να επέλθει εξοικείωση και εθισμός σε αυτά. Οι διάφορες κοινωνικές και οικονομικές μεταβολές (σύστημα μερικής απασχολήσεως, υϊοθέτηση «ευέλικτων» μορφών εργασίας, μείωση μισθών, αύξηση τιμών/αισχροκέρδεια, κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου του λαού, όλα αυτά θα προκαλούσαν επανάσταση εάν είχαν εφαρμοσθεί μονομιάς και όχι τμηματικά…

Μία άλλη τεχνική για τον νοητικό έλεγχο και τον εφησυχασμό/αδρανοποίηση των μαζών, είναι η μέθοδος της αναβολής. Δηλαδή, λαμβάνει το σύστημα αποφάσεις οδυνηρές και δυσβάστακτες, αλλά δεν τις εφαρμόζει στο παρόν, τις προαναγγέλει μεν, πλην όμως τις κρατά για να τις εφαρμόσει στο εγγύς μέλλον. Π.χ. την φορολόγηση των ελευθέρων επαγγελματιών από το πρώτο ευρώ με υψηλό ποσοστό φορολογίας, η κυβέρνηση την ψήφισε το 2010, πλην όμως την εφάρμοσε λίγα χρόνια αργότερα. Κατ΄ αυτό τον τρόπο, προϊδεάζεται το κοινό, εμφανιζόμενο το μέτρο ως «αναγκαίο», πλην όμως δεν αντιδρά, γιατί η εφαρμογή του μετατίθεται σε μέλλοντα χρόνο, διασφαλίζοντας κατ΄ αυτό τον τρόπο την συγκατάθεσή του, διατηρώντας παράλληλα την ψευδαίσθηση πώς εάν τυχόν ομαλοποιηθεί/βελτιωθεί η κατάσταση, ενδέχεται και να το αποφεύγει… Έτσι, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου της εφαρμογής της αποφάσεως, το κοινό την αποδέχεται με μοιρολατρική απάθεια ως τετελεσμένο γεγονός…
Εάν επικεντρώσουμε την παρατήρησή μας στις διαφημίσεις, θα διαπιστώσουμε ότι η πλειοψηφία αυτών, απευθύνονται στην μάζα, ωσάν και να αντιμετωπίζουν παιδιά ή διανοητικά διαταραγμένες προσωπικότητες. Αυτό φυσικά γίνεται εσκεμμένα, γιατί υϊοθετώντας αυτή την τακτική, οι διαφημιστές που είναι γνώστες της ψυχολογίας των μαζών, υποβάλλουν το κοινό σε μία τεχνική προσομοίωσης στην παιδική ηλικία, οπότε με αυτό τους το στρατήγημα αδρανοποιούν την κριτική και νοητική ικανότητα των μαζών, ώστε η διαφήμιση να έχει τη μέγιστη δυνατή απήχηση…

Ταυτόχρονα, η επίκληση του συναισθήματος και η επιτυχία της συναισθηματικής φορτίσεως, επιφέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα, καθώς αμβλύνεται η ορθολογιστική ανάλυση και διεργασία, το άτομο καθίσταται ευάλωτο και ευεπίφορο στην διάχυση επιθυμιών, επιβολή συμπεριφορών, ιδεών, στο πεδίο του ασυνείδητου, έχοντας αδρανοποιήσει προηγουμένως την κριτική ικανότητα…

Δημιουργώντας παράλληλα ένα πέπλο άγνοιας, αδυναμίας προσβάσεως στα επιτεύγματα της τεχνολογίας, αδυναμία κατανοήσεως των νέων δεδομένων, αποκοπής από την πληροφόρηση και τις πηγές της γνώσεως, καταφεύγοντας στην εφαρμογή της χρησιμοθηρικής/τεχνοκρατικής παιδείας, διογκώνεται και κυριαρχεί η άγνοια και επέρχεται η χαύνωση, ώστε η μάζα να είναι εύκολα χειραγωγήσιμη προς την επιθυμητή για τους εξουσιαστές κατεύθυνση…
Η επιτηδευμένη ταύτιση του κοινού με ό,τι το ευτελές, το χυδαίο, το ανούσιο, η αποθέωση της ψευδο-ευδαιμονιστικής μετριότητας, είναι τεχνικές πολύ αποτελεσματικές επίσης για τον έλεγχο των μαζών, επιτυγχάνοντας την αποκοπή τους από την ουσία…

Ιδιαιτέρως αποδοτική για τον έλεγχο των μαζών, κρίνεται επίσης η τεχνική της μεθοδευμένης κατασκευής τύψεων συνειδήσεως, της ανασφάλειας, της ελλείψεως εμπιστοσύνης στον ίδιο σου τον εαυτό, ώστε το άτομο να θεωρεί εαυτόν ένοχο και υπαίτιο για ό,τι αρνητικό προκαλείται. Κατ΄ αυτό τον τρόπο συντελείται η αποδόμηση της προσωπικότητας, η αυτοενοχοποίηση, η απαξίωση του εαυτού/υποτίμηση, και συνακόλουθα η παραίτηση από οποιαδήποτε διεκδίκηση και παθητικοποίηση που εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία του συστήματος και επιβολής των επιδιώξεών του ανεμπόδιστα…

Τέλος, τα επιστημονικά άλματα που συντελέστηκαν στους τομείς της νευροβιολογίας, της εφαρμοσμένης ψυχολογίας και της φυσιολογίας, οδήγησαν σε μια εξελιγμένη  γνώση του ανθρωπίνου όντος, με αποτέλεσμα οι ιθύνοντες να γνωρίζουν τον μέσο ανθρώπινο τύπο, σε επίπεδο σκέψεως και συμπεριφοράς, πολύ καλύτερα απ΄ όσο γνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του! Αυτό σημαίνει ότι οι εξουσιαστές είναι σε θέση να υποβάλλουν μηνύματα και να καθοδηγήσουν τον μέσο άνθρωπο πολύ πιο αποτελεσματικά απ΄ όσο ο ίδιος τον εαυτό του, κάνοντας στρατηγικούς σχεδιασμούς που, υπό την επενέργεια προκαθορισμένων προϋποθέσεων, αποδίδουν καρπούς και οδηγούν στην υϊοθέτηση συγκεκριμένων συμπεριφορών… Έτσι οι μάζες είναι όχι μόνο προβλέψιμες αλλά και κατευθυνόμενες κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες με την πραγματοποίηση «σκακιστικών» κινήσεων από το καθεστώς…

 

ΤΟ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟ ΣΠΗΛΑΙΟ

 

Με αυτά τα δεδομένα, ο άνθρωπος του σήμερα, τελεί δεσμώτης στο πλατωνικό σπήλαιο. Εγκλωβισμένος στον αισθητό κόσμο της απατηλής αντιληπτότητας, αγνοεί το όντως όν, την πραγματικότητα, αποθεώνοντας την αμάθεια, την ατελή γνώση και την πλάνη που προκαλούν οι αισθήσεις και η προπαγάνδα της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Ζώντας στο ημίφως, όπου αντιλαμβάνεται τα απεικάσματα ως αληθινές μορφές, μετέχει σε έναν κόσμο στον οποίο δεν ασκούν την εξουσία Φιλόσοφοι-Βασιλείς, αλλά δημαγωγοί, διεφθαρμένοι και εξωνημένοι πολιτικοί, αργυρώνητα ανδρείκελα των πολυεθνικών καρτέλ της παγκόσμιας εξουσίας…

Οι κατ΄ ευφημισμόν πολίτες του σήμερα, προσιδιάζουν στους δεσμώτες του πλατωνικού σπηλαίου, είναι οι απαίδευτοι άνθρωποι, που ζουν μέσα στο τέλμα της αμάθειας, της πλάνης και της πνευματικής και ηθικής εξαχρειώσεως, αγόμενοι και φερόμενοι από τους δημαγωγούς πολιτικούς, οι οποίοι λειτουργούν όχι αποσκοπώντας στο καλό της Πολιτείας, αλλά ωθούμενοι από ίδιον όφελος...

Όταν αναδυθεί ο νοήμων, εχέφρων, πραγματικά, άνθρωπος, που κατορθώσει να προτάξει τη δύναμη της λογικής και της ορθής κρίσεως απέναντι στις σειρήνες της πλάνης, τότε υπάρχει ελπίδα να σταματήσει να υφίσταται ο από αιώνων έλεγχος του νου και της υποταγής των συνειδήσεων, οπότε θα ανατείλει και η ελπίδα για την ανάδυση του Καλού  καγαθού στην κοινωνία, υπό την σκέπη και την αιγίδα μίας ευνομούμενης Πολιτείας. Γι΄ αυτό, η Γνώση είναι Δύναμη και το κατεστημένο απεύχεται την εμπέδωσή της...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ