ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΘΗΜΑ "ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ", ΣΤΑ ΕΘΝΟΚΤΟΝΑ ΜΝΗΜΟΝΙΑ...

Εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου σήμερα, μίας ημέρας-ορόσημο για το πολιτικό κατεστημένο  και οι μνήμες ανατρέχουν στην 17η Νοεμβρίου 1973, μία αποφράδα ημέρα για την σύγχρονη ελληνική ιστορία. Μία επέτειος, στο όνομα της οποίας, ελάχιστα χρόνια αργότερα, ένοπλη οργάνωση που αποτελούσε συγκοινωνούν δοχείο με μυστικές υπηρεσίες και παράκεντρα εξουσίας, αφαιρούσε ζωές και έκανε "ανορθόδοξες" παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή του τόπου, υπό την απειλή περιστρόφων... 
Μία επέτειος, που ανέδειξε μία γενιά πολιτικών, οι οποίοι διαδραμάτισαν πρωταγωνιστικό ρόλο στα πολιτικά δρώμενα του τόπου για τις επόμενες δεκαετίες, οδηγώντας την χώρα στην παρακμή και στην πολύπλευρη χρεοκοπία...

Ποιά τα αίτια όμως της εξεγέρσεως του Πολυτεχνείου και ποιό το παρασκήνιο με το οποίο συνδεόταν; Κατ΄ αρχήν, η στάση του Πολυτεχνείου, ήταν προϊόν μίας σειράς κρουσμάτων όπως τα έκτροπα στη Νομική Σχολή που προηγήθηκαν χρονικά, της χαλαρώσεως του Καθεστώτος και της αποφάσεως του πολιτικού κατεστημένου να χρησιμοποιήσει τους φοιτητές και όσους καλύφθηκαν όπισθεν αυτών, ως "μοχλό" ανατροπής του καθεστώτος. 

Ενός καθεστώτος, το οποίο ήδη είχε δείξει σημάδια υπερβολικής χαλαρώσεως έως και κλυδωνισμού. Από τον Οκτώβριο του 1973, είχε αρθεί ο Στρατιωτικός Νόμος, τα εμβλήματα της 21ης Απριλίου είχαν αποκαθηλωθεί και ο Παπαδόπουλος είχε ψηφίσει νέο Σύνταγμα που του έδινε υπερεξουσίες ως Πρόεδρος, έχοντας τοποθετήσει ως Πρωθυπουργό τον φιλότουρκο Μαρκεζίνη και προαναγέλλοντας τη διενέργεια εκλογών για τον Φεβρουάριο του 1974, με τη συμμετοχή όλων των παλαιών πολιτικών που είχαν λάβει τον δρόμο της εξορίας! Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, όχι μόνο το καθεστώς της 21ης Απριλίου 1967 δεν είχε επιφέρει κάθαρση του Δημοσίου βίου, όχι μόνο είχε επιφυλάξει ατιμωρησίας στους διαπράξαντες ηθικά, πολιτικά, εθνικά, οικονομικά σκάνδαλα τερατώδη, αλλά απεργαζόταν και την παλινόστηση όλων όσων είχαν συντελέσει στο ξεχαρβάλωμα της Πατρίδας! Τους οποίους και δεν εμπιστευόταν το Σώμα των Αξιωματικών, γι΄ αυτό άλλωστε και τους ανέτρεψε! Μεγαλύτερη αυτοαναίρεση και αυτοακύρωση δεν υφίσταται! Η στάση αυτή του Γ. Παπαδόπουλου, είχε προκαλέσει έντονη δυσαρέσκεια έως και έκδηλη ανησυχία στις τάξεις των Ενόπλων Δυνάμεων, ιδίως στις βαθμίδες των χαμηλόβαθμων Αξιωματικών που είχαν πιο ιδεαλιστικό προσανατολισμό. (μη εμπλεκόμενοι σε τοποθετήσεις σε Επιτροπές Προμηθειών, θέσεις του εξωτερικού κι άλλα προνόμια).

΄Οταν εκδηλώθηκε η 21η Απριλίου, και το πληροφορήθηκε ο Στρατηγός Φράνκο, ρώτησε πόσους πολιτικούς αντιπάλους, υπαίτιους καταστροφών, είχε θανατώσει το νέο Καθεστώς. Κανέναν του απήντησαν. Έκπληκτος τότε είπε ότι αυτό δεν είναι αφ΄ ενός Επανάσταση, αφ΄ ετέρου ότι πέπρωται η κατάρρευσή του, όπως και συνέβη... 

Μάταια, ο Στρατηγός Ντερτιλής, εισηγείτο την συγκρότηση Έκτακτων Στρατοδικείων, με αντικείμενό τους να επιληφθούν των μεγάλων σκανδάλων που συγκλόνιζαν τον τόπο προεπαναστατικά, ώστε να επέλθει κάθαρση... Το Απριλιανό Καθεστώς, όχι μόνο δεν προκάλεσε Κάθαρση, τουναντίον φυγάδευε τους υπαιτίους των εθνικών συμφορών, είτε στις ΗΠΑ (Παπανδρέου), είτε στο Παρίσι (Καραμανλής), στέλνοντάς τους και μισθούς και συντάξεις!!!

Ας δούμε όμως τι υπεστήριζε το 1973/74 το ΚΚΕ για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου: Ως προβοκατόρικη ενέργεια των Κυπατζίδων το εμφάνιζε, όπως προκύπτει απο τα επίσημα έντυπα της Πανσπουδαστικής, της φοιτητικής παρατάξεως του κόμματος, και είχε δίκιο, άσχετα εάν εκ των υστέρων αποκρύπτει ή αναιρεί τη θέση του αυτή για λόγους σκοπιμότητος, δεν είναι άλλωστε η πρώτη φορά που καταφεύγει σε αυτή την τακτική, ούτε και αποτελεί το μόνο κόμμα που αναιρεί εαυτόν! Έγραφε λοιπόν το ΚΚΕ για τα γεγονότα στο Πολυτεχνείο, τότε:

Το κεντρικό σύνθημα των φοιτητών, και όσων άλλων ανατροπέων καλύπτονταν πίσω από τους φοιτητές, συνοψιζόταν στο τρίπτυχο "Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία". Και συνακόλουθα, ηχούσαν συνθήματα όπως "Κάτω η Χούντα". Σήμερα, άραγε, που και η Παιδεία είναι υποβαθμισμένη και το ψωμί βγαίνει δύσκολα, αλλά και η Ελευθερία είναι πολύ σχετική έως ανύπαρκτη, συναρτήσει των νομοθετικών πλαισίων και του ασφυκτικού τρόπου ζωής, γιατί δεν λαμβάνουν χώρα ανάλογα εξεγερτικά δρώμενα;

Το καθεστώς, υποτιμά τα γεγονότα και δεν λαμβάνει μέτρα αποκλεισμού του Πολυτεχνείου. Αυτό επιτρέπει σε φοιτητές αλλά και σε περιθωριακά στοιχεία καθώς και σε εγκαθέτους μυστικών υπηρεσιών να παρεισφρύσουν στον χώρο και να τον μετατρέψουν σε ένα ιδιόρυθμο άβατο επαναστατημένων κατά της Επταετίας. Αφού η κατάσταση οδηγείται στο απροχώρητο και λαμβάνει διαστάσεις εξεγέρσεως, πράγμα που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί από την πρώτη στιγμή με άμεση εκκένωση του χώρου πριν προσλάβει η διαμαρτυρία διαστάσεις χιονοστιβάδας, ο Στρατός αποφασίζει να επέμβει, ρίπτοντας την κεντρική πύλη με ένα άρμα υπό τον ανθυπίλαρχο Ι. Λυμπέρη, προκειμένου να απεγκλωβίσει τους φοιτητές που τους είχαν κλειδαμπαρώσει τα αναρχικά και παρακρατικά στοιχεία που είχαν κυριαρχήσει εντός του χώρου του Πολυτεχνείου. 

Παράλληλα, αψιμαχίες και αδέσποτα πυρά από άγνωστους παρακρατικούς που επεδίωκαν να προκαλέσουν ανωμαλία, υπήρξαν στην ευρύτερη περιοχή με αποτέλεσμα την εν ψυχρώ δολοφονία  τουλάχιστον 25 ατόμων, οι υπαίτιοι των οποίων δολοφονιών δεν έχουν εντοπισθεί. Εντός του χώρου του Πολυτεχνείου, ουδείς φοιτητής εφονεύθη και αυτό δεν είναι χουντική απόφανση, είναι προϊόν εισαγγελικής ερεύνης που διενεργήθηκε μεταπολιτευτικά και οδήγησε στο σχετικό Πόρισμα του Εισαγγελέα Τσεβά, εν έτει 1975.

ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΚΑΙ... ΜΟΣΕ ΝΤΑΓΙΑΝ!

Όσον φορά τα φαιδρά ευφυολογήματα και τα σενάρια της μορφής ότι είχε.. έρθει στην Ελλάδα ο Μοσέ Νταγιάν με... ισραηλινούς, αμερικανούς, άγγλους ή... εξωγήϊνους "κομάντο" και συντόνιζε την επιχείρηση την αποσταθεροποιητική του Πολυτεχνείου και άλλα ευφάνταστα, είναι προφανές ότι όλα αυτά δεν αντέχουν στην κοινή λογική. Εάν συνέβαινε κάτι τέτοιο και οι Ένοπλες Δυνάμεις και τα σώματα ασφαλείας στήριζαν τον... λαοπρόβλητο Γ. Παπαδόπουλο, γιατί δεν τους συνελάμβαναν; Φοβήθηκαν... 20 κομάντος (αυτό τον αριθμό αναφέρουν τα ανυπόστατα σενάρια!), και δεν έδρασαν; Και ακόμη, τι τεκμήρια προσάγουν όλοι αυτοί που διακινούν τέτοια σενάρια πέρα από την επιστράτευση της αχαλίνωτης φαντασίας τους; Ουδένα! Το ό,τι εισήλθαν παρακρατικά στοιχεία εντός του χώρου του Πολυτεχνείου και παρακρατικοί ακροβολισμένοι σε ταράτσες έριχναν αδέσποτα πυρά, είναι αδιαμφισβήτητο. Από εκεί και πέρα, όλα τα άλλα, είναι αποκυήματα της φαντασίας κάποιων που αρκούνται σε "ισχυρισμούς", γιατί απλά τους βολεύουν να δικαιολογήσουν τη στάση τους...

ΠΤΑΙΣΜΑ Η ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΙΝΕΖΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΙΕΝΙΑΝΜΕΝ ΤΟ 89

Και όσοι κατηγορούν την 21η Απριλίου για επίδειξη αυταρχικής συμπεριφοράς σε σχέση με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, ενώ την ίδια στιγμή θαυμάζουν ή συνεργάζονται σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, να τους υπενθυμίσουμε πώς όταν οι Κινέζοι φοιτητές, διαδήλωσαν σε ένα ανάλογο περιστατικό, στην πλατεία Τιενανμέν, τον Ιούνιο του 1989, απαιτώντας μεταρρυθμίσεις "δημοκρατικές", ο κινεζικός στρατός έκανε επέλαση σκοτώνοντας εκατοντάδες, ή ίσως και χιλιάδες, φοιτητές και τραυματίζοντας πολύ περισσότερους...Φυσικά, την κινεζική αγριότητα και τις πολυάριθμες δολοφονίες, εν ψυχρώ, Κινέζων φοιτητών, οι... δυτικοί "δημοκράτες" και ιδίως το ελληνικό τους έκδοχο δεν τόλμησαν να το θίξουν, γιατί προφανώς οι κινεζικές σφαίρες είχαν "φιλολαϊκή κατεύθυνση και προέλευση"...

Μπροστά στην κινεζική θηριωδία και αγριότητα, η επέμβαση της Αστυνομίας και του Στρατού στο Πολυτεχνείο, ήταν... "πταίσμα" και η συμπεριφορά που επέδειξαν ήταν άκρως επιεικής, για την έκταση και τη φύση της στάσεως που προκλήθηκε στην Αθήνα... Δεν είμαστε υπέρμαχοι ή απολογητές της 21ης Απριλίου, όμως οι Αλήθειες πρέπει να γράφονται, είτε αρέσουν είτε όχι...

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ...

Ορθά επισημαίνεται ότι τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, οδήγησαν στην πτώση του Καθεστώτος Παπαδοπούλου. Κι αυτό διότι ο Στρατός, βλέποντας πλέον ένα καθεστώς να καταρρέει και να αυτοκαταργείται, βλέποντας το πλήθος να εξεγείρεται εναντίον του εκμεταλλευόμενο την άρση του Στρατιωτικού Νόμου, αντελήφθη ότι σύντομα εάν δεν πραγματοποιήσει νέα παρέμβαση/αναδιάρθρωση, θα αποτελέσει παρελθόν. Ο Δ. Ιωαννίδης, πλαισιομένος από χαμηλόβαθμους Αξιωματικούς που δεν είχαν συμφέροντα αλλά οράματα, θέλησε να δώσει νέα πνοή στην Στρατιωτική διακυβέρνηση, αποτρέποντας την διολίσθηση στον κοινοβουλευτισμό που μεθόδευε ο Παπαδόπουλος, εξασφαλίζοντας την συνέχεια της στρατιωτικής παρουσίας στα πολιτικά πράγματα του τόπου, με την προσδοκία και την θέληση να γίνουν βαθειές τομές. Τομές, οι οποίες ωστόσο ουδέποτε υλοποιήθηκαν, κι αυτό λόγω της προδοσίας συλλήβδην της ηγεσίας των Ενόπλων Δυνάμεων, εκείνο τον αμαρτωλό Ιούλιο του 1974...

Τα έκτροπα του Πολυτεχνείου, "ηρωοποίησαν" μία γενιά ατόμων που διακατέχονταν από πολιτικές φιλοδοξίες, ήσαν εκείνοι που μαζί με τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου στις 24 Ιουλίου 1974 έθεσαν τα θεμέλια της νέας Ελληνικής Δημοκρατίας, θεμελιωθείσας στα ερείπια της προδοσίας της Κύπρου. Ήσαν εκείνοι που θα οδηγούσαν τη χώρα στην αξιακή κρίση, στον εκφυλισμό και στην χρεοκοπία τον Μάϊο του 2010 με το επαίσχυντο πρώτο Μνημόνιο και τα όσα επακολούθησαν, εκχωρώντας την Εθνική Κυριαρχία και εκποιώντας τις εθνικές υποδομές και μαζί μ΄ αυτές το παρόν και το μέλλον της χώρας...

                           ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ