ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΚΑΤΑ ΦΥΣΙΝ ΖΕΙΝ, ΠΡΑΤΤΕΙΝ ΚΑΙ ΣΚΕΠΤΕΣΘΑΙ...

Η Φύση δικαίως θεωρήθηκε ως το μεγάλο "αλχημικό εργαστήριο" εντός του οποίου συντελούνται όλες οι μεταστοιχειωτικές και μεταμορφωτικές διεργασίες, όλες οι ωριμάνσεις και οι γονιμοποιές εκείνες διεργασίες που επιφέρουν την κυοφορία και προάγουν την Δημιουργία και την Ζωή...
Λίαν ευστόχως λοιπόν ο Εφέσιος φιλόσοφος Ηράκλειτος είχε αποφανθεί "θείον είναι το γίγνεσθαι", καθώς η ίδια η Φύση, συνιστά θεοφάνεια, δηλαδή αποτελεί μία θεϊκή εκδήλωση, είναι η πεμπτουσία της εκδηλώσεως της θεϊκής παρουσίας εν τω γίγνεσθαι...Μελετώντας και διερευνώντας τις επιμέρους εκφάνσεις της εφαρμογής των φυσικών νόμων, κατανοεί κανείς το μεγάλο έργο της Δημιουργίας που συντελείται στο μακροκοσμικό επίπεδο, καθώς ισχύει η ερμητική αρχή της αναλογίας και της αντιστοιχίας "Ως εν τοις Άνω, ούτε και εν τοις Κάτω" και αντιστρόφως, δηλ. ό,τι ισχύει στο μικροκοσμικό, το ίδιο ισχύει και στο μακροκοσμικό επίπεδο της Δημιουργίας...

Η θρησκεία των προγόνων μας υπήρξε και παραμένει πνευματόδοξη και φυσιολατρική. Σύμφωνα με την αντίληψή τους η Φύση, ως ζωντανός οργανισμός ήταν έμψυχη και ιερή και μέσα στην οποία ο Θεός, η ψυχή, τα πνεύματα και όλα τα αντικείμενα του υπερφυσικού θεωρούνται μέρος της φυσικής τάξεως και δεν διαχωρίζονται από αυτήν. Με γνώμονα αυτή την θεώρηση, οι πρόγονοί μας απέδιδαν στην Φύση ιδιαίτερο σεβασμό και λατρεία, φροντίζοντας να μην διαταράσσουν την φυσική αρμονία και τάξη, να μην καταστρέφουν τα δάση, να μην ασεβούν έναντι του φυσικού τοπίου και στο πλαίσιο αυτό απέδωσαν στα ποτάμια, στα βουνά, στις πηγές, στα δένδρα (ενδιαιτήματα Νυμφών), στα σπήλαια (τόποι λατρείας του Πάνα), ιερές ιδιότητες...

Αντιθέτως οι θρησκείες της ύστερης κοσμοπολιτικής εποχής, οι θρησκείες του μονοθεϊστικού ιουδαϊσμού, διαχωρίζοντας τον κόσμο σε κτιστό (που είναι ο παρόν, επίγειος κόσμος και είναι ατελής) και σε Άκτιστο (που συνιστά το επέκεινα, τον ουράνιο κόσμο που είναι σύμφωνα με τη θεώρησή τους τέλειος), επέρχεται η διάσπαση της ενότητας της Δημιουργίας που ίσχυε στον αρχαίο κόσμο. Και συναρτήσει της αχαλίνωτης κερδοσκοπικής μανίας, ο άνθρωπος του σήμερα ασεβεί και διαπράττει έναντι της Φύσεως κάθε κακοήθεια στον βωμό του συμφέροντος, τυφλωμένος από την λατρεία της ύλης...

Η διατάραξη αυτής της ισορροπίας και η αποξένωση του ανθρώπου από τη μάνα Φύση, απ΄τη μάνα Γη, σήμανε ασθένειες, ψυχικές και σωματικές, σήμανε απομόνωση, αρρώστεια και θάνατο...

Για να επέλθει η αποκατάσταση της ισορροπίας, θα πρέπει να δούμε και πάλι την Φύση ως παμμήτειρα Θεά. Να θυμηθούμε ότι εντός αυτής οι αρχαίοι πρόγονοί μας ανήγειραν χρηστήρια, ναούς, τεμένη, φιλοσοφικές σχολές, μέσα στα δάση έστηναν τα διοπετή ξόανα των αρχέγονων θεών τους, μέσα στην Φύση γνώριζαν την μαγεία του κόσμου και τις αρχές της Δημιουργίας που τη διέπουν και ανδρώνονταν πνευματικά αλλά και σωματικά...

Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί το παρά φύσιν (εμβόλια, ορμόνες, τοξίνες, συντηρητικά, δηλητήρια, αυξητικές ουσίες, συνθετικές ύλες κλπ), να επανέλθουμε στο κατά φύσιν ζειν, πράττειν και σκέπτεσθαι....

Είναι ώρα αυτή την ιερή μυσταγωγία με την Φύση, τη μέθεξη με το φυσικό κάλλος, να την αποκαταστήσουμε. Είναι η μόνη ατραπός που επανοδηγεί στην Αρμονία, στην Απλότητα, στην Σοφία και στην Ωραιότητα, στοιχεία συστατικά του ευ ζειν που έχουν προ πολλού απωλεσθεί...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ