Η ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΕ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ ΣΤΗΡΙΧΘΗΚΕ (1974), ΣΕ ΕΘΝΙΚΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ (ΜΝΗΜΟΝΙΑ 2010-ΕΚΧΩΡΗΣΗ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ), ΚΑΤΕΛΗΞΕ...

Τον Μάϊο του  1974 λαμβάνει χώρα σε προάστιο του Παρισιού, μυστική συνάντηση στην οποία μετέχουν οι Κίσσιγκερ, Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, ο Ντεκτάς και παράγοντες που συμμετείχαν στο "σεμινάριο της Ρώμης" το 1972 (επρόκειτο για διοργάνωση δήθεν αμερικανικού πανεπιστημίου, υποκρυπτόμενη όπισθεν αυτού η CIA). Στη συνάντηση αυτή, ο Κίσσιγκερ παραπείθει τον Μακάριο ότι στόχος του είναι η πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος των Αθηνών (πράγμα που επιθυμεί και ο ανθενωτικός, ομοφυλόφιλος θρησκευτικός και πολιτικής ηγήτωρ της Κύπρου), και ότι η πτώση θα επιτευχθεί με πρόκληση κρίσεως η οποία θα προήρχετο από μία εικονική εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο, την οποία, υποτίθεται, θα απέτρεπαν οι Αμερικανοί, πανομοιότυπα όπως είχαν κάνει και το 1964 όπου παρενεβλήθη ο 6ος Αμερικανικός Στόλος μεταξύ Κύπρου και τουρκικών αποβατικών, με εντολή του Προέδρου Τζόνσον. Ο Μακάριος πείθεται, μόνο που η εισβολή δεν θα έχει εικονικό χαρακτήρα, θα έχει πολιτικό-στρατιωτικό και θα δρομολογήσει τετελεσμένα γεγονότα...

Τι ζητήθηκε από τον Μακάριο να πράξει ώστε να προκληθεί αυτή η κρίση, κοινώς να ανάψει το φυτίλι; Κατά πρώτον του ζητήθηκε να τεντώσει το σκοινί των σχέσεων Λευκωσίας-Αθήνας στα άκρα. Και αυτό το έπραξε αποστέλλοντας επίσημο έγγραφο στην Αθήνα, δια του οποίου απαιτούσε την ανάκληση όλων των Αξιωματικών της Εθνικής Φρουράς, κατηγορώντας τους ότι μεθοδεύουν την ανατροπή του! Η Αθήνα του διαμηνύει ότι είναι διατεθειμένη να του χορηγήσει την επετηρίδα των Αξιωματικών, ώστε να επιλέξει εκείνος τους Αξιωματικούς που θα στελέχωναν εφ΄ εξής την Εθνική Φρουρά, κάτι που ο Μακάριος απορρίπτει, εμμένοντας στην αρχική του θέση. Μάλιστα μεθοδεύει και την απόλυση νωρίτερα στρατιωτών της ΕΛΔΥΚ, θέτοντας καταλυτική ημερομηνία για την απόσυρση των Αξιωματικών, την 20η Ιουιλίου 1974! (περίεργες συμπτώσεις και συγκυρίες...).

Ο Ιωαννίδης γίνεται έξαλλος με τον εκβιασμό του Μακαρίου (ο πρώτος ανάλογος εκβιασμός ήταν το 1967 όταν απαίτησε την ανάκληση της Ελληνικής Μεραρχίας από την Κύπρο), και αποφασίζει την ανατροπή του και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα! Μάλιστα, απεκάλεσε τον Μακάριο "σάπιο ομοφυλόφιλο παπά" και είχε σε αυτό απόλυτο δίκιο. 

Ο Μακάριος εγκαθίδρυσε μία προσωποκεντρική εξουσία, παραβιάζοντας κάθε αρχή και δεοντολογία (Ο θρησκευτικός ηγέτης του νησιού, δεν ήταν δυνατόν να κατέχει και το πολιτικό αξίωμα του Προέδρου). Έθεσε δε διωγμό κάθε ενωτικό στοιχείο, απέρριψε το σχέδιο του Αμερικανικού πολιτικού Ντην Άτσεσον για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα με παράλληλη παραχώρηση της βάσεως της Δεκέλειας στους Βρεττανούς, επί 15 συναπτά έτη δεν συγκρότησε σκοπίμως κυπριακές ένοπλες δυνάμεις, δεν συγκρότητε κυπριακή πολεμική αεροπορία, ναυτικό, δεν εγκαθίδρυσε επάκτιες πυροβολαρχίες κλπ, φοβούμενος την ανατροπή του από τις ένοπλες δυνάμεις. Τα μόνα ένοπλα τμήματα στην Κύπρο ήταν η αστυνομία και το διαβόητο εφεδρικό σώμα, οι λεγόμενοι πραιτωριανοί του Προέδρου, κατακάθια-πρώην συνεργάτες των Άγγλων και στοιχεία του υποκόσμου. Λόγω των παιδεραστικών του επιδόσεων, ήταν πολιτικά εκβιάσιμος από τους Άγγλους, οι οποίοι τον χρησιμοποιούσαν κατά το δοκούν αποτελεσματικά...

Έτσι ο Μακάριος άφησε δίχως αμυντική θωράκιση το νησί με ό,τι αυτό συνεπαγόταν...

Ο  Ιωαννίδης αποφασίζει λοιπόν την ανατροπή του ρασοφόρου ανθέλληνα, όμως προηγουμένως ενημερώνει περί αυτού του εγχειρήματος τις ΗΠΑ. Εδώ ακριβώς βρίσκεται η απουσία πολιτικής σκέψεως από τον Ιωαννίδη. Επειδή υπήρξε Αξιωματικός της περιόδου 1941-49, είχε θεοποιήσει στα μάτια του τις ΗΠΑ (λόγω της αντικομμουνιστικής συμβολής τους την περίοδο 1947-49), θεωρώντας τις ΗΠΑ ως φίλια και προστάτιδα δύναμη της Ελλάδας... Εκείνος που τον ενθάρρυνε στην εκτέλεση του σχεδιασμού ανατροπής του Μακαρίου, ήταν κυρίως ο ελληνοαμερικανός πράκτωρ της CIA Γκας Αβρακώτος, αλλά όχι μόνον...

Οι Αμερικανοί λοιπόν τον διαβεβαιώνουν τον Ιωαννίδη και εκείνος προχωρά στην απόπειρα ανατροπής του Μακαρίου στις 15 Ιουλίου 1974... Όμως, ο Συνταγματάρχης Κομπόκης που είναι επικεφαλής της επιχειρήσεως συλλήψεως ή δολοφονίας του Μακαρίου στο προεδρικό μέγαρο, έχει σκοπίμως αφήσει μία διαδρομή αφύλακτη, από την οποία συμπεφωνημένα ο Μακάριος δραπετεύει, μεταφέρεται στο όρος Τρόοδος κι από εκεί στην αγγλική βάση της Δεκέλειας. Ο Κομπόκης προφανώς ήταν "μιλημένος" από εκείνους που ήθελαν να διευκολυνθεί το ανθελληνικό σχέδιο του Μακαρίου...

Ο Μακάριος ταξιδεύει για την Αγγλία κι από εκεί μεταβαίνει στη Νέα Υόρκη, όπου απευθύνει διάγγελμα από το βήμα ασφαλείας του ΟΗΕ και εκεί απροκάλυπτα καταγγέλει την "χούντα των Αθηνών για επέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της Κύπρου". Η διατύπωση του Μακαρίου δεν ήταν τυχαία, γιατί καταγγέλοντας την Αθήνα για εσωτερική επέμβαση στην Κύπρο, ενεργοποιούσε τη συνθήκη Ζυρίχης-Λονδίνου του 1959, σύμφωνα με την οποία εάν οποιοδήποτε κράτος επιτεθεί στην Κύπρο, των εγγυητριών δυνάμεων περιλαμβανομένων, τότε, οι εγγυήτριες δυνάμεις (Αγγλία, Ελλάδα, Τουρκία), η καθεμία ξεχωριστά ή από κοινού, δικαιούνται να παρέμβουν για να διασφαλίσουν την ακεραιότητα του νησιού. 

Άναβε λοιπόν το "πράσινο φως" ο Μακάριος με την διατύπωσή του αυτή, στο να παρέμβει νομότυπα η Τουρκία (όχι όμως για να παραμείνει). Η Τουρκία τότε, επιδόθηκε σε μία προπαγανδιστική εκστρατεία ότι κινδυνεύουν οι τουρκοκύπριοι του νησιού με σφαγή δήθεν από τους Έλληνες και άλλα δακρύβρεχτα, για να επιτύχουν την ηθική νομιμοποίηση της εισβολής, όπως και έπραξαν!

Πρόεδρος της Κύπρου αναλαμβάνει ο πατριώτης, ενωτικός Νικόλαος Σαμψών, ο οποίος αφού σταθεροποιούσε την κατάσταση, θα ετοιμαζόταν για την Ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Η Ένωση αυτή, θα μετασχημάτιζε την Ελλάδα σε περιφερειακή υπερδύναμη στον χώρο της Ν.Α. Μεσογείου, αποκτώντας στρατηγικό βάθος, πράγμα που δεν επιθυμούσαν οι δυτικοί "σύμμαχοι", ούτε φυσικά και οι Τούρκοι....

Ο Μακάριος έχει παίξει πλέον τον ρόλο του, όμως οι Αμερικανοί θα τον κοροϊδέψουν. Θα επιστρέψει το 1974/75 στην Κύπρο, σε ένα συρρικνωμένο κράτος...

Με το που ξεκινά η εισβολή, στις 20 Ιουλίου 1974, τα φερέφωνα της ξενοκρατίας διατείνονται ότι πρόκειται για άσκηση. Όταν καταρρέει το μύθευμα αυτό, ο Ιωαννίδης τηλεφωνεί στον πρέσβη των ΗΠΑ και ωρυόμενος του λέει "Μας ξεγέλασε ο Σίσκο. Θα έχετε πόλεμο". Η ΕΛΔΥΚ και η Εθνική Φρουρά κινητοποιούνται και αμύνονται με σθένος. Πράγματι, μετά βίας οι Τούρκοι δημιουργούν προγεφυρώματα στο 1,5% περίπου του νησιού, με αρκετή δυσκολία. 

Στις 22 Ιουλίου 1974, λαμβάνει χώρα στο Υπουργείο Εθνικής Αμύνης, σύσκεψη στην οποία μετέχουν οι Δημήτριος Ιωαννίδης, Αδαμάντιος Ανδρουτσόπουλος, Πρωθυπουργός, οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων Μπονάνος, Γαλατσάνος, Αραπάκης, Παπανικολάου και ο "Πρόεδρος" Γκιζίκης. Εκεί, αποφασίστηκε, με βάση πληροφορία προερχόμενη από την ΚΥΠ, ότι την επόμενη ημέρα περί τις 13.00 το μεσημέρι θα εκδηλωνόταν η κυρία φάση της αποβατικής ενέργειας των Τούρκων, η ανάπτυξη των υποβρυχίων τσέπης προς τορπιλισμό των αποβατικών τουρκικών σκαφών, ο βομβαρδισμός της αποβατικής δυνάμεως από τα Φάντομ, η πραγματοποίηση βολών του πυροβολικού στον Έβρο για αντιπερισπασμό, η αποστολή πεζοναυτών προς ενίσχυση της ΕΛΔΥΚ και η κήρυξη πολέμου προς την Τουρκία. Τηρήθηκαν πρακτικά του Πολεμικού Συμβουλίου, ενημερώθηκαν ημερολόγια, δακτυλογραφήθηκαν διαταγές... Κι όμως η απόκρουση της εισβολής την επόμενη ημέρα δεν πραγματοποιήθηκε! Επρόκειτο για το "ανεξήγητο" φαινόμενο που αεροπλάνα επέστρεφαν πίσω, υποβρύχια το ίδιο, δίδονταν αντιφατικές διαταγές οι οποίες ανακαλούνταν, περιστατικά που φαντάζουν δυσεξήγητα στους πολλούς, ή έκριναν ότι συνιστούσαν απόρροια συγχύσεως... Τίποτε από όλα αυτά δεν συνέβαινε!

Η εφημερίδα "Το Βήμα" στις 20 Ιουλίου του 2008, αποκαλύπτει, πτυχές της Αλήθειας που πιστοποιούν την μεγάλη προδοσία που διαπράχθηκε κατά της Ελλάδος και της Κύπρου από τους εντεταλμένους να μάχονται υπέρ βωμών και εστιών!

Απλά είχε συντελεσθεί προδοσία και μάλιστα από την ίδια την ηγεσία των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας, προδοσία η οποία δεν περιοριζόταν απλά στην ανατροπή του καθεστώτος Ιωαννίδη, αλλά υπέσκαπτε την ίδια την Ελλάδα! Οι αρχηγοί ΓΕΝ, ΓΕΣ, ΓΕΑ και ο ΑΕΔ (Αρχηγός Ενόπλων Δυνάμεων, αντίστοιχος του σημερινού ΓΕΕΘΑ), Στρατηγός Μπονάνος, την ίδια μέρα που είχαν λάβει τις διαταγές προσβολής της τουρκικής αποβατικής αρμάδας, το ίδιο απόγευμα τηλεφωνούσαν στον Αμερικανό πρέσβυ, τον ενημέρωναν για τις εντολές Ιωαννίδη και εκείνος με τη σειρά του διαβίβασε τις πληροφορίες στην Ουάσιγκτον. Τότε, ο Διευθυντής της CIA, Ουίλιαμ Κόλμπι, όπως ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ όχι κάποια φιλοχουντική πηγή αλλά η εφημερίδα "ΤΟ ΒΗΜΑ" στις 20 Ιουλίου 2008, ζητά από τούς αρχηγούς των Γενικών Επιτελείων, δια του Στρατηγού Γ. Μπονάνου, να παρακούσουν τις διαταγές Ιωαννίδη, να μην προσβάλλουν τους Τούρκους εισβολείς και να μην ξεκινήσουν πόλεμο με την Τουρκία, όπως απαίτησε ο Ιωαννίδης, γιατί κάτι τέτοιο θα είχε ως συνέπεια την κατάρρευση της νοτιανατολικής πτέρυγας του ΝΑΤΟ! Μάλιστα, τους εζητήθη επιπλέον η ανατροπή του Καθεστώτος Ιωαννίδη και η μετάβαση σε καθεστώς κοινοβουλευτικό (μεταπολίτευση) με άφιξη του Κ. Καραμανλή. Πράγματι, οι επίορκοι Στρατηγοί, ατιμάζοντας τον όρκο τους και την στολή που φορούσαν, λειτούργησαν ως υπηρέτες των Αμερικανών, ανακάλεσαν τα υποβρύχια, τα φάντομ, τους πεζοναύτες, δεν εκτέλεσαν βολές πυροβολικού στον Έβρο και δεν εξετέλεσαν γενικά τις εντολές Ιωαννίδη την 23η Ιουλίου 1974 όπως τους είχε ζητηθεί και παράλληλα κάλεσαν την ίδια ημέρα στο γραφείο του "Προέδρου" της Δημοκρατίας Στρατηγού Γκιζίκη τον Ιωαννίδη, δηλώνοντάς του ότι οι Ένοπλες Δυνάμεις δεν τον στηρίζουν και καλώντας τον να αποσυρθεί...  Στο σημείο αυτό, εντοπίζεται η εγκληματική αναβλητικοτητα του Ιωαννίδη. Όφειλε να συλλάβει τους επίορκους αρχηγούς επιτελείων και τον ΑΕΔ Μπονάνο, να τους αντικαταστήσει, παραπέμποντας τους σε έκτακτο στρατοδικείο για εσχατη προδοσία και να επιδοθεί σε υπέρ βωμών και εστιών αγώνα, εκφωνωντας διάγγελμα δια του οποίου θα κατήγγειλε τη συνωμοσία και ζητώντας απ.ολους να αποσυρθούν σε έναν επικό αγώνα που θα τον κατέτασσε στην ιστορία... Ακόμη και να τον έριχναν, ακόμη κι αν έπεφτε μαχομενος, θα εισερχόταν στο πάνθεον των ηρώων.... 

Αντί να πεθάνει στιγματισμένος και καταφρονεμενος στον Κορυδαλλό από θερμοπληξία, στια 10 Αυγούστου του 2010....

Πράγματι, ο Ιωαννίδης, νιώθοντας πλέον να έχει χάσει το έδαφος κάτω από τα πόδια του, νιώθοντας να τον έχουν προδώσει και εγκαταλείψει άπαντες, αποσύρεται συντετριμμένος και επέρχεται η μεταπολίτευση. Οι Στρατηγοί ανταμοίβονται πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες τους και ο Γκιζίκης πεθαίνει πριν λίγα χρόνια με τιμές και απολαβές Προέδρου Δημοκρατίας! Αυτός όρκισε μάλιστα, εν στολή, και τον Κ. Καραμανλή το 1974, αυτός ήταν... δημοκράτης "χουντικός" και δεν λογοδότησε! Όπως και οι Αρχηγοί των Ενόπλων Δυνάμεων που διέπραξαν την προδοσία της Κύπρου και την Μεταπολίτευση...

Ο Καραμανλής συγκροτεί την διαβόητη Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος και ζητά διαμεσολάβηση του ΟΗΕ για κήρυξη εκεχειρίας και πραγματοποίηση συνομιλιών με τους Τούρκους. Εν όσω γίνονται διπλωματικές διαβουλεύσεις, ο "Αττίλας" ασεβώντας κάθε δέσμευση, εξακολουθεί να προωθεί τις θέσεις του στην Κύπρο....

Όταν κατέρρευσε το Καθεστώς Ιωαννίδη, οι Τούρκοι εισβολείς κατείχαν μόλις το 3% της Κύπρου κι αυτό μετά δυσκολίας. Το 37% της Κύπρου, κατελήφθη κατά το διάστημα από 14-17 Αυγούστου 1974, με την πραγματοποίηση της δεύτερης φάσης της εισβολής, γνωστής ως "Αττίλας 2", δηλαδή η Κύπρος χάθηκε επί δημοκρατικού καθεστώτος Κ. Καραμανλή! Τότε μάλιστα, ο Υπουργός Εθνικής Αμύνης Ε. Αβέρωφ, παρά το γεγονός ότι οι πολιτικοί της μεταπολιτεύσεως είχαν δεσμευθεί να αποκρούσουν τον "Αττίλα", διακήρυξε το περίφημο "Η Κύπρος πέφτει μακριά"!!!!!

Στην διαδικτυακή σελίδα Hellas Journal, και συγκεκριμένα σε άρθρο του δημοσιογράφου Μιχάλη Ιγνατίου, διαβάζουμε μεταξύ άλλων: "Οσο και αν ακούγεται, ακόμα και σήμερα, παράξενο, ο Σίσκο και ο διευθυντής του Γραφείου Κύπρου Τόμας Μπόγιατ, υποστήριξαν από τον Μάιο του 1974 ότι η μόνη λύση «για να γλιτώσουμε από την ελληνική χούντα» ήταν η ανατροπή της. Σε συνομιλία που είχαμε μαζί του, πριν από τον θάνατό του, ο τότε υφυπουργός Εξωτερικών αποκάλυψε ότι είχε περιλάβει το σενάριο της ανατροπής του Ιωαννίδη σε σημείωμα που απέστειλε στον Κίσινγκερ στις αρχές Μαϊου του 1974. Μαζί με το memo είχε στείλει στον επικεφαλής του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και την έκθεση της Βορειοατλαντικής Συνέλευσης, στην οποία αναφερόταν ότι η χούντα ήταν υπό διάλυση, με αποτέλεσμα «να μη δύναται -έτσι κι αλλιώς- να αντεπεξέλθει στις υποχρεώσεις της έναντι του ΝΑΤΟ».Στα μέσα Μαϊου, είχε πραγματοποιηθεί σύσκεψη στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ των απασχολουμένων με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Τουρκία στο Γραφείο Ευρώπης και Εγγύς Ανατολής. Στη διάρκεια της σύσκεψης διαβάστηκε απόρρητο τηλεγράφημα του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα Χένρι Τάσκα, ο οποίος ενημέρωνε τους προϊσταμένους του για την απόφαση του Ιωαννίδη να κλείσει τις αμερικανικές βάσεις στην Ελλάδα. Ο αρχηγός της χούντας μπλόφαρε, αλλά ο Τάσκα δεν είχε πάρει είδηση. Ο Σίσκο είπε στους παρευρισκόμενους ότι «είναι καιρός να τελειώνουμε με τον Ιωαννίδη».

Η Μεταπολίτευση του 1974, στηρίχθηκε σε μία Εθνική Προδοσία, αυτή της Κύπρου, και αφού καλλιέργησε την διαφθορά, τον αφελληνισμό, την πτώχευση της χώρας και την εξαχρείωση του λαού της, κατέληξε σε μία άλλη εθνική προδοσία, αυτή της εκχωρήσεως της Εθνικής Κυριαρχίας το Μάϊο του 2010, με το πρώτο Μνημόνιο και τα όσα επακολούθησαν...  Οι πολιτικοί επίγονοι εκείνων που πρόδωσαν το 1974 την Κύπρο, για να στεριώσουν τους εξουσιαστικούς θρόνους τους στην Αθήνα, δεν είχαν τον ελάχιστο ηθικό ενδοιασμό να ξεπουλήσουν και το Εθνικό Κέντρο για την προσωπική τους εξασφάλιση... 

ΓΙ΄ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ, ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΑΝΟΙΞΕ ΤΟΝ ΦΑΚΕΛΛΟ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΟΥΔΕΠΟΤΕ ΘΑ ΤΟΝ ΑΝΟΙΞΕΙ. ΓΙΑΤΙ Η ΔΙΑΝΟΙΞΗ ΤΟΥ ΠΟΙΝΙΚΟΠΟΙΕΙ ΚΑΙ ΚΟΛΑΖΕΙ ΤΟ ΕΝΟΧΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΥΠΟΚΟΣΜΟ ΠΟΥ ΑΝΕΛΑΒΕ ΕΚ ΝΕΟΥ ΤΑ ΗΝΙΑ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟ 1974.... 

Και μία τελευταία αποσαφήνιση: Πολλοί ίσως διερωτηθούν, μα καλά γιατί οι ΗΠΑ "άδεισαν" τον Ιωαννίδη αφού ήταν φίλος τους; Αυτό συνέβη γιατί ο Ιωαννίδης ήταν φίλα προσκείμενος στις ΗΠΑ, όμως δεν ήταν πράκτορας ούτε ενεργούμενό τους. Απλά εστερείτο πολιτικής σκέψεως αν και κάποιες ενέργειές του τείνουν να αναιρέσουν αυτή την εκτίμηση. Αρκεί να ειπωθεί ότι από τη δεκαετία του 1960 μέχρι και το 2010 στο κελί του είχε και μελετούσε το βιβλίο του Μπάτση "Η Βαρειά Βιομηχανία στην Ελλάδα", ένα βιβλίο τεχνοκρατικό για την εποχή του, πρωτοποριακό που υποδείκνυε την αξιοποίηση κάθε φυσικού πόρου για την γιγάντωση μίας βιομηχανικής υποδομής που θα προσέδιδε αυτάρκεια στην Ελλάδα... Και στον ειρηνικό τομέα, αλλά και στον πολεμικό. Κι αυτό το κατεστημένο και η ξενοκρατία δεν το ήθελαν... Επιπλέον ο Ιωαννίδης είχε προβεί στις 13 Φεβρουαρίου 1974 στη διάνοιξη του πετρελαϊκού κοιτάσματος "Πρίνος 1" στην Θάσο, ετοιμάζοντας κι άλλες εξορύξεις, ερχόμενος με σύγκρουση με τις ΗΠΑ οι οποίες ήθελαν κατά 70% τουλάχιστον τον έλεγχο αυτών των κοιτασμάτων...

Όλα αυτά, σε συνάρτηση με το γεγονός ότι επιζητούσε την ένωση της Ελλάδας με την Κύπρο και την μετατροπή της χώρας μας σε περιφερειακή υπερδύναμη στη Ν.Α. Μεσόγειο, μεθοδεύοντας ένα πρότυπο διακυβερνήσεως όπου θα εμφανίζονταν πολιτικά πρόσωπα να συγκροτούν κυβέρνηση (πχ Ανδρουτσόπουλος, Κυπραίος κ.α.), αλλά όπισθεν αυτών τον πραγματικό έλεγχο θα τον είχε ο Στρατός με δεδομένες πατριωτικές τάσεις, όλα αυτά ανησυχούσαν τους Αμερικανούς που αναζητούσαν μαριονέτες πρόθυμες, όπως τον Καραμανλή  κ.α. Και τους βρήκαν... Και κάτι που λίγοι γνωρίζουν και δεν συνιστά μια τυπική λεπτομέρεια, αλλά δείχνει μια μεθοδολογία: τον Δημήτριο Ιωαννίδη τον αποστράτευσε το καθεστώς Καραμανλή, αφού προηγουμένως του έδωσε ένα μήνα άδεια και τον προήγαγε σε Υποστράτηγο τον Αύγουστο του 1974 για να τον παραπεισει, και εκείνον και τους λοιπούς χουντικούς, ότι δεν προβλέπονται διωξεις.... Και όντως δεν προβλέπονταν, γιατί μέχρι τότε η ελληνική νομοθεσία προέβλεπε ότι στρατιωτικό κίνημα που εκδηλώνεται και επικρατεί, δημιουργεί ΔΙΚΑΙΟΝ. Το 1975 με το εκτρωματικο Δ Ψήφισμα, ψήφισαν νόμο αναδρομικής ισχύος και μ αυτόν δίκασαν παράνομα τους Απριλιανους, χαρακτηρίζοντας την 21η Απριλίου ως στιγμιαίο γεγονός καταλυσεως του πολιτεύματος, ώστε να δικαστούν μόνο οι πρωταίτιοι και όχι τα πολιτικά πρόσωπα που τους πλαισίωσαν....

Η ΞΕΝΟΔΟΥΛΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, ΞΕΠΟΥΛΗΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ