Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟΤΙΣΗ ΤΙΜΗΣ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΤΟΥ 1821 ΕΙΝΑΙ Η ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΗ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ!

Ο κόσμος μας έλεγε τρελλούς οταν μια χούφτα αγωνιστών αποφασίσαμε να υψώσουμε το λάβαρο του Αγώνα, αφηγείται ο Στρατηγός Μακρυγιάννης, περιγράφοντας τις συνθήκες υπό τις οποίες ξεκίνησε η Εθνεγερσία του 1821. 

Μια εθνεγερσία που κλιμακώθηκε και γιγαντώθηκε από εμπνευσμένες φυσιογνωμίες, από ατρόμητες ηρωικές μορφές, ενάντια στην "λογική" της ιεράς συμμαχίας αλλά και των Φαναριωτών, των διάφορων κοτζαμπάσηδων και της Εκκλησίας που ήθελαν αγαστές σχέσεις με τον Σουλτάνο... Ιδίως, η επίσημη εκκλησία που έσπευσε να αποκηρύξει τον εθνικό ξεσηκωμό, να καταδικάσει τον Δημήτριο Υψηλάντη, αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας και όπως περιγράφει ο Σπυρίδων Τρικούπης στο έργο του "Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως", ο Παλαιών Πατρών Γερμανός, όχι μόνο δεν ήθελε, αλλά πειθαναγκάστηκε να υψώσει το Λάβαρο και να ευλογήσει τον Αγώνα... Η στάση του επίσημου κλήρου, απείχε παρασάγγες από το αγωνιστικό πνεύμα που διακατείχε απλούς κληρικούς, φλογισμένους με τα επαναστατικά νάματα, όπως ήταν ο Αθανάσιος Διάκος, ο Παπαφλέσσας ή ο Διονύσιος Τρίκκης... 

Η Επανάσταση είχε εθνικό χαρακτήρα, χαρακτήρα απελευθερωτικό και όχι ταξικό. Πρωτοστάτησαν απλοί άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, αλλά συμμετείχαν και επιφανείς και οικονομικά εύρωστοι στον αγώνα, όπως η Μπουμπουλίνα ή ο Ιωάννης Βαρβάκης και άλλοι πολλοί, άνθρωποι που εισήλθαν στην εθνεγερσία πάμπλουτοι και εξήλθαν πάμπτωχοι γιατί τα έδωσαν όλα στον αγώνα...

Η Επανάσταση ανδρώθηκε χάρη στις προσπάθειες των αγωνιστών που απετέλεσαν το στρατιωτικό σκέλος της και υπονομεύθηκε από τις ραδιουργίες των πολιτικών που έσπευσαν να καρπωθούν τα όποια ωφελήματα του αγώνα και να στηρίξουν τις φιλοδοξίες τους επάνω στις θυσίες των αγωνιζομένων Ελλήνων, όπως ο Κωλέττης, ο Μαυροκορδάτος και άλλοι. Είναι εκείνοι που συνήψαν με αγγλοεβραϊκούς κύκλους τα λεγόμενα δάνεια του αγώνα, που από 2.800.000 χρυσές λίρες, στην Ελλάδα ήρθαν τελικά μόνο 530.000, το υπόλοιπο ποσό διασπαθίσθηκε στην πορεία από τους επιτήδειους και με βάση αυτές τις λίρες τέθηκαν σε υποθήκη οι εθνικές γαίες, στηρίχθηκαν οι πολιτικοί παρείσακτοι που δρούσαν έκτοτε ως εντεταλμένα όργανα των ξένων δυνάμεων, συγκροτήθηκαν τρία κόμματα, το Αγγλικό, το Γαλλικό και το Ρωσικό, οι επωνυμίες των οποίων ήταν πρόδηλο τι συμφέροντα εξυπηρετούσαν και επάνω στην βάση αυτών των δανείων ξέσπασαν δύο εμφύλιοι πόλεμοι, τον Νοέμβριο του 1823 και τον Φεβρουάριο του 1825, επιδιώκοντας να θέσουν στο περιθώριο και να καθυποτάξουν τους ένοπλους αγωνιστές εγκαθιδρύοντας την εξουσία των πολιτικών, εμφύλιοι σπαραγμοί που στηρίχθηκαν επάνω στις αγγλικές λίρες και λίγο έλειψε να σβήσουν ολοκληρωτικά την επαναστατική φλόγα. 

Οι πολιτικοί επεδίωκαν να σβήσουν την αίγλη και την αποδοχή του Θ. Κολοκοτρώνη, του Καραϊσκάκη, του Μάρκου Μπότσαρη, του Οδυσσέα Ανδρούτσου και άλλων καπεταναίων και αγωνιστών που έχαιραν εκτιμήσεως για τους αγώνες που έδιναν και τις νίκες που κατήγαγαν, θέλοντας να δημιουργήσουν ένα καθεστώς που να το υπηρετούν δοτοί.

Τα δάνεια του αγώνα, στάθηκαν αφορμή για την αγγλική επικυριαρχία στα ελλαδικά πράγματα από το 1823 έως και το 1947...

Η Ρωσία χρησιμοποίησε Έλληνες επαναστάτες για να πιέσει τους Τούρκους για δικά της συμφέροντα (Γεωργάκης Ολύμπιος, Λάμπρος Κατσώνης Ορλωφικά κλπ) και όταν επετύγχανε τις επιδιώξεις της, υπαναχωρούσε και άφηνε τους Έλληνες επαναστάτες ακάλυπτους... Και αυτό γιατί η Ρωσία, από την πλευρά της, έβλεπε μία ανασταινόμενη Ελλάδα ως επιζήμια για τα συμφέροντά της, θέλοντας μία οθωμανική αυτοκρατορία ανάχωμα στην εξάπλωση των υπολοίπων μεγάλων δυνάμεων προς την Ευρασία. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα, γι΄ αυτό και οι λυκοφιλίες με τον Ερντογάν. Η ιστορία επαναλαμβάνεται για όποιον έχει τη γνώση και τη διορατικότητα να την ερμηνεύει... 

Επίσης μετεπαναστατικά, όταν αιγυπτιακά συμφέροντα είχαν εισβάλλει στην οθωμανικής αυτοκρατορία και θα την κατέλυαν, ρωσικά στρατεύματα απώθησαν τις αιγυπτιακές δυνάμεις και περιέσωσαν την ακεραιότητα της οθωμανικής αυτοκρατορίας. 

Τελικά, οι μεγάλες δυνάμεις της εποχής, που μέχρι τις αρχές του αγώνα στήριζαν την Ιερή Συμμαχία, όταν έκριναν ότι τα συμφέροντά τους επιτάσσουν την συρρίκνωση της οθωμανικής αυτοκρατορίας, έδωσαν συντριπτικό κτύπημα στον τουρκικό στόλο στην ναυμαχία του Ναυαρίνου και εγκαθίδρυσαν την ελληνική αυτονομία αρχικά και ανεξαρτησία αργότερα με τη συνθήκη του Λονδίνου το 1830...

Η Ξενοκρατία εν συνεχεία, εκμεταλλευόμενη πολιτικά πάθη, προσωπικά μίση και έριδες, δολοφόνησε τον Εθνικό Κυβερνήτη Ι. Καποδίστρια και εκθρόνισε τον Όθωνα μερικές δεκαετίες αργότερα όταν εξέφρασε το Μεγαλοϊδεατικό πνεύμα. 

Ήταν η εποχή όπου ο Άγγλος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη Λάϊονς απροκάλυπτα διεκήρυττε ότι "Η Ελλάδα θα είναι είτε ρωσική, είτε αγγλική. Και επειδή δεν μπορεί να είναι ρωσική, θα είναι αγγλική, ανεξάρτητη πραγματικά δεν νοείται...". 

Εν τέλει η αποτίναξη του τουρκικού ζυγού έγινε χάρη στις θυσίες και στον αγώνα των μαχητών του 1821. Όμως πραγματική ανεξαρτησία, με ελάχιστα ψήγματα και εξαιρέσεις-εκλάμψεις, δεν ήρθε ποτέ. Μέχρι και σήμερα η Ελλάδα εξακολουθεί να αποτελεί προτεκτοράτο των ξένων δυνάμεων (Αγγλίας μέχρι το 1947 και ΗΠΑ από το 1947 και εντεύθεν). Ιδίως σήμερα που έχει επίσημα εκχωρηθεί η Εθνική Κυριαρχία, υπαιτιότητι των εθνοκτόνων μνημονίων...

Δεν δικαιούνται να υποδύονται ότι τιμούν την 25η Μαρτίου 1821 εκείνοι που υπέγραψαν την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας και άσκησαν μειοδοτική πολιτική έως και εθνοκαταστροφική. Δεν δικαιούνται να επιχαίρουν, φαινομενικά, για τις νίκες του Ελληνισμού και να υποκρίνονται ότι τιμούν τους ήρωες του 1821 αυτοί που προπαγανδίζουν ανερυθρίαστα υπέρ μίας ανύπαρκτης "ελληνοτουρκικής φιλίας", ασελγώντας στην μνήμη των θυμάτων του Ελληνισμού διαχρονικά από τον οθωμανικό ζυγό, αλλά και από τον σφαγέα Κεμάλ το 1922 και τον Αττίλα το 1974. 

Εν κατακλείδι, η μεγαλύτερη απότιση τιμής προς τους Ήρωες του 1821 είναι η συνέχιση και ολοκλήρωση του μεγαλειώδη αγώνα τους για Εθνική Ανεξαρτησία, Κυριαρχία και Αξιοπρέπεια! Για τα ιδανικά εκείνα για τα οποία αγωνίστηκαν και έπεσαν...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ