Η ΑΠΟΪΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΕΝΟΣ ΣΥΜΒΟΛΟΥ, Η΄ ΕΝΟΣ ΚΑΚΟΥ, ΜΥΡΙΑ ΑΛΛΑ ΕΠΟΝΤΑΙ...

Καταγγελίες έγιναν και κατηγορίες εκτοξεύθηκαν για χωματουργικές εργασίες που αποσκοπούσαν στην διάνοιξη χωματόδρομου πλησίον του τύμβου των Σαλαμινομάχων, είτε για διέλευση φορτηγών, είτε για διενέργεια αγώνων μότο κρος, το σίγουρο είναι ότι οι εργασίες αυτές απέβλεπαν στην δημιουργία προσβάσεως σε οχήματα...
Δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες γύρω από την υπόθεση αυτή, το θέμα όμως βρίσκεται αλλού: Εντοπίζεται στο γεγονός ότι ο χώρος του τύμβου, είναι "ξέφραγο αμπέλι" το οποίο μάλιστα ανήκει ιδιοκτησιακά σε ιδιώτη (!), εν προκειμένω στα ναυπηγεία της οικογένειας Διαμαντή, ενώ είχε χαρακτηρισθεί αρχαιολογικός χώρος από το 1964. Από τότε, μέχρι σήμερα, το Υπουργείο Πολιτισμού, όχι μόνο επιτρέπει την ΠΑΡΑΝΟΜΗ λειτουργία ναυπηγείων στην ιστορική Κυνόσουρα και στον όρμο των Αμπελακίων, αλλά έχει αδιαφορήσει για την απαλλοτροίωση του χώρου και την διενέργεια εκτεταμένων ανασκαφών στην Μαγούλα, παρά το γεγονός ότι υπηρεσιακοί παράγοντες του Υπουργείου, σε έγγραφά τους αποκαλούν τον τύμβο σαν ένα από τα σημαντικότερα, εάν όχι το σπουδαιότερο, αρχαιολογικό μνημείο της Ελλάδος....

Η διαφύλαξη, προστασία και ανάδειξη μίας τέτοιας πολιτιστικής κληρονομιάς, δεν είναι υπόθεση μόνο των Σαλαμινίων, είναι υπόθεση όλης της Ελλάδας και της Ευρώπης κατ΄ επέκταση, δεδομένου ότι η ναυμαχία της Σαλαμίνας είχε καταλυτική επίδραση στα όσα επακολούθησαν για ολόκληρο τον Ελληνικό Κόσμο αλλά και για την ευρωπαϊκή ήπειρο, αυτό δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε...

Σε ένα ευνομούμενο Κράτος, οι ήρωες και οι πεσόντες υπέρ βωμών και εστιών, θα απολάμβαναν ξεχωριστών τιμών και η θυσία τους και το μήνυμα που εκπηγάζει από αυτήν, θα μεταλαμπαδευόταν στο διηνεκές του χρόνου. Αντ΄ αυτού, οι σύγχρονοι Ελλαδίτες, είναι όχι μόνον επιλήσμονες της προγονικής προσφοράς, αλλά και επίορκοι και βέβηλοι, καταστρέφοντας και ασελγώντας σε ό,τι πιο όσιο και ιερό παρέλαβαν ως παρακαταθήκη...

Όταν λοιπόν αποϊεροποιείται ένας χώρος-σύμβολο που θα έπρεπε να αποτελεί ιερό τέμενος για τους Έλληνες, όταν βέβηλα μυαλά τον καταστρέφουν, είτε απαγορεύοντας τις εορτές και τελετές προς τιμήν των Νικητών και των τεθνεώντων κατά τα βυζαντινά χρόνια, δολοφονώντας ηθικά τους πολεμιστές και κηλιδώνοντας τον σκοπό για τον οποίο αγωνίστηκαν και θυσιάστηκαν, είτε του δίνουν τη χαριστική βολή το 1975 με μπουλντόζες και εκσκαφείς και οι κάτοικοι του νησιού κοιμούνται τον ύπνο του δικαίου, αλλά μαζί τους και ολόκληρη η ελλαδική κοινωνία, ας μην νιώθουμε έκπληξη λοιπόν που έφτασε η κατάσταση σε αυτό τον κατήφορο. Η κατρακύλα συντελέστηκε σταδιακά, με την συλλογική ανοχή και παθητικότητα. 

Παραφράζοντας τα λόγια του Θ. Πάγκαλου ("μαζί τα φάγαμε"), θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι "Μαζί τα καταστρέψαμε" (τα αρχαία, τον πολιτισμό, το περιβάλλον και ό,τι εκφράζει και συμβολίζει), οι επιχειρηματίες των ναυπηγείων με την απόφασή τους να κάνουν έναν αρχαιολογικό χώρο υψίστης σημασίας φέουδό τους και το Κράτος, οι πολίτες, οι φορείς, αδιαφορώντας προς εξυπηρέτηση μεγάλων ή μικρών (αδιάφορο) συμφερόντων και σκοπιμοτήτων πάσης φύσεως και μορφής...

Το σίγουρο είναι ότι στη σημερινή κατάσταση, δεν φθάσαμε εν μία νυκτί, δεν προέκυψε ως κεραυνός εν αιθρία, αλλά είναι απόρροια μίας χρόνιας παθητικότητας, αδιαφορίας, συμβιβασμού ή και υπόθαλψης ακόμη ενός διαρκούς εγκλήματος που στρέφεται κατά της Εθνικής Μνήμης, κατά της Ιστορίας και κατά του Πολιτισμού...

Και επειδή όλες οι παροιμίες είναι σοφές, αποτελώντας απόρροια πρακτικής σοφίας και γνώσης, δεν θα μιλήσουμε για όψιμο ενδιαφέρον, θα ισχυριστούμε ότι "κάλλιο αργά, παρά ποτέ". Όσοι Έλληνες, όσοι Ζωντανοί, γρηγορείτε... Η νομιμότητα, το ορθό, το εθνικά επωφελές και το ιστορικά σεβαστό, θα αποκατασταθεί μόνο με πολιτική πίεση. Εδώ και τώρα! Ειδάλλως στρουθοκαμηλίζουμε, δυιλίζοντας τον κώνωπα και καταπίνοντας την κάμηλο...

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ