ΜΥΣΤΑΓΩΓΗΜΕΝΕΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΕΣ: ΕΝΘΕΕΣ & ΘΕΟΣΕΒΕΙΣ, ΠΛΗΝ ΑΘΡΗΣΚΕΣ & ΑΔΟΓΜΑΤΙΣΤΕΣ...
Από το απώτατο παρελθόν ο άνθρωπος, επιχειρώντας να δώσει απαντήσεις στα θεμελιώδη προβλήματα που απασχολούν την ύπαρξη και εν γένει συμπασα τη Δημιουργία, στράφηκε προς δύο κατευθύνσεις:
Την θρησκεία που συνιστούσε ένα σύστημα παγιωμένων αντιλήψεων περί των σχέσεων ανθρώπου και Θεού, περιβεβλημένων με δογματικές θέσεις και απόψεις επιβληθεισες κατά τα πρότυπα του μαθηματικού αξιώματος, και προς την Επιστήμη, η οποία εισήλθε στη βάσανο του να τεκμηριώσει και να αποδείξει τους ισχυρισμούς της κατά τρόπο αδιάσειστο.
Στους αρχέγονους χρόνους, όταν δεν υφίσταντο επαγγελματικά ιερατεία και κυριαρχούσε η απουσία δόγματος, Επιστήμη και Θρησκεία όχι μόνο δεν συγκρούονταν αλλά λειτουργούσαν συμπληρωματικά, καθώς κατά Ηράκλειτο "θείον είναι το γίγνεσθαι".
Οι αρχαίοι μύστες, ήσαν κατάφορα αντίθετοι στη θέσπιση θρησκειών και στη συγκρότηση έμμισθων ιερατείων, με το δεδομένο ότι η θεοσέβεια είναι προσωπική, ιδιαίτερη βιωματική υπόθεση και ο καθένας δικαιούται να αναφέρεται στον Θεό της Καρδιάς του, στον Θεό της κατανοήσεως του, δίχως τη μεσολάβηση αυτοχρισθεντων σε εκπροσώπους του θείου. Ουδεμία θεϊκή υπόσταση ανέθεσε σε οιονδήποτε θνητό να την εκπροσωπεί, αυτές είναι ανθρώπινες επινοήσεις και επιτηδευσεις προκειμένου να προορίζονται υλικά ωφέλη και να αποκτούν, δια του συμμορφωτισμου, τον νοητικό και οικονομικό έλεγχο της μάζας...
Ως προς την πάνδημη εκδοχή της αρχαίας θρησκείας, ιερατικά καθήκοντα εκτελούσαν εκ περιτροπής οι χρηστοηθεις πολίτες, ενώ κυριαρχούσε η απουσία δόγματος και η εμπορευματοποίηση των λατρευτικών τελετών.
Πολλές είναι οι στρατοί που οδηγούν στην κορυφή του βουνού και ουδεμία θρησκεία ίσταται υπεράνω της Αληθείας. Συνεπώς, οι αληθινοί αναζητητές του Φωτός, οφείλουν να είναι θεοσεβεις, να είναι ενθεοι και ουδόλως άθεοι, όμως να είναι Άθρησκοι, δηλαδή να μην είναι υποκείμενοι σε κάποιο θρησκευτικό σύστημα, ούτε νοητικά δέσμιοι, εξαρτώμενοι από κάποιο επαγγελματικό, δήθεν "θεόσταλτο" ιερατείο....
Η θεϊκή δύναμη, ο Θεός η οι Θεοί, όρος προερχόμενος από το ρήμα θεώ=τρέχω, αλληγορει την ενέργεια που διατρέχει το σύμπαν και το καθιστά έμψυχο και ιερό. Επομένως, η θεϊκή ουσία είναι απρόσωπη και οι ανθρωπομορφικες απεικονίσεις της στην πάνδημο έκφανση της λατρείας, δεν αντιπροσωπεύει τίποτε άλλο, εν τω βάθει των πραγμάτων, παρά την επιμέρους έκφραση, τον επιμερισμό του φυσικού νόμου...
Κάθε άνθρωπος έχει εν εαυτώ το θείον άρχον, διαθέτει εντός του σε λανθάνουσα κατάσταση στον χριστικό σπινθήρα, έτοιμο υπό τις κατάλληλες συγκυρίες να αφυπνισθεί. Η μυητική αυτή πορεία προς το Φώς, ανέκαθεν ήταν ατομική υπόθεση και απόφαση ζωής, προυποθέτοντας την υπέρβαση των γήινων και των τετριμμένων.
Τα επαγγελματικά ιερατεία νοθεύουν τη θεοσέβεια και λειτουργούν ανασταλτικά ως προς την επίτευξη επικοινωνίας με τις θείες δυνάμεις που δεν είναι εξωκόσμιες αλλά ενδοκόσμιες, που δεν οδηγούν στην ανάταση αλλά καλλιεργούν τον φόβο και τον κινδυνολογικό παροξυσμό.
Εσμέν θεοσεβείς, εσμέν ένθεοι, πλην άθρησκοι, γιατί η προσέγγιση των Ανώτερων Κόσμων συντελείται μέσα από την αυτογνωσία και τη σμίλευση του εσωτερου εαυτού μας και ουδέποτε μέσα από έναν φαύλο κύκλο συνδιαλλαγων και ενσταλλαξεως του φόβου από τις δήθεν αυθεντίες, τους ρασοφορους θεομπαιχτες οι οποίοι ανέκαθεν ήσαν η πηγή όλων των δεινών... (Φανατισμός, ιεροί πόλεμοι, ιερα εξέταση, βασανιστήρια, δολοφονίες, διώξεις κλπ).
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια