Η ΜΥΣΤΙΚΗ ΣΑΛΑΜΙΝΑ: ΟΜΙΛΙΑ Ι. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΣΑΛΑΜΙΝΟΣ
Σαλαμίνα, ένα όνομα, μία βαρειά κληρονομιά, άγνωστη στους πολλούς, που αποτελεί διαχρονικό σημείο ιστορικής αναφοράς, στο διηνεκές του χρόνου…
Το νησί όπου μεγαλούργησε ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης και διέπρεψε πνευματικά ο Άγγελος Σικελιανός, το νησί του Τελαμώνα και του Αίαντα, όπου η ειμαρμένη θέλησε ο ναυμάχος Θεμιστοκλής να το συνδέσει με την πλέον επική ναυμαχία όλων των εποχών… Μία ναυμαχία, η οποία κατέχει πανελλήνια αλλά και πανευρωπαϊκή διάσταση και σημασία, καθώς εάν η έκβασή της ήταν δυσμενής για τις ελληνικές δυνάμεις, οι ασιάτες δεν θα καταλάμβαναν μόνο τον ελλαδικό χώρο, αλλά θα επεκτείνονταν και προς την ευρωπαϊκή ήπειρο…
Η Ιστορία, για όποιον γνωρίζει και είναι σε θέση να ερμηνεύει τον νόμο του αιτίου και του αιτιατού και να αναλύει τις συνθήκες που τον διέπουν, αποτελεί μία συναρπαστική διαδρομή που παραδειγματίζει, διδάσκει, αποτελεί πυξίδα προσανατολισμού για το σήμερα και το αύριο, καθώς όπως ανέφερε και ο Ηράκλειτος, ο Εφέσιος φιλόσοφος που απεκλήθη σκοτεινός γιατί τα λεγόμενά του ήταν δυσερμήνευτα από τους κοινούς θνητούς, τα πάντα ρει…
Σκοπός της συγγραφής του βιβλίου «Η Μυστική Σαλαμίνα», ήταν αφ΄ ενός να διασωθεί μία ιστορική και μνημειακή κληρονομιά, καθώς μία ολοκληρωμένη, κατά το δυνατόν, συγγραφή, έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία για το νησί και ιδίως για το αρχαίο παρελθόν του. Αφ΄ ετέρου, στόχος αυτής της έκδοσης, είναι να δώσει στους νέους κυρίους, ένα δημιουργικό ερέθισμα, προσφέροντάς τους μία παρακαταθήκη, ώστε να εντρυφήσουν και να ανακαλύψουν τον μαγικό πλούτο που περικλείει το οικοδόμημα του Ελληνικού Πολιτισμού και οι γηγενείς παραδόσεις… Να ανακαλύψουν τις ρίζες τους και να αισθανθούν υπερήφανοι για τις καταβολές τους, αλλά συνάμα να νιώσουν και υπεύθυνοι για την διατήρηση και την μεταλαμπάδευση της προγονικής κληρονομιάς στο ακέραιο…
Στο σημείο αυτό οφείλω μία αποσαφήνιση: Γιατί «Μυστική Σαλαμίνα»; Μυστική με την έννοια του άγνωστου, του απροσπέλαστου, του απόκρυφου, απόκρυφου γιατί ξεχάστηκε από τον χρόνο, καταχωνιάστηκε, λησμονήθηκε και καταδικάστηκε στην ειρκτή της λήθης… Μυστική, γιατί χάθηκε η γνώση, γιατί τέθηκε σε διωγμό, γιατί δαιμονοποιήθηκε λόγω του αρχαίου παρελθόντος, γιατί δεν μνημονεύεται πουθενά, ούτε αποτελεί σημείο αναφοράς, μίας και έχει θαφτεί κάτω από τόνους χώματος και σκοπιμότητας…
Αφορμή για την συγγραφή του, υπήρξε ένα γεγονός που δεν θα μπορούσα να θεωρήσω τυχαίο στην διαδρομή της ζωής μου. Η επανεύρεση στην Σαλαμίνα, μίας ομάδος φίλων αρχαιολατρών, στάθηκαν η αφορμή για τις συχνές επισκέψεις μου στο νησί και ως εκ τούτου, μου έδωσαν το απαραίτητο έναυσμα, την ώθηση ώστε να ασχοληθώ συστηματικά με τον πολιτιστικό πλούτο αυτού του τόπου και να κάνω το όνειρο, πραγματικότητα…
Ο Γερμανός Φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε, επισημαίνει ότι τους σημερινούς Έλληνες, διέπει μία τρομερή αντίφαση: Ενώ αναφέρονται στους αρχαίους προγόνους τους, εν τούτοις, ο τρόπος σκέψης, η φιλοσοφία τους, ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά τους απέχει παρασάγγες από εκείνη των αρχαίων Ελλήνων… Και έχει απόλυτο δίκιο…
Η Σαλαμίνα, κατά τα χρόνια της ακμής της, ανέπτυξε έναν αξιόλογο πολιτισμό. Η πρωτεύουσα του νησιού, όταν μεταφέρθηκε από την περιοχή των Κανακίων και το Γκίνανι στην περιοχή που εκτείνεται επάνω απ΄ τον όρμο των Αμπελακίων και καταλαμβάνει ολόκληρη τη χερσόνησο της Πούντας, είχε να επιδείξει έναν αξιόλογο πολιτισμό. Μία πόλη πρότυπο με αρχαίο στάδιο, θέατρο, τείχιση, μία πόλη όπου αναπτύχθηκαν τόσο οι τέχνες και τα γράμματα, όσο το εμπόριο και η ναυτιλία. Βλέπετε να υπάρχει σήμερα καμία ιστορική συνέχεια;
Εγκατελειμένες οι αρχαιότητες του νησιού, υποβάθμιση αισθητική, μόλυνση περιβαλλοντολογική, παραγκωνισμός και υπανάπτυξη. Νεκρά θάλασσα ο όρμος των Αμπελακίων και της Κυνόσουρας από τα τοξικά απόβλητα των ναυπηγείων, από τα κατάλοιπα των υφαλοχρωμάτων και τα απόβλητα των αμμοβολών. Είναι άραγε τυχαία αυτά; Ασφαλώς όχι…. Αλήθεια, γιατί δεν ανασκάπτεται και δεν αναδεικνύεται η αρχαία πόλη της Σαλαμίνας που εκτείνεται στην χερσόνησο της Πούντας; Γιατί οι αρχαιότητες παραμένουν θαμμένες στην ειρκτή της λήθης; Γιατί τα αρχαία τείχη του λιμένος που βρίσκονται πίσω από τις μάνδρες οικοδομών, επιχωματώνονται και εξαφανίζονται σταδιακά; Κι ακόμη, η ηχορύπανση και ο αναθυμιάσεις στην περιοχή εκείνη των Αμπελακίων που γειτνιάζει με τα ναυπηγεία, είναι αφόρητη…
Υπάρχει μία σειρά από γεγονότα και καταστάσεις, που πιστοποιούν την τραγική διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς από το νεοελλαδικό κράτος, διαχείριση η οποία αγγίζει τα όρια της εσκεμμένης αποκρύψεως, παραποιήσεως, διαστρεβλώσεως, συρρικνώσεως και υποβαθμίσεως έως και καταστροφής, σε ορισμένες περιπτώσεις. Καταστροφής, η οποία συντελείται από ιδιώτες και στις οποίες περιπτώσεις, το Κράτος ποιεί την νήσσαν, προφανώς γιατί υπάρχουν ένοχα μυστικά και υπόγειες διασυνδέσεις με αυτούς που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία...
Στο σημείο αυτό να καταστήσουμε σαφές ότι θεωρούμε, και όχι άδικα, το νεοελλαδικό κράτος ως το φέουδο εκείνο των κομματικών συμμοριών-υποτακτικών της ξενοκρατίας και δέσμιων της διαφθοράς, το οποίο διαιωνίζει μία φαύλη και τελματώδη κατάσταση σήψεως και αφελληνισμού....
Ασφαλώς και η εγκατάσταση λατομείων αλλά και ναυπηγείων, πλησίον του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας, εκεί όπου ετελούντο στο απώτατο παρελθόν τα πάναγνα Μυστήρια της Δήμητρας και της Κόρης, δεν είναι γεγονός τυχαίο... Ούτε τυχαία είναι και η καταστροφή νεκροταφείου γεωμετρικών χρόνων από φουρνέλα, σε παρακείμενη περιοχή του ιερού τελεστηρίου...
Οπωσδήποτε δεν ανάγεται σε τυχαίο γεγονός η κατάχωση των περικαλλών ταφικών μνημείων που ανήκαν σε επιφανείς πεσόντες Αθηναίους και τα οποία κοσμούσαν τις δύο πλευρές εκατέρωθεν της Ιεράς Οδού, κατάχωση η οποία έλαβε χώρα το 1984, αποδεικνύοντας πώς το ελλαδικό κράτος τιμά τους υπέρ βωμών και εστιών πεσόντες, διαχρονικά...
Το ίδιο τυχαίο ασφαλώς και δεν μπορεί να θεωρηθεί η κωλλισιέργεια που υφίσταται ως προς την πρόοδο των ανασκαφών στον επιβλητικό τύμβο της Αμφιπόλεως (μάλλον για φρενάρισμα των εργασιών θα πρέπει να ομιλούμε), ούτε βέβαια σε τυχαιότητα μπορεί να αποδοθεί η εγκατάλειψη του μνημείου του ναυμάχου Θεμιστοκλή, και η μετατροπή του σε έναν λάκκο από απορρίματα εν μέσω των εργοστασίων λιπασμάτων της Δραπετσώνας...
Και πάλι τυχαίο δεν μπορεί να είναι ως γεγονός η μη ανάδειξη των προϊστορικών μνημείων του Ελληνισμού (είτε πρόκειται για τον λιμναίο οικισμό στο Δισπηλιό Καστοριάς, είτε για τα ευρήματα του σπηλαίου στην Θεόπετρα Τρικάλων, είτε για την Τρίγλια, το σπήλαιο των Πετραλώνων με τον αρχάνθρωπο κι όχι μόνο), μνημεία και ανακαλύψεις τα οποία εάν διαδίδονταν και εκλαϊκεύονταν, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαφωτιστικά ως προς το εύρος της ελληνικής εποποιίας...
Και πάλι τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η παρεμπόδιση συνεχίσεως του ανασκαφικού έργου της αρχαιολόγου Σουβαλτζή στην όαση Σίουα, η οποία αρχαιολόγος καταγγέλει εβραϊκούς κύκλους καθώς και τους Σημίτη και Βενιζέλο ως υπαιτίους της καθηλώσεώς της...
Πράγματι, και στην περίπτωση της Σαλαμίνας, δεν ευσταθεί η απόδοση σε τυχαιότητα του γεγονότος ότι οι ιθύνοντες επέτρεψαν την εγκατάσταση ναυπηγείων και καρνάγιων στην χερσόνησο της Κυνόσουρας και στον όρμο των Αμπελακίων, αν και γνώριζαν, εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον, την σημαίνουσα ιστορική και αρχαιολογική σημασία του χώρου... Είναι πασιφανές ότι και στην περίπτωση αυτή, η εγκατάσταση των ναυπηγείων, έγινε στο συγκεκριμένο σημείο, εσκεμμένα, προκειμένου να επέλθει φθορά και καταστροφή των μνημείων, αλλοίωση της ιστορικής σημασίας του χώρου μέχρι την οριστική του εξάλειψη από την μνήμη και την φυσική ύπαρξη...
Με αυτό τον τρόπο, οι αφανείς "περιούσιοι" που κινούν τα νήματα κυβερνήσεων-μαριονετών και "αγορών", σβήνουν τις εθνικές μνήμες και "τιμωρούν" τους Σαλαμινομάχους οι οποίοι αναλώνοντας τις ζωές τους, έθεσαν φραγμό σε εκείνο που τότε απεργάστηκαν οι σκοτεινοί νόες της δεισιδαιμονικής Ανατολής: Τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων από την γη τους, σχέδιο το οποίο υλοποιούν σήμερα δια της ακατάπαυστης εισροής λαθροεποίκων και της πληθυσμιακής αλλοιώσεως αλλά και του πνευματικού αφελληνισμού που προωθούν...
Αφανισμό της ιστορικής Σαλαμίνας, αφανισμό της ιστορίας του νησιού έχει καταγγείλει ότι είναι στα σχέδια του κατεστημένου ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αιαντίς Χρήστος Μαριδάκης, που πρωτοστάτησε πριν από δεκαετίες σε αγώνες και κινητοποιήσεις για την ανάδειξη του θέματος του τύμβου, σήμερα η Επιτροπή Διάσωσης Αρχ. Χώρων Σαλαμίνας, αλλά όχι μόνον…
Στην ιστορικού χαρακτήρα ταινία του Γ. Σμαραγδή "Ο Θεός αγαπούσε το χαβιάρι", φέρεται Άγγλος αξιωματικός να λέει ότι οι τραπεζίτες στο Λονδίνο είναι ενάντιοι στους Κολοκοτρώνη και Βαρβάκη... "Οι τραπεζίτες του Λονδίνου", ή αλλέως οι σιωνιστικοί κύκλοι που έθεσαν τέρμα στις έρευνες στην όαση Σίουα, είναι οι ίδιοι, από ιδεολογικής απόψεως, χαζαρικοί κύκλοι που φρόντισαν για την δολοφονία του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, τη δολοφονία πισώπλατα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, την δίωξη του Θ. Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά Σταματελόπουλου, τον παραγκωνισμό της Μπουμπουλίνας και τόσων άλλων που το μόνο «έγκλημά» τους και αιτία της δολοφονίας τους ήταν ότι οραματίστηκαν και αγωνίστηκαν για μία Ελλάδα αξιοπρεπή και εθνικά κυρίαρχη...
Ό,τι δεν κατόρθωσε να επιτύχει ο Μαρδόνιος/Μαρδοχαίος και η Εσθήρ στρέφοντας τους Πέρσες κατά των Ελλήνων με σκοπό την υποταγή και καταστροφή τους, το επιτυγχάνει σήμερα ο σιωνιστής Τζώρτζ Σόρος με ΜΚΟ-"δούρειους ίππους" τύπου "Solidarity Now" και "Open Society"… Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλουν έγκυροι ερευνητές, οι προαιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους, τις αποκαλύπτουν ευθέως στα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών": "Θα αντικαταστήσουμε τον Κλασικισμό καθώς και κάθε μελέτη της αρχαίας ιστορίας...". Εκφεύγοντας των ορίων της συνωμοσιολογίας, μήπως αυτό δεν επαληθεύεται στις μέρες μας; Μήπως τα δάνεια που οι «αγορές» εντέλλουν τις πολιτικές μαριονέτες τους να λαμβάνουν, δεν αποτελούν δαμόκλειο σπάθη που επικρέμεται επί των κεφαλών των κρατών;
Και είναι προφανές να συμβαίνει αυτό.... Εκείνοι οι οποίοι προωθούν την Παγκοσμιοποίηση, άφυλη και άριζη, δεν επιθυμούν εθνική αφύπνιση και συνειδητοποίηση που επέρχεται μέσω της γνώσεως του ιστορικού παρελθόντος. Γιατί η συνειδητοποίηση και η επίγνωση της πραγματικότητας, οδηγεί στην πατριωτική ανάταση και στην εθνική υπερηφάνεια, οδηγεί στην διάθεση προασπίσεως της πατρώας ταυτότητας, της εθνικής και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και κληρονομιάς, τάσεις που συνιστούν ισχυρότατο ανάχωμα στην πολυφυλετική και πολυπολιτισμική βαβέλ που προωθεί έναν ισοπεδωτικό "αχταρμά", ένα υβριδικό τερατούργημα, ώστε να ελέγχει μέσω της συγχύσεως και της καταλύσεως κάθε ουσιαστικού δεσμού, αποδοτικότερα τους λαούς...
Αγαπητοί παρευρισκόμενοι. Το μέλλον της Σαλαμίνας, το μέλλον του νησιού και εσάς, βρίσκεται στην ανάδειξη του Πολιτισμού, βρίσκεται στην περιφρούρηση και ανάσυρση της πολιτιστικής κληρονομιάς που διακρίνει τη γη αυτή. Το μέλλον του νησιού δεν βρίσκεται ούτε στα αμαρτωλά ναυπηγεία με το αμφίβολο μεροκάματο που ρυπαίνουν το περιβάλλον και ασελγούν βάναυσα στην ιστορική μνήμη και στην μνημειακή κληρονομιά, ούτε στις απατηλές υποσχέσεις των επαιτών της ψήφου που καπηλεύονται την ανάγκη των ανθρώπων κρατώντας τους εγκλωβισμένους σε ένα τέλμα.
Κάποιοι μπορεί να θεωρούν τις αρχαιότητες που συνδέονται με την Κυνόσουρα και τον όρμο των Αμπελακίων ως… ατυχείς. Εμείς, εμμένουμε στην ανάδειξή τους. Η μόνη ατυχία που υπάρχει, είναι η σύμπραξη του αμαρτωλού πολιτικού με το οικονομικό κατεστημένο, η αδιαφορία, η σκόπιμη εγκατάλειψη και η σκοπούμενη καταστροφή…
Ακούσαμε πρόσφατα την Πρόεδρο του ΕΟΤ Γκερέκου να ομιλεί περί «επανατοποθετήσεως της Σαλαμίνας στον παγκόσμιο γεωγραφικό χάρτη». Δήλωση η οποία κατ΄ αρχήν μπορεί να θεωρηθεί ως ελπιδοφόρα, συντρεχουσών όμως ορισμένων βασικών προϋποθέσεων. Και πρώτιστη εξ αυτών, είναι η αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και του περιβάλλοντος, όπου έχει πληγεί από την ρυπογόνα και αντιαισθητική λειτουργία παρανομούντων ναυπηγικών μονάδων στο νησί, η δημιουργία υποδομών ξενοδοχειακών και υποστηρικτικών εν γένει για την υποδοχή περιηγητών σε οργανωμένη βάση και πρωτίστως η ανάδειξη της αρχαίας κληρονομιάς. Γι΄ αυτό απαιτείται άμεσα η ανασκαφή και ανάδειξη της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνας που κρύβεται ακόμη στην χερσόνησο της Πούντας, απαιτείται η αποκατάσταση της μνημειακής κληρονομιάς και η διάδοσή της στα πέρατα της οικουμένης. Είναι αδιανόητο να προσέρχονται τουρίστες από όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης για να δουν και να θαυμάσουν τον περίφημο χώρο όπου διεξήχθη η ξακουστή ναυμαχία της Σαλαμίνας, να έρχονται διψασμένοι από θέληση για να δουν και να θαυμάσουν τα μνημεία της νίκης και αντ΄ αυτών να βλέπουν ένα αποκαρδιωτικό θέαμα αποτελούμενη από μπάζα, σκουπίδια, σαπιοκάραβα και ναυπηγεία…
Το νησί του Τελαμώνα και του Αίαντα, το νησί που σημάδεψε την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία ανεξίτηλα, αξίζει μία καλύτερη τύχη. Το οφείλουμε στην πολυχιλιετή ιστορία του, το οφείλουμε στους ένδοξους πεσόντες που έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας σε τούτες τις θάλασσες υπέρ βωμών και εστιών. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ξεχάσουμε. Και όσοι συναινούν στο έγκλημα που έχει συντελεσθεί στην Κυνόσουρα και στον όρμο των Αμπελακίων, ασελγούν στην μνήμη τους και χλευάζουν την θυσιαστική προσφορά τους. Όσοι διακινούν τις ουτοπικές θεωρίες περί «συνύπαρξης» αρχαιοτήτων και ναυπηγείων, ουσιαστικά δίνουν άλλοθι σε ένα συντελεσθέν και συντελούμενο εξακολουθητικά έγκλημα που προσβάλλει την Παράδοσή μας, την Ιστορία μας, την αξιοπρέπειά μας, τον Πολιτισμό μας. Και όσοι ενθυλακώνουν αργύρια της προδοσίας για να κρατούν το στόμα τους κλειστό ή να γίνονται απολογητές και υπερασπιστές των ανομούντων, Γιατί κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί…
Καταλήγοντας, με σεβασμό στην ιστορική αλήθεια και στην απροκατάληπτη έρευνα, εμμένουμε στην ακριβή παράθεση των γεγονότων, εμμένουμε στον σεβασμό των διασταυρωμένων πηγών, εμμένουμε στην τήρηση ή στην αποκατάσταση, ανά περίπτωση, της νομιμότητας. Αυτοί είναι οι άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται το βιβλίο μου. Από του σημείου αυτού και ύστερα, αφήνω τον νοήμονα αναγνώστη να το μελετήσει και να αντλήσει τα δικά του συμπεράσματα…
Το νησί όπου μεγαλούργησε ο τραγικός ποιητής Ευριπίδης και διέπρεψε πνευματικά ο Άγγελος Σικελιανός, το νησί του Τελαμώνα και του Αίαντα, όπου η ειμαρμένη θέλησε ο ναυμάχος Θεμιστοκλής να το συνδέσει με την πλέον επική ναυμαχία όλων των εποχών… Μία ναυμαχία, η οποία κατέχει πανελλήνια αλλά και πανευρωπαϊκή διάσταση και σημασία, καθώς εάν η έκβασή της ήταν δυσμενής για τις ελληνικές δυνάμεις, οι ασιάτες δεν θα καταλάμβαναν μόνο τον ελλαδικό χώρο, αλλά θα επεκτείνονταν και προς την ευρωπαϊκή ήπειρο…
Η Ιστορία, για όποιον γνωρίζει και είναι σε θέση να ερμηνεύει τον νόμο του αιτίου και του αιτιατού και να αναλύει τις συνθήκες που τον διέπουν, αποτελεί μία συναρπαστική διαδρομή που παραδειγματίζει, διδάσκει, αποτελεί πυξίδα προσανατολισμού για το σήμερα και το αύριο, καθώς όπως ανέφερε και ο Ηράκλειτος, ο Εφέσιος φιλόσοφος που απεκλήθη σκοτεινός γιατί τα λεγόμενά του ήταν δυσερμήνευτα από τους κοινούς θνητούς, τα πάντα ρει…
Σκοπός της συγγραφής του βιβλίου «Η Μυστική Σαλαμίνα», ήταν αφ΄ ενός να διασωθεί μία ιστορική και μνημειακή κληρονομιά, καθώς μία ολοκληρωμένη, κατά το δυνατόν, συγγραφή, έλειπε από την ελληνική βιβλιογραφία για το νησί και ιδίως για το αρχαίο παρελθόν του. Αφ΄ ετέρου, στόχος αυτής της έκδοσης, είναι να δώσει στους νέους κυρίους, ένα δημιουργικό ερέθισμα, προσφέροντάς τους μία παρακαταθήκη, ώστε να εντρυφήσουν και να ανακαλύψουν τον μαγικό πλούτο που περικλείει το οικοδόμημα του Ελληνικού Πολιτισμού και οι γηγενείς παραδόσεις… Να ανακαλύψουν τις ρίζες τους και να αισθανθούν υπερήφανοι για τις καταβολές τους, αλλά συνάμα να νιώσουν και υπεύθυνοι για την διατήρηση και την μεταλαμπάδευση της προγονικής κληρονομιάς στο ακέραιο…
Στο σημείο αυτό οφείλω μία αποσαφήνιση: Γιατί «Μυστική Σαλαμίνα»; Μυστική με την έννοια του άγνωστου, του απροσπέλαστου, του απόκρυφου, απόκρυφου γιατί ξεχάστηκε από τον χρόνο, καταχωνιάστηκε, λησμονήθηκε και καταδικάστηκε στην ειρκτή της λήθης… Μυστική, γιατί χάθηκε η γνώση, γιατί τέθηκε σε διωγμό, γιατί δαιμονοποιήθηκε λόγω του αρχαίου παρελθόντος, γιατί δεν μνημονεύεται πουθενά, ούτε αποτελεί σημείο αναφοράς, μίας και έχει θαφτεί κάτω από τόνους χώματος και σκοπιμότητας…
Αφορμή για την συγγραφή του, υπήρξε ένα γεγονός που δεν θα μπορούσα να θεωρήσω τυχαίο στην διαδρομή της ζωής μου. Η επανεύρεση στην Σαλαμίνα, μίας ομάδος φίλων αρχαιολατρών, στάθηκαν η αφορμή για τις συχνές επισκέψεις μου στο νησί και ως εκ τούτου, μου έδωσαν το απαραίτητο έναυσμα, την ώθηση ώστε να ασχοληθώ συστηματικά με τον πολιτιστικό πλούτο αυτού του τόπου και να κάνω το όνειρο, πραγματικότητα…
Ο Γερμανός Φιλόσοφος Φρειδερίκος Νίτσε, επισημαίνει ότι τους σημερινούς Έλληνες, διέπει μία τρομερή αντίφαση: Ενώ αναφέρονται στους αρχαίους προγόνους τους, εν τούτοις, ο τρόπος σκέψης, η φιλοσοφία τους, ο τρόπος ζωής και η συμπεριφορά τους απέχει παρασάγγες από εκείνη των αρχαίων Ελλήνων… Και έχει απόλυτο δίκιο…
Εγκατελειμένες οι αρχαιότητες του νησιού, υποβάθμιση αισθητική, μόλυνση περιβαλλοντολογική, παραγκωνισμός και υπανάπτυξη. Νεκρά θάλασσα ο όρμος των Αμπελακίων και της Κυνόσουρας από τα τοξικά απόβλητα των ναυπηγείων, από τα κατάλοιπα των υφαλοχρωμάτων και τα απόβλητα των αμμοβολών. Είναι άραγε τυχαία αυτά; Ασφαλώς όχι…. Αλήθεια, γιατί δεν ανασκάπτεται και δεν αναδεικνύεται η αρχαία πόλη της Σαλαμίνας που εκτείνεται στην χερσόνησο της Πούντας; Γιατί οι αρχαιότητες παραμένουν θαμμένες στην ειρκτή της λήθης; Γιατί τα αρχαία τείχη του λιμένος που βρίσκονται πίσω από τις μάνδρες οικοδομών, επιχωματώνονται και εξαφανίζονται σταδιακά; Κι ακόμη, η ηχορύπανση και ο αναθυμιάσεις στην περιοχή εκείνη των Αμπελακίων που γειτνιάζει με τα ναυπηγεία, είναι αφόρητη…
Υπάρχει μία σειρά από γεγονότα και καταστάσεις, που πιστοποιούν την τραγική διαχείριση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς από το νεοελλαδικό κράτος, διαχείριση η οποία αγγίζει τα όρια της εσκεμμένης αποκρύψεως, παραποιήσεως, διαστρεβλώσεως, συρρικνώσεως και υποβαθμίσεως έως και καταστροφής, σε ορισμένες περιπτώσεις. Καταστροφής, η οποία συντελείται από ιδιώτες και στις οποίες περιπτώσεις, το Κράτος ποιεί την νήσσαν, προφανώς γιατί υπάρχουν ένοχα μυστικά και υπόγειες διασυνδέσεις με αυτούς που εκτελούν διατεταγμένη υπηρεσία...
Στο σημείο αυτό να καταστήσουμε σαφές ότι θεωρούμε, και όχι άδικα, το νεοελλαδικό κράτος ως το φέουδο εκείνο των κομματικών συμμοριών-υποτακτικών της ξενοκρατίας και δέσμιων της διαφθοράς, το οποίο διαιωνίζει μία φαύλη και τελματώδη κατάσταση σήψεως και αφελληνισμού....
Ασφαλώς και η εγκατάσταση λατομείων αλλά και ναυπηγείων, πλησίον του αρχαιολογικού χώρου της Ελευσίνας, εκεί όπου ετελούντο στο απώτατο παρελθόν τα πάναγνα Μυστήρια της Δήμητρας και της Κόρης, δεν είναι γεγονός τυχαίο... Ούτε τυχαία είναι και η καταστροφή νεκροταφείου γεωμετρικών χρόνων από φουρνέλα, σε παρακείμενη περιοχή του ιερού τελεστηρίου...
Οπωσδήποτε δεν ανάγεται σε τυχαίο γεγονός η κατάχωση των περικαλλών ταφικών μνημείων που ανήκαν σε επιφανείς πεσόντες Αθηναίους και τα οποία κοσμούσαν τις δύο πλευρές εκατέρωθεν της Ιεράς Οδού, κατάχωση η οποία έλαβε χώρα το 1984, αποδεικνύοντας πώς το ελλαδικό κράτος τιμά τους υπέρ βωμών και εστιών πεσόντες, διαχρονικά...
Το ίδιο τυχαίο ασφαλώς και δεν μπορεί να θεωρηθεί η κωλλισιέργεια που υφίσταται ως προς την πρόοδο των ανασκαφών στον επιβλητικό τύμβο της Αμφιπόλεως (μάλλον για φρενάρισμα των εργασιών θα πρέπει να ομιλούμε), ούτε βέβαια σε τυχαιότητα μπορεί να αποδοθεί η εγκατάλειψη του μνημείου του ναυμάχου Θεμιστοκλή, και η μετατροπή του σε έναν λάκκο από απορρίματα εν μέσω των εργοστασίων λιπασμάτων της Δραπετσώνας...
Και πάλι τυχαίο δεν μπορεί να είναι ως γεγονός η μη ανάδειξη των προϊστορικών μνημείων του Ελληνισμού (είτε πρόκειται για τον λιμναίο οικισμό στο Δισπηλιό Καστοριάς, είτε για τα ευρήματα του σπηλαίου στην Θεόπετρα Τρικάλων, είτε για την Τρίγλια, το σπήλαιο των Πετραλώνων με τον αρχάνθρωπο κι όχι μόνο), μνημεία και ανακαλύψεις τα οποία εάν διαδίδονταν και εκλαϊκεύονταν, θα μπορούσαν να λειτουργήσουν διαφωτιστικά ως προς το εύρος της ελληνικής εποποιίας...
Και πάλι τυχαία δεν μπορεί να θεωρηθεί η παρεμπόδιση συνεχίσεως του ανασκαφικού έργου της αρχαιολόγου Σουβαλτζή στην όαση Σίουα, η οποία αρχαιολόγος καταγγέλει εβραϊκούς κύκλους καθώς και τους Σημίτη και Βενιζέλο ως υπαιτίους της καθηλώσεώς της...
Πράγματι, και στην περίπτωση της Σαλαμίνας, δεν ευσταθεί η απόδοση σε τυχαιότητα του γεγονότος ότι οι ιθύνοντες επέτρεψαν την εγκατάσταση ναυπηγείων και καρνάγιων στην χερσόνησο της Κυνόσουρας και στον όρμο των Αμπελακίων, αν και γνώριζαν, εδώ και έναν αιώνα τουλάχιστον, την σημαίνουσα ιστορική και αρχαιολογική σημασία του χώρου... Είναι πασιφανές ότι και στην περίπτωση αυτή, η εγκατάσταση των ναυπηγείων, έγινε στο συγκεκριμένο σημείο, εσκεμμένα, προκειμένου να επέλθει φθορά και καταστροφή των μνημείων, αλλοίωση της ιστορικής σημασίας του χώρου μέχρι την οριστική του εξάλειψη από την μνήμη και την φυσική ύπαρξη...
Με αυτό τον τρόπο, οι αφανείς "περιούσιοι" που κινούν τα νήματα κυβερνήσεων-μαριονετών και "αγορών", σβήνουν τις εθνικές μνήμες και "τιμωρούν" τους Σαλαμινομάχους οι οποίοι αναλώνοντας τις ζωές τους, έθεσαν φραγμό σε εκείνο που τότε απεργάστηκαν οι σκοτεινοί νόες της δεισιδαιμονικής Ανατολής: Τον εξανδραποδισμό των Ελλήνων από την γη τους, σχέδιο το οποίο υλοποιούν σήμερα δια της ακατάπαυστης εισροής λαθροεποίκων και της πληθυσμιακής αλλοιώσεως αλλά και του πνευματικού αφελληνισμού που προωθούν...
Αφανισμό της ιστορικής Σαλαμίνας, αφανισμό της ιστορίας του νησιού έχει καταγγείλει ότι είναι στα σχέδια του κατεστημένου ο Πρόεδρος του Συλλόγου Αιαντίς Χρήστος Μαριδάκης, που πρωτοστάτησε πριν από δεκαετίες σε αγώνες και κινητοποιήσεις για την ανάδειξη του θέματος του τύμβου, σήμερα η Επιτροπή Διάσωσης Αρχ. Χώρων Σαλαμίνας, αλλά όχι μόνον…
Στην ιστορικού χαρακτήρα ταινία του Γ. Σμαραγδή "Ο Θεός αγαπούσε το χαβιάρι", φέρεται Άγγλος αξιωματικός να λέει ότι οι τραπεζίτες στο Λονδίνο είναι ενάντιοι στους Κολοκοτρώνη και Βαρβάκη... "Οι τραπεζίτες του Λονδίνου", ή αλλέως οι σιωνιστικοί κύκλοι που έθεσαν τέρμα στις έρευνες στην όαση Σίουα, είναι οι ίδιοι, από ιδεολογικής απόψεως, χαζαρικοί κύκλοι που φρόντισαν για την δολοφονία του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια, τη δολοφονία πισώπλατα του Γεωργίου Καραϊσκάκη, την δίωξη του Θ. Κολοκοτρώνη, του Νικηταρά Σταματελόπουλου, τον παραγκωνισμό της Μπουμπουλίνας και τόσων άλλων που το μόνο «έγκλημά» τους και αιτία της δολοφονίας τους ήταν ότι οραματίστηκαν και αγωνίστηκαν για μία Ελλάδα αξιοπρεπή και εθνικά κυρίαρχη...
Ό,τι δεν κατόρθωσε να επιτύχει ο Μαρδόνιος/Μαρδοχαίος και η Εσθήρ στρέφοντας τους Πέρσες κατά των Ελλήνων με σκοπό την υποταγή και καταστροφή τους, το επιτυγχάνει σήμερα ο σιωνιστής Τζώρτζ Σόρος με ΜΚΟ-"δούρειους ίππους" τύπου "Solidarity Now" και "Open Society"… Σύμφωνα με τα όσα καταγγέλουν έγκυροι ερευνητές, οι προαιώνιοι εχθροί του Ελληνισμού, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους, τις αποκαλύπτουν ευθέως στα "Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών": "Θα αντικαταστήσουμε τον Κλασικισμό καθώς και κάθε μελέτη της αρχαίας ιστορίας...". Εκφεύγοντας των ορίων της συνωμοσιολογίας, μήπως αυτό δεν επαληθεύεται στις μέρες μας; Μήπως τα δάνεια που οι «αγορές» εντέλλουν τις πολιτικές μαριονέτες τους να λαμβάνουν, δεν αποτελούν δαμόκλειο σπάθη που επικρέμεται επί των κεφαλών των κρατών;
Και είναι προφανές να συμβαίνει αυτό.... Εκείνοι οι οποίοι προωθούν την Παγκοσμιοποίηση, άφυλη και άριζη, δεν επιθυμούν εθνική αφύπνιση και συνειδητοποίηση που επέρχεται μέσω της γνώσεως του ιστορικού παρελθόντος. Γιατί η συνειδητοποίηση και η επίγνωση της πραγματικότητας, οδηγεί στην πατριωτική ανάταση και στην εθνική υπερηφάνεια, οδηγεί στην διάθεση προασπίσεως της πατρώας ταυτότητας, της εθνικής και πολιτισμικής ιδιαιτερότητας και κληρονομιάς, τάσεις που συνιστούν ισχυρότατο ανάχωμα στην πολυφυλετική και πολυπολιτισμική βαβέλ που προωθεί έναν ισοπεδωτικό "αχταρμά", ένα υβριδικό τερατούργημα, ώστε να ελέγχει μέσω της συγχύσεως και της καταλύσεως κάθε ουσιαστικού δεσμού, αποδοτικότερα τους λαούς...
Αγαπητοί παρευρισκόμενοι. Το μέλλον της Σαλαμίνας, το μέλλον του νησιού και εσάς, βρίσκεται στην ανάδειξη του Πολιτισμού, βρίσκεται στην περιφρούρηση και ανάσυρση της πολιτιστικής κληρονομιάς που διακρίνει τη γη αυτή. Το μέλλον του νησιού δεν βρίσκεται ούτε στα αμαρτωλά ναυπηγεία με το αμφίβολο μεροκάματο που ρυπαίνουν το περιβάλλον και ασελγούν βάναυσα στην ιστορική μνήμη και στην μνημειακή κληρονομιά, ούτε στις απατηλές υποσχέσεις των επαιτών της ψήφου που καπηλεύονται την ανάγκη των ανθρώπων κρατώντας τους εγκλωβισμένους σε ένα τέλμα.
Κάποιοι μπορεί να θεωρούν τις αρχαιότητες που συνδέονται με την Κυνόσουρα και τον όρμο των Αμπελακίων ως… ατυχείς. Εμείς, εμμένουμε στην ανάδειξή τους. Η μόνη ατυχία που υπάρχει, είναι η σύμπραξη του αμαρτωλού πολιτικού με το οικονομικό κατεστημένο, η αδιαφορία, η σκόπιμη εγκατάλειψη και η σκοπούμενη καταστροφή…
Ακούσαμε πρόσφατα την Πρόεδρο του ΕΟΤ Γκερέκου να ομιλεί περί «επανατοποθετήσεως της Σαλαμίνας στον παγκόσμιο γεωγραφικό χάρτη». Δήλωση η οποία κατ΄ αρχήν μπορεί να θεωρηθεί ως ελπιδοφόρα, συντρεχουσών όμως ορισμένων βασικών προϋποθέσεων. Και πρώτιστη εξ αυτών, είναι η αποκατάσταση του φυσικού τοπίου και του περιβάλλοντος, όπου έχει πληγεί από την ρυπογόνα και αντιαισθητική λειτουργία παρανομούντων ναυπηγικών μονάδων στο νησί, η δημιουργία υποδομών ξενοδοχειακών και υποστηρικτικών εν γένει για την υποδοχή περιηγητών σε οργανωμένη βάση και πρωτίστως η ανάδειξη της αρχαίας κληρονομιάς. Γι΄ αυτό απαιτείται άμεσα η ανασκαφή και ανάδειξη της αρχαίας πόλης της Σαλαμίνας που κρύβεται ακόμη στην χερσόνησο της Πούντας, απαιτείται η αποκατάσταση της μνημειακής κληρονομιάς και η διάδοσή της στα πέρατα της οικουμένης. Είναι αδιανόητο να προσέρχονται τουρίστες από όλα τα πλάτη και τα μήκη της γης για να δουν και να θαυμάσουν τον περίφημο χώρο όπου διεξήχθη η ξακουστή ναυμαχία της Σαλαμίνας, να έρχονται διψασμένοι από θέληση για να δουν και να θαυμάσουν τα μνημεία της νίκης και αντ΄ αυτών να βλέπουν ένα αποκαρδιωτικό θέαμα αποτελούμενη από μπάζα, σκουπίδια, σαπιοκάραβα και ναυπηγεία…
Το νησί του Τελαμώνα και του Αίαντα, το νησί που σημάδεψε την ελληνική και ευρωπαϊκή ιστορία ανεξίτηλα, αξίζει μία καλύτερη τύχη. Το οφείλουμε στην πολυχιλιετή ιστορία του, το οφείλουμε στους ένδοξους πεσόντες που έδωσαν τη ζωή τους πολεμώντας σε τούτες τις θάλασσες υπέρ βωμών και εστιών. Δεν έχουμε το δικαίωμα να τους ξεχάσουμε. Και όσοι συναινούν στο έγκλημα που έχει συντελεσθεί στην Κυνόσουρα και στον όρμο των Αμπελακίων, ασελγούν στην μνήμη τους και χλευάζουν την θυσιαστική προσφορά τους. Όσοι διακινούν τις ουτοπικές θεωρίες περί «συνύπαρξης» αρχαιοτήτων και ναυπηγείων, ουσιαστικά δίνουν άλλοθι σε ένα συντελεσθέν και συντελούμενο εξακολουθητικά έγκλημα που προσβάλλει την Παράδοσή μας, την Ιστορία μας, την αξιοπρέπειά μας, τον Πολιτισμό μας. Και όσοι ενθυλακώνουν αργύρια της προδοσίας για να κρατούν το στόμα τους κλειστό ή να γίνονται απολογητές και υπερασπιστές των ανομούντων, Γιατί κριτές θα μας δικάσουν, οι αγέννητοι, οι νεκροί…
Καταλήγοντας, με σεβασμό στην ιστορική αλήθεια και στην απροκατάληπτη έρευνα, εμμένουμε στην ακριβή παράθεση των γεγονότων, εμμένουμε στον σεβασμό των διασταυρωμένων πηγών, εμμένουμε στην τήρηση ή στην αποκατάσταση, ανά περίπτωση, της νομιμότητας. Αυτοί είναι οι άξονες γύρω από τους οποίους περιστρέφεται το βιβλίο μου. Από του σημείου αυτού και ύστερα, αφήνω τον νοήμονα αναγνώστη να το μελετήσει και να αντλήσει τα δικά του συμπεράσματα…
Σχόλια