Ο ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΡΟΔΑΚΟΣ ΚΑΙ Η ΟΥΡΑΝΙΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ...

H πνευματική γνώση κατά την διαδρομή του ιστορικού γίγνεσθαι, σε επίπεδο συμβολικής, είθισται να απεικονίζεται με ένα λουλούδι. Ο παραλληλισμός της γνωστικής εμβαθύνσεως και της φωτίσεως με ένα λουλούδι, έγκειται στο γεγονός ότι όπως στο φυσικό επίπεδο το άνθος υπό την επενέργεια του ζωοδότη ήλιου ανθίζει, ανάλογα και αντίστοιχα η πνευματική γνώση, εκπορευόμενη από τον πνευματικό ήλιο, θα ανθίσει την κατάλληλη ώρα. 

Στην αρχαία Ελλάδα το πνευματικό άνθος συμβολιζόταν με τον ρόδακα.  Πρόκειται για ένα αρχέγονο σύμβολο της Ορφικοπυθαγόρειας και εν γένει της ελληνικής μυστηριακής παραδόσεως το οποίο έχει κληροδοτηθεί μέχρι τις ημέρες σας σε αυτούς που φέρουν την ευθύνη της μυητικής διαδοχής...

Η ετυμολογία της λέξεως ρόδαξ προέρχεται από το ρόδο. Ρόδακας αποκαλούνται κυκλικά σχέδια με αναπαράσταση ενός άνθους, που χρησιμοποιούνται ευρύτατα στον ελλαδικό χώρο υπό την ιδιότητα του φυλακτού αλλά και του διακοσμητικού στοιχείου, από την προϊστορική Μινωική Κρήτη της 2ης χιλιετίας π.Χ, όπως επίσης και στην Μυκηναϊκή εποχή, όπου απαντάται ως στολίδι στα διαδήματα των βασιλισσών των Μυκηναίων.

Ανατρέχοντας στην περίοδο των κλασικών χρόνων, διαπιστώνουμε ότι οι ρόδακες ως σύμβολα διακοσμούσαν και δέσποζαν στις οροφές των ιερών της Αφροδίτης, των Ασκληπιείων, στις τοιχογραφίες σπιτιών αρχόντων, αποτελώντας ταυτόχρονα διάδημα της Αρτέμιδος και της Αφροδίτης.

Ρόδακας ήταν και η βάση του συμπλέγματος του «Ήλιου της Βεργίνας» των Μακεδόνων Βασιλέων. Ο αρχαίος-ελληνικός ρόδακας είχε σχήμα μικρού ρόδου, με ανοιγμένα και στρογγυλά στις άκρες τα φύλλα του, περιβάλλονταν από κύκλο και ήταν χαραγμένος πάνω σε πέτρα ή μάρμαρο ή χρυσό.

Οι λεπτομέρειες, το σχήμα και ο αριθμός των φύλλων του ρόδακα, ποικίλουν ανάλογα με την εποχή, ή τις επικρατούσες δοξασίες. Επιπλέον ο αριθμός 8 που συναντούμε στον οκταπέταλο ρόδακα, υποδηλώνει τον συγκερασμό και την αρμονία ουρανού και γης...

Στον ιερό χώρο της Ελευσίνας συναντούμε κιονόκρανα με οκταπέταλο ρόδακα, συναρτώμενα προς τον πλανήτη Αφροδίτη, αλλά και προς τον ήλιο, τον πνευματικό και τον φυσικό... 

Στους ναούς της Αφροδίτης στην Ελλάδα, υπάρχει ανάγλυφος ο οκταπέταλος ρόδακας.  Ως γνωστόν στον μύθο της Δήμητρας και της Περσεφόνης, η κόρη της Δήμητρας, απάγεται από τον Πλούτωνα στο βασίλειο των νεκρών.

Κάθε οκτώ χρόνια, η Γη και η Αφροδίτη πλησιάζουν μεταξύ τους. Αυτή η οκταετής περιοδικότητα, απετέλεσε το θέμα του αρχαιότερου αστρολογικού κειμένου στον κόσμο.

Ο πλανήτης Αφροδίτη γνωστός και ως Αποσπερίτης και Αυγερινός ακόμα και ως Εωσφόρος- ο φέρων το φως. Ως πλανήτης είναι το πιο λαμπρό αντικείμενο στον ουρανό μετά τον Ήλιο και τη Σελήνη. Είναι ορατή με γυμνό μάτι από τη Γη. Μπορεί κανείς να τη δει είτε νωρίς το πρωί, πριν την ανατολή του Ηλίου, ή λίγο μετά τη δύση του Ηλίου.

Η θέα Αφροδίτη, η θεά της ομορφιάς ταυτίζεται με τον πλανήτη Αφροδίτη. Ιερά της σύμβολα ήταν τα λευκά περιστέρια, ένα ζευγάρι περιστεριών έσερνε το άρμα της. Σύμβολά της ήταν επίσης το μήλο, η παπαρούνα, το άνθος της ροδιάς (σύμβολο γονιμότητας), το τριαντάφυλλο, η μυρτιά και η ανεμώνη, σύμβολα που συναντούμε επίσης στα Ελευσίνια μυστήρια. 

Στην αρχαία Ελληνική μυσταγωγική παράδοση η Αφροδίτη διακρίνεται στην Πάνδημο και την Ουράνια. Η μία, αρχαιότερη, ήταν η Ουρανία Αφροδίτη, κόρη του Ουρανού χωρίς μητέρα, και η άλλη ήταν η Πάνδημος, νεότερη, κόρη του Διός και της Διώνης, η «σκανδαλιάρα» θεά της ελληνικής μυθολογίας.

Στην αρχαία Κύπρο, όπως μαρτυρούν οι αρχαίες πηγές, είχε λατρευτεί ακριβώς η Ουρανία Αφροδίτη, η αγνή δηλαδή ουράνια θεότητα του κόσμου. Η Ουράνια  Αφροδίτη συμβολίζει την «τέλεια» (μακριά απ' τους περιορισμούς της ύλης) αγάπη. Η Πάνδημος Αφροδίτη αντιστοιχεί στο συνήθη σαρκικό Έρωτα, ενώ η Ουράνια αντιστοιχεί στη «μυστικιστική» ενατένιση και ένωση με το «Όλον», στη «Θεία Αγάπη».     

Θα μπορούσαμε λοιπόν να εικάσουμε ότι ο ρόδακας σχετίζεται κατά κάποιο τρόπο αλληγορικό με την πορεία της ψυχής και την Ουράνια Αφροδίτη; Ίσως τα Ελευσίνια μυστήρια να διακρίνονταν στα Μικρά της Πανδήμου Αφροδίτης, τα εν Άγραις που συνιστούσαν προκαταρκτική εισδοχή και στα Μεγάλα της Ουράνιας Αφροδίτης, αυτό όμως αποτελεί μία λογικοφανή μεν, πλην εικασία. 

Το βέβαιον είναι πως αργότερα οι Αλχημιστές έκαναν συχνά παραλληλισμούς ανάμεσα στο Ρόδακα και την Φιλοσοφική Λίθο, η οποία επενεργεί όχι μόνο στην μεταστοιχείωση των μετάλλων, αλλά και στην μετουσίωση του ανθρώπου και κάθε μορφή ζωής.

Ν. ΕΞΑΡΧΟΣ