ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

 9 ΜΑΙΟΥ 1927: Η ΔΕΛΦΙΚΗ ΦΛΟΓΑ ΑΝΑΒΕΙ ΞΑΝΑ ΜΕ ΠΥΡΦΟΡΟ ΤΟΝ ΑΓΓΕΛΟ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟ...

Ως Δελφικές Εορτές, έμειναν στην ιστορία θεατρικά και τελετουργικά δρώμενα που οργανώθηκαν κατά τα έτη 1927 και 1930 στους Δελφούς, με πρωτοβουλία του αρχαιολάτρη λογοτέχνη Άγγελου Σικελιανού και της αμερικανίδας συζύγου του Εύας Πάλμερ - Σικελιανού. Η αφορμή για την πραγματοποίηση των Δελφικών Εορτών, εκπορευόταν από ένα υψηλό ιδανικό, καθ΄ ότι αποσκοπούσαν στην πραγμάτωση του μεγαλόπνοου οραματισμού τού ποιητή περί Δελφικής Ιδέας (συγκερασμός της αρχαίας τραγωδίας, της βυζαντινής μουσικής και της λαϊκής τέχνης), με την ίδρυση μιας νέας αμφικτιονίας, με άξονα την ανύψωση του Πολιτισμού και την προάσπιση των αρχών του Ανθρωπισμού.

Οι πρώτες Δελφικές Εορτές άρχισαν στις 9 Μαίου 1927 και διήρκεσαν τρεις μέρες. Περιελάμβαναν παραστάσεις αρχαίου δράματος με ερασιτέχνες ηθοποιούς (Προμηθεύς Δεσμώτης του Αισχύλου), γυμνικούς αγώνες, συναυλίες βυζαντινής μουσικής, διαλέξεις και εκθέσεις λαϊκής χειροτεχνίας. Επαναλήφθηκαν την Πρωτομαγια του 1930, όπου παρουσιάσθηκαν οι Ικέτιδες του Αισχύλου. Η ερμηνεία της τραγωδίας απέβλεπε στην αναβίωση του αρχαίου τρόπου διδασκαλίας, αλλά η μουσική που συνόδευε τα χορικά βασιζόταν στο βυζαντινό μέλος. Τις ενδυμασίες των ηθοποιών είχε υφάνει η ίδια η Εύα Σικελιανού πάνω σε πρότυπα της λαϊκής τέχνης. 

Τις εκδηλώσεις παρακολούθησαν διανοούμενοι απ΄ όλο τον κόσμο, αποσπώντας οι διοργανώσεις ιδιαίτερα ευμενή σχόλια...

Παρά το γεγονός ότι οι Δελφικές Εορτές έδωσαν μεγάλη ώθηση στον σχεδόν ανύπαρκτο εκείνη την περίοδο τουρισμό και προώθησαν τη διάδοση της λαϊκής τέχνης στο εσωτερικό και το εξωτερικό, δεν επαναλήφθηκαν έκτοτε, επειδή το ζεύγος Σικελιανού, που είχε αναλάβει σχεδόν όλα τα έξοδα, εξαντλήθηκε οικονομικά. Το δε ελληνικό κράτος, έχοντας άλλες προτεραιότητες, αλλά και αδιαφορώντας για την ουσία και το πνεύμα των όσων τα δελφικά δρώμενα εξέφραζαν, δεν φάνηκε πρόθυμο να υποστεί τις απαιτούμενες δαπάνες. Επακολούθησαν ταραγμένα χρόνια, ήρθε ο πόλεμος και το όραμα ξεχάστηκε από τους πολλούς, όχι όμως και από τον Άγγελο Σιλεκιανό, ο οποίος εργάστηκε άοκνα με την Δελφική Ένωση για την μεταλαμπάδευση των απολλώνειων ιδανικών... 

Το σικελιανό όραμα των Δελφικών Εορτών, επικεντρωνόταν στην μέθεξη με τις μεγάλες ιδέες του Ωραίου, του Μεγάλου και του Αληθινού, της φωτεινής απλότητας και της δωρικής τάξεως, της διονυσιακής μυσταγωγίας και του ένθεου συγκερασμού προς τις ιδέες της Καλοκαγαθίας και της απολλώνειας πληρότητας...

Όταν δύο ιδιώτες με περιορισμένες οικονομικές δυνατότητες αλλά με ακμαιότατες πνευματικές δυνάμεις, κατορθώνουν να επιτύχουν τόσα πολλά, φανταστείτε τι θα ήταν σε θέση να κάνει το επίσημο κράτος, εάν διακατεχόταν από την ανάλογη βούληση...

Δ. ΓΕΩΡΓΙΟΥ