Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η ΕΛΛΗΝΙΔΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΚΑΙ Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΣΤΟΝ ΒΙΟ...

Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στην Γυναίκα. Την Μητέρα, τη Σύζυγο, την Αδελφή, την Σύντροφο στο διάβα της ζωής... Με αφορμή την ημέρα αυτή, συμβολικά, τιμούμε την Μνήμη της Ιερομάρτυρος του Ελληνισμού, Φιλοσόφου και Επιστήμονος Υπατίας, που διαμελίσθηκε φρικτά από τον ιουδαιοπαυλικιανικό συρφετό στην Αλεξάνδρεια...
Επανερχόμενοι στο νόημα της Ημέρας, τίθεται αμείλικτα το ερώτημα: Τιμάται πραγματικά η Γυναίκα και η προσφορά της στον σύγχρονο κόσμο; Η απάντηση είναι εν πολλοίς όχι... Το γυναικείο πρότυπο, έχει, σε μεγάλο βαθμό, απαξιωθεί, φθαρεί, κι αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες: Πρωτίστως όμως στην πλάνη της χειραφετήσεως που κατέστησε την γυναίκα αντικείμενο χυδαίας εκμεταλλεύσεως με πρόσχημα την (δήθεν) απελευθέρωσή της και εν συνεχεία εξαιτίας της διαβρωτικής επενέργειας του λεγόμενου life style, που έριξε τη γυναίκα στα τάρταρα του εκχυδαϊσμού και της αλλοτροιώσεως, εκφεύγοντας από τον βιολογικό της ρόλο και την αληθινή της αποστολή στη ζωή...
Θα πρέπει να υπάρχει σεβασμός αποδιδόμενος στην γυναικεία φύση; Σαφώς ναι, γιατί είναι η μήτρα και η τροφός της ζωής. Αναντίρρητα μεταξύ των δύο φύλων θα πρέπει να υφίσταται σεβασμός, όχι όμως εξίσωση, καθ΄ ότι ο βιολογικός ρόλος εκάστης πολικότητος-αρχής είναι διαφορετικός. 
Είναι αλληλοσυμπληρωματικός, δεν είναι αντιθετικός, αλλά δεν είναι και ταυτόσημος, ούτε και μπορεί να γίνει. 
Οι πυθαγόρειοι μύστες αποφαίνονταν ότι η γυναίκα είναι παρθένα, γίνεται νύμφη, καθίσταται μητέρα και σύντροφος και στο πλαίσιο αυτό ολοκληρώνει τη βιολογική της αποστολή....
Με αυτές τις σκέψεις, τιμούμε την Ελληνίδα Μητέρα, την Ελληνίδα Γυναίκα, την ιέρεια "Μέλισσα" των Ελευσινίων Μυστηρίων, την μαινάδα-ιέρεια ως η Ολυμπιάδα και την Μήτιδα-Σοφία-Αθήνα, μέχρι την μύστιδα ως η Θεανώ και την λόγια ως η Σαπφώ, την Γυναίκα τροφό και συμπαραστάτρια στο έργο της καθημερινότητας και στον αγώνα της ζωής, έχοντας κατά νουν την ερμητική αρχή "Με το άρρεν και το θήλυ, το έργον συντελείται". Είναι η Καλλιπάτειρα η Ροδίτισα η αγωνίστρια στο εύαθλο, είναι η γυναίκα αγρότισα και μητέρα-τροφός, η Μπουμπουλίνα και η Μαντώ Μαυρογένους, είναι η γυναίκα του 1940 που ζωνόταν σαν τους ημιόνους πυρομαχικά, εφόδια και κάθε τι απαραίτητο, εφοδιάζοντας τον Ελληνικό Στρατό στα χιονισμένα βουνά της Αλβανίας... 
Η Γυναίκα συμβολίζει τη Γαία, που δέχεται τον καρπό για να γονιμοποιήσει, είναι το Γίγνεσθαι που χρειάζεται το Είναι για να πραγματωθεί, είναι η Σελήνη που συγκεράζεται με τον ΄Ηλιο, αποτελεί το έτερον ήμισυ στον βίο και σε κάθε έκφανση αυτού της θετικής/άρρενας αρχής...
Από τη μητέρα των Θεών και Θεαινών, τη Ρέα, μέχρι το Αιώνιο Θήλυ και την Δέσποινα των Λογισμών των Ιπποτών, από την Άγραυλο και από την πιστή Πηνελόπη μέχρι την γυναίκα ηρωϊδα Ζαν Νταρκ, από την Διοτίμα και την Δέσποινα Λυκόσουρα μέχρι τη Βριτόμαρτη και την Αφαία Αθηνά, την Αρτέμιδα και την Ήρα, που θα πρέπει να εκληφθούν ως αρχετυπικά πρότυπα και ενεργειακές μορφές, δομείται μία άλυσος που καταξιώνει τη Γυναίκα και την καθιστά σημαίνουσα στον ανθρώπινο βίο. Άνευ της υπάρξεως των δύο πολικοτήτων, δεν υφίσταται Αρμονία, δεν υφίσταται συνέχεια και ζωή... 
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ: 6909-75.33.72

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΡΩΗΝ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΕΡΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ & Η  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ! Εν έτει 1990, ο τότε Μέγας Διδάσκαλος της αυτοαποκαλούμενης "Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος" Ευστάθιος Λιακόπουλος, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "Έρευνα", όπου μεταξύ των άλλων θεμάτων, είχε αναφερθεί στην επίδραση που άσκησε ο τεκτονισμός ως προς την υϊοθέτηση και εφαρμογή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στην πολιτική λειτουργία. Ο τότε Μ.Δ. της ΕΜΣΤΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο κοινοβουλευτισμός υπήρξε απείκασμα των τεκτονικών διαδικασιών-συνελεύσεων των τεκτόνων/οικοδόμων, εισάγοντας την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας... Το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτού, έχει δύο σκέλη: Κατά πόσο ισχύει η αντιπροσωπευτικότητα, υπό την έννοια ότι η ανάδειξη εκπροσώπων έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα της αναθέσεως μίας συγκεκριμένης εντολής και τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ως προς την τήρηση των κατευθυν...

EΣΩΤΕΡΙΣΜΟΣ

ΕΙΔΑΝ ΤΟΝ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΟΝ ΑΣΤΕΡΑΝ, ΑΛΛΑ ΤΟΝ... ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΑΝ... Τεκτονισμός και Θρησκεία: Ένα τεράστιο κεφάλαιο που ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να εγείρει διχογνωμίες και να προκαλεί αντεγκλήσεις, ορθώνοντας τείχη καχυποψίας, φανατισμού και αντιπαλότητας. Μόνιμη επωδός των διαφόρων Τεκτόνων αποτελεί ο ισχυρισμός, ότι συγκροτούν φιλοσοφική οργάνωση που αποβλέπει στην αναζήτηση της αλήθειας, στην κοινωνική και ατομική πρόοδο, δίχως να έχουν οι τεκτονικές δραστηριότητες που επιτελούν θρησκευτικό χαρακτήρα. Προτάσσουν δηλαδή την θέση ότι ο Τεκτονισμός είναι αθρησκευτικός θεσμός που πραγματοποιεί όμως απρόσωπη αναφορά στο Ύπατο Όν αποκαλώντας το συμβολικά "Μέγα Αρχιτέκτονα (ή Γεωμέτρη) του Σύμπαντος" δίχως να υπεισέρχεται σε επιμέρους θρησκευτικά ζητήματα ή να θίγει θρησκευτικά δόγματα.  Πρόκειται για θέσεις που ακροβατούν μεταξύ σφύρας και άκμωνος, κι αυτό διότι: Κάθε μυστηριακό σύστημα που διαθέτει τελετές οι οποίες εμπεριέχουν αναφορές και επικλήσεις σε ανώτερες δυνάμεις, όποιες κι ...