ΕΡΩΤΟΣ ΜΥΣΤΗΡΙΑ...
Ο Έρως ο αρχαιοελληνικός, δεν αναφέρεται στην συνουσία, δεν ταυτίζεται με την σύζευξη απλά σωμάτων. Είναι κάτι ευρύτερο, κάτι ουσιαστικότερο και πανπεριεκτικότερο, αναφέρεται στην ψυχοσωματική και πνευματική σύζευξη δύο ψυχών, υπό τη δική του βεβαίως επενέργεια.... Ο Έρως, συμβολίζει την ελκτική εκείνη δύναμη της συνοχής, που ενώνει τις δύο αντίθετες πολικότητες, ενεργοποιώντας τον συμπαντικό σε ισχύ Νόμο της Δυαδικότητας, η επίδραση του οποίου παράγει την γέννηση των σωμάτων, των υλικών δηλαδή φορέων εντός των οποίων ενοικούν οι ψυχές και ευθύνεται για το μεγαλειώδες φαινόμενο της Δημιουργίας...
Το Είναι και το Γίγνεσθαι, το γιν και το γιαγκ, ο ήλιος και η σελήνη, ο ουρανός και η γη, το άσπρο και το μαύρο στο μωσαϊκό δάπεδο, δεν είναι παρά απειροελάχιστες από τις εκφάνσεις εκείνες της Δυαδικότητας, οι οποίες υπό την επενέργεια του Έρωτος, της συζεύξεως δηλαδή, οδηγούν σε ένα ζωοποιό αποτέλεσμα, διαιωνίζοντας το φαινόμενο της Ζωής...
Την πορεία της ψυχής δια του Έρωτος, περιγράφει από αρχαιοτάτων χρόνων, ένας μυημένος, ο Απουλήϊος, ο οποίος κατέγραψε αιώνιες αλήθειες με συμβολικό/αλληγορικό τρόπο, μέσα από το έργο του "Ερως και Ψυχή"...
Ο Έρως, συμβολίζει όχι μόνο την δύναμη της ερωτικής αγάπης αλλά επεκτείνεται και σε κοσμογονικό επίπεδο, διασφαλίζοντας την ύπαρξη και την τάξη όλων των πραγμάτων στο Σύμπαν. Για αυτό λατρευόταν και στα Ελευσίνια Μυστήρια, ως Πρωτόγονος, αυτός δηλαδή που γεννήθηκε πρώτος (Φάνης-Έρως-Ηρικεπαίος της Ορφικής μυθολογίας).
Η ψυχή, έχοντας θεϊκή καταγωγή, εκπεσούσα στο γήϊνο επίπεδο, προσελκύει με το κάλλος της τον Έρωτα, αλλά διολισθαίνει και χάνει την πρόσβαση στον κάλλιστο των Θεών... Μετά από δοκιμασίες που την γαλβανίζουν/μεταμορφώνουν, κατορθώνει να ανέλθει και πάλι στα ουράνια πεδία και εξαγνισμένη μετά την τελική της "μύηση" στο βασίλειο του Άδη, να ανακτήσει την αγάπη του Έρωτα, συνδεόμενη παντοτινά μαζί του...
Ο ΄Ερως, δίδει στην ψυχή το κίνητρο, την ενεργό επιθυμία να αναζητήσει το συμπληρωματικό της ήμισυ και μέσα από την αλχημική διεργασία της ενώσεως, να καλλιεργήσει την ερωτική επιθυμία και να προάγει την δημιουργικότητα δια της Ενώσεως... Η αλχημική αυτή διεργασία που καλείται "έρως", δεν έχει να κάνει κατά καμία έννοια με την ηδονιστική απλά συνουσία, αλλά σχετίζεται προς την ευρύτερη σύγκλιση και εναρμόνιση ψυχών, πνευμάτων και εν τέλει σωμάτων, ως επιστέγασμα αυτού που συνειδητά και θεία βιώθηκε...
Πρότυπα αγάπης όπως του Ορφέα και της Ευριδίκης, αλλά και του Οδυσσέα και της Πηνελόπης, αναδεικνύουν τον ενάρετο έρωτα και την αγάπη σε όλη της την μεγαλοπρεπή διάσταση, καθιστάμενα σημεία αναφοράς στο διηνεκές του χρόνου... Αντίστοιχα, οι αφηγήσεις των μεσαιωνικών "Τροβαδούρων" και των "Πιστών της Αγάπης", των Ιπποτών που είχαν αναγορεύσει σε ιδεατή αγάπη τους την "Δέσποινα των Λογισμών τους", εκπροσωπώντας και ενσαρκώνοντας το "Αιώνιο Θήλυ", είναι πρότυπα που παραπέμπουν ευκρινώς σε αρχετυπικές καταστάσεις για όσους έχουν την δυνατότητα να βλέπουν με τα μάτια της ψυχής κάτω από το πέπλο των συμβόλων και της αλληγορίας...
Η λέξη "Έρως" προκύπτει από τον όρο Ήρως. Υποκρύπτει την τάση της ψυχής να βιώσει την Αθανασία. Μέσω του Έρωτος, διαιωνίζεται το είδος, άρα επέρχεται μία μορφή αθανασίας όσον αφορά τις έμβιες υπάρξεις. Ευτυχείς όσοι βίωσαν και βιώνουν το σκίρτημα του καλλίστου των Θεών στην ψυχή και στην καρδιά τους... Είναι ένα σκίρτημα που εξευγενίζει την ανθρώπινη ύπαρξη και την ανατάσσει προς υψηλότερα πεδία θεάσεως των πραγμάτων αλλά και της ίδιας της ζωής...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια