Η ΙΕΡΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ Η ΚΡΑΔΑΣΜΙΑΚΗ ΑΝΥΨΩΣΗ ΠΟΥ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ...
Οι κραδασμοί αυτοί που προκαλούνται από την ιερότητα του χώρου, μεταφέρονται στα κύτταρα ολόκληρου του σώματος του και ο εγκέφαλος αρχίζει να ανυψώνει σταδιακά την συχνότητά τους προς κλίμακες δυσθεώρητες.
Αν η συχνότητα των κραδασμών ανυψωθεί εξισούμενη προς την συχνότητα του ηλιακού φωτός, αυτή η ανάταση έχει ως αποτέλεσμα ο υλικός κόσμος την σταδιακή υποχώρηση των υλικών διαστάσεων και παραμέτρων και την διάνοιξη των ψυχικών οφθαλμών, οπότε αναδύεται ένας κόσμος διάφανος και ως προς την υπόστασή του αιθερικός.
Όταν οι συχνότητες του σώματος του υπερβούν ακόμη και αυτές τις συχνότητες του ηλιακού φάσματος, τότε εισέρχεται στην υπερβατική πραγματικότητα, σε άλλη διάσταση και βρίσκεται σε απευθείας επαφή, σε πλήρη επίγνωση, με τον υπερβατικό κόσμο.
Εάν δεν υπεισέλθει στην ψυχή του ο φόβος και κατορθώσει να ελέγξει την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει, τότε αποκτά τη δυνατότητα να μεταπέσει σε άλλη διάσταση, απομακρυνόμενος, παροδικά, από τα δεσμά που τον κρατούν δέσμιο στον υλικό κόσμο...
Αυτός είναι ο φιλοσοφικός θάνατος, μία μορφή διαχωρισμού της ψυχής από το σώμα, σε παροδικό επίπεδο βεβαίως. Ανάμεσα σε γη και ουρανό/αισθητό και υπεραισθητό πεδίο, εκεί βρίσκεται μια ενδιάμεση, ενωτική κατάσταση. Πρόκειται για την ψυχή που ολοκλήρωσε την μακρά διδαχή της επί του πεδίου της πυκνής ύλης και κρίθηκε άξια να ανυψωθεί προς τους Ανωτέρους Κόσμους...
Ο αρχαίος ναός, με το κάλλος, την αρμονία και τη συμμετρία που τον συνέχουν, αντανακλά την αρχετυπική δομή του σύμπαντος, γι΄ αυτό και αποτελεί εστία η οποία συγκεντρώνει ενέργεια και φως... Ιερός ένας χώρος λατρείας ή φυσικής απλότητας αλλά εξόχου συμβολισμού δεν καθίσταται "αξιωματικώ τω τρόπω", αντιθέτως ιερό τον καθιστούν η αγνότητα των σκέψεων και των προθέσεων αυτών που τον διακονούν, τον λειτουργούν, ως και η ροή της ενέργειας που τον διαπερνά...
Κατ΄ αυτό τον τρόπο επέρχεται η αφύπνιση της φλόγας, του θεϊκού σπινθήρα που εμφωλεύει στα τρίσβαθα του είναι του, ανευρίσκοντας και ανακτώντας η ψυχή την αρχέγονη καταβολή της, περνώντας μέσα απ' τη φυλακή της σάρκας, δια του εγκλεισμού στα πεπερασμένα όρια των πέντε αισθήσεων και των τριών διαστάσεων.
Ευτυχής όποιος κατορθώσει να βιώσει αυτή την υπερβατική κατάσταση. Είναι μία μέθεξη προς το θείον, μία διείσδυση στην θεϊκή ουσία δίχως να επέρχεται αποχωρισμός της θνητότητας... Προς τούτο και οι τελετουργικές εργασίες εντός του ναού, που αποτελεί απείκασμα και μικροκοσμική εκδήλωση, σε συμβολικό επίπεδο, του σύμπαντος κόσμου, θα πρέπει να επιτελούνται με την μέγιστη δυνατή σεπτότητα και περισυλλογή, ως αρμόζει σε θεουργικά δρώμενα...
ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΑΔΥΤΟΝ
Σχόλια