Η ΜΑΧΗ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΟΣ-ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ, ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ...
Η στρατηγική του Μιλτιάδη παράγει ένα γρήγορο αποτέλεσμα. Η μάχη διήρκεσε μόνο δύο ώρες, καταλήγοντας με τον περσικό στρατό να σπάει πανικό προς τα πλοία τους. Στην μάχη αυτή διακρίθηκε, μεταξύ άλλων, και ο αδελφός του τραγικού ποιητή Αισχύλου, ο Κυναίγειρος, ο οποίος κατά την άτακτη φυγή των Περσών προς τα πλοία τους, τους ακολούθησε προσπαθώντας να κρατήσει ένα περσικό πλοίο με τα χέρια του. Όταν οι Πέρσες του έκοψαν τα χέρια, προσπάθησε να το συγκρατήσει με τα δόντια του, μέχρι που τον αποκεφάλισαν...
Στην μάχη, καταλυτικό ρόλο διαδραμάτισε το φάσμα του μυθικού ήρωος Εχετλαίου, ο οποίος εμφανισθείς στον αττικό ουρανό με ένα τεράστιο άροτρο αποδεκάτιζε στην κυριολεξία τους Πέρσες, καθώς και ο Θεός Πάνας, διασπείροντας στις τάξεις των εχθρών τον πανικό...
Τελικά, 192 γενναίοι Αθηναίοι στρατιώτες πέθαναν σε εκείνη την ιστορική μάχη και τα λείψανα τους αποτέθηκαν μαζί με τον οπλισμό τους στον Τύμβο του Μαραθώνα. Στην γύρω περιοχή του Τάφου, υπάρχει μαρμάρινη στήλη με απεικόνιση στρατιώτη με επίγραμμα το οποίο συνέθεσε ο Σιμωνίδης ο Κείος, αναγράφοντας τη φράση: ′′Ἑλλήνων προμαχοῦντες Ἀθηναῖοι Μαραθώνι, χρυσοφόρων Μήδων ἐστόρεσαν δύναμιν." Το οποίο σημαίνει:
′′Οι Αθηναίοι στον Μαραθώνα, ως υπερασπιστές των Ελλήνων, κατέστρεψαν τη δύναμη των χρυσοντυμένων Μήδων."
Η μάχη του Μαραθώνα, μια από τις σημαντικότερες μάχες του Αρχαίου Κόσμου και μια καθοριστική στιγμή για την έκβαση του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού, απετέλεσε μια νίκη ύψιστης σημασίας για τους Αθηναίους, αλλά και για τον Ελληνικό Κόσμο κατ΄ επέκταση. Η νικηφόρα έκβασή της στέφοντας με κλέος τα ελληνικά όπλα, εμπόδισε την εξάπλωση των Περσών στην Ευρώπη, παρέχοντας στην Αθήνα την δυνατότητα να αναδειχθεί σε επίκεντρο όλων των πολιτισμικών διεργασιών του αρχαίου κόσμου, ούσα η μήτρα της πολιτικής σκέψεως, φιλοσοφίας, τέχνης, γραμμάτων και επιστημών κατά τη Χρυσή Εποχή του Περικλέους.
Οι Αθηναίοι πραγματοποίησαν εκατόμβη θυσιαστική στον ναό της Αρτέμιδος Αγροτέρας στην Άγρα, τιμώντας την επέτειο και την θεϊκή εύνοια, αλλά και αποθέτοντας πλούσια λάφυρα στο ιερό. Κάθε έτος τόσο η μάχη του Μαραθώνα, όσο και εκείνη των Θερμοπυλών, των Πλαταιών, η ναυμαχία της Σαλαμίνας και όχι μόνο, ήσαν επέτειοι που οι Ελληνες τις τιμούσαν ως Πανελλήνιες Εορτές, έως ότου έθεσε τέρμα σε αυτές ο επελθών χριστιανισμός.
Εμείς, τους ευκλεείς προγόνους μας δεν τους ξεχνούμε, τιμούμε πάντοτε την θυσιαστική τους προσφορά υπέρ βωμών και εστιών. Όσο για την ψυχή τους, αυτή ζει μέσα στον καθέναν από εμάς... Για σήμερα και για πάντα...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια