Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΣΕΒΑΣΜΟ ΠΡΟ ΚΑΘΕ ΦΥΛΗ, ΘΡΗΣΚΕΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ, ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗΣ ΤΟΥΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΚΑΙ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟΤΗΤΑΣ, ΟΧΙ ΕΞΟΜΟΙΩΣΗ...

Οι αληθινοί Εσωτεριστές γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει ενιαίος πολιτισμός, όπως και δεν υπάρχει ένα είδος ανθρώπου. Στην Φύση κυριαρχεί η διαφοροποίηση και κάθε λαός, κάθε φυλή, δημιουργεί και εξελίσσει τον δικό της πολιτισμό, που είναι απόρροια των βιοψυχικών της παραγόντων, αποτελεί αντανάκλαση των φυλετικών της αρχετύπων, των ενδόμυχων ροπών, ψυχικών, πνευματικών, βιωματικών που εμφωλεύουν στο είναι της και απηχεί τις δικές της ιδιαιτερότητες, συνθέτει τη δική της ταυτότητα, αποτελεί το εξωτερικό γνώρισμα της δικής της ψυχοσυνθέσεως. 
Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός, διακρινόμενος από τον παράγοντα της ατομικής βιοψυχικής ιδιοσυστασίας που καθορίζει τη μοναδικότητα της προσωπικότητας και της οντότητας, αντίστοιχα, κάθε φυλή είναι μοναδική και ιδιαίτερη, έχοντας τα δικά της γνωρίσματα. Οι εξωτερικές διαφοροποιήσεις δεν είναι παρά η εμφανής διάκριση ως προς την ιδιαίτερη γονιδιακή σύσταση που διακρίνει κάθε φυλή. Παράλληλα η διαφοροποίηση εξωτερικεύεται και εκφράζεται μέσω της διαφορετικής τεχνοτροπίας στην τέχνη, στον πολιτισμό, στα ήθη και στα έθιμα, στην επιλογή του αξιακού κώδικα κ.α., στοιχεία που σμιλεύουν την ταυτότητα της φυλής. 
Κάποιοι ίσως σπεύσουν στο άκουσμα των φυλετικών διαφοροποιήσουν να μιλήσουν για "ρατσισμό", όμως αυτό είναι άτοπο, γιατί αυτά είναι σοφιστείες και ευφυολογήματα του ανθρώπινου νου. Η Φύση δεν γνωρίζει από ρατσισμούς ούτε από αντιρατσισμούς, η φύση προάγει τον νόμο της διαφοράς και της διακρίσεως ανά είδη. 
Σαφώς και πρέπει σεβασμός προς κάθε φυλή, κάθε πολιτισμό, κάθε θρησκεία, καθ΄ ότι είναι δημιουργήματα με δικαίωμα επάνω σε αυτή τη γη που έφερε σε δημιουργική εκδήλωση η θεία πρόνοια. Όμως αυτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ότι όλα είναι ίδια, ή πρέπει να λογίζονται ως ίδια, γιατί τότε επέρχεται εξομοίωση δια της επιβολής, και πειθαναγκαστικός συγκρητισμός. Σέβομαι τον άλλο γι΄ αυτό που είναι και όχι γι΄ αυτό που θέλω να τον μεταλλάξω, τον σέβομαι ως κάτι ξεχωριστό και δεν επιδιώκω να τον εντάξω σε ένα μεγάλο χωνευτήρι αλλοτροίωσης... Το ότι τον σέβομαι ως άνθρωπο, ως οντότητα, σε καμία περίπτωση όμως δεν σημαίνει ότι τον θεωρώ ίδιο, ούτε και επιδιώκω να τον κάνω ίδιο με εμένα, γιατί τότε επεμβαίνω στο έργο της Φύσεως και προκαλώ δυσαρμονία...
Σεβασμός προς κάθε φυλή, θρησκεία, πολιτισμό, σημαίνει κάθε ένας να διατηρεί τα ιδιαίτερα συστατικά του στοιχεία, να διατηρεί την ταυτότητα και τις ειδοποιούς διαφορές του, να διατηρεί τα δικά του πολιτισμικά γνωρίσματα, τις δικές του φυλετικές ιδιότητες, να διατηρεί τα δικά του θρησκευτικά βιώματα που αποτελούν απόρροια των μεταφυσικών του αντιλήψεων. 
Σεβασμός προς κάθε φυλή, θρησκεία, πολιτισμό, σημαίνει διατήρηση των ιδιαιτεροτήτων που του προσδίδουν τη δική του ταυτότητα και φυσιογνωμία. Σήμερα, αντίθετα, στο όνομα της "ισότητας" και της ανυπαρξίας "διακρίσεων", εξυπηρετώντας τα σχέδια της Νέας Τάξεως Πραγμάτων που απεργάζεται την εγκαθίδρυση μίας τερατουργηματικής βαβέλ, επιχειρείται η εξομοίωση, η συγχώνευση λαών, θρησκειών, πολιτισμών, με ετερόκλητα στοιχεία, με ασυμβίβαστες γονιδιακές ιδιότητες, με διαφορετικό ψυχισμό και πολιτισμικό υπόβαθρο, δημιουργώντας μία υβριδική κατάσταση που συνιστά απειλή για την εξαφάνιση των φυλών, αλλά και προσβολή προς κάθε φυλή, θρησκεία, πολιτισμό, παραγνωρίζοντας και μη σεβόμενοι την ιδιαιτερότητά της.... 
Οι Έλληνες, διατήρησαν τα φυλετικά και πολιτισμικά τους αρχέτυπα μέχρι και τη ρωμαιοκρατία και τους ελληνιστικούς χρόνους, οπότε επήλθε η σταδιακή διάβρωση και ο εκφυλισμός, σε κάθε επίπεδο, γεγονός το οποίο επέφερε σταδιακά την επιβολή ξένων προτύπων, την σίγαση των μυστηρίων και την εγκαθίδρυση του νοητικού σκότους... Η Παγκοσμιοποίηση, επιχειρώντας να εξαλείψει τις υποστάσεις των εθνικών κρατών, μεθοδεύει την ανάμειξη λαών, θρησκειών, πολιτισμών, κατά τρόπο δυσαρμονικό, ποδοπατώντας τα ιδιαίτερα στοιχεία τους στο πλαίσιο μίας συγχύσεως και μίας πανσπερμίας...
Ο Παραδοσιακός Ελληνοτεκτονισμός, έχοντας τη διαδοχή και συνιστώντας τη μυητική εξέλιξη των Αρχαίων Ελλήνων Μυστηρίων (τα οποία τηρούσαν και σέβονταν σε απόλυτο βαθμό τις αρχές της Ελληνικότητος "Όμαιμον, Ομότροπον, Ομόγλωσσον, Ομόθρησκον"), όχι μόνο δεν αποδέχεται αυτή την τερατουργηματική σύγκλιση, τουναντίον την αντιμάχεται, πρεσβεύοντας την διατήρηση της ιδιαιτερότητας και ταυτότητας κάθε λαού, θρησκείας, πολιτισμού, στο πλαίσιο του σεβασμού των φυσικών και κοσμικών αρχών και νόμων. 
Και όπως εύστοχα αναφέρει και ο μυσταγωγός-θεουργός του Μυστρά Γεώργιος Πλήθων-Γεμιστός, "εσμέν Έλληνες το γένος, ως η γλώσσα και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί". Πορευόμενοι στα χνάρια των αρχαίων Ελλήνων μυστών, φιλοσόφων-πολεμιστών και ηρώων, δομούμε ακόμη πιο ισχυρή τη μυητική άλυσο που μας ενώνει πνευματικά, ψυχικά και ενεργειακά με τους προγόνους μας, δημιουργώντας το εφαλτήριο για την αναγέννηση της ελληνικής μυστηριακής παραδόσεως, ακέραιας, ακραιφνούς και αμίαρης, της μόνης ικανής να μας οδηγήσει στον Μυητικό Όλυμπο, εκπληρώνοντας την αποστολή και τα πεπρωμένα της φυλής... Το οφείλουμε στον μύστη Αισχύλο και στον Πατρώο Ηρακλή, το χρωστάμε στην φιλόσοφο Υπατία και στον μυσταγωγό Σωκράτη, το έχουμε υποχρέωση να το πράξουμε έναντι του Πυθαγόρου και του έσχατου Ιεροφάντη της Ελευσίνος που κάηκε στην πυρά του ιουδαιοχριστιανικού σκοταδισμού. Για σήμερα και για πάντα!
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ο ΜΥΣΤΗΡΙΑΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΕΤΑΛΟΥΔΑΣ Στην αρχαία Ελλάδα οι πεταλούδες προσελάμβαναν τον συμβολισμό των Ψυχών, θεωρώντας ότι απεικονίζουν τις ψυχές των μεταστάντων που ακολουθούν, εξερχόμενες των σωμάτων, την πορεία προς τα ανώτερα πεδία... Ανάλογο συμβολισμό προσελάμβαναν και τα τζιτζίκια...  Οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν την πεταλούδα «σκώληκα ή καμπή», ενώ τη χρυσαλλίδα, το επόμενο δηλαδή στάδιο (στάδιο μεταμορφώσεώς της από την κάμπια) «νεκύδαλλο», που σημαίνει «περίβλημα νεκρού». Στην ελληνική αλλά και στη ρωμαϊκή μυθολογία η Ψυχή, υπήρξε μια θνητή, απελευθερώθηκε από το θάνατο από τον Δία και η μυθολογική εικονοπλασία την αναπαριστά πολλές φορές με φτερά πεταλούδας.  Απελευθερωμένο από τα δεσμά του θενάτου, το σώμα της Ψυχής θα μπορούσε να πετάξει ελεύθερα στα ύψη, ξεφεύγοντας από τα ασφυκτικά δεσμά της χρυσαλίδας .  Σε επίπεδο μυθολογικού συμβολισμού, με την ομορφιά της η Ψυχή ξύπνησε τη ζηλοτυπία της Αφροδίτης, γιατί κατόρθωσε να μαγέψει και αυτόν τον ...

ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΗ ΘΥΣΙΑ ΤΟ “ΔΥΣΤΥΧΗΜΑ” ΤΩΝ ΤΕΜΠΩΝ; Ο ΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΘΕΡΙΕΥΕΙ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ! Παρήλθαν δύο έτη από την πολύνεκρη πρόσκρουση των δύο τρένων στα Τέμπη, ένα ζήτημα το οποίο έχει πολλές πτυχές και που προσλαμβάνει πολλές παραμέτρους και η διαλεύκανση της τραγωδίας δεν έχει επέλθει... Τι συνέβη όμως πραγματικά στα Τέμπη και γιατί συνέβη εκεί; Ήταν πράγματι ατύχημα, οφειλόμενο στα απηρχειωμένα συστήματα ασφαλείας του ΟΣΕ και στον ανθρώπινο παράγοντα, ή μήπως κάποιοι το “προκάλεσαν” με σκοτεινές σκοπιμότητες; Πολύ περίεργοι είναι και δύο θάνατοι που προκλήθηκαν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα μετά το συμβάν στα Τέμπη. Του Διευθυντή Κυκλοφορίας του ΟΣΕ και ενός σταθμάρχη από τον σταθμό του Βόλου... Κατά γενική ομολογία, τα Τέμπη, αν και από αισθητικής απόψεως είναι μία όμορφη τοποθεσία, δεν είναι λίγοι εκείνοι που θεωρούν ότι κρύβει κάτι “παράξενο”, απόκοσμο, μυστηριακό... Το “στοίχειωμα” των Τεμπών δεν είναι κάτι νέο. Οι Θεσσαλοί στην αρχαιότητα, ανά 9ετία, πραγματοποιούσαν εξαγνιστικές τ...

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

 ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ ΛΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ-ΠΡΩΗΝ ΜΕΓΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ ΤΗΣ ΕΜΣΤΕ: ΑΠΟ ΤΙΣ ΤΕΚΤΟΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ, ΑΠΕΡΡΕΥΣΑΝ ΟΙ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ & Η  ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΕΥΤΙΚΟΤΗΤΑ! Εν έτει 1990, ο τότε Μέγας Διδάσκαλος της αυτοαποκαλούμενης "Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος" Ευστάθιος Λιακόπουλος, είχε παραχωρήσει συνέντευξη στο περιοδικό "Έρευνα", όπου μεταξύ των άλλων θεμάτων, είχε αναφερθεί στην επίδραση που άσκησε ο τεκτονισμός ως προς την υϊοθέτηση και εφαρμογή των κοινοβουλευτικών διαδικασιών στην πολιτική λειτουργία. Ο τότε Μ.Δ. της ΕΜΣΤΕ ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ο κοινοβουλευτισμός υπήρξε απείκασμα των τεκτονικών διαδικασιών-συνελεύσεων των τεκτόνων/οικοδόμων, εισάγοντας την αρχή της αντιπροσωπευτικότητας... Το ερώτημα που τίθεται κατόπιν αυτού, έχει δύο σκέλη: Κατά πόσο ισχύει η αντιπροσωπευτικότητα, υπό την έννοια ότι η ανάδειξη εκπροσώπων έχει τον δεσμευτικό χαρακτήρα της αναθέσεως μίας συγκεκριμένης εντολής και τι δικλείδες ασφαλείας υπάρχουν ως προς την τήρηση των κατευθυν...