Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΔΙΕΞΟΔΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ...
Ζούμε σε μία κοινωνία που κατά γενική ομολογία πνέει τα λοίσθια. Μία κοινωνία μέσα στην οποία η ψυχική κατάρρευση, η πνευματική ένδεια, η ηθική έκπτωση, η υποκρισία και κάθε νοσηρό πάθος κυριαρχούν. Διαβιούμε σε μία πραγματικότητα που χαρακτηρίζεται από σήψη και παραίτηση.
Και ενώ σχεδόν άπαντες συνειδητοποιούν και ομολογούν το πρόβλημα, αρνούνται να εγκύψουν βαθειά σε αυτό και να διαπιστώσουν τα αληθινά και ουσιαστικά του αίτια. Υποδύονται τις "μωρές παρθένες" και διαρρηγνύουν υποκριτικά τα ιμάτιά τους ως προς την προέλευσή του, εθελοτυφλώντας και στρουθοκαμηλίζοντας προκειμένου να μεταθέσουν τις ευθύνες για την πρόκλησή του, αρνούμενοι να παραδεχθούν ότι οι ίδιοι αποτελούν, εν πολλοίς τουλάχιστον, τους υπαιτίους αυτής της καταστάσεως...
Η αλήθεια είναι ότι η κοινωνία αυτή, ευρισκόμενη στον κολοφώνα της τεχνολογικής εξελίξεως, της αποθεώσεως της ύλης και των ηδονών, πάσης φύσεως και μορφής, έχει εξοβελίσει κάθε ηθική και πνευματική αξία και μέτρο, διαπράττοντας μία σύγχρονη ύβρη.
Οι άνθρωποι του σήμερα, διακατέχονται από έναν ιδιόμορφο και πεισιθανάτιο συβαριτισμό, από μία νοοτροπία νωθρότητας και υποτονικότητας, έχοντας απεμπολήσει κάθε ανώτερο ιδανικό και σκοπό, χάριν μίας επίπλαστης ευδαιμονιστικής μετριότητας. Και στο πλαίσιο αυτό, είναι που πραγματοποιούν πάσης φύσεως συμβιβασμούς και εκπτώσεις. Συμβιβασμούς και υπαναχωρήσεις έναντι της συνειδήσεώς τους, έναντι του Κοινού καλού, έχοντας αποκτήσει μία στυγνή ατομικιστική, χαμελαιοντική νοοτροπία και μόνον, η οποία αποτελεί οδηγό στη ζωή και στη συμπεριφορά τους...
Η κοινωνία του σήμερα, συγκροτούμενη από ανθρώπους με εφήμερη νοοτροπία, από ανθρώπους που είναι εθισμένοι στην ευτέλεια, στην δουλικότητα, έχοντας αναγορεύσει τον απόλυτο ωφελιμισμό σε αυτοσκοπό της υπάρξεώς τους, αποκομμένοι από ο,τιδήποτε επιφέρει ανάταση πνεύματος και ψυχής, πορεύονται την σκοτεινή νύχτα της ψυχής, δίχως προσανατολισμό και δίχως να χαρακτηρίζονται από κάποιο σκοπό και ιδανικό...
Είναι μία κοινωνία απόλυτου μηδενισμού, ηθικού ξεπεσμού, πολύπλευρης κατάντιας. Γι΄ αυτό και η μέγιστη και πρώτιστη κρίση που έχει θεριέψει, είναι Κρίση Αξιών και όλα τα υπόλοιπα δεινά δεν είναι παρά συνεπακόλουθα αυτής της καταστάσεως....
Μέσα σε αυτή την λεηλασία ψυχών και στην καταβαράθρωση των πάντων, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι καθημερινά βλέπουν το φως της δημοσιότητος καταγγελίες και κρούσματα βιασμών, παρενοχλήσεων, αθέμιτης συμπεριφοράς, δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει η εγκληματική φρενίτιδα και ο παροξυσμός που λαμβάνει χώρα και συνταράσει το κοινωνικό γίγνεσθαι...
Η κοινωνία αυτή έχει κυριολεκτικά και μεταφορικά "πουλήσει την ψυχή της στο διάβολο" προκειμένου να απολαύσει εφήμερα ωφελήματα. Κατέστρεψε τη φύση και το περιβάλλον. νόθευσε τα τρόφιμα με χημικές και συντηρητικές ουσίες καρκινογόνες και επιβλαβείς, μόλυνε την ατμόσφαιρα, εγκληματεί έναντι των ζώων, ποδοπατά κάθε έκφανση αληθινής τέχνης και πολιτισμού, μέσα σε ένα ντελίριο εκχυδαϊσμένης βαρβαρότητας, έχει διαρρήξει με άλλα λόγια κάθε αρμονική ισορροπία με την Φύση και τον Πολιτισμό και πορεύεται αναφανδόν προς τον όλεθρο...
Όλα αυτά που συντελούνται σήμερα λοιπόν και επιλεκτικά και μεθοδευμένα αναδύονται μέσα από τα δελτία ειδήσεων ή τους μηχανισμούς της "πληροφόρησης", δεν είναι παρά η κορυφή του παγόβουνου που δημοσιοποιείται εξυπηρετώντας αδιόρατες σκοπιμότητες... Η κοινωνία αυτή πούλησε την ψυχή της στο διάβολο, αλλά ο διάβολος δεν τηρεί ποτέ την υπόσχεσή του. Και έρχεται η ώρα της πληρωμής... Και τότε τον λόγο έχει και μόνον η Νέμεσις που καθαρίζει και ξεπλένει το άγος της Ύβρεως...
Η επάνοδος στην φυσική απλότητα, στην αθωότητα και στην ανθρωποπλαστική ελληνοκεντρική παιδεία, σε συσχετισμό με την προσήλωση στα νάματα του αληθινού εσωτερισμού, αποτελεί τη μόνη διέξοδο σε αυτό τον σύγχρονο εφιάλτη. Για όσους ζωντανούς...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια