ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821-25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 2021, Ο ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ, ΜΗΔΕΠΟΤΕ ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙΣ, ΕΠΙΖΗΤΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ...

H 25η Μαρτίου του 1821, αναμφίβολα κατέχει δεσπόζουσα θέση ανάμεσα στις επετείους του Ελληνισμού. Αποτελεί θεμελιακό ορόσημο για την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό και τη θεμελίωση ενός σύγχρονου Ελληνικού Κράτους. 

Η επέτειος αυτή, συνιστά έναν αληθινό ύμνο στην Δύναμη της Θελήσεως, αφού μία χούφτα στην κυριολεξία αγωνιστών, σε πείσμα των Μεγάλων Δυνάμεων της εποχής και της παντοδυναμίας της οθωμανικής αυτοκρατορίας, αποδύθηκε σε έναν αγώνα ασυμβίβαστο και ιερό, για την εκπλήρωση των στόχων της Φιλικής Εταιρείας, που δεν ήσαν άλλοι από την απελευθέρωση και την πολιτική αποκατάσταση του Έθνους των Ελλήνων... H έκφραση του Στρατηγού Μακρυγιάννη "Ο κόσμος μας έλεγε τρελούς, όταν μετρημένοι στα δάκτυλα αγωνιστές υψώσαμε το λάβαρο του Αγώνα", αποδίδει ακριβώς το κλίμα της εποχής, ενάντια στην "Ιερά Συμμαχία" και στις δεσποτείες που καταδυνάστευαν την Ευρώπη...

Ο αγώνας του 1821 υπήρξε μία ζώσα εκδήλωση της Ελληνικότητας, αποδεικνύοντας ότι η Πίστη είναι πιο δυνατή κι από τη Φωτιά, επιβεβαιώνοντας ότι το γένος των Ελλήνων, εκπροσωπούμενο από μία δυναμική μειοψηφία, διέθετε τη δύναμη αλλά και τη θέληση να κάνει πράξη τα οράματά του... Και υπήρξαν οι θυσίες των Αγωνιστών, των Ηρώων που αναδύθηκαν μέσα από τις φλόγες του Αγώνα, η υπέροχη εκείνη εποποιία, που χάρισε στην εθνεγερσία στιγμές κλέους και νίκης...

Δεν είναι τυχαίο, στο σημείο αυτό θα πρέπει να τονισθεί, ότι οι Τούρκοι ανησύχησαν όταν οι Έλληνες άρχισαν πάλι να βαπτίζουν τα παιδιά τους με ελληνικά ονόματα, να κοσμούν τα ακρόπρωρα πλοίων τους με ελληνικές μορφές από το μυθολογικό πάνθεο και να στρέφονται προς τα πάτρια στην αρχαία τους, αυθεντική, εκδοχή... Περικεφαλαία με την Αθηνά έφερε ο Κολοκοτρώνης, και όχι μόνον αυτός... Τους Ιεροφάντες των Ελευσινίων Μυστηρίων επικαλούνταν οι Φιλικοί στο τυπικό ορκωμοσίας τους, έχοντας μυστηριακές καταβολές και αποδεικνύοντας τις βαθειές ρίζες και διαδρομές συνδέσεως προς το αρχαίο παρελθόν...

Στο σημείο αυτό, θα πρέπει για λόγους ιστορικής συνέπειας, να αποσαφηνίσουμε σε σχέση με τον μεγαλειώδη αυτόν αγώνα, που εφέτος συμπληρώνει 200 χρόνια από την εκκίνησή του, τα ακόλουθα:

Κατά πρώτον, ο Αγώνας του 1821 δεν υπήρξε ταξικός, αλλά εθνικός. Μετείχαν σε αυτόν ΄Ελληνες πατριώτες όλων των οικονομικών διαβαθμίσεων και μορφωτικών επιπέδων, συνεισέφεραν στις ανάγκες του από πάμφτωχοι Έλληνες σαν την περίφημη "Ψωροκώσταινα" που αφιέρωσε το δακτυλίδι της στον αγώνα, μέχρι εύποροι ευπατρίδες σαν την Λασκαρίνα Μπούμπουλη, τον Ιωάννη Βαρβάκη και όχι μόνον...

Κατά δεύτερον, ο αγώνας του 1821 υπήρξε το οργανωμένο ξέσπασμα κατά της τουρκοκρατίας, όμως δεν ήταν η πρώτη αγωνιστική προσπάθεια. Είχε ξεκινήσει νωρίτερα με τη διάβαση του ποταμού Προύθου από τον Ιερό Λόχο υπό τον Υψηλάντη, είχε ξεκινήσει λίγες μέρες νωρίτερα από την 25η Μαρτίου από την Καλαμάτα, ενώ προσπάθειες αποτινάξεως του τουρκικού ζυγού, έχουν καταγραφεί και δεκαετίες νωρίτερα, ουκ ολίγες, με αντιπροσωπευτικότερη εκείνη των "Ορλωφικών" και του Λ. Κατσώνη, που κατέληξαν σε αποτυχία, γιατί δεν υπήρξε η αναμενόμενη έξωθεν συνδρομή...

Κατά τρίτον, οι ξένες δυνάμεις δεν ήθελαν ένα ακμαίο Ελληνικό Κράτος, αλλά μετέβαλλαν τη στάση τους ανάλογα με τα συμφέροντά τους και τις επιδιώξεις τους έναντι της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Αυτή η διαπίστωση, ωστόσο, δεν μειώνει σε τίποτε τη μεγαλειώδη προσφορά άδολων και αγνών φιλελλήνων που ήρθαν, συνεπαρμένοι από τα αρχαιοελληνικά οράματα, πολέμησαν και ένιοι εξ αυτών άφησαν την τελευταία τους πνοή στους προμαχώνες του αγώνα του 1821...

Κατά τέταρτον, οι θυσίες των αγωνιστών, όσο ιερές και μεγαλειώδεις και εάν υπήρξαν, δεν κατόρθωσαν να φέρουν το ποθητό αποτέλεσμα, την απελευθέρωση δηλαδή του γένους και την πολιτική του αποκατάσταση στο πλαίσιο μίας ισχυρής κρατικής οντότητας. Οι διαμάχες, που υποκινήθηκαν από την ξενοκρατία και την παρασιτική κομματοκρατία που καρκινογεννέθηκε έχοντας εκφραστές της τρία ξενόδουλα κόμματα (Ρωσικό, Αγγλικό, Γαλλικό), οι προσωπικές επιδιώξεις και τα συμφέροντα τυχοδιωκτών όπως οι Μαυροκορδάτοι, οι Κωλέτηδες και οι διάφοροι παρασιτικοί κοτσαμπάσηδες, κηλίδωσαν και τραυμάτισαν το αγνό περιεχόμενο του αγώνα, κάμπτοντας την ισχύ του...

Κατά πέμπτον, ως προέκταση των ανωτέρω διαπιστώσεων, θα πρέπει να τονίσουμε ότι η ισχνή κρατική υπόσταση που δημιουργήθηκε από το 1828 και εντεύθεν, υπήρξε απόρροια των επιδιώξεων των Ξένων Δυνάμεων να κατακερματίσουν την οθωμανική αυτοκρατορία, παρά να βοηθήσουν τον Ελληνισμό. Τραυματισμένο το γένος από τον πολυετή αγώνα και την εμφιλοχωρούσα εμφύλια διαμάχη, έχοντας υποστεί ως "δαμόκλειο σπάθη" του τα λεγόμενα ληστρικά "δάνεια του αγώνα" με υποθήκη τις εθνικές του γαίες, είχε ξανά σκλαβωθεί, πολιτικά και οικονομικά, προτού προλάβει να απελευθερωθεί από τον τουρκικό ζυγό. Απλά η νέα εξάρτησή του ήταν δυσδιάκριτη, εκινείτο σε οικονομικό και κατ΄ επέκταση πολιτικό επίπεδο, γι΄ αυτό και δεν ήταν ευκόλως διακριτή... Αυτό το γεγονός ωστόσο δεν μειώνει σε τίποτε το μέγεθος της προσφοράς των μπαρουτοκαπνισμένων αγωνιστών, απλά επισημαίνεται ότι το έργο τους δεν τελεσφόρησε...

Η δίωξη του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη και του Οδ. Ανδρούτσου, η δολοφονία του Γεωργίου Καραϊσκάκη, η μετέπειτα δολοφονία του Εθνικού Κυβερνήτη Ιωάννη Καποδίστρια από την ξενοκρατία, είναι εκφάνσεις που επιμαρτυρούν το πόσο χονδρές και άκαμπτες ήσαν οι αλυσίδες που η ξενοκρατία είχε περάσει στο σώμα του Ελληνισμού...

Η μετέπειτα εκθρόνηση του βασιλέως ΄Οθωνα όταν συνειδητά πλέον υπηρέτησε το όραμα της Μεγάλης του Ελληνισμού Ιδέας υποκινώντας εξεγέρσεις του υπόδουλου Ελληνισμού, τα "Πατσιφικά" και ο αποκλεισμός των ελληνικών λιμένων από αγγλογαλλικό στόλο, ο ρόλος των Ρότσιλντ στην ελληνική οικονομία και η υπονόμευση κάθε προσπάθειας να αναστηθεί πραγματικά ο Ελληνισμός, είναι διαπιστώσεις που δικαιώνουν την ανωτέρω επισήμανση, ότι δηλαδή ο Αγώνας του 1821 δεν ολοκληρώθηκε, δεν τελεσφόρησε...

Σήμερα, 200 χρόνια μετά την ηρωϊκή εθνεγερσία, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός βρίσκονται στο πιο σκοτεινό τέλμα τους... Έχοντας υποστεί εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας, ένεκα των ληστρικών μνημονίων που επέβαλλε το καθεστώς της διεφθαρμένης ξενοκρατικής κλεπτοκρατίας στον τόπο, έχοντας υποστεί εθνολογική αλλοίωση και αλλοτροίωση οι ΄Ελληνες σε όλα τα επίπεδα, η προοπτική μόνο ευοίωνη δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί... Ό,τι οι αγωνιστές του 1821 επεδίωξαν να διεκδικήσουν με θυσίες και αίμα, οι σύγχρονοι ελλαδίτες το απεμπολούν... 

Γι΄ αυτό, είναι Μέγιστη Ύβρις, αυτοί που εκχώρησαν την εθνική κυριαρχία, αυτοί που εξισλαμίζουν και αφελληνίζουν τον τόπο, να προσποιούνται από τους επίσημους θώκους που κατέχουν και τις θεσμικές τους ιδιότητες, ότι τιμούν την Εθνεγερσία... Είναι ύβρις και βεβήλωση των αγώνων των Ηρώων οι ανίεροι "εμπνευστές της ελληνοτουρκικής φιλίας" να υποδύονται ότι τιμούν το 1821... Είναι μέγιστη πρόκληση αυτοί που ξεπούλησαν την Πατρίδα και εκποιούν τον εθνικό πλούτο, αυτοί που έχουν οδηγήσει εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων στην απόγνωση, στην ξενιτιά ή στην αυτοκτονία, να ισχυρίζονται ότι τιμούν και σέβονται το 1821...

Διακόσια χρόνια μετά το αίμα του χύθηκε στο Μανιάκι, στην Αλαμάνα, στα Δερβενάκια, στο Πέτα, στο Μεσολόγγι, σε κάθε γωνιά της πατρώας γης, η χώρα μουσουλμανοποιείται και οι χθεσινοί δυνάστες απειλούν και πάλι, προσβάλλοντας τα όσια και τα ιερά του Ελληνισμού...

Διακόσια χρόνια μετά τις θυσίες των εθνεγερτών, η εθνική ιστορία χλευάζεται, η Πατρίδα ατιμώνεται και ο Ελληνισμός διέρχεται τη μέγιστη κρίση του, κρίση αξιακή, πνευματική, ηθική, οικονομική, εθνική...

Διακόσια χρόνια μετά το ηρωϊκό ξέσπασμα των απλών αγωνιστών που αναδείχθηκαν στο μετερίζι του πολέμου, οι επίγονοι των προσκυνημένων διαχειρίζονται τα της χώρας, για λογαριασμό ξένων δυναστών...

Οι Ήρωες και οι Αγωνιστές δεν έχουν ανάγκη φιλολογικών λογιδρίων, δεν έχουν ανάγκη λιβανωτών και υποκριτικών φιεστών... Η ψυχή τους αγαλλιάζει, η ψυχή τους πάλλεται και ευδαιμονεί, μόνο όταν αντικρύσει συνεχιστές και ολοκληρωτές της προσπάθειας για την οποία εκείνοι μόχθησαν και θυσιάστηκαν... 

Σήμερα, 200 χρόνια μετά την επική εθνεγερσία του 1821 που συγκλόνισε ολόκληρη την Ευρώπη και ενέπνευσε φιλέλληνες από όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης, και ενώ μαύρα σύννεφα σκιάζουν την Πατρίδα, αιώνια τιμή και μνήμη πρέπει στους Αγωνιστές, αλλά και συνάμα μία μεγάλη υπόσχεση: Ο Αγώνας που εκείνοι ξεκίνησαν, για Εθνική Ανεξαρτησία και Αληθινή Κυριαρχία, θα πρέπει να συνεχιστεί... Εάν επιθυμούμε να ανακτήσουμε την εθνική μας υπόσταση... Εάν τιμούμε και σεβόμαστε εμπράκτως το έργο και τις θυσίες των θρυλικών αυτών μορφών... Γιατί αόρατες αλλά αισθητές, οι ψυχές των τεθνεώντων πολεμιστών της φυλής μας συμπαρίστανται και μας καθοδηγούν. Γιατί Κριτές θα μας δικάσουν οι αγέννητοι, οι νεκροί... Για σήμερα και για πάντα! 

ΖΗΤΩ ΤΟ ΜΑΧΟΜΕΝΟ ΕΘΝΟΣ! ΑΙΩΝΙΑ ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΕΥΚΛΕΕΙΣ ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΥΠΕΡ ΒΩΜΩΝ ΚΑΙ ΕΣΤΙΩΝ!

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ