Ο ΜΥΗΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΛΙΜΟΣ ΤΟΥ ΛΥΚΟΥ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ...
Οι αρχαίοι πρόγονοί μας, όντες φυσιολάτρες, είχαν αποδώσει ιδιαίτερους συμβολισμούς στα διάφορα είδη του ζωϊκού βασιλείου, συνδέοντάς τα με συγκεκριμένες θεότητες και ιδιότητες. Ανάμεσα σε αυτά, κυρίαρχη θέση στην Ελληνική Παράδοση, Μυθολογία αλλά και Μυστηριακή Συμβολική, κατέχει ο Λύκος.
Ιερό ζώο του Απόλλωνος, ο οποίος φέρει μεταξύ άλλων και την προσωνυμία "Λύκειος", ο λύκος συνδέεται με το φως, την δύναμη και την υπερήφανη στάση στο διηνεκές του χρόνου. Η μητέρα του θεού του Φωτό και της Μουσικής, η Λητώ, είχε μεταμορφωθεί σε λύκαινα, σύμφωνα με την μυθολογική παράδοση, προκειμένου να γεννήσει απρόσκοπτα τα παιδιά της, αποφεύγοντας έτσι το μένος και την εκδικητική μανία τη Θεάς ΄Ηρας. Η ονομασία του λύκου προέρχεται από τη "Λύκη" που σημαίνει φως. Εξ ου και οι όροι "λυκόφως", "λυκαυγές" κ.α. Ο όρος "λύκη" δεν αναφέρεται μόνο στο φυσικό αλλά και στο πνευματικό φως, εκείνο της Γνώσεως που αφυπνίζει συνειδήσεις και ψυχές που τελούν σε λανθάνουσα κατάσταση, επιφέροντας την Ενδελέχεια στο ον...
Καθόλου τυχαία, ο όρος Λύκη απετέλεσε το πρώτο συνθετικό σε μία σειρά από ονόματα τα οποία προσδιόριζαν μυσταγωγούς της αρχαότητας, με προεξέχοντες τους νομοθέτη και φιλόσοφο Λυκούργο (εκ του λύκη+έργο, ήτοι αυτός που διαπράττει φωτεινά έργα), ή Λυκομήδης, που υποδηλώνει τον φωτεινό στη σκέψη, τον μυσταγωγό και αποτελούσε προσωνυμία της ομώνυμης μυστηριακής ιερατικής κοινότητος που θέσπισε τα Λυκομηδικά μυστήρια στο όρος Υμμητός, στην πλευρά της Καισαριανής...
Ο Λύκος, εκ φύσεως, διαθέτει φοβερή όραση εντός του σκότους και γι΄ αυτό επελέγη να συμβολίζει το ζωντανό σύμβολο μίας ατέρμονης μυητικής διεργασίας η οποία σταδιακά οδηγεί από το απόλυτο σκότος στο έκλαμπρο φως... Η προσφώνηση επίσης των νέων που εισέρχονται στους Προσκόπους ως "λυκόπουλα" ή των νέων που συνδέονται προς τον τεκτονισμό ως "λυκιδείς", αποτελούν πανάρχαιες ονομασίες οι οποίες αποδίδονταν στους νέους εκείνους που βρίσκονταν στα πρόθυρα της ενηλικιώσεώς τους. Οι νέοι αυτοί διαβιούσαν και εκπαιδεύονταν ακολουθώντας τις αρχές του ομαδικού πνεύματος σε μία κοινότητα που καλούνταν "αγέλη".
Από την ίδια ρίζα προέρχεται και το "Λύκειο", το γυμναστήριο εκείνο που ως χώρος εκγυμνάσεως και διδασκαλίας βρισκόταν πλησίον στο ιερό του Λυκείου Απόλλωνος εν Αθήναις και το οποίο αναδείχθηκε ως η σχολή του Αριστοτέλη, λειτουργώντας υπό τη μορφή "περιπατητικής σχολής"...
Όταν επέστη ο κατακλυσμός του Δευκαλίωνος, ο Δευκαλίων και η Πύρρα έφθασαν με τη Λάρνακά τους και προσάραξαν στις πλαγιές του Παρνασσού καθοδηγούμενοι από τα αλυχτά των λύκων. Στο σημείο εκείνο ανήγειραν και την πόλη Λυκώρεια, δημιουργώντας μνημείο αφιέρωμα στον Απόλλωνα στην κορυφή του Παρνασσού.
Είναι γνωστό εξ΄αλλου ότι μία λύκαινα ήταν η τροφός του Ρωμύλου και του Ρέμου, των ιδρυτών της ρωμαϊκής πόλεως κατά τον απώτατο παρελθόν.
Με την μυθολογική παράδοση του Λύκου είναι συνδεδμένη επίσης και η ιστορία της πόλεως Λυκόσουρα στην Πελοπόννησο, η οποία έχει προϊστορικές ρίζες, με γνωστό παγκοσμίως τον ναό της Λυκόσουρας Δεσποίνης...
Επανερχόμενοι στις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν τον Λύκο, αυτές είναι αξιοπρέπεια, η αφοσίωση, η επιμονή η γενναιότητα και η πίστη. Η εξημέρωση του λύκου, όταν το ζώο αυτό πλησίαζε ανθρώπινους οικισμούς προκειμένου να συμπληρώσουν την διατροφή του με αποφάγια, έφερε ως αποτέλεσμα να αποκτήσει ο άνθρωπος, σε ημίαιμη έστω μορφή, τον πιο πιστό του σύντροφο, τον σκύλο.
Επιγραμματικά, θα μπορούσαμε να ισχυρισθούμε ανεπιφύλακτα, ότι ο λύκος αποτελεί ένα ζώο παρεξηγημένο. Η μοναχικότητά του και η αποφασιστικότητα που τον διακρίνει, υποδηλώνει σε συμβολικό επίπεδο ότι η πορεία του αναζητητή του φωτός είναι μοναχική, είναι προσωπική υπόθεση. Διακρίνεται επίσης για την ευφυία του, γι΄ αυτό και στις μυστηριακές παραδόσεις υποδηλώνει το Πνεύμα.
Ο Λύκος συνδέεται με πλείστες όσες μυθολογικές παραδόσεις και μυητικά δρώμενα, εορτές και τελετές του αρχαίου κόσμου και ανακαλεί στη μνήμη μας αρχετυπικές παραδόσεις και μνήμες που πρέπει να παραμείνουν ζωντανές...
Ένα ζώο το οποίο ο άνθρωπος, απομακρυνόμενος ολοένα και περισσότερο από τη φύση και τις πηγές της, τον εξοβέλισε, ζώντας σε μία τεχνητό περιβάλλον, απομακρυνόμενος επίσης ολοένα και περισσότερο από τις ζείδωρες πηγές της παραδόσεως, από το απόσταγμα των οποίων αντλεί τη ζωτικότητά του και την ίδια του την υπόσταση...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΤΗΛ. 6909-75.33.72
Σχόλια