Η ΕΝΑΡΜΟΝΙΣΗ ΜΕ ΤΗ ΦΥΣΗ, ΤΟ ΠΙΟ ΙΣΧΥΡΟ ΑΝΤΙΔΟΤΟ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΠΑΣΗΣ ΜΟΡΦΗΣ "ΕΠΙΔΗΜΙΕΣ"...
Όσο ο άνθρωπος, και εν προκειμένω τα διάφορα εξουσιαστικά "ιερατεία", αφιονισμένα από το πάθος της λατρείας του Μαμωνά και του "χρυσού μόσχου" επιδίδονται σε μία πρωτόγνωρη φρενίτιδα που αποσκοπεί στον παγκόσμιο έλεγχο και στην επιβολή μίας ιδιόμορφης πλανητικής δικτατορίας, συνεπαγόμενη τον ασφυκτικό έλεγχο των πάντων, έστω και αυτή ενδύεται το μανδύα της "παγκόσμιας δημοκρατικής διακυβέρνησης", όσο μετέρχονται αντιφυσικές μεθόδους και παραβιάζουν τους φυσικούς και βιολογικούς νόμους προκειμένου να υπηρετήσουν τα νοσηρά σχέδιά τους, όσο δηλαδή επιδίδονται σε Ύβρεις, θα επισυμβαίνει τελικά η Νέμεσις, ως η νομοτελειακή κατάληξη των απέλπιδων προσπαθειών τους...
Καθόλου τυχαία, οι σώφρονες αρχαίοι πρόγονοί μας, μύστες, φιλόσοφοι και εραστές της Φύσεως, είχαν ως αρχή τους την επιταγή "Κατά Φύσιν ζειν, πράττειν και σκέπτεσθαι", εννοώντας ότι κάθε σκέψη, πράξη και συμπεριφορά μας, θα πρέπει να διέπεται από το στοιχείο του σεβασμού προς την παμμήτειρα Θεά Φύση, το λίκνο και την κοιτίδα της Δημιουργίας. Ο,τιδήποτε πράττει ο σύγχρονος άνθρωπος, στον βωμό του κέρδους, της επιβολής, του τεχνολογικού παροξυσμού, καταλύοντας ηθικούς φραγμούς και παραβιάζοντας προαιώνιους νόμους, επιφέρει μία δυναμική εναντίωση προς τους νόμους της ισορροπίας και της αρμονίας με το Κοσμικό Όλο και όπου εκδηλώνεται δράση, είναι επόμενο να ανακύπτει και η αντίδραση ως φυσικό επακόλουθο της δράσεως...
Ένας κόσμος που ζει και εργάζεται σε τσιμεντένια κλουβιά, ψυχοκαταθλιπτικά, ένας κόσμος που δεν ασκείται στην φύση, δεν γυμνάζει ούτε το σώμα του με βάδιση και γυμναστική αλλά ούτε το πνεύμα του με πνευματικά γυμνάσματα, ένας κόσμος που έχει αποστασιοποιηθεί από το φυσικό του περιβάλλον και δέχεται τεχνητά ερεθίσματα και όχι εκείνα που αρμόζουν στην ψυχοσύνθεσή του και στην βιοψυχική του υπόσταση ως έλλογου όντος, επόμενο είναι να υποκύπτει στις πιέσεις της ανισορροπίας και να γίνεται ευεπίφορος στον επηρεασμό του από αρνητικά συναισθήματα και καταθλιπτικές τάσεις... Επόμενο είναι όταν η ψυχή νοσεί, να νοσεί και το σώμα, αφού τα πάντα ευρίσκονται σε αλληλεξάρτηση, αφού όταν δεν διαθέτει ο οργανισμός ισχυρά πνευματικά αποθέματα και ψυχικά αντισώματα, να καθίσταται ευάλωτο σε έναν κάποιο βαθμό και το ανοσοποιητικό σύστημα, αφού η Φύση, την οποία ο σύγχρονος άνθρωπος έχει εν πολλοίς απαρνηθεί ή υποτιμήσει, είναι των πάντων ο ιατρός...
Μακριά και πέρα από εμβόλια, πολυεθνικούς κολοσσούς και φαρμακευτικά συμφέροντα, σκοπιμότητες εξουσιαστικές και πολιτικά-οικονομικά παιχνίδια διαστάσεων μεγατόνων, ένα είναι το βέβαιο: Όσο ο άνθρωπος απομακρύνεται από τη Φύση, την αληθινή κοιτίδα του, θα καθίσταται έρμαιο οργανωμένων συμφερόντων και θα διακυβεύεται η υγεία του, ψυχική, πνευματική και σωματική από τις ντρόγκες του συστήματος, υπό την ευρεία έννοια του όρου. Όσο αντίθετα προσεγγίζει τη φύση, η οποία για εμάς είναι Έμψυχη και Ιερή, καθώς εντός αυτής πραγματώνεται η επιφάνεια (εκδήλωση) του Θείου, βιώνει στιγμές πρωτόγνωρης έκστασης σε δάση, σε βουνά, σε παραλίες, πορεύεται σε μονοπάτια δυσπρόσιτα και έρχεται σε επαφή με την χλωρίδα και την πανίδα του τόπου του, τόσο θα θωρακίζεται ψυχοπνευματικά και σωματικά, τόσο θα εξοικειώνεται με τις φυσικές αρχές και νόμους και θα αποκτά ανοσία και αντοχές, ικανές να τον οδηγήσουν στην εκπλήρωση της αποστολής του στη γη. Τόσο θα διευρύνεται η συνειδητότητά του και θα λαμβάνει από τη φύση δημιουργικά ερεθίσματα για περαιτέρω εξέλιξη και ανάταση, ώστε κάποια στιγμή, συναρτήσει της εξελίξεως που θα έχει επιτελέσει, να καταστεί ικανός και άξιος να ανυψωθεί στην Θεϊκή Τάξη που του αρμόζει...
Τότε και μόνο τότε, θα επιτύχει να καταστεί μέτοχος του αρκαδικού ιδεώδους, όπως το περιέγραψε ο Πουσσέν και οι μύστες ανά τους αι΄ωνες και τις εποχές. Εάν...
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
Σχόλια